Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 14 sierpnia

2017 – Warszawska Piesza Pielgrzymka Akademicka Grup „17” weszła na Jasną Górę. Z Warszawy pielgrzymka wyruszyła 6 VIII. Pielgrzymkę tworzyły cztery legiony określone różnymi kolorami. Grupy różniły się nie tylko barwami, ale i duchowością.

Przewodnikiem „17” był ks. Wojciech Świderski SAC, a na czele kilku grup szli jeszcze inni pallotyni: i tak w legionie zielonym – grupie zielono-biało-czerwonej przewodniczył ks. Krzysztof Śniadoch, a fioletowo-białej ks. Paweł Jurkowski.

W legionie błękitnym – grupie biało-błękitnej przewodnikiem był ks. Przemysław Brodowski.

W legionie czerwonym, grupie fioletowej przewodniczył ks. Adam Izdebski, czerwono-żółtej ks. Tomasz Zaczkiewicz, czerwono-żółto-zielonej ks. Marek Pasiuk i biało-czerwonej ks. Krzysztof Gajos.

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1844 – Pismem Sekretariatu Stanu ds. Wewnętrznych, pap. Grzegorz XVI przydzielił Stowarzyszeniu Apostolstwa Katolickiego pofranciszkański kościół i dom SS. Salvatore in Onda przy via dei Pettinari. Oficjalne przekazanie nastąpiło 27 II 1845. Pallotti ze wspólnotą przeprowadził się do niego w I 1846. Do dziś w budynku tym mieści się Zarząd Generalny Stowarzyszenia.

1927 – W Bruchsal zmarł ks. Karl Gissler (ur. 1858 w Zell am Harmersbach w Badenii), generał Stowarzyszenia od 7 IX 1909 do 30 X 1919.

Został wybrany generałem 7 IX 1909 na III Kapitule Generalnej, która rozpoczęła swe obrady dzień wcześniej. Na tej kapitule podzielono Stowarzyszenie na cztery prowincje. Postanowiono wydawać czasopismo w języku łacińskim, które miało zawierać wiadomości z generalatu i z innych placówek Stowarzyszenia. Pierwszy numer tego urzędowego organu Stowarzyszenia ukazał się w I 1910 pod nazwą „Analecta Piae Societatis Missionum” (do 1947). Podczas I wojny światowej, kiedy Włochy przystąpiły do wojny po stronie państw Ententy, ks. generał, dwóch radców (Johannes Hettenkoffer †1962, Arthur Wynen †1962) i prokurator generalny (Peter Resch †1966) narodowości niemieckiej zostali zmuszeni do opuszczenia Rzymu. Zamieszkali w sąsiedniej, neutralnej Szwajcarii, w opactwie benedyktyńskim w Einsiedeln (ks. Generał i Hettenkoffer), Bern (Wynen), Wonnenstein k. Appenzell (Resch) i stamtąd rządzili Pobożnym Stowarzyszeniem Misyjnym (1915-1919).

Z powodu wojny nie mogła się odbyć IV Kapituła Generalna zapowiedziana na 1916 rok. Wojna przyniosła Stowarzyszeniu wielkie straty, zarówno personalne, jak i materialne. Pallotyni niemieccy musieli opuścić tereny misyjne w Kamerunie (kolonia niemiecka), ponieważ kraj ten w 1915 został zajęty przez wojska angielskie i francuskie. Była to tym większa strata, że misja ta rozwijała się bardzo dynamicznie. W tym też czasie w Szensztat, na terenie Niemiec, ks. Joseph Kentenich zapoczątkował Ruch Apostolski.

1940 – Ks. Wojciech Turowski, radca i sekretarz generalny, przebywający od 8 VII 1940 w Lizbonie, rozpoczął pracę duszpasterską wśród Polaków w tym mieście (pełnił ją do 17 II 1946). Odprawiał dla nich nabożeństwa w każdą niedzielę – najpierw w kościele przy ul. das Amoreiras, potem w pobliskim kościele São Mamede, a od X 1943 przy kościele São Pedro de Alcantara, gdzie na życzenie kard. Manuela Gonçalvesa Carejeiry spełniał też funkcję kapelana sióstr z Congregação de Apresentação de Maria. Był też kapelanem Poselstwa Polskiego (Delegatura Polskiego Rządu w Londynie). Utrzymywał kontakt z internowanym prymasem Augustem Hlondem. Jego działalność zyskała uznanie w polskim i portugalskim środowisku.

Ks. Turowski przebywając w Lizbonie utrzymywał łączność z całym Stowarzyszeniem, jako delegat generalny dla wszystkich domów i prowincji, pozbawionych w czasie II wojny światowej bezpośredniej łączności z Zarządem Generalnym.

1945 – Ks. Augustyn Rolbiecki został administratorem parafii Wabcz, w diecezji chełmińskiej, a następnie od 1 IX 1948 Błędowo k. Chełmna, od 24 X 1949 Jastrzębie i Cielęta, a później Turznica; diecezję opuścił 8 IX 1951 i przeniósł się do diecezji włocławskiej – pracował do 1957. Był to bowiem czas, kiedy biskupi zwracali się z prośbą do zakonów o podjęcie pomocy duszpasterskiej na terenach Ziem Odzyskanych.

1972 – W Ołtarzewie ks. Jan Korycki objął funkcję rektora.

1974 – Ks. Edmund Winklarz, zatrzymując obowiązki redaktora w Zakładzie Socjologii Religii w Otwocku, został przeniesiony do Warszawy i podjął pracę duszpasterską w kaplicy sióstr franciszkanek od cierpiących przy ul. Wilczej 7. Pełnił też obowiązki referenta prowincjalnego ds. misji ludowych i rekolekcji (do 1976). Następnie 29 VIII 1977 został mianowany kierownikiem Sekretariatu Prowincjalnego, z początkowym zamieszkaniem przy ul. Wilczej, a od 1979 przy ul. Skaryszewskiej.

1975 – Ks. Antoni Pławny zakończył posługę ekonoma Seminarium w Ołtarzewie, którą pełnił od 1 IX 1968. W tym czasie rozwijał swoje zamiłowanie muzyczne, przygotowując oprawę muzyczną, zwłaszcza do Mszy. Z Ołtarzewa został przeniesiony do Częstochowy, a w 1976 do Ząbkowic Śląskich, gdzie był duszpasterzem i profesorem śpiewu w nowicjacie.

1975 – W Rynie ks. Jan Korycki, jako radca prowincjalny, wprowadził w urząd proboszcza i rektora ks. Ryszarda Witkowskiego.

1977 – W centralnych uroczystościach 50.lecia Niepokalanowa uczestniczyli przedstawiciele wspólnoty ołtarzewskiej: ks. rektor Jan Korycki (już od 13 sierpnia), br. Józef Mazurek i kl. Eugeniusz Baran.

– Ks. Czesław Parzyszek głosił kazania odpustowe w Pruszkowie.

1980 – U sióstr pallotynek w Ołtarzewie dokonały się następujące zmiany: dotychczasowa przełożona s. Zbigniewa, została przeniesiona do Koszalina, a na jej miejsce została mianowana s. Zefiryna.

1980 – sierpień – Ołtarzew odwiedzili współbracia z Regii Miłosierdzia Bożego, Rwandy, NRF, Anglii i USA.

1982 – Prymas Polski Józef Glemp udzielił zezwolenia Polskiej Prowincji Stowarzyszenia SAC na otworzenie Instytutu Apostolstwa Katolickiego i punktu konsultacyjnego Akademii Teologii Katolickiej w Ołtarzewie. Kilkakrotne starania zostały uwieńczone sukcesem. Przekształcenia Instytutu Apostolstwa w Instytut Teologii Apostolstwa dokonała Rada Prowincjalna na sesji 18 IX 1982. W oparciu o tę decyzję Rady, ks. prowincjał Henryk Kietliński dekretem z 25 IX tr. powołał ITA do istnienia, a 31 X 1982 wystosował list wyjaśniający to zagadnienie.

1999 – Ks. Ryszard Witkowski zakończył obowiązki kapelana niepokalanek w Kościerzynie (od 1 IX 1985) i jako senior emeryt pomagał w Chełmnie, a od 25 VIII 2000 do końca swoich dni w Szczecinie. Zmarł 28 X 2007.

1999 – W Ołtarzewie s. Zofia Świątkowska SAC obchodziła jubileusz 25.lecia konsekracji zakonnej. Przez przeszło 15 lat pracowała w Seminarium  ołtarzewskim. Uroczystą Mszę św. odprawiono w kaplicy Domu Rekolekcyjnego.

2011 – W Kibeho, w czasie celebracji eucharystycznej pod przewodnictwem Edouarda Ntagandy, wikariusza generalnego diecezji Gikongoro, zostało poświęcone zagospodarowane Źródełko Maryi, w miejscu objawień maryjnych z 1982.

Wieczorem tego dnia odprawiono Mszę św., po której nastąpiła procesja z figurką Najświętszej Maryi Panny. Uczestniczyły w niej niezliczone tłumy pielgrzymów, które przeszły nowym wyznaczonym szlakiem, nazwanym „Drogą procesyjną”. Odbyło się też czuwanie modlitewne, złożone z rozważania różańcowego, śpiewów w różnych językach i tańców, charakterystycznych dla różnych kultur.

W pobliżu sanktuarium, na drodze schodzącej do źródełka, znajduje się „Ogród Najświętszej Maryi Panny”. Tworzą go kwiaty, drzewa i ścieżki. Są tam ławki, na których można przysiąść i kontemplować. W czasie objawień Matki Bożej dziewczęta widziały się wśród drzew lub na ukwieconych polach. Na prośbę Najświętszej Dziewicy Maryi podlewały „kwiaty” lub „drzewa” różnych gatunków. Te kwiaty czy drzewa symbolizują ludzi przyjmujących orędzie Dziewicy. Im jest więcej nawróceń, tym powiększa się „pole kwiatów” i różni się kolorami.

2014 – Ks. Jerzy Firczyk zakończył 9.letnią posługę rektora w Ząbkach. Podczas Mszy św.  koncelebrowanej pod jego przewodnictwem, we słowie wstępnym ks. Grzegorz Młodawski, sekretarz ds. misji, podkreślił dobrą współpracę z rektorem i jego życzliwość i zainteresowanie misyjną działalnością Sekretariatu.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny