Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 12 czerwca

– Liturgiczny dzień wspomnienia 108 Męczenników Polskich z okresu II wojny światowej (bł. Antoni Julian Nowowiejski, biskup i towarzysze, męczennicy), z 18 diecezji i ordynariatu polowego i z 22 rodzin zakonnych; wśród nich znajduje się 3 biskupów, 52 kapłanów diecezjalnych, 26 kapłanów zakonnych, 3 kleryków, 7 braci zakonnych, 8 sióstr zakonnych i 9 osób świeckich. Wszyscy oni zginęli w obozach koncentracyjnych lub więzieniach, albo w miejscach zamieszkania jako heroiczni świadkowie wiary. 13 VI 1999 zostali beatyfikowani podczas Mszy św., odprawianej w Warszawie przez pap. Jana Pawła II na Placu Józefa Piłsudskiego.

Z tej okazji przybył do Polski ks. generał Stowarzyszenia Séamus Freeman SAC. Wieczorem tego dnia ks. Generał przewodniczył w Ołtarzewie Mszy św. i kazanie wygłosił oraz poświęcił obrazy obu Błogosławionych oraz nadał ich imiona salom wykładowym Seminarium.

– Ks. Józef Jankowski (ur. 1910), ekonom seminarium w Ołtarzewie, więzień i męczennik Auschwitz.
Skatowany przez kapo zmarł 16 X 1941. Jego pragnienie i gotowość oddania życia dla Boga i bliźniego wyrażona została w liście do rodziny („Pragnę kochać Boga nad życie. Oddam je chętnie w każdym czasie”) i potwierdzona czynem w 1939 (słowa skierowane do niemieckiego oficera w obronie ukrywającej się ludności w seminarium: „To są ludzie niewinni. Jeśli macie coś przeciw nim, to mnie zabijcie”) i podczas aresztowania. To wszystko świadczy jednoznacznie, że ks. Jankowski świadomie i dobrowolnie wybrał śmierć z motywu miłości ku Bogu oraz ludziom i w tej postawie wytrwał do końca życia.

– Ks. Józef Stanek (ur. 1916), bohaterski kapelan Powstania Warszawskiego w zgrupowaniu „Kryska” AK, ps. Rudy, męczennik.
Ks. Stanek odprawiał nabożeństwa, spowiadał, głosił kazania, przygotowywał do sakramentu pokuty i na śmierć, udzielał pomocy rannym i pomagał ludności cywilnej na Czerniakowie (nosił wodę z Wisły, odgrzebywał zasypanych gruzem). Pocieszał i podnosił na duchu załamanych mieszkańców i – mimo niebezpieczeństw – wygłaszał do nich słowo Boże. Odwiedzał szpitale powstańcze i ludzi chroniących się w piwnicach. Zrezygnował z możliwości przeprawy pontonowej na drugi brzeg Wisły, chcąc dzielić los żołnierzy i ludności cywilnej, która została na lewym brzegu rzeki. Swoje miejsce w pontonie oddał rannemu żołnierzowi. Odważnie pertraktował z Niemcami, aby ocalić jak najwięcej powstańców. Traktowany przez hitlerowców ze szczególną brutalnością, został zamordowany 23 IX 1944.
Relikwie bł. ks. Józefa Stanka zostały 24 XI 2000 przeniesione z cmentarza Powązkowskiego do dolnego kościoła Chrystusa Króla w Warszawie.

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1925 – Ks. Stanisław Słaboszewski został mianowany mistrzem nowicjatu, który 22 VIII 1926 przeniesiono z Kopca do Suchar. Tam w latach 1928-29 był też rektorem tego domu.

1929 – Nowicjusze z Ołtarzewa urządzili pieszą wycieczkę do Bielan. Z powrotem wrócili pociągiem.

1930 – Kronikarz domu ołtarzewskiego zaznaczył, że przyjechał artysta rzeźbiarz, by „wykonać biust Wielebnego Fundatora”, czyli Wincentego Pallottiego.

1935 – W Ołtarzewie ks. rektor Alfons Męcikowski odprawił Mszę św. żałobną za śp. Mikucką (pallotyni korzystali z sali p. Mikuckiego w Ożarowie wykorzystując ją na przedstawienia, akademie i filmy religijne). Dzień wcześniej, szczątki zmarłej wprowadzono do kaplicy parkowej w Ołtarzewie, w asyście trzech księży i pięciu braci, i odśpiewano nieszpory żałobne. 13 VI Mszę św. za zmarłą, w kaplicy św. Wincentego na Bródnie, odprawił ks. Augustyn Rolbiecki, a konduktowi pogrzebowemu do grobu przewodniczył w asyście pięciu księży, ks. rektor Męcikowski.

1938 – Ks. Henryk Popielas odprawił Mszę prymicyjną w kościele Pallotynów na Pradze. Kazanie prymicyjne wygłosił ks. Franciszek Kilian. Obecna była też ołtarzewska delegacja Krucjaty Eucharystycznej Chłopców ze sztandarem.

1950 – Na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim w Watykanie ks. Alfons Pellowski zdobył I miejsce. O tym fakcie pisał 12 VI 1950 w liście do rodziny: „Przyjechał najwyższy przełożony z Rzymu i publicznie powiedział, że moje utwory muzyczne już tam mają. Poddali je nawet pod sąd „jury” i okazało się, że moje utwory są ze wszystkich nadesłanych najlepsze. Nawet Włosi je bardzo chwalili i włączają do swego repertuaru. […] to niemały dla mnie sukces […] utwory moje przewyższają te, które 20 narodów z różnych stron świata nadesłało. […] nigdy nie myślałem, że będzie urządzony konkurs i że wezmę w nim I nagrodę [… i że] pieśń „O, Regina Apostolorum” będzie śpiewana w Rzymie i w różnych krajach: Francji, Szwajcarii, Niemczech, Włoszech, Anglii, Ameryce, Brazylii, może nawet w Afryce i Australii jako pieśń maryjna”.

1950 – W Ołtarzewie przebywał szef firmy witrażowej Zieliński, przeprowadzając rozmowy w sprawie instalacji witraży w kościele seminaryjnym.

1954 – W Ołtarzewie, klerycy: Franciszek Drwal, Władysław Hahn, Józef Stecz, Edward Wilk i Zygmunt Zymliński, złożyli profesję wieczną na ręce ks. Józefa Wróbla.

1968 – W Ołtarzewie, święcenia kapłańskie z rąk Jerzego Modzelewskiego, bpa pomocniczego archidiecezji warszawskiej, przyjął diakon Stanisław Chabiński.

1971 – Odbyło się uroczyste zakończenie roku seminaryjnego. Mszy św. koncelebrowanej przewodniczył ks. prowincjał Stanisław Martuszewski, a homilię wygłosił ojciec duchowny Seminarium. Po mszy odbyło się w Sali nr 1 spotkanie, na którym ks. Rektor dokonał krótkiego podsumowania mijającego roku akademickiego, wspominając dokonane inwestycje, prace alumnów i księży profesorów. Przedstawił plan praktyk wakacyjnych kleryków, a na zakończenie zabrał głos ks. Prowincjał. Ks. rektor pożegnał także kończącego swoją kadencję prefekta alumnów, ks. Stanisława Gawryłę.

1973 – W Ołtarzewie zakończono uroczyście rok akademicki. Część kleryków wyjechała na wypoczynek do Zakopanego.

1974 – Ks. Fabian Zawacki został mianowany proboszczem parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Szymonce. Posługę tę pełnił do 1 X 1995.

1975 – Ks. rektor Jan Korycki ogłosił skład Rady Domowej Ołtarzewa na najbliższe trzechlecie. Pierwszym radcą (wicerektorem) został ks. Stanisław Orlicki, drugim i prefektem studiów – ks. Witold Zdaniewicz, trzecim i moderatorem praktyk duszpasterskich – ks. Józef Kołodziejczyk, czwartym i prefektem alumnów – ks. Czesław Parzyszek.

1977 – W Ołtarzewie odbył się Jubileusz 25-lecia kapłaństwa ks. Witolda Zdaniewicza i ks. Bogdana Boniewicza. Uroczystość rozpoczęto o godz. 12:00 Mszą św. koncelebrowaną w otoczeniu 20 księży. Kazanie wygłosił ks. Prowincjał. O godz. 15:00 klerycy zorganizowali akademię na cześć jubilatów.

1978 – W Ołtarzewie rozpoczęły się rekolekcje dla pallotyńskich księży, które poprowadził ks. Jan Mokrzycki z Gdańska. Drugą serię rekolekcji dla 28. uczestników rozpoczął ks. Mokrzycki 19 czerwca.
– Br. Franciszek Dziczkiewicz wyjechał w apostolską podróż do Wilna. Przy wjeździe na Litwę celnicy rosyjscy zatrzymali mu książki i dewocjonalia. Br. Dziczkiewicz powrócił do Ołtarzewa 22 czerwca.

1979 – Seminarium odwiedził bp Pierre Mamie (+2008), ordynariusz Lozanny, Genewy i Fryburga, Przewodniczący Konferencji Episkopatu Szwajcarii, wraz ze swoim sekretarzem. Wieczorem tego dnia odbyło się spotkanie alumnów z biskupem.

1982 – Pallotyni w Gdańsku-Wrzeszczu przystąpili do budowy świątyni w miejscu baraku kaplicy. Starania o budowę kościoła trwały kilka lat i już „podczas studenckiej pieszej pielgrzymki w roku 1979 Jan Paweł II poświęcił kamień z grobu Świętego Piotra jako kamień węgielny pod nową świątynię ku czci Matki Bożej Częstochowskiej”. 5 XII 1982 dokonano poświęcenia dolnego kościoła i wmurowania kamienia węgielnego.

1987 – Podczas pielgrzymki papieża Jana Pawła II do Polski w 1987 ks. Eugeniusz Dutkiewicz (mianowany przez Episkopat Polski w 1987 krajowym duszpasterzem hospicjum), przygotował spotkanie z chorymi w bazylice Mariackiej w Gdańsku. Wówczas papież powiedział: „Z uznaniem myślę o hospicjum, które podjęło swą służbę w Gdańsku i promieniuje na inne miasta. Zrodziło się ono ze wspólnej troski duszpasterstwa chorych i lekarzy, stojących u łóżka chorego, o należne miejsce i warunki, w których znajdują się chorzy u kresu swojego życia. Troska ta wyraża się we wspólnym pochylaniu się i czuwaniu przy chorym w jego domu, w serdecznym i bezinteresownym darze z siebie samego”.

1993 – Ks. Antoni Dębkowski został mianowany delegatem superiora Regii Miłosierdzia Bożego na teren Szkocji i Anglii.

1993 – Ks. Stanisław Chabiński, kapelan sióstr w Legionowie, przeżywał we wspólnocie warszawskiej 25-lecie kapłaństwa.

1999 – Święcenia kapłańskie przyjął dk. Filho José Rosdrigues z Delegatury Matki Bożej Miłosierdzia w Brazylii.

2004 – Pallotyński Ośrodek Powołaniowy zorganizował po raz kolejny w Ołtarzewie Konkurs „Apostoła”. Pytania dotyczyły Pisma Świętego, liturgii i życia św. Wincentego Pallottiego. W ramach finału miały miejsce także rozgrywki sportowe i konkurs plastyczny. Ponad 20 młodych ludzi zostało uroczyście wprowadzonych do liturgicznej posługi lektora. W sumie Seminarium gościło ponad 300 osób.

2007 – Msza pogrzebowa w intencji zmarłego ks. Eugeniusza Piskorka, rekolekcjonisty, kustosza, pracownika Sekretariatu ds. Miłosierdzia Bożego, organizatora sympozjów i kongresów miłosierdzia Bożego, została odprawiona w pallotyńskim kościele Miłosierdzia Bożego w Częstochowie. Po niej odbył się pogrzeb na cmentarzu przy ul. św. Rocha.

2010 – W Gdańsku odbyły się uroczystości pogrzebowe s. Bonity Wojtach. O godz. 11.00 w kościele parafialnym pw. Chrystusa Króla w Gdańsku została odprawiona Msza św. pogrzebowa, po czym doczesne szczątki siostry złożono na cmentarzu (Gdańsk-Łostowice).

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny