Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 19 lipca

1827 – W obecności syna Wincentego, zmarła Maria Magdalena Pallotti, z domu de Rossi, w wieku 62 lat.

Przyodziano ją w habit franciszkański – zgodnie z jej życzeniem i pochowano w rzymskim kościele kapucynów Santa Maria della Concezione na via Veneto. Na płycie nagrobnej widnieje do dziś napis, który ułożył na cześć swej matki Wincenty: „Kobieta mocna, pełna bojaźni Bożej, daleka od grzechu, a dobru zawsze oddana; trwała wiernie przy prawach Bożych. Była umocnieniem dla męża Piotra Pawła, pobożną matką dla dzieci, opiekunką biednych, wspaniałą w niepowodzeniach i cierpieniach. Módlcie się, aby jej mieszkaniem było niebieskie Jeruzalem”.

29 VIII 1827 ks. Wincenty Pallotti napisał z Camaldoli list do ks. Bernarda Fazziniego, swojego kierownika duchowego, w którym tak wspominał swoją matkę: „Zachowuję żywo w pamięci śmierć mojej dobrej matki, która odeszła 19 lipca (…). Od dnia, w którym nas opuściła, widzę ją przed tronem najwyższego Boga dziękującą swojemu Dobroczyńcy” (OOCC XIII, 915-950).

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1931 – W Rzymie, święcenia kapłańskie z rąk kard. Francesca Marchettiego-Selvaggianiego przyjęli diakoni: Leon Forycki (+1991), Bolesław Kamiński (w diecezji pińskiej, +1943), Józef Kotlęga (+1973), Michał Muszyński (wystąpił), Norbert Pellowski (+1942, sługa Boży), Józef Socha (wystąpił), Józef Wróbel (+1971).

1933 – lipiec – Na Kopcu ks. Wojciech Turowski prowadził rekolekcje dla pallotyńskich zelatorów. „Liczba uczestników była dosyć pokaźna”.

– Niedługo potem opiekun Stowarzyszenia SMP głosił rekolekcje dla członków tego Stowarzyszenia.

1934 – Do Kleczy przyjechał z Warszawy z dziewczętami na czas wakacji ks. Tomasz Mącior.

1934 – W czasie kąpieli, w Wiśle pod Chełmnem, utonął kl. Władysław Paluch (ur. 1913 w Karniowicach, w parafii Trzebinia, w diecezji krakowskiej). Po pierwszym roku filozofii, podczas wakacji letnich przebywał w Chełmnie na dłuższej wycieczce kleryków-filozofów z Suchar. „Zwłoki jego w niedługim czasie zdołano wydobyć” z rzeki. Przy udziale licznego tłumu wiernych został pochowany w Chełmnie, w grobie koło murów miejskich – miejscu spoczynku br. Józefa Lipkowskiego.

„Do Stowarzyszenia był bardzo przywiązany. W usposobieniu swym przedsiębiorczy i energiczny, w [w]spółżyciu zaś braterski i miły. Może ta właśnie jego odwaga i brawura pobudziły go do zmierzenia się z wodami Wisły. Jej jednak nurty zdradliwe okazały się mocniejsze. Mógł też nastąpić jakiś skurcz sercowy. Niech odpoczywa w pokoju” (ks. Alojzy Łukiewski).

1934; 1936 – Ks. rektor Alfons Męcikowski wygłosił kazanie odpustowe ku czci św. Wincentego a Paulo w Tworkach (w 1936 Mszę św. odpustową odprawił tam ks. Augustyn Zaraza).

1945 – Ks. Ruprecht Dausmann SAC, który po wojnie przebywał u swych krewnych w Międzyrzeczu, na terenie ordynariatu gorzowskiego, na prośbę osieroconych parafian z Trzciela (ks. proboszcz Franz Düllick został wysiedlony), został mianowany, najpierw od 19 VII 1945 administratorem w Trzcielu, a w 1946 administrator apostolski mianował go administratorem parafii w Jesionowie (pow. Pyrzyce).

1965 – Ks. Eugeniusz Weron zawiadomił wszystkich Pallotynów polskiej prowincji, że „dzisiaj nadeszły pocztą lotniczą nominacje na członków nowego Zarządu Prowincjalnego, który został ukonstytuowany w następującym składzie: ks. Stanisław Martuszewski – prowincjał, ks. Józef Dąbrowski – zastępca, ks. Alojzy Żuchowski – radca prowincjalny, ks. Witold Zdaniewicz – radca prowincjalny, ks. Henryk Kietliński – radca prowincjalny.

Ks. Martuszewski był prowincjałem Prowincji Chrystusa Króla do 18 IV 1972. Na czasy jego prowincjalstwa przypadły uroczystości 1000-lecia Chrztu Polski (1966). Ks. Martuszewski wziął udział w millenijnych obchodach diecezji gorzowskiej (5 XI 1966), które odbyły się przy kościele św. Jana Ewangelisty w Szczecinie, obsługiwanym przez pallotynów. Z członkami Zarządu Prowincjalnego uczestniczył często w obchodach millenijnych na poszczególnych placówkach Stowarzyszenia. W 1968 odbyła się w Kościelisku Nadzwyczajna Kapituła Prowincjalna (22-31 I) w celu dostosowania życia Stowarzyszenia do uchwał II Soboru Watykańskiego. Głównymi tematami Kapituły Prowincjalnej były: cel i natura Stowarzyszenia, działalność apostolska Stowarzyszenia, soborowa odnowa przyrzeczeń, duchowość stowarzyszenia, formacja i przygotowanie do apostolstwa, formacja braci, zarządzanie w Stowarzyszeniu oraz sprawy specjalne. Każdym tematem zajmowała się specjalna komisja.

1968 – Wicedyrektorem wydawnictwa Pallottinum został ks. Andrzej Chełkowski. W 1972 został radcą prowincjalnym i rektorem domu (w 1976 zrezygnował z obowiązków rektora). Do Francji wyjechał w 1977, podejmując pracę w pallotyńskim wydawnictwie.

1971 – Ks. Erwin Immekus, pallotyn z RFN, zatrzymał się w Ołtarzewie w drodze do Moskwy i dalej. Razem z nim podróżował socjolog, człowiek świecki. Ks. Immekus znał dobrze język rosyjski, ukończył bowiem po wojnie Russicum w Rzymie. Nosił brodę.

1973 – Gościem domu ołtarzewskiego był ks. Leon Niechoj, w latach 1968-70 rektor  miejscowego kościoła, a następnie duszpasterz Polaków w Ilmenau w  w Niemieckiej Republice Demokratycznej.

1973 – Ks. Ryszard Domański i ks. Stanisław Niewiarowski odlecieli z Paryża samolotem do pracy misyjnej w Rwandzie.

1975 – Wraz z ks. Alojzym Orszulikiem przybył do Ołtarzewa i spotykał się z księżmi francuski ks. H. Engelmann, redaktor z Grenoble.

– W dniach 19-22 lipca ks. Stanisław Rudziński prowadził w Ołtarzewie rekolekcje zamknięte dla członków ZAK. Brało w nich udział 50 osób.

1977 – Na tygodniowy pobyt-pielgrzymkę do grobu Założyciela w Rzymie (do 26 lipca), wyjechali z Ołtarzewa bracia: Jan Klimczyk, Lucjan Kawecki i Jan Cuper.

1978 – W Ołtarzewie rozpoczęły się prace wykończeniowe w prezbiterium kościoła.

1979 – W Gdańsku zmarł ks. Jan Pęzioł (ur. 1909 w Łychowie Szlacheckim, w parafii Rzeczyca Ziemiańska, w diecezji lubelskiej), profesor historii Kościoła w Ołtarzewie, rekolekcjonista.

Od 1 XI 1961 zamieszkał w Gdańsku w domu przy ul. Elżbietańskiej, podejmując leczenie, a od 11 V 1964 przejął obowiązki administratora parafii Lublewo k. Gdańska. W 1972 został na krótko kapelanem sióstr pasterek w Topolnie. Od tego czasu przebywał w domu przy ul. Elżbietańskiej w Gdańsku, pomagając jeszcze w duszpasterstwie parafialnym.

Jego życie obfitowało w cierpienia, z powodu licznych i częstych chorób (zapalenie płuc, wrzody żołądka, cukrzyca), lecz mimo tego do ostatniej chwili życia angażował się w pracę duszpasterską. W każdą niedzielę wyjeżdżał do pomocy duszpasterskiej w Jasieniu w parafii Kiełpino i nic nie zapowiadało jego rychłej śmierci. Był wziętym rekolekcjonistą i misjonarzem ludowym.

1981 – W Gdańsku, w kościele przy ul. Elżbietańskiej 1, ks. Leon Forycki obchodził jubileusz 50-lecia kapłaństwa. Przybył nań prowincjał ks. Henryk Kietliński, liczni współbracia z różnych pallotyńskich domów, przedstawiciele sąsiednich domów zakonnych, dziekan ks. Bogdan Napierała, proboszcz miejscowej parafii św. Brygidy ks. kanonik Henryk Jankowski, ks. Wacław Eborowicz i ks. Alfons Gracz – profesorowie WSD z Pelplina, dawni słuchacze jubilata, rodzina i znajomi. Do jubileuszu dołączył br. Ignacy Forycki, brat rodzony jubilata, który obchodził razem z nim swój diamentowy jubileusz konsekracji (choć 60 lat minęło mu 15 X 1979). W kazaniu ks. Kietliński podkreślił potrzebę i znaczenie kapłaństwa w życiu Kościoła oraz posługi jubilatów, które spełniali i spełniają z największą gorliwością, zapałem apostolskim, a przede wszystkim z głęboką wiarą. Realizowali oni w całym swym życiu sumiennie i odpowiedzialnie ideę św. Wincentego Pallottiego.

1981 – W Sucharach zmarła s. Kazimiera Milewska (ur. 1893 koło Starogardu Gdańskiego), pallotynka, współzałożycielka pallotynek w Polsce. Z Limburga przybyła do Polski 2 II 1934 wraz z s. Aurelią Wachowską, na zaproszenie ks. Alojzego Majewskiego, pallotyna, misjonarza z Kamerunu, założyciela pallotynów w Polsce (1907). Siostry osiedliły się 12 IV 1934 w Rajcy k. Nowogródka, otrzymując od pallotynów dworek i 60 hektarowe gospodarstwo. Swoje powołanie zakonne realizowała wśród przedszkolaków i w pracy katechetycznej.

W dzień śmierci uczestniczyła we Mszy świętej i odśpiewała dziękczynne Magnificat. Była najstarszą siostrą w polskiej prowincji pallotynek.

1984 – W gdańskim kościele św. Elżbiety została odprawiona Msza pogrzebowa za zmarłego ks. Konstantego Kobielusa. Koncelebrowanej Mszy przewodniczył i homilię wygłosił bp gdański Lech Kaczmarek. Sprawowało ją 25 księży. Zarząd Prowincjalny reprezentował radca ks. Witold Zdaniewicz. Aż do godz. 21.00 wielu wiernych modliło się w kościele za swego duszpasterza, następnie trumna ze zwłokami została przewieziona do Wadowic i tam 20 VII została odprawiona msza i nastąpiło złożenie do grobu.

1987 – W szpitalu przy ul. Biernackiego w Lublinie zmarł br. Józef Pałysa (ur. 1916 w Słupie, parafii Parysów, w diecezji podlaskiej). Miał swoisty sposób modlitwy. Swoje modlitwy zapisywał często w formie wierszy i chętnie dzielił się nimi ze współbraćmi. Lubił dyskutować. Był człowiekiem pracowitym i nie potrafił siedzieć bezczynnie. Wykonywał wszystkie możliwe prace, był przysłowiową „złotą rączką”. Jako syn rolnika kochał ziemię i lubił ją uprawiać. Wszelkimi sposobami starał się pomagać wielu ludziom, którzy potem mu się odwdzięczyli obecnością na pogrzebie, mając łzy w oczach i mówiąc, że odszedł ich pomocnik, przyjaciel i brat.

Starał się być oddany Stowarzyszeniu. Chciał oddawać wszystko, co było jego własnością. Wracając z urlopu, pamiętał o współbraciach; lubił ofiarować choć przysłowiowego cukierka. Niewiele posiadał dla siebie, a jeśli gromadził rzeczy, to z myślą, że to wszystko się przyda, że w ten sposób zaoszczędzi i pomoże stowarzyszeniu. Sam zadowalał się tym, co miał.

Pod koniec życia bardzo cierpiał fizycznie i duchowo. Nie skarżył się, choć często był niesłuchany, a nawet unikany i niezrozumiany. Mówił tylko od czasu do czasu, że coś go boli. Tym cierpieniom nie poddawał się i do końca przejawiał tęsknotę za życiem. Patrząc na jego pracowite życie i umęczenie cierpieniem przez ostatnie miesiące, można śmiało do niego odnieść słowa Pisma Świętego, że „bojowaniem jest życie człowieka”.

1999 – W dniach 17-19 lipca w Seminarium w Ołtarzewie gościł ks. Józef Maślanka, misjonarz z Brazylii. W niedzielę 18 lipca, podczas wspólnej rekreacji, ks. Józef dzielił się ze swoimi współbraćmi przeżyciami misyjnymi z Amazonii.

2016 – Z okazji 70-lecia pallotyńskiej Regii Miłosierdzia Bożego we Francji, pap. Franciszek skierował do ks. superiora Aleksandra Pietrzyka list, w którym dziękował „za liczne owoce, jakie Regia przyniosła podczas minionych lat”. Pap. Franciszek prosił też, by wspólnoty Regii stały się  modelem „konkretnych, braterskich relacji i solidarności z biednymi”.

2017 – W Kielcach odbyły się uroczystości pogrzebowe ks. Ludwika Skuzy, prefekta kleryków, mistrza nowicjatu kleryków 1962-65, duszpasterza, m.in. parafialnego i współpracowników. Mszy św. przewodniczył i homilię wygłosił ks. wiceprowincjał Waldemar Pawlik. Uczestniczyło w niej 48 księży. Zmarłego pochowano na Cmentarzu Nowym w Kielcach, w kwaterze pallotyńskiej.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny