Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 15 września

2019 – W katedrze św. Jerzego w Limburgu odbyła się beatyfikacja sługi Bożego ks. Richarda Henkesa (1900 – 1945), niemieckiego pallotyna, męczennika Dachau, „męczennika miłości bliźniego” i „budowniczego pomostów między narodami”.

Uroczystościom przewodniczył kard. Kurt Koch, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan. Mszę św. koncelebrował również bp Georg Bätzing, miejscowy ordynariusz oraz przełożony generalny pallotynów z Rzymu, ks. Jacob Nampudakam.

Polskę reprezentowali: abp Tadeusz Wojda, metropolita białostocki i ks. Zenon Hanas, przełożony Prowincji Chrystusa Króla. W uroczystości brały udział liczne grupy pielgrzymów, nie tylko z Niemiec, ale także m.in. z Polski i Czech. Oprawę muzyczną zapewnił chór katedralny z Limburga.

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1837 – W Rzymie ok. godz. 15.00 zmarł Piotr Paweł Pallotti (ur. 1755), ojciec św. Wincentego Pallottiego. W pokoju-muzeum św. Wincentego Pallottiego znajduje się mały portret Piotra Pawła, autorstwa samego Wincentego. U dołu obrazu widnieje autograf Wincentego: „Portret mojego wspaniałego ojca Piotra Pawła” (Ritratto del mio ottimo Padre Pietro Paolo).

1916 – Kl. Alfons Męcikowski został powołany do wojska niemieckiego, ale dwa miesiące później zwolniono go, uznając za niezdolnego do służby wojskowej. Na Kopiec powrócił 29 XI.

1924 – W Collegium Marianum na Kopcu uroczyście rozpoczęto rok szkolny 1924/25. Mszy św. przewodniczył ks. rektor Wojciech Turowski, w asyście ks. Tomasza Mąciora i kl. Antoniego Purola. Rok szkolny rozpoczęło ok. 60 chłopców.

1926 – Do Suchar przeniesiono z Wadowic nowicjat. Pozostał tam do IX 1939.

1926 – Ks. superior Wojciech Turowski odprawił Mszę św. na rozpoczęcie roku szkolnego na Kopcu; w kazaniu zachęcił uczniów do „sumiennej, pilnej i wytrwałej pracy”; asystującymi byli: ks. Leon Bemke i ks. Władysław Baumgart.

Grono profesorskie Collegium Marianum składało się z czterech księży: Franciszek Wardowski, Leon Bemke, Władysław Baumgart, Bernard Pawłowski i trzech stałych świeckich profesorów; oprócz tego był świecki profesor dochodzący z Wadowic.

1927 – Ołtarzew odwiedziło czterech kleryków, którzy zostali wytypowani na studia do Rzymu (…, Ignacy Olszewski, Jan Szambelańczyk i Czesław Wędzioch).

1930 – Pallotyński dom w Chełmnie odwiedził bp chełmiński Stanisław Okoniewski. Jako pasterz diecezji szczególnie ucieszył się, widząc kaplicę, mogącą pomieścić ok. tysiąca wiernych.

1935 – Do Montevideo w Urugwaju przybył ks. Wincenty Stolz wraz z br. Józefem Boduchem. Ks. Stolz został mianowany rektorem domu (do 1941).

1938 – Ks. Bronisław Wiater został prefektem postulantów w Ołtarzewie.

1947 – Ks. Franciszek Cegiełka zrezygnował z urzędu rektora Polskiej Misji Katolickiej we Francji.

Pomimo sugestii nuncjusza papieskiego Giuseppe Roncalliego, późniejszego pap. Jana XXIII, ks. Cegiełka nie zaakceptował nowej rzeczywistości politycznej w Polsce oraz nie przyjmował zaproszeń na spotkania kierowane przez tzw. rząd warszawski, okazując lojalność polskiemu rządowi w Anglii. Jako rektor PMK nigdy nie uznał ambasadora Polski Ludowej i odmówił protokolarnego przyjęcia ambasadora w polskim kościele (Stanisława Skrzeszewskiego i jego następcę Jerzego Putramenta), zabronił także księżom święcenia sztandarów organizacji prokomunistycznych, nie odmawiając jednocześnie posług religijnych ich członkom. To stanowisko Cegiełki spowodowało naciski na prowincjała pallotynów w Polsce ks. Jana Maćkowskiego oraz interwencje dyplomatyczne u nuncjusza Roncallego, u abpa Paryża Emmanuela Célestina kard. Suharda (†1949), a nawet w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Francji o odwołanie rektora PMK. Pojawiło się też ponad 20 artykułów atakujących Cegiełkę w prokomunistycznej „Gazecie Polskiej” (1945-47), ukazującej się w Paryżu.

W powszechnej opinii ks. Cegiełka swoją postawą uchronił rzesze polskiej emigracji we Francji przed dezorientacją i utratą wiary, skutecznie przeciwstawiając się zawładnięciu życiem emigracji przez organizacje prokomunistyczne. Wyczerpany przeżyciami więziennymi i obozowymi oraz presją władz komunistycznych PRL, ks. Franciszek kilkakrotnie zwracał się do Augusta kard. Hlonda o zwolnienie go z zajmowanego urzędu.

1957 – W Osny rozpoczęły się doroczne rekolekcje księży i kleryków Regii Miłosierdzia Bożego, które poprowadził o. Feliks Bednarski, prof. Angelicum w Rzymie.

Doroczne rekolekcje dla braci rozpoczęły się 6 X. Prowadził je ks. superior Leon Bemke.

1967 – Br. Franciszek Frymark zamieszkał w pallotyńskim domu w Szczecinie, gdzie pełnił różne funkcje. W 1973 przeszedł do Gdańska (dom przy ul. Elżbietańskiej).

1967 – Wydawnictwo Editions du Dialogue wydało powieść pt. „Andorra ou Les Hommes d’Airain”, francuskiej pisarki Isabelle Sandy (+1975).

1968 – Ks. Jan Papkała został przeniesiony z Płońska do Gdańska. Tam, w domu przy ul. Elżbietańskiej pracował do 1978. W latach 1972-78 był rektorem tego domu i kościoła oraz kierownikiem studium pastoralnego w Gdańsku.

1968 – W Szensztat zmarł ks. Josef  KENTENICH sługa Boży (ur. 1885 w Gymnich k. Kolonii), do 1964 pallotyn w niemieckiej Prowincji Trójcy Świętej, założyciel Ruchu Szensztackiego (1914), więzień niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego w Dachau.

Odszedł do Pana w zakrystii nowo wybudowanego kościoła Trójcy Świętej, po odprawieniu Mszy. Po zdjęciu szat kapłańskich nagle zasłabł i opadł na ręce towarzyszących mu dwóch księży. Oddech ustał po kilku minutach. Spoczął w tej zakrystii, w której zakończył życie, w grobowcu z szarego bazaltu, na którym obok jego nazwiska, daty urodzin i śmierci, widnieje łaciński napis: Dilexit Ecclesiam (Umiłował Kościół).

Proces beatyfikacyjny toczy się od 10 II 1975, nihil obstat zatwierdzono 11 I 1991.

1970 – Obowiązki proboszcza pallotyńskiej parafii w Poznaniu, po rezygnacji ks. Mariana Sobczyka, objął ks. Eugeniusz Tomaszek. Spełniał je przez dwa lata.

1970 – Br. Piotr Rzeźnik przybył do Radomia, gdzie pozostał do końca życia (+1992).

1970 – Wydawnictwo Editions du Dialogue opublikowało powieść pt. „L’amour d’une ombre”, francuskiego pisarza Rogera Ferleta (+1983).

1971 – Ks. Stanisław Kaźmierczak został mianowany proboszczem parafii wojskowej pw. NMP Królowej Polski w Gnieźnie (ul. Chrobrego). Pracował w niej do 1992, gdy odszedł na emeryturę. W 15 XII 1989 został inkardynowany do archidiecezji gnieźnieńskiej (z datą wejścia w życie od 1 I 1990), w której spędził większą cześć swego kapłańskiego żywota i z którą zawsze był bardzo blisko związany.

1972 – W Ołtarzewie, alumni kursów III-V otrzymali możliwość studiów zaocznych na ATK w Warszawie. Warunki studium zostały przedstawione tego dnia na zebraniu z alumnami.

1972 – Gośćmi pallotyńskiego domu w Paryżu byli profesorowie ATK z Warszawy: Mieczysław Gogacz i ks. Leszek Kuc (+1986) wraz ze swymi asystentami.

1975 – Angelo Innocent Fernandes (+2000), abp Delhi w Indiach, odwiedził wieczorem Ołtarzew w drodze z Niepokalanowa do Warszawy. Podczas wspólnej kolacji podkreślił fakt pracy misyjnej pallotynów w Indiach.

– Ks. Józef Kołodzieczyk, moderator praktyk duszpasterskich z ks. prefektem Czesławem Parzyszkiem dokonali podsumowania praktyk wakacyjnych alumnów w: Oazie Żywego Kościoła, Rodzinie Rodzin, w kursie językowym, sympozjum misyjnym, kursie antyalkoholowym, obsłudze wystawy misyjnej, pomocy w domach pallotyńskich i w kursie sanitarnym.

– W czasie Konferencji Profesorskiej poddano pod głosowanie projekt ściślejszej łączności Seminarium w Ołtarzewie z ATK w Warszawie. Ostatecznie w wyniku głosowania projekt odrzucono.

1977 – Alumni w Ołtarzewie rozpoczęli przygotowania do wystawienia sztuki teatralnej „Święty Paweł” Wojciecha Bąka. Reżyserem sztuki był kl. Bogusław Szpakowski.

1979 – Br. Jan Zgłobica, po powrocie z Brazylii zaczął pracę w Poznaniu, w wydawnictwie Pallottinum. Od IV 2014 przebywał w Pallotyńskim Domu Opieki im. św. Wincentego we Wrzosowie k. Radomiu.

1980 – wrzesień – Skrócony postulat dla kandydatów na kleryków i braci prowadził w Ołtarzewie ks. Edmund Robek.

– W Ołtarzewie ks. Stanisław Rudziński i ks. Jan Kwidziński prowadzili rekolekcje dla pallotyńskich współpracowników. W każdej serii brało udział ponad 50 osób.

1981 – Ks. Stanisław Wojtyła został przeniesiony z Lublina do Częstochowy. Pracował tam do końca swoich dni (2015), jako rekolekcjonista.

1983 – Ks. Feliks Folejewski został ponownie przeniesiony do domu w Warszawie przy ul. Skaryszewskiej. Powrócił wówczas do zajęć duszpasterskich w Ośrodku „Rodziny Rodzin”, pisał teksty konferencji ascetycznych na miesięczne dni skupienia dla naszych domów i prowadził rekolekcje dla księży, alumnów i sióstr zakonnych. Jeszcze przez kilka dalszych lat jeździł w okresie wakacyjnym do Bad Krozingen w Niemczech na rehabilitację i kontrolne badania lekarskie, prowadzone przez klinikę uniwersytecką i finansowane przez niemiecką Caritas.

1984 – Ks. Marian Dziczek został ustanowiony stałym spowiednikiem braci nowicjuszy drugiego roku w Ząbkach. W 2004 podjął pracę w Otwocku (dom przy ul. Ks. Kard. Wyszyńskiego), przy tamtejszej parafii, a równocześnie podlegał Sekretariatowi ds. Ewangelizacji Wschodu.

1985 – W Częstochowie zakończył się dwudniowy Kongres Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego, który przygotował ks. Eugeniusz Leśniak. W Kongresie wzięli udział biskupi, przełożeni zakonni, duchowieństwo diecezjalne i zakonne, bracia i siostry zakonne, setki świeckich członków Zjednoczenia. Mszy św. koncelebrowanej przewodniczył i homilię okolicznościową wygłosił częstochowski bp pomocniczy Miłosław Kołodziejczyk.

1987 – Rada Prowincjalna postanowiła połączyć okres wstępny pierwszego roku braci z okresem wstępnym kleryków w Ząbkowicach Śląskich. Magistrem obu nowicjatów został ks. Mieczysław Olech.

1988 – Ks. Mirosław Drozdek został mianowany kustoszem nowo powstałego sanktuarium MB Fatimskiej w Zakopanem.

1988 – Wspólnota ołtarzewskiego Seminarium powiększyła się o 27 alumnów nowicjuszy.

1989 – Do rejestru wydawnictw wpisano Wydawnictwo Królowej Apostołów. Dyrektorem Wydawnictwa mianowano 26 I 1990 ks. Jana Pałygę.

1990 – Ks. Lesław Gwarek objął obowiązki rektora domu w North Tonawanda i delegata przełożonego prowincjalnego w delegaturze Dzieciątka Jezus (USA).

Po przekształceniu pallotyńskiej prowincji w Polsce w dwie niezależne jednostki administracyjne, objął 25 III 1993 urząd pierwszego prowincjała prowincji, która przyjęła tytuł Zwiastowania Pańskiego (zwana też popularnie poznańską lub zachodnią).

1991 – 40. młodzieńców pod kierunkiem ks. Franciszka Gomułczaka rozpoczęło w Ząbkowicach Śląskich okres wstępny, w tym jeden jako kandydat na brata. Ceremonii kanonicznego rozpoczęcia nowicjatu dokonał ks. wiceprowincjał Henryk Kietliński 23 IX. Mistrza nowicjatu wspierał socjusz ks. Krzysztof Kulczycki i ojciec duchowny ks. Tadeusz Czulak.

1993 – Ks. Marian Sobczyk, długoletni misjonarz w Rwandzie, został przeniesiony do Ołtarzewa. Pełnił tu funkcję ojca duchownego kleryków i podejmował różne serie rekolekcji dla księży i sióstr zakonnych.

1996 – W Gdańsku wieczną konsekrację złożył br. Jarosław Grot (z Prowincji Chrystusa Króla).

2001 – Br. Marek Kuźmiczuk złożył konsekrację wieczną.

2001 – Biskup Piotr Jarecki dokonał poświęcenia ośrodka SOS „Dolina Słońca” w Piaskach Królewskich (w Kampinosie). Jest to kolejny ośrodek prowadzony przez Fundację SOS, założoną przez ks. Ryszarda Halwę. Ośrodek został zbudowany z pomocą wielu instytucji, których przedstawiciele byli obecni na poświęceniu, m.in. LOT, dyrekcja Parku Kampinoskiego, TPSA, MEN i in. Mszę św. koncelebrowali m.in. ks. Zenon Hanas, ks. rektor Jerzy Błaszczak, ks. Jan Kot, ks. Kazimierz Stasiak oraz księża z okolicznych parafii. List do zebranych napisała p. marszałek Senatu Alicja Grześkowiak. Ośrodek służy maltretowanym matkom i dzieciom. Duże zasługi przy budowie tego ośrodka wniósł ks. Józef Wólczyński.

2002 – W Bielsku-Białej br. Sławomir Narloch złożył wieczną konsekrację na ręce ks. Zygmunta Falczyńskiego.

2003 – W Paryżu, w kościele Saint-Pierre-de-Gros-Caillou, została odprawiona Msza św. pogrzebowa za śp. br. Leona Bąkowskiego, a po mszy szczątki zmarłego zostały przewiezione do Osny i pochowane na pallotyńskim cmentarzu, obok grobu ks. Szczepana Sumeli.

2004 – Ks. Franciszek Mąkinia został mianowany diecezjalnym referentem ds. zakonów męskich i członkiem Sekretariatu Rady Kapłańskiej w diecezji bielsko-żywieckiej (do 2014, do dnia śmierci).

2011 – Pracę w Instytucie Pallottiego rozpoczęła s. Monika Cecot SAC.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny