Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 19 stycznia

1963 – W przeddzień kanonizacji Wincentego Pallottiego, na każdej pallotyńskiej placówce odczytano „List do wszystkich członków Prowincji Chrystusa Króla”, ks. prowincjała Eugeniusza Werona. W zakończeniu listu czytamy: „Gdy w dniu 20 stycznia br. zajaśnieje tysięcznymi światłami Bazylika św. Piotra na Watykanie ku czci Pierwszego Członka Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego, niechaj w duszach i sercach członków zapłonie goręcej przynaglająca miłość Chrystusowa! Niechaj się ożywi i wzmocni nadzieja, iż przybliża się czas spełnienia wielkiego proroctwa Świętego Założyciela: „erit haec Societas benedicta a Deo” – Stowarzyszenie to będzie błogosławione przez Boga. Dość dużo okoliczności i znaków dzisiaj zdaje się potwierdzać zbliżanie się tego zapowiedzianego czasu. Jednym z tych znaków, i to najwspanialszym, jest właśnie kanonizacja. Przez fakt kanonizacji zapala się na niebie Kościoła powszechnego widoczny znak, że przychodzi okres nowej, bardziej skutecznej, bo to nieskrępowanej przestrzenią i czasem, działalności Założyciela w Kościele i realizacji jego fundamentalnej myśli o apostolstwie katolickim”.

Sam fakt kanonizacji (a wcześniej beatyfikacji) zainspirował wielu pallotynów do zainteresowania się osobą i dziełem św. Wincentego Pallottiego. W tym czasie miały miejsce liczne tłumaczenia pism Założyciela oraz ukazywały się artykuły omawiające jego idee.

Podobnie jak w przypadku beatyfikacji, tak i teraz, każda pallotyńska placówka organizowała uroczystości wewnętrzne i zewnętrzne z tej okazji, tzw. tridua, poprzedzające główne uroczystości kanonizacyjne.

****************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1939 – Ołtarzew odwiedziło seminarium dominikańskie ze Służewa, ze swoim wychowawcą (magister studentów w domu studiów), o. Michałem Czartoryskim (+1944 jako męczennik, beatyfikowany 13 VI 1999).

1946 – Ks. Cezary Jurkiewicz, będąc rekonwalescentem po pobycie w obozie koncentracyjnym w Dachau, rozpoczął pracę duszpasterską wśród Polaków w Augsburgu. W V 1946 objął placówkę w Dornstadt k. Ulmu.

1948 – Bracia: Wiktor Anbild, Karol Beczała, Ignacy Forycki, Franciszek Kowalcze i Jan Panek, podjęli ponownie pracę drukarza w Pallottinum. Wszyscy oni jeszcze przed wybuchem II wojny światowej rozpoczynali swą pracę w drukarni pallotyńskiej w Warszawie.

1949 – Ks. Wiktor Krakor objął administrację parafii Samsieczno, a ks. Kazimierz Mielewski został mianowany rektorem odbudowanego przez pallotynów kościoła św. Elżbiety w Gdańsku.

1950 – Na poszczególnych placówkach Stowarzyszenia rozpoczęły się obchody uroczystości związanych z beatyfikacją Wincentego Pallottiego. Zwykle odprawiano triduum poprzedzające główne uroczystości beatyfikacyjne. W Seminarium ołtarzewskim triduum przed uroczystością poprowadził ks. Ludwik Broda – wieczorem odbywały się nabożeństwa z odpowiednim kazaniem.
W Ołtarzewie już po koniec XII 1949 powołano Komitet organizacyjny, zorganizowano „Tydzień Pallottiego”, ogłoszono konkurs na najlepsze wiersze i zrobiono akcję propagandową, m.in. rozlepiając plakaty w warszawskich kościołach. Obok uroczystości kościelnych codziennie organizowano wieczornice poświęcone Wincentemu Pallottiemu. W ołtarzewskich spotkaniach brał udział prowincjał, który przedstawił wszystkim zebranym najważniejsze fakty z życia Założyciela, ilustrując to licznymi przeźroczami z Rzymu, z tych miejsc, które były związane z Pallottim.

1966* – Rano w Wadowicach na Kopcu odbył się drugi etap uroczystości pogrzebowej br. Franciszka Chytrego, redaktora prasy katolickiej (pierwszy etap pogrzebu odbył się na Karczówce; 18 stycznia mszę żałobną odprawił ks. Stanisław Uramowski). Br. Franciszek został pochowany w pobliżu grobu ks. Alojzego Majewskiego, był bowiem jednym z pierwszych jego towarzyszy i współpracowników. Wtedy w warunkach bardzo trudnych, pracowicie i ofiarnie kładł fundamenty pod polską prowincję.

1975* – W Ołtarzewie podczas triduum przed uroczystością św. Wincentego Pallotiego odprawiono Mszę św. koncelebrowaną pod przewodnictwem ks. prowincjała Józefa Dąbrowskiego. Kazania głosił ks. wiceprowincjał Jan Pałyga.

1979 – W Delastowicach, w diecezji tarnowskiej, został pochowany na miejscowym cmentarzu parafialnym kl. Stanisław Starodaj SAC. Homilię podczas Mszy pogrzebowej wygłosił ks. Feliks Folejewski, ojciec duchowny Seminarium. Ukazał on drogę życiową i duchową zmarłego oraz jego wielkie pragnienie kapłaństwa, do którego dążył mimo różnych trudności; skorzystał przy tym z myśli zmarłego, zapisanych w jego notatniku duchowym, który znaleziono w pokoju, gdzie mieszkał. Koncelebrze przewodniczył prefekt kleryków ks. Paweł Góralczyk. Kondukt na cmentarz poprowadził ks. Czesław Parzyszek i on też wygłosił tam słowo pożegnalne. W pogrzebie uczestniczyli wszyscy diakoni, dwaj klerycy (Jan Kędziora, Adam Pacuła), ks. Kazimierz Czulak, ks. Mieczysław Lis, ks. Andrzej Maciejewski z Kielc, ks. Stanisław Jojczyk z Zakopanego, dwóch nowicjuszy z Ząbkowic Śląskich, kilku księży diecezjalnych i liczni wierni.
W dzień poprzedzający pogrzeb, w kościele seminaryjnym została odprawiona Msza św. za zmarłego, a wieczorem – specjalne nabożeństwo żałobne, pod kierunkiem ks. Jana Koryckiego.

1989* – W dniach 19 i 20 stycznia, w ramach Dni Pallotiego, w Seminarium w Ołtarzewie odbyła się konferencja naukowa pt. „Religijność polska w świetle badań socjologicznych”, zorganizowana pod patronatem Polskiego Towarzystwa Socjologicznego, Akademii Teologii Katolickiej i Zakładu Socjologii SAK. Referaty przedstawili: ks. doc. dr hab. Janusz Mariański, ks. prof. dr hab. Władysław Piwowarski, prof. dr hab. Edward Ciupak, prof. dr hab. Franciszek Adamski, doc. dr hab. Józef Czerwiński oraz dr Lucjan Adamczuk. Audytorium stanowiło grono studentów KUL, ATK, Uniwersytetu Jagiellońskiego, Warszawskiego, Gdańskiego oraz alumni z Ołtarzewa.
– Ks. Jerzy Nagorny z Ukrainy oraz ks. Jan Świdnicki z Uzbekistanu i Syberii spotkali się ze wspólnotą seminaryjną. Przekazali oni swoje świadectwo o pracy i pobytach w łagrach i więzieniach sowieckich oraz o trudach, jakie napotykali później głosząc Ewangelię.

1991 – Rada Prowincjalna na wniosek ks. Stanisława Rudzińskiego, dyrektora okresu wstępnego na tereny ZSRR, zamianowała ks. Wacława Sutkowskiego pomocnikiem mistrza nowicjatu na Białoruś, a ks. Jarosława Olszewskiego – na Ukrainę.

1995* – W Ołtarzewie rozpoczęło się triduum przed uroczystością św. Wincentego Pallottiego. W tych dniach poranne medytacje dla wspólnoty prowadził ks. rektor Bogusław Szpakowski, a w liturgii Mszy św. cykl kazań wygłosił ks. Anastazy Bławat.

1999* – Wspólnotę seminaryjną opuściła s. Weneranda Sitarz, która pracowała w administracji domu przez ostatnie 5 lat. Po opuszczeniu Ołtarzewa przebywała w Gdańsku przy ul. Malczewskiego, gdzie zmarła 24 lutego 2006.

2012 – Na lotnisku w Bogocie w Kolumbii odbyło się oficjalne powitanie relikwii bł. Jana Pawła II. Wzięli w nim udział przedstawiciele Kościoła i Rządu. Inicjatywa sprowadzenia relikwii wyszła od Fundacji „Ofiar niewidzialnych” i Księży Pallotynów. Następnego dnia relikwia została wystawiona do kultu publicznego w katedrze w Bogocie, a 21 I w pallotyńskiej parafii Maria Rein’a. Obecny ks. postulator Sławomir Oder pozostawił wspólnocie pallotyńskiej fragment relikwii Jana Pawła II. Wydarzenie to przyciągnęło tysiące osób z różnych stron Kolumbii. Po wieczornej Mszy relikwia została przekazana diecezji Cartago i po kilku dniach wróciła do Bogoty i do Watykanu.