Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 14 stycznia

1980 – W Ołtarzewie, ok. godz. 3.00 w nocy, w dniu swych urodzin (14 I 1907 w Gawłowie, w parafii Krzyżanowice, w diecezji tarnowskiej), zmarł br. Józef Mazurek.

Szczególnie bliskie mu było ogrodnictwo. Brat Józef wyróżniał się głęboką wiarą, szczerą modlitwą i bezgranicznym zaufaniem Bogu. Odznaczał się pogodnym usposobieniem i porywającą usłużnością. Swoim życiem pozostawił przykład radosnej służby bliźnim z miłości do Chrystusa i jego Matki. Był to człowiek bardzo uzdolniony i kreatywny, a przy tym niezwykle pracowity. Zleconej pracy oddawał się bez reszty.

Czuwał nad realizacją projektu parku i ogrodu ołtarzewskiego. Zaprojektowane zostały one w 1949 przez inż. Jana Czesława Łebkowskiego (†1967), znanego ogrodnika i planistę. Realizacja projektu trwała 5 lat i została ukończona tylko w połowie. Brat Józef „[…] był rozmiłowany w kwiatach, drzewach i roślinach. Boga dostrzegał, podziwiał i miłował w otaczających go cudach przyrody. Cieszył się, gdy mógł najpiękniejsze kwiaty stawiać na ołtarze i przy grobie Pańskim. Szczególną radość przeżywał, gdy bukiety kwiatów wręczał ludziom z okazji imienin czy jubileuszu” (ks. Henryk Kietliński).

****************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1850 – Ks. Wincenty Pallotti odprawił Mszę św. w kaplicy Matki Przedziwnej, w klasztorze Trinitá dei Monti.

1934* – W Ołtarzewie klerycy i bracia wystawili dla publiczności dwie sztuki teatralne: „Ukryta perła” i „U krawca”. Wśród widzów był ks. superior Tomasz Mącior i kilku braci z Warszawy.

1937 – Przy pomocy świeckich mieszkańców Ołtarzewa rozładowano trzy pierwsze wagony cegieł (33 tys. sztuk) pod budowę nowego gmachu Seminarium. Złożono je na wyznaczonym placu budowy.

1944 – W więzieniu gestapo w Limburgu zmarł br. Eduard Ossowski, z niemieckiej Prowincji Trójcy Świętej, męczennik reżimu nazistowskiego.
Br. Eduard urodził się 3 VII 1878 w Strudze k. Konina, w archidiecezji poznańskiej. W 1902 wstąpił do Stowarzyszenia.
Gestapo, które właśnie w domu misyjnym w Limburgu urządziło sobie kwaterę, z wrogością śledziło zachowanie br. Ossowskiego, kiedy przyjaźnie rozmawiał z pracującymi w szpitalu francuskimi więźniami wojennymi i wymieniał z nimi uwagi na temat przebiegu wojny. Dziecięco pobożny i, jeśli chodzi o inteligencję – odbierany jako nie w pełni sprawny umysłowo, brat Ossowski przeczuwał, iż przeciwnicy Kościoła nie wygrają wojny. To przekonanie wyraził głośno i otwarcie przed gestapo, w obecności swoich współbraci, tak iż nie mogli go potem bronić. Zarzucono mu przede wszystkim ostrą wypowiedź w obecności oficera gestapo: „Pan i Hitler, i wy wszyscy będziecie się w piekle smażyć i diabłom ogony czyścić”. 13 XII 1942 został z tego powodu aresztowany.
Okoliczności śmierci br. Ossowskiego znane są z wypowiedzi ks. Karla Hoffmanna z 29 X 1961: „Naszemu bratu Clemensowi Biewerowi [†1981] powiedział jeden z urzędników sądowych, przebywający w Limburgu, że naziści udusili br. Ossowskiego, podobnie jak czynili to z innymi więźniami”. Pallotyni z Limburga widzieli i nadal widzą w bracie Ossowskim męczennika reżimu nazistowskiego” (Alexander Holzbach, „Brat Edward Ossowski”, w: „Świadkowie Chrystusa. Niemieccy księża i bracia pallotyni”, s. 30-31).

1951* – Klerycy z Ołtarzewa wystawili jednoaktową komedię Aleksandra Fredry pt. „Nikt mnie nie zna”. Fabuła sztuki opiera się na motywie sprawdzenia wierności żony przez przebranego męża.

1953 – Ks. Tadeusz Tomasiński został wybrany ekonomem Regii Miłosierdzia Bożego.

1965* – Na zakończenie nabożeństw epifanijnych, organizowanych przez Księży Pallotynów w katedrze lubelskiej, odprawiona została po raz pierwszy w Polsce Msza św. koncelebrowana.
„14.01.1965r. Pallotyni odprawili w Katedrze Lubelskiej po raz pierwszy w Polsce Mszę świętą koncelebrowaną.
Ciekawe przeżycie nowości w Kościele łacińskim. W ogólności jest to obrządek bardzo słuszny i dobrze ukazuje jedność i społecznościowość Kościoła. Ale mnie osobiście uderza brak artyzmu liturgicznego i estetyki. Nie ma też wzniosłości. Stoi grupa opasłych księży, twarzą do ludzi, kaszlą, wycierają nosy, miny często bezmyślne, kiedy mówią wszyscy razem to każdy na swoją nutę. Nie jest też ładny widok, jak przyjmują Komunię Świętą, jak przy bufecie. Nie ma śpiewów. Są długie przerwy pseudokontemplacyjne. W tych momentach, szczególnie w zimie, słuchają wszyscy tylko kasłań, wycierania nosów, głosów dzieci. Dopiero potem uwypuklono rolę głównego celebransa”. (Czesław Bartnik, Błyskawica życia. Autobiografia z lat 1956-90, rzymski-katolik. blogspot. com/ 2014/01)

1974 – W Paryżu, w Editions du Dialogue i Société d’Editions Internationales (SEI), ukazało się „Prawo do Miłosierdzia. Posłannictwo Siostry Faustyny” Marii Winowskiej (w 1982 wydane przez Editions du Dialogue).

1978* – Czytelnię księży w Ołtarzewie odnowiono i wyposażono w nowe umeblowanie.

1982 – Do Rzymu na Kongres Wychowawców Stowarzyszenia, który rozpoczął się już 3. stycznia, wyjechał rektor Seminarium ks. Roman Forycki. Po długich tarapatach udało się mu w końcu uzyskać paszport. Zjazd zakończył się 22 stycznia. Brał w nim udział też ks. wiceprowincjał Czesław Parzyszek.

1983 – W Warszawie zmarł bp Wacław Majewski (ur. 1891), sufragan warszawski w latach 1946-83. Był wikariuszem generalnym archidiecezji warszawskiej; zarządzał nią w okresie uwięzienia kard. Stefana Wyszyńskiego 1953-56. Pełnił funkcję proboszcza parafii Najświętszego Zbawiciela w Warszawie.
2 maja 1948 konsekrował kościół seminaryjny pw. Królowej Apostołów w Ołtarzewie.

1984 – Po prawie 22. latach eksploatacji władze komunistyczne zwróciły Stowarzyszeniu bardzo zniszczoną część domu na Kopcu w Wadowicach – praktycznie obiekt nie nadawał się już do użytku publicznego. Zajętą część domu użytkował Zespół Opieki Zdrowotnej z Wadowic. Dużym nakładem finansowym wyremontowano i przebudowano trzy skrzydła budynku i utworzono dom dla grup rekolekcyjnych pod nazwą „Dom Jana Pawła II”. Modernizację obiektu zaprojektował architekt Zygmunt Miętus z Bielska-Białej.

1994* – Do Ołtarzewa przybył na stałe ks. Andrzej Bafeltowski, który przez dwa lata pracował na Ukrainie. Kiedy w październiku 1993 doznał poważnego urazu kręgosłupa na skutek wypadku samochodowego, przez ponad trzy miesiące przebywał w szpitalu w Konstancinie.

2006* – W Ząbkowicach Śląskich br. Michał Szczygioł złożył wieczną konsekrację na ręce ks. prowincjała Kazimierza Czulaka.

2007 – Ok. godz. 7.40, na skutek zwarcia instalacji elektrycznej, zapaliła się dekoracja bożonarodzeniowa w prezbiterium kościoła pallotyńskiego w Warszawie. Ogień szybko przeniósł się na obraz Chrystusa Króla, pędzla Adama Styki. Malowidło doszczętnie spłonęło, mimo szybkiej interwencji wiernych zgromadzonych na Mszy.
Obecną kopię obrazu namalował Krzysztof Antoni Kudelski, którą 25 XI 2007 poświęcił nuncjusz apostolski w Polsce, abp Józef Kowalczyk.