Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 13 października

1917 – Zakończyły się objawienia Matki Bożej w Fatimie (13 V – 13 X), na polach zwanych Cova da Iria (Kotlina Pokoju), trojgu dzieciom, rodzeństwu Marto: Hiacyncie, Franciszkowi i Łucji dos Santos. Tego dnia miał miejsce cud słońca (taniec słońca) widziany przez 70000 osób, wśród nich byli dziennikarze bardzo sceptycznie nastawieni do objawień, którzy zostali zdumieni tym zjawiskiem.

„Deszcz padał przez cały czas objawienia. W momencie, gdy Matka Boża zakończyła rozmowę z Łucją i zaczęła unosić się ku niebu, a Łucja krzyknęła: „Spójrzcie na słońce!”, chmury nagle rozstąpiły się i słońce ukazało się oczom zgromadzonych jak olbrzymi, srebrny dysk. Świeciło ono z nigdy dotychczas nie widzianą intensywnością, ale nie oślepiało. Trwało to tylko krótką chwilę. Wtem ta ogromna kula zaczęła „tańczyć”. Słońce szybko wirowało jak gigantyczne koło ognia. Zatrzymało się na chwilę i ponownie zaczęło się obracać wokół własnej osi z zawrotną szybkością. Potem brzegi jego stały się purpurowe i zaczęło wirować po niebie, rzucając czerwone języki ognia. Światło to odbijało się na ziemi, na drzewach i krzakach, a nawet na ludzkich twarzach i ubraniach, przybierając różne natężenia blasku i barwy. Powtórzyło się to trzykrotnie i wtedy pędzona szaloną siłą kula zdawała się drżeć, trząść i spadać zygzakiem na przerażony tłum.

Wszystko to trwało może 10 minut. W końcu słońce tym samym zygzakowatym szlakiem powróciło na swoje miejsce i znów, spokojne jak codziennie, zaczęło świecić swym normalnym blaskiem.

Cykl objawień dobiegł końca.

Wiele osób spostrzegło, że ich ubrania ociekające deszczem nagle stały się zupełnie suche. Cud słońca był widziany również przez licznych świadków znajdujących się w promieniu do 40 km od miejsca objawienia”.

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1832 – Księża diecezjalni: Stanisław Chołoniewski i Wiktor Ożarowski wyjechali z Rzymu do Polski. Księża ci od 1827 studiowali w Rzymie teologię i przyjęli tam święcenia kapłańskie (16 I 1829). Znali oni ks. Wincentego Pallottiego. Ks. Ożarowski pozostawił listy kierowane do Pallottiego.

1926 – Rada Generalna Pobożnego Stowarzyszenia Misyjnego podniosła polski dystrykt (okręg) do rzędu regii. Pierwszym regionałem (superiorem) został ks. Wojciech Turowski – do 1932.

1926 – Wizytację Collegium Marianum przeprowadził p. Jakóbiec, wizytator z Krakowa.

1929 – Ks. superior Wojciech Turowski i ks. ekonom regii Wincenty Stolz przyjechali z Warszawy do Ołtarzewa, gdzie dyskutowano nad pozostawieniem pierwszego kursu nowicjuszy w Ołtarzewie. Ostatecznie pozostawiono nowicjuszy na miejscu.

1933 – Ks. Leon Forycki, socjusz magistra nowicjatu, powrócił na Kopiec po rekonwalescencji w Suchej (od 21 sierpnia tr.). W tym roku szkolnym prowadził w Collegium Marianum lekcje religii dla klas najstarszych i łaciny – w klasie V.

1936 – Ks. Stanisław Czapla z Warszawy rozpoczął, jako nadzwyczajny spowiednik kleryków, przyjazdy do Seminarium w Ołtarzewie, co drugi tydzień.

1937 – Ks. Stanisław Szulmiński poinformował Radę Prowincjalną, że zorganizował ruch pod nazwą Apostolat Pojednania, jako sekcję Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego, zrzeszającą osoby duchowne i świeckie z całej Polski, do pracy na rzecz ekumenizmu. Równocześnie w piśmie prosił Radę o aprobatę dla swego ruchu.

1942 – Pap. Pius XII  w przemówieniu radiowym do Portugalczyków zawierzył Niepokalanemu Sercu Maryi cały świat, nie wspominając o Rosji, przez co s. Łucja w rozmowie z biskupem da Silva stwierdziła, że jest on niewystarczający.

1955 – Do Republiki Południowej Afryki przybył z rekolekcjami ks. Franciszek Cegiełka. Pozostał tu do IV 1956 głosząc rekolekcje w języku angielskim dla pallotynów i różnych zgromadzeń żeńskich. Wrażenia z podróży zawarł w książce „Life on Rocks. Among the Natives of the Union of South Africa”, North Tonawanda 1957. Pisał w niej także o działalności Kościoła katolickiego w Afryce Południowej, o rasizmie i różnych ówczesnych problemach tego rejonu.

1963 – W Gdańsku, w kościele św. Elżbiety odbyły się uroczystości pokanonizacyjne ku czci św. Wincentego Pallottiego. Mszę św. pontyfikalną celebrował bp gdański Lech Kaczmarek. Kazanie wygłosił ks. rektor Jekiełek, podkreślając potrzebę religijnego wychowania współczesnego człowieka i pielęgnowania życia religijnego w rodzinach katolickich oraz akcentując, że św. Wincenty całe swoje życie poświęcił tym sprawom. Po Mszy św. przemówił biskup, który powołując się na przemówienie kaznodziei, w krótkich słowach uwypuklił wybitną postać Świętego, pasującą do naszych czasów. Po Mszy św. podano wiernym do ucałowania relikwie Świętego.

Druga część uroczystości odbyła się wieczorem o godz. 18:00 w kościele Najświętszej Marii Panny w Gdańsku. W głównym ołtarzu umieszczono ozdobiony duży obraz św. Wincentego Pallottiego. W uroczystości brał udział bp Kaczmarek, ks. prałat Józef Zator-Przytocki, rządca kościoła Najświętszej Marii Panny, ks. prowincjał Eugeniusz Weron SAC,  księża proboszczowie wszystkich parafii Gdańska i Wrzeszcza oraz przedstawiciele wszystkich zakonów i zgromadzeń zakonnych z terenu Gdańska. Uroczystą Mszę św. celebrował ks. prałat Bernard Polzin, wikariusz generalny z Oliwy. Chór Kościoła Mariackiego, łącznie z chórem kościoła św. Elżbiety dał piękną oprawę wokalną uroczystości, śpiewając na przemian z ludem, który zgromadził się w liczbie ok. czterech tysięcy. Po Mszy św. przemówił z ambony bp Kaczmarek, wskazując na fakt, że źródłem niewyczerpanego optymizmu i pogody ducha św. Wincentego w najróżniejszych sytuacjach życia i pracy, była jego żarliwa miłość Boga.

Następnie we wnętrzu świątyni ruszyła procesja z relikwiami św. Wincentego. Procesję prowadził bp Kaczmarek. Na końcu biskup podał księżom do ucałowania relikwie św. Wincentego, a księża podawali je wiernym.

1970 – Do Francji przybył ks. Stanisław Jurkowski, rozpoczynając od 15 X swoją pracę duszpasterską w Oignies.

1971 – Ks. prowincjał Stanisław Martuszewski przed wyjazdem do Rzymu na Zebranie Generalne odwiedził Seminarium w Ołtarzewie.

1974 – W Ołtarzewie odbył się Dzień skupienia dla młodzieży z rodzin współpracowników pallotyńskich, tworzących Ruch Apostolski „Rodzina Rodzin”. Na Mszy św. homilię wygłosił ks. Stanisław Chabiński. On też przewodniczył modlitwie różańcowej.

1975 – Pallotyńscy klerycy, studenci ATK z VI kursu, złożyli egzamin licencjacki z teologii.

1976 – W Ołtarzewie odbyło się zebranie Komitetu przygotowującego Jubileusz 50-lecia Seminarium ołtarzewskiego.

1978 – Do Wadowic na rekolekcje kapłańskie udali się z Ołtarzewa: ks. Józef Kołodziejczyk, ks. Jerzy Kopeć i ks. Marian Szczotka.

1982 – Seminaryjny dzień skupienia klerycy przeżywali w Niepokalanowie. Konferencję wygłosił o. Remigiusz Zabłocki, który osobiście znał św. Maksymiliana Kolbe. W Niepokalanowie odprawiono wspólną Mszę św., uczestniczono w obiedzie klasztornym i zwiedzano pomieszczenia klasztorne.

1983 – „Otrzęsiny”. Tradycyjnie już kurs II dokonał w artystyczny sposób przyjęcia „pierwszaków” w poczet alumnów ołtarzewskiego Seminarium. O powodzeniu imprezy świadczyły burzliwe oklaski w trakcie programu.

– Rewanżowe spotkanie w piłce siatkowej pomiędzy reprezentacją WSD Włocławek a WSD Ołtarzew zakończyło się wygraną pallotynów 3:1.

1989 – Ks. Dietrich Hoffmann SJ, redaktor czasopisma „Katholische Mission”, wygłosił w Ołtarzewie wykład z misjologii na temat przygotowań do synodu biskupów afrykańskich i sytuacji Kościoła na tym kontynencie.

1990 – Ks. Aleksander Milewski sprowadził do Dowbysza na Ukrainie figurkę MB Fatimskiej (podarowaną przez ks. Stanisława Kuracińskiego, sekretarza ds. misji).

1991 – Biskup żytomierski Jan Purwiński dokonał w Dowbyszu aktu koronacji figurki Matki Bożej Fatimskiej. Wśród koncelebransów obecni byli ks. wicegenerał Séamus Freeman i ks. radca generalny Jan Kupka.

1991 – Wspólnota lizbońska gościła u siebie nuncjusza apostolskiego w Portugalii, abpa Luciano Angeloniego (+1996). Towarzyszył mu ambasador RP w Lizbonie Jerzy Marendziak (+2000). Nuncjusz uczestniczył w parafii w niedzielnej liturgii (comiesięczna Msza dla Polonii).

1994 – W Ołtarzewie odbyło się II Forum Duszpasterstwa Uzależnionych. Organizatorem spotkania był szef katolickiego Ruchu Antynarkotycznego KARAN, ks. Paweł Rosik SAC.

2000 – Zmarła s. Jacenta Neumann (ur. 1923), pallotynka.

2001 – W dniach 8-13 X, odbyło się w Poznaniu  spotkanie Zarządów Regii Miłosierdzia Bożego i Prowincji Zwiastowania Pańskiego.

2002 – W Vallendar kl. Artur Stępień (starszy) złożył konsekrację wieczną na ręce ks. Norberta Possmanna, wiceprowincjała Prowincji Najświętszego Serca Jezusowego (Niemcy). W 2012 ks. Stępień przeszedł do Prowincji Chrystusa Króla.

2017 – W Limburgu zmarł bp Herbert Nikolaus Lenhof SAC, emerytowany bp Queenstown (RPA). Tam też 25 X odbył się jego pogrzeb.

Urodził się  20 VIII 1936 w Völklingen (dzielnica Wehrden). W 1959 wstąpił do pallotynów. 25 IV 1961 złożył pierwszą profesję w Stowarzyszeniu. Studia seminaryjne odbył w Olpe i Vallendarze. 18 VII 1965 przyjął święcenia kapłańskie. Początkowo pracował w Rheinberg, a następnie wyjechał na misje do Afryki Południowej. Tam pełnił najpierw funkcję kapelana szpitala, następnie superiora Regii św. Józefa (1978-81) i radcy regii, proboszcza oraz ojca duchownego sióstr (Congregatio BMV Matris Divini Amoris; Ntaba Maria Sisters) w Ntaba Maria (1981-84).

3 II 1984 został prekonizowany na trzeciego z kolei bpa Queenstown w Republice Południowej Afryki; 28 IV tr. przyjął konsekrację biskupią. Ze względów zdrowotnych 16 XI 2009 złożył rezygnację z pełnionej funkcji.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny