Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 11 września

2002 – W Gdańsku zmarł ks. Eugeniusz Dutkiewicz (ur. 1947 w Sianowie k. Koszalina, w administracji apostolskiej Gorzowa Wielkopolskiego) prekursor i duszpasterz ruchu hospicyjnego w Polsce.

Od 1984 poświęcił się utworzonemu przez siebie hospicjum gdańskiemu dla osób nieuleczalnie chorych. Hospicjum Pallottinum (obecnie Hospicjum im. ks. Eugeniusza Dutkiewicza SAC w Gdańsku) stało się wzorem dla hospicjów domowych w całym kraju. Do pracy zaangażował nie tylko lekarzy i studentów medycyny, ale także wielu wolontariuszy, którzy odwiedzali chorych w ich domach. Ks. Eugeniusz, mianowany przez episkopat Polski w 1987 krajowym duszpasterzem hospicjum, stał się niestrudzonym propagatorem hospicyjnej troski o nieuleczalnie chorych i ich rodziny.

Ksiądz Eugeniusz właściwie odczytał znaki czasu, pochylając się nad cierpiącym człowiekiem, a jego determinacja w realizacji tego zadania, często wobec przejawów niezrozumienia i napotykanych trudności, była godna podziwu. Spełniając powołanie miłosiernego Samarytanina, sam nigdy nie szczędził czasu cierpiącym, umierającym i pogrążonym w żałobie, a także powołanym do służby człowiekowi cierpiącemu. Całe swoje kapłańskie życie poświęcił pracy wśród chorych. Był kapelanem, który obok troski o chorych nie szczędził czasu dla personelu medycznego, uczestnicząc w spotkaniach środowiska Akademii Medycznej, lekarzy, pielęgniarek i studentów medycyny.

W pierwszą rocznicę śmierci została poświęcona i odsłonięta tablica przy wejściu do hospicjum. 10 XII 2007 ks. Dutkiewicz został pośmiertnie honorowym obywatelem gminy i miasta Sianowa. W 2012 w Gdańsku wydano „Drogowskazy, wybór z homilii i rekolekcji wygłaszanych w latach 1995-2001”, z dołączoną płytą CD z podkładem słownym ks. Eugeniusza.

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1816 – Kleryk Wincenty Pallotti rozpoczął u lazarystów na Montecitorio rekolekcje  przed subdiakonatem.

1934 – Br. Leon Piasecki został przeniesiony z Ołtarzewa do Wadowic, a ks. Walerian Pączek do Suchar.

1937 – W Ołtarzewie w dniach 9-11 września gościł ks. prof. Kapralski. W tym czasie brał udział w tygodniu Studium Katolickiego w Warszawie(?). Przebywał w Ołtarzewie jeszcze 7 października tr.

1938 – Druhny z Krucjaty Eucharystycznej miały swoje święto. Rano, w Ołtarzewie, naukę dla nich wygłosił ks. rektor Stanisław Wierzbica. Obowiązki dyrektora Krucjaty Eucharystycznej objął tego dnia ks. Jan Nełkowski (po ks. Norbercie Pellowskim).

1939 – Ks. radca generalny Wojciech Turowski powrócił z Polski do Rzymu i przez kilka miesięcy działał w organizacji charytatywnej Dzieło św. Rafała (Associatio Sancti Raphaelis), a po wyjeździe do Lizbony przejął jej kierownictwo.

Wybór Lizbony nie był przypadkowy, stamtąd bowiem można było kontaktować się z pallotyńskimi placówkami na całym świecie. Ze względu na wojnę Rzym został odizolowany od tego rodzaju kontaktów. Należało więc zapewnić łączność między Zarządem Generalnym a placówkami Stowarzyszenia za pośrednictwem jakiegoś punktu w neutralnym kraju. Portugalia dobrze nadawała się do tej roli, ponieważ tam zbiegały się linie styczne z różnych stron świata. Osoba ks. Turowskiego była odpowiednia do roli łącznika, albowiem znał on kilka obcych języków i pracował przez kilka lat w „pallotyńskiej dyplomacji”.

1958 – Od 9 do 11 września, w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim trwały obrady Zjazdu Księży Rektorów i Profesorów Polskich Zakładów Teologicznych. Uczestnikami Zjazdu byli m.in.: kard. Stefan Wyszyński, a spośród pallotynów, ks. Stanisław Martuszewski, ks. Józef Dąbrowski i ks. Franciszek Bogdan.

1957 – Ks. Antoni Pęksa, dotychczas wikariusz w Kielcach, został przeznaczony do parafii w Poznaniu. Pełnił tam funkcję wikariusza do 1962.

1965 – Wyższe Seminarium Duchowne w Ołtarzewie rozpoczęło rok akademicki 1965/66.

1971 – Seminarium ołtarzewskie zainaugurowało nowy rok akademicki. Mszy św. przewodniczył ks. prowincjał Stanisław Martuszewski, a homilię wygłosił ojciec duchowny Seminarium, ks. Michał Kordecki. W wykładzie inauguracyjnym ks. dr Witold Zdaniewicz mówił na temat pracy zespołów w Seminarium ołtarzewskim. Immatrykulowano sześciu alumnów.

1973 – Od 7 do 11 IX ks. Józef Sadzik wygłosił rekolekcje w Seminarium Polskim w Paryżu na temat: „Wiara-Bóg-Chrystus”.

1975 – W Krakowie, w dniach 9-11 września odbyło się Ogólnopolskie Spotkanie Rektorów WSD. Wziął w nich udział ks. Jan Korycki, rektor Ołtarzewa.

1975 – W Ołtarzewie, w dniach 10-11 września odbyło się Sympozjum profesorów muzyki sakralnej w Seminariach Duchownych. Było to spotkanie Sekcji wykładowców muzyki w ramach Komisji Episkopatu Polski ds. Nauki. Omówiano znaczenie i rolę chórów kościelnych. Wśród uczestników sympozjum był prof. Stefan Stuligrosz, rektor PWSM w Poznaniu. Jeden z referatów pt. „Znaczenie i zadanie chóru seminaryjnego” przedstawił profesor Seminarium w Ołtarzewie, ks. Stanisław Ryś.

1977 – S. Gracjana Tymińska, pallotynka, obchodziła w Ołtarzewie 25.lecie życia zakonnego i 8 lat pracy w Bibliotece WSD. Mszy św. przewodniczył ks. rektor Jan Korycki, a homilię wygłosił ks. Józef Kołodziejczyk. We Mszy brała udział matka s. Gracjany i wszystkie siostry pracujące w Seminarium.

– Podczas tej Mszy św. poświęcono sztandar ufundowany dla parafii przez jedną z rodzin.

– W Seminarium miała swój dzień skupienia grupa współpracowników.

1982 – Z Ząbkowic Śląskich przyjechało do Ołtarzewa 34 alumnów, po odbyciu pierwszego roku nowicjatu (i ja byłem w tej grupie !!!) Po drodze odbyli na Jasnej Górze całonocne czuwanie wraz z alumnami, którzy przyjechali tam po zakończonym Dyrektorium w Zakopanem – przed pierwszą konsekracją.

1987, 1990 – Do Seminarium w Ołtarzewie przybyło 36 kleryków nowicjuszy; w 1990 – 40 alumnów.

1991 – wrzesień – Nabożeństwa ku czci Miłosierdzia Bożego, w parafii pw. Matki Boskiej Częstochowskiej w Gdańsku Wrzeszczu, wprowadził ks. proboszcz Piotr Marek.

1994 – Na murze zabytkowego kościoła św. Kwiryna w Łapszach Niżnych, poświęcono tablicę pamiątkową ku czci ks. Józefa Stanka. Odsłonięcia dokonała siostra ks. Stanka, Aniela Nowobilski. W uroczystości wziął udział ks. Henryk Kietliński, dyrektor Ośrodka Postulacji i senator Franciszek Bachleda-Księdzularz. Przed Mszą św. mgr inż. Ryszard Czugajewski (†1997; autor książki „Umiłował do końca”), uczestnik walk powstańczych, przedstawił zebranym życie i działalność kapłańską ks. Stanka podczas powstania na Przyczółku Czerniakowskim. W części artystycznej uroczystości Wojciech Zabłocki, ps. Derkacz (†2002), opowiedział o uratowaniu jego życia przez ks. Stanka, gdy został ciężko ranny. Pokazał też jego różaniec, na którym się modlił od chwili wyciągnięcia go spod stosu trupów na ul. Solec.

1998 – W Poznaniu zmarła s. Alojza Horaczy (ur. 1915 w Lewkach, w diecezji wileńskiej), pallotynka. Po nowicjacie pracowała w pralni u Księży Werbistów, a w latach 1952-57 w pralni i szwalni w Sucharach. Posługiwała następnie w zakrystii w Gdańsku-Letniewie, Częstochowie i Ziębicach.

Kiedy w 1975 przeszła na rentę, zamieszkała w Chojnicach, gdzie jako hafciarka przygotowywała szaty i paramenty liturgiczne. Z racji pogarszającego się zdrowia przeniesiono ją do Poznania (ul. Wolsztyńska). Była wdzięczna za każde dobre słowo, za każdy, nawet mały, gest życzliwości. Dużo się modliła i mimo bólu w nogach codziennie odprawiała drogę krzyżową. Wyciszona wewnętrznie, zgodzona z z wolą Bożą i pogrążona w modlitwie odeszła do Pana.

1999 – W Regii Miłosierdzia Bożego we Francji rozpoczęła się wizytacja przełożonego generalnego Stowarzyszenia, ks. Séamusa Freemana. Odbyło się robocze spotkanie z Zarządem Regii.

2003 – W Paryżu zmarł br. Leon Bąkowski (ur. 1923 w Liskowie, w diecezji włocławskiej). Większą część swojego życia spędził w Paryżu – od 15 IX 1948 (krótko był w Oignies – odwołany i skierowany ponownie do Paryża 28 III 1951). Był zawsze gotowy do służenia innym („jak piesek” – tak sam mawiał z humorem). Mimo choroby cieszył się z cieszącymi i smucił się ze smutnymi, był dla wszystkich życzliwy. „Różne osobistości goszczące w domu przy Surcouf mogły po wyjeździe zapomnieć superiorów, rektorów, dyrektorów […], ale nikt nie zapominał brata Leona” (ks. Zenon Modzelewski).

2013 – Ks. Łukasz Ciupa przybył do Belize (państwo na półwyspie Jukatan w Ameryce Środkowej). Początkowo zamieszkał w domu prowincjalnym pallotynek (Sióstr Misjonarek Apostolstwa Katolickiego) w Belize City. Po otrzymaniu od biskupa potrzebnych dokumentów został mianowany od 17 IX duszpasterzem i kapelanem wspólnoty pallotynek w Punta Gorda (miasto na płd. Belize, stolica dystryktu Toledo).

2015 – W Kigali na Gikondo, w Rwandzie, klerycy: Arsène Aymada Tano i Geoffroy Kouakou Kouadio złożyli wieczną konsekrację.

2016 – W kościele parafialnym pw. Świętych Aniołów Stróżów w Wałbrzychu, podczas Mszy św. o godz. 12.30, br. Piotr Arnold SAC złożył – na ręce ks. prowincjała Adriana Galbasa SAC – wieczną konsekrację w Stowarzyszeniu Apostolstwa Katolickiego. Uroczystość zgromadziła księży z wielu pallotyńskich wspólnot i wałbrzyskiego dekanatu. W Eucharystii udział wzięli również klerycy z ołtarzewskiego Seminarium oraz nowicjusze, przeżywający Dyrektorium przed złożeniem pierwszej konsekracji czasowej.

2019 – W parafii pw. Chrystusa Wieczystego Kapłana w Gnieźnie odbyły się uroczystości pogrzebowe s. Martyny Gumul SAC (ur. 12 lutego 1928, zm. wieczorem 9 września 2019), z gnieźnieńskiego Domu pod Lasem (ul. Hoża 31).

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny