Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 14 czerwca

1970 – 50 lat temu w Ołtarzewie, święcenia kapłańskie z rąk Bronisława Dąbrowskiego, bpa pomocniczego archidiecezji warszawskiej, przyjęli diakoni: Kazimierz Czulak (+2019), Mirosław Drozdek (+2007), Henryk Kazaniecki, Tadeusz Korbecki (+2016), Tadeusz Łojas, Stefan Potoniec, Stanisław Rudziński, Zbigniew Stanek, Karol Świostek, Marian Wietrzyński i Józef Wólczyński (+2005).

– Tego dnia w Spytkowicach, święcenia kapłańskie z rąk Albina Małysiaka, bpa pomocniczego archidiecezji krakowskiej, przyjęli diakoni: Stefan Kajfasz, Piotr Marek i Julian Warzecha (+2009), pochodzący z tej parafii.

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1931 – Gośćmi Ołtarzewa byli mieszkańcy Pragi warszawskiej: ks. Tomasz Mącior, br. Ignacy Wszołek i grupa osób „różnego wieku i płci”.

1934 – Po zakończeniu kadencji superiora (28 V 1934) ks. Tomasz Mącior został mianowany pierwszym radcą regii i rektorem domu na Pradze (14 VI 1934). Pełnił ten urząd krótko do 1936, gdyż bardziej kochał misje i rekolekcje ludowe. Z całą gorliwością oddał się pracy duszpasterskiej. W końcu VIII 1936 został rektorem kościoła i domu pallotyńskiego w Nowosadach na Polesiu, a od 8 XII tego roku pierwszym proboszczem rezydującym na miejscu (proboszcz parafii nowosadzkiej rezydował w Leśnej; a następnie bp piński Kazimierz Bukraba ustanowił nowe granice parafii i wydzielił z niej parafię).

1943 – W niemieckim obozie koncentracyjnym w Dachau zmarł bp Michał Kozal, sufragan diecezji włocławskiej od 1939. W XI 1939 został aresztowany przez gestapo i osadzony w obozie w Dachau. 14 VI 1987 w Warszawie Ojciec Święty Jan Paweł II zaliczył go w poczet błogosławionych. Wspomnienie liturgiczne – 14 czerwca.
7 IV 1941 bp Kozal, przebywający w berlińskim Polizei Praesidium Gefaengnis przy Alexanderplatz, spotkał się po raz pierwszy z ks. Franciszkiem Cegiełką SAC. Biskup przybył sprowadzony przez urzędnika, by zaopatrzyć Cegiełkę na śmierć. Ks. Cegiełka, po 5-tygodniowych krwawych i bestialskich przesłuchaniach w centrali gestapo przy Berkauer Strasse został w Wielki Poniedziałek okrutnie pobity i prawie martwy wrzucony do ciemnej celi, gdzie bez picia i jedzenia przebył cały tydzień. Tam w Niedzielę Wielkanocną 15 IV nastąpiło spotkanie z przebywającym w więzieniu bpem Michałem Kozalem, który zapamiętał Cegiełkę, jak leżał przywiązany do słupa, zarośnięty i strasznie skatowany. Nie chciał wtedy rozmawiać z biskupem, stwierdzając, że takiego nie zna. Rzeczywiście, informacja o konsekracji M. Kozala (13 VIII 1939) nie dotarła do Polskiej Misji Katolickiej w Paryżu z powodu wojny i Cegiełka podejrzewał w tym podstęp ze strony hitlerowców. Kolejne spotkanie Cegiełki z bpem Kozalem nastąpiło w 1942 w obozie koncentracyjnym w Dachau.

1947 – Swoje urzędowanie na stanowisku prowincjała zakończył ks. Jan Maćkowski. Został wówczas wybrany radcą prowincji (1947). W latach 1948-50 był profesorem teologii moralnej, ascetycznej i etyki w WSD w Ołtarzewie. Przez ostatnie dwa lata życia był misjonarzem ludowym, spowiednikiem sióstr. Przyjął też wicepostulaturę procesu s. Faustyny Kowalskiej. Zmarł w 1952.

1947 – Kapituła Generalna wybrała nowy Zarząd polskiej Prowincji Chrystusa Króla. Prowincjałem został mianowany ks. Stanisław Czapla, a jego radcami zostali ustanowieni: ks. Józef Wróbel, ks. Jan Maćkowski, ks. Stanisław Wierzbica i ks. Józef Dąbrowski. Informacja telegraficzna o wyborze nowego Zarządu Prowincjalnego dotarła do Warszawy 15 czerwca.

1947 – Ks. Stanisław Wierzbica został ponownie radcą prowincjalnym, a po paru miesiącach tego roku również ekonomem prowincjalnym (od listopada), zamieszkując w Ołtarzewie (objął stanowisko wykładowcy w seminarium), a od 1949 w Warszawie, przy ul. Skaryszewskiej 15, dokąd w tym czasie przeniesiono Zarząd Prowincjalny.

1957 – Do Szczecina przybył ks. Ludwik Bajgrowicz, jako rektor kościoła św. Jana Ewangelisty i wspólnoty przy ul. Pod Bramą 9 (funkcje te spełniał w latach 1957-65). Zaraz po przybyciu zajął się odbudową zniszczonego przez wojnę kościoła; zamieszkał początkowo na plebanii parafii Świętej Rodziny. 4 X bp gorzowski Teodor Bensch zgodził się na założenie domu pallotyńskiego, a kanonicznego zatwierdzenia dokonała Rada Generalna 12 XI; 24 XI 1957 dziekan Zygmunt Szelążek rekoncyliował kościół i odprawił pierwszą Mszę od 1525; wielką zasługą ks. Bajgrowicza było odrestaurowanie gotyckiego kościoła.

1963 – Ks. Stanisław Martuszewski powrócił z Poznania do Ołtarzewa, aby objąć funkcję ojca duchownego kleryków. Od 1965 do 1972 był prowincjałem Prowincji Chrystusa Króla.

1964 – W Ołtarzewie, święcenia kapłańskie z rąk Zygmunta Choromańskiego, bpa pomocniczego archidiecezji warszawskiej i sekretarza Episkopatu Polski, przyjęli diakoni: Józef Bagiński (+1985), Henryk Dziura (+1994), Ludwik Homa (+1992), Józef Klaper (+2002), Andrzej Kołodziejczak (wystąpił), Mieczysław Lis, Marian Stankowski (+1983) i Leon Witała (+1982).

1964 – W dniach 13 – 14 czerwca, parafia św. Franciszka z Asyżu w Wałbrzychu przeżywała Nawiedzenie przez obraz Matki Bożej Częstochowskiej.
Poprzedziła je 9.tygodniowa nowenna kazań i modlitw oraz 8.dniowe rekolekcje, prowadzone przez Księży Redemptorystów. Podczas Nawiedzenia obecny był bp Andrzej Wronka.
„Uroczystość wywarła niezwykłe wrażenie i wpływ na parafian: masowy nawrót do życia religijnego, 33 'dzikich’ małżeństw zawarło ślub kościelny. Z uroczystości tej posiadamy piękny film, kolorowy, ruchomy” (z kroniki wałbrzyskiej).

1971 – W Ołtarzewie rozpoczęła się pierwsza seria rekolekcji kapłańskich dla pallotynów. Rekolekcje prowadził w tym roku ks. Zenon Modzelewski z Paryża. On też poprowadził drugą i trzecią serię rekolekcji – ta ostatnia zakończyła się 2 lipca.

1972 – Część alumnów wyjechała do Poznania, aby podczas wakacji pracować przy budowie Wydawnictwa.

1973 – W Ołtarzewie nocowała grupa księży niemieckich, która przybyła do Polski na wycieczkę. Z tej racji pallotyni byli później represjonowani przez władze państwowe, a szczególnie ks. Stanisław Kuraciński, który nie dostał pozwolenia na wyjazd stypendialny do Niemieckiej Republiki Federalnej.

1975 – W Zakopanem ks. Tadeusz Gliński poprowadził dla księży ze swojego kursu seminaryjnego specjalne rekolekcje z konferencjami o tematyce głównie historycznej.

1976 – W Ołtarzewie, w dniach 14-18 VI, trwały rekolekcje dla pallotyńskich księży, głównie starszego pokolenia (brało w nich udział 20. kapłanów). Prowadził je ks. dr Franciszek Wycisk SAC. Drugą serię rekolekcji dla 25 księży ks. Wycisk prowadził w dniach 21-25 czerwca.

1977 – W Ołtarzewie odbyło się zebranie profesorskie, na którym obecny był ks. Prowincjał. Dokonano podsumowania sesji letniej, poczyniono uwagi odnośnie do wychowania alumnów i dyskutowano nad kwestią podłączenia Seminarium do ATK, którą zasugerował rektor tej uczelni.

1978 – Ks. Stanisław Kuraciński został rektorem domu w Ząbkach (do 1984). Ks. Kuraciński zakładał ten dom w latach 1976-78.

1979 – Cała wspólnota seminaryjna brała udział w uroczystości Bożego Ciała i w następującej po niej procesji eucharystycznej do czterech ołtarzy, którą prowadził ks. Eugeniusz Weron.

1980 – Z sanatorium w Nałęczowie powrócił do Ołtarzewa ojciec duchowny ks. Feliks Folejewski.

1985 – Alumni Seminarium wysłuchali koncertu pieśni religijnych niemieckiego kompozytora Richarda Wagnera.

1987 – Zakończyła się trzecia pielgrzymka pap. Jana Pawła II do Ojczyzny, trwająca od 8 VI. Papież odwiedził miasta: Warszawę, Lublin, Tarnów, Kraków, Szczecin, Gdynię, Gdańsk, Częstochowę i Łódź.

1989 – Parafia pw. św. Łukasza Ewangelisty w Sosnowcu została przejęta przez Stowarzyszenie. Liczyła ok. 8000 wiernych. Ówczesne duszpasterstwo parafii koncentrowało się wokół prowizorycznej kaplicy. Pierwszy proboszcz i rektor wspólnoty (w latach 1989-99), ks. Władysław Nadybał przystąpił w VI 1990 do budowy kościoła. Kamień węgielny wmurował 29 VI 1991 ordynariusz częstochowski Stanisław Nowak, a 18 X 1994 bp sosnowiecki Adam Śmigielski SDB konsekrował kościół.

1989 – W Ząbkowicach Śląskich odbył się pogrzeb ks. Jacka Zaleskiego. Mszę koncelebrowaną sprawowało wielu kapłanów diecezjalnych i pallotyńskich. Przewodniczył jej i homilię wygłosił ks. prowincjał Czesław Parzyszek. Zmarły został pochowany w kwaterze pallotyńskiej na miejscowym cmentarzu.

1990 – W Paryżu, jubileusz 50-lecia kapłaństwa obchodził ks. Stanisław Suwała, który w V 1984 został nagle sparaliżowany prawostronnie i tak żył w domu paryskim aż do śmierci (1992). Na jubileusz przybyli księża z domu paryskiego, Osny i pobliskich placówek oraz siostry zakonne, pracownicy świeccy i osoby zajmujące się księdzem. Ks. superior Marian Faleńczyk w homilii mówił o tajemnicy cierpienia, „którą każdy z nas odczytuje w świetle tego, co przeżywamy w Regii. Jego cierpienie, jego krzyż są udziałem w Krzyżu Chrystusa i są dla nas przedziwnym znakiem, który wciąż winniśmy odczytywać i który winien być dla nas powodem głębokiego zamyślenia” (ks. Jerzy Szozda).

1993 – Administratorem prowincjalnym Prowincji Zwiastowania Pańskiego został ks. Antoni Maguza (do 1996).

1996 – Kapłani pallotyńscy, obchodzący 35. rocznicę święceń kapłańskich (4 VI 1961) koncelebrowali tego dnia swój jubileusz z Ojcem Świętym Janem Pawłem II.

1998 – Diamentowy jubileusz kapłaństwa księży: Eugeniusza Werona, Józefa Kloca, Stefana Treuchela i Władysława Zbłowskiego zgromadził w Ołtarzewie licznych księży, gości, rodziny jubilatów, wspólnotę seminaryjną oraz parafialną. Uroczystej celebracji Mszy św. przewodniczył bp Władysław Miziołek.

1999 – Podczas VII pielgrzymki do Ojczyzny pap. Jan Paweł II przybył do Łowicza. Nawiedził katedrę i nadał jej tytuł Bazyliki Mniejszej, i dla zgromadzonej kilkusettysięcznej rzeszy wiernych celebrował na Błoniach Łowickich Mszę św. W pierwszą rocznicę tej pielgrzymki staraniem bpa Alojzego Orszulika stanął na rynku łowickim monumentalny pomnik Jana Pawła II.

2000 – W Otwocku zmarł ks. Władysław Zbłowski (ur. 1912 w Wernem, w Westfalii, w diecezji monastyrskiej, w Niemczech), kapelan AK Obwodu Wola, Śródmieście-Północ, ps. Struś, profesor Collegium Marianum, działacz harcerski, redaktor Pallottinum, pułkownik.
Był wierny nauce Kościoła i Tradycji. Wiarę wyniósł z domu rodzinnego i zawsze rozwijał ją przez żywy kontakt z Bogiem. Chętnie sprawował sakramenty i cieszył się, że może służyć siostrom czy kapłanom. Wszystkie swe zadania wykonywał sumiennie. Sam podkreślał, że chętnie szedł tam, gdzie go posłali przełożeni. Wolał być człowiekiem zwyczajnym, pełnym realizmu, niż błyszczeć na świeczniku. Nigdy nie narzekał. Nie miał daru nawiązywania kontaktów z ludźmi, mimo to w jego pogrzebie uczestniczyło wielu, dla których był duszpasterzem, kapelanem i przewodnikiem. Był uczynnym człowiekiem i otwartym na ludzkie potrzeby. Umiał dzielić się z potrzebującymi. Nie lubił sztywnych struktur i przesadnych manier. Interesował się życiem Stowarzyszenia i jego działalnością i jak sam stwierdził – modlił się o powołania do niego.

2000 – Na zaproszenie kleryckiej grupy ekumenicznej „Eirene”, Seminarium w Ołtarzewie gościło ks. Doroteusza Sawickiego, duszpasterza z prawosławnej parafii metropolitalnej św. Marii Magdaleny w Warszawie, który podzielił się swoim punktem widzenia i opiniami Kościoła prawosławnego odnośnie do ekumenii. Według niego „ekumenizm jest bardzo skomplikowany i musi brać pod uwagę całą historię i ogólną sytuację danego Kościoła. Zjednoczenie Kościoła porównał on do małżeństwa, z którego dopiero owocuje dziecko. Jak to dziecko Zjednoczonego Kościoła wyglądałoby, nie wiemy, ale powinniśmy dążyć do takiego małżeństwa” (z kroniki domu). Klerycy pytali o liturgię i o codzienne życie wspólnoty prawosławnej.

2009 – Złoty jubileusz 50-lecia kapłaństwa ks. Wendelin Ryś przeżywał w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Częstochowie. Wzięli w nim liczny udział członkowie Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego i Wieczerników Miłosierdzia Bożego, a także księża, siostry zakonne, parafianie, różne wspólnoty, animatorzy ruchów, rodzeństwo i rodzina oraz przyjaciele jubilata. Homilię z tej okazji wygłosił radca prowincjalny, ks. Adam Golec.

2015 – Bp Celestin Hakizimana, ordynariusz diecezji Gikongoro w Rwandzie, odwiedził Bratysławę. Towarzyszył mu ks. Zbigniew Pawłowski, rektor sanktuarium Matki Bożej w Kibeho.
Biskup, w kościele parafialnym na osiedlu Dlhé Diely w Bratysławie, wygłosił kazanie, zachęcając do modlitwy różańcowej Siedmiu Boleści Matki Bożej. Wierni zapoznali się z przesłaniem objawienia Matki Bożej z Kibeho. Biskup wyraził też wdzięczność pallotynom, że otaczają opieką duszpasterską sanktuarium maryjne w Kibeho. Po udzieleniu błogosławieństwa przekazał figurę Matki Bożej z Kibeho, jako dar dla parafii. Biskup odwiedził wspólnotę pallotyńską i agendy Sekretariatu Misyjnego.

2015 – W dniach 12-14 VI, w Warszawie odbył się IV Krajowy Kongres Misyjny, w którym wzięło udział wiele osób i wspólnot, m.in. dr Helena Pyz, zasłużona i wieloletnia misjonarka z Ośrodka Rehabilitacji Trędowatych w Jeevodaya w Indiach, która wyjechała do Indii w 1989, by pracować w Ośrodku, założonym przez ks. Adama Wiśniewskiego SAC. Podczas konferencji naukowej i stacji kongresowych uczestnicy spotkania stawiali pytania o aktualność misji, animację i formację misyjną oraz o przyszłość zaangażowania w pomoc misjonarzom, a także szukali nowych form pracy dla misji, formacji i organizacji działań.
Z okazji Kongresu Pallotyński Sekretariat Misyjny Prowincji Chrystusa Króla wydał album na temat wieloletniej misyjnej pracy pallotynów pt. „Posłani. Misyjne zaangażowanie pallotynów” (Apostolicum Ząbki 2015).

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny