Warszawa
STRONA INTERNETOWA: http://www.skaryszewska.pl/
Dom Stowarzyszenia
Starania o założenie domu pallotyńskiego w Warszawie rozpoczął już w 1907 r. ks. Alojzy Majewski. Popierał go w tym hrabia Józef Ostrowski. W 1925 r. ks. Wojciech Turowski SAC podjął u kard. Aleksandra Kakowskiego ponowne starania o uzyskanie pozwolenia na założenie domu pallotyńskiego w Warszawie. Po interwencji nuncjusza apostolskiego F. Marmaggiego u kard. Kakowskiego, pallotyni uzyskali w 1926 r. pozwolenie na osiedlenie się w Warszawie. Wydzierżawiono wtedy dom z ogrodem przy ul. Chełmskiej 17. Dom przeznaczony był dla studiujących księży na Uniwersytecie Warszawskim. Rektorem domu został ks. Tomasz Mącior SAC.
W następnym roku (25 marca 1927 r.) nabyto kościół i plac przy ul. Skaryszewskiej, a w lipcu tr. dokupiono drugi plac. W przyszłości miała tu powstać drukarnia, centrala dla czasopism pallotyńskich i centrala Zarządu Prowincjalnego. Pierwszym rektorem praskiego domu został ks. Tomasz Mącior. Na Pradze zamieszkał 29 kwietnia 1927 r. Po zbombardowaniu budynku we wrześniu 1939 r. przystąpiono wkrótce do jego odbudowy. Dom nieco rozszerzono w stosunku do dawnych planów. W 80. latach XX w. wybudowano nowy dom.
Natomiast 1 maja 1927 r. Zarząd Polskiej Regii zawarł z Warszawską Kurią Metropolitalną umowę dzierżawy na 25 lat drukarni, introligatorni, księgarni oraz domu przy ul. Krakowskie Przedmieście 71 w Warszawie. Dom ten stał się również siedzibą Zarządu Regionalnego, a od 1935 r. Prowincjalnego oraz Archiwum Prowincjalnego. Po zburzeniu tego domu (jak i wynajmowanych pomieszczeń przy ul. Krakowskie Przedmieście 66), warszawscy pallotyni, dzięki uprzejmości Warszawskiej Kurii Metropolitarnej, znaleźli schronienie na czas okupacji w pomieszczeniach Kurii Polowej przy ul. Długiej, a potem ul. Miodowej, opuszczonej przez biskupa polowego Józefa Gawlinę. Przebywali tam do końca powstania warszawskiego 1944 r. i powrócili jeszcze na krótko w styczniu 1945 r.
Parafia
Na początku obecnego stulecia rząd carski wybudował w Warszawie przy ul. Skaryszewskiej 12 kościół dla mariawitów (parafia mariawicka od 1908 r.). W styczniu 1920 r. mariawici nie znajdując poparcia ludności i nie mając wystarczających środków finansowych, zdecydowali się sprzedać swój kościół pw. Przenajświętszego Sakramentu p. Szulcowi, bliżej nieznanemu protestantowi. Nowy nabywca umieścił w kościele skład materiałów budowlanych. Wkrótce w Kurii Warszawskiej powstał plan wykupienia kościoła i zorganizowania przy nim duszpasterstwa dla zaniedbanej religijnie ludności Pragi. Ponieważ pallotyni szukali wtedy miejsca w Warszawie, bp Stanisław Gall zaproponował Stowarzyszeniu kupno posesji.
Pallotyni odkupili ten niszczejący obiekt 25 marca 1927 r. Po odremontowaniu kościoła, 30 kwietnia 1927 r. poświęcił go bp Stanisław Gall, nadając mu tytuł Chrystusa Króla i oddał pallotynom do pracy duszpasterskiej. W 30. latach XX w. świątynia została przebudowana i powiększona. Została ona zniszczona podczas bombardowania we wrześniu 1939 r. Jeszcze tego roku przystąpiono do odbudowy kościoła według projektu inżyniera Stanisława Marzyńskiego. Poświęcenie odbudowanego kościoła Chrystusa Króla Pokoju odbyło się 4 listopada 1941 r.
Mimo remontów i wzmocnień, mury obiektu rysowały się, stąd w początkach 80. lat XX w. postanowiono całość rozebrać, z wyjątkiem fasady kościoła z dzwonnicą, i wybudowano nowy obiekt sakralny oraz budynek mieszkalny. Na czas budowy kościoła liturgię sprawowano w jadalni wybudowanego już pallotyńskiego domu. Dedykacja kościoła odbyła się 22 stycznia 1989 r. Dokonał jej Józef kard. Glemp Prymas Polski. Godnymi uwagi elementami wystroju kościoła są: dużych rozmiarów obraz Chrystusa Króla – dzieło słynnego malarza Adama Styki z 1943 r. i obraz Miłosierdzia Bożego – dar warszawiaków jako wotum za ocalenie w czasie wojny. Oryginał obrazu Styki spłonął doszczętnie 14 stycznia 2007 r., na skutek zwarcia w instalacji elektrycznej. Obecną kopię obrazu namalował Krzysztof Antoni Kudelski, którą 25 listopada 2007 r. poświęcił nuncjusz apostolski w Polsce, abp Józef Kowalczyk.
