Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 2 czerwca

2017 – W Konstancinie-Jeziornej, w dniach 29 V – 2 VI, trwały obrady XIII Europejskiego Spotkania Wyższych Przełożonych SAC.

W popołudniowe spotkanie z 31 maja, uczestnicy zjazdu zwiedzali Warszawę i poznawali historię Polski.

2 czerwca wybrali nowe Prezydium Spotkania Kontynentalnego, określili miejsce i datę kolejnego spotkania. Przewodniczącym nowego prezydium Spotkania Kontynentalnego został ks. Zenon Hanas, wiceprzewodniczącym ks. Helmut Scharler, a sekretarzem ks. Grzegorz Kurp.

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1927 – Po południu, w Wadowicach na Kopcu, zginął na skutek nieszczęśliwego wypadku br. Leon Grabicki (ur. 1884 w Wielkim Krosinie (obecnie Krosin), w parafii Połajewo, w archidiecezji poznańskiej).
Swoje obowiązki spełniał bardzo sumiennie i ofiarnie. Wolne chwile spędzał najczęściej przed Najświętszym Sakramentem. Zawsze można było go spotkać w kaplicy jako pierwszego, jeszcze przed modlitwami porannymi (czasem już o 4.00 rano). Był człowiekiem małomównym, ale dobrotliwym. Miał sylwetkę szczupłą i wysoką.

1928 – Na Kapitule Generalnej dokonano wyboru nowej Rady Regii Polskiej. Superiorem został ks. Wojciech Turowski, a konsultorami (radcami) księża: Alojzy Majewski, Alfons Męcikowski, Franciszek Kilian i Bernard Pawłowski.

1935 – W uroczystość Królowej Apostołów wspólnota pallotyńska w Chełmnie dziękowała Bogu za stulecie istnienia Księży Pallotynów. Z tej okazji do Chełmna przybył bp Stanisław Okoniewski, ordynariusz diecezji chełmińskiej wygłosił okolicznościowe kazanie. Mszę św. celebrował ks. prałat Bieszk z Pelplina, wydelegowany w miejsce ks. sufragana Dominika, który z powodu choroby nie mógł przebyć. Oprawę muzyczną zapewnił chór „Harmonia”.
Wśród gości byli m.in.: ks. dziekan Prążkowski, ks. proboszcz Żynda, ks. Drapiewski, ks. rektor Bogdan, ks. prof. Wróbel oraz świeccy, jak pp.: starosta Biały, inż. Dziedziul, burmistrz Zawacki i inni. W czasie obiadu ks. senior Alojzy Majewski podziękował Biskupowi za wszelką pomoc, jaką pallotyni polscy uzyskali od diecezji.
Pod wieczór tegoż dnia odbyła się akademia. „Poświęcono ją czci Wincentego Pallottiego, założyciela Księży Pallotynów. Na akademię złożyły się produkcje muzyczne, odegrane w doskonałej formie przez całym sercem oddanego nam p. prof. Radzimińskiego, br. Mikołajewskiego, seniora chełmińskiego, kierownika zespołu orkiestralngo. Śpiewali chłopcy, a najpiękniejszy z dziedziny śpiewu, był występ kwartetu, złożonego z usłużnych panów miasta. Na wyróżnienie zasługuje solo skrzypcowe, zareprodukowane w sposób mistrzowski przez p. red. Zielińskiego. Osią całej akademii stał się dłuższy, głęboko opracowany odczyt, wygłoszony przez ks. dr. Wróbla. Przed słuchaczami stanął jasno naszkicowany obraz całokształtu stuletnich wysiłków i prac Księży Pallotynów. Deklamacji chłopięcych nie brakło. Całość stanowiła jedną wiązankę hołdu, rzuconą pod czcigodne stopy jednego z największych mężów XIX stulecia, jakim był ks. Wincenty Pallotti” („Królowa Apostołów” 1935, nr 8, s 242-243).

1935 – W uroczystość Królowej Apostołów odprawiano w Ołtarzewie rano Mszę św. z wystawieniem Najświętszego Sakramentu, a po południu odbyła się akademia ku czci Królowej Apostołów, na której przemawiał ks. rektor Alfons Męcikowski, a referaty wygłosili: br. Ludwik Nowak i br. Józef Górowicz.

1935 – Wadowice Kopiec. 100.lecie pallotynów 1835 – 1935 i odpust Królowej Apostołów
W uroczystość Królowej Apostołów Mszę odpustową odprawił ks. kanonik katedry krakowskiej Stanisław Domasik (+1948), w asyście ks. rektora Waleriana Siudy i ks. Franciszka Paulińskiego. Wśród gości byli: okoliczni dziekani (m.in. ks. Leonard Prochownik +1963, dziekan wadowicki), kanonicy i proboszczowie, lekarze, przedstawiciele rządu (starosta dr Franciszek Grzesik) i wojska (pan podpułkownik Aleksander Stawarz, dowódca Garnizonu Wadowickiego, generał Juliusz Bijak +1943).
Po sumie odbyła się akademia. „We wszystkich oknach były witraże. Przed sceną widniał obraz witrażowy Założyciela, a obok paliły się dwa znicze… uczeń kl. II. powitał słowami poety Zegadłowicza naszych gości. Mówił dobitnie, serdecznie, a płynnie. Gdy skończył, klaskano. Następnie wystąpił z 45. minutową przemową ks. Cegiełka. Mówił o dziele i zadaniu pallotynów. Wreszcie kl. Kordecki wygłosił głęboki i poważny wiersz „Wiek mija” – własnego pióra. Najmniej popisał się chór. Zresztą na auli panowało gorąco i duszno bardzo było” (z kroniki Kopca).
Podczas obiadu przemawiał ks. kanonik Domasik, starosta Grzesik, gen. Bijak („porównał naszą gromadkę do armii, która do walki z szatanem idzie”) i ks. Prochownik („podkreślał ofiarność i zapał naszych księży w pracy apostolsko-duszpasterskiej”).

1947 – Nowo wybrany (16 V) przełożony pallotynów ks. Wojciech Turowski, w imieniu całego zgromadzenia kapitulnego zwrócił się z prośbą do Kongregacji Zakonów o przywrócenie pierwotnej nazwy: Stowarzyszenie Apostolstwa Katolickiego (Societas Apostolatus Catholici). Od 9 IV 1854 obowiązywała narzucona nazwa: Pobożne Stowarzyszenie Misyjne (Pia Societas Missionum). Pozytywna odpowiedź Kongregacji nadeszła 10 VI.

1950 – Pan prof. Wojciech Durek zakończył prace na cmentarzu parafialnym w Ołtarzewie przy urządzaniu pallotyńskiej kwatery.
– Ks. Józef Bogdan, wykładowca w Seminarium w Ołtarzewie, przebywający od marca w Otwocku, poważnie zaniemógł.

1965 – Podczas obrad XI Kapituły Generalnej ks. Wilhelm Möhler został ponownie wybrany przełożonym generalnym Stowarzyszenia. Jednym z jego radców został ks. Franciszek Bogdan, członek polskiej Prowincji Chrystusa Króla.

1971 – Ks. Eugeniusz Klimiński wyjechał do Gdańska, by przygotować międzynarodowy wakacyjny obóz studentów katolików.

1973 – W pallotyńskim kościele w Poznaniu, przy ul. Przybyszewskiego, święcenia kapłańskie z rąk abpa poznańskiego Antoniego Baraniaka, przyjął diakon Ryszard Domański. W uroczystości tej wzięła udział delegacja Seminarium z ks. rektorem Janem Koryckim na czele.
– Następnego dnia, w kościele św. Marcina w Poznaniu, w rodzinnej parafii neoprezbitera, odbyły się jego prymicje. Kazanie prymicyjne („przedwojenne kazanie” – jak uznali wierni) wygłosił siostrzeńcowi ks. misjonarz Czesław Wędzioch z Osny (Francja).
Ks. R. Domański wyjechał z Polski na misje 9 VII 1973.

1975 – Księża misjonarze, udający się na misje do Rwandy: Józef Baran, Henryk Pastuszka, Zbigniew Pawłowski i Aleksander Pietrzyk, wyjechali o godz.13.55 z Dworca Gdańskiego do Paryża.

1979 – Rozpoczęła się w kraju pierwsza apostolska wizyta pap. Jana Pawła II. „Alumni Seminarium udają się rano o godz. 5:00 pieszo do Warszawy, na przywitanie Ojca Świętego. Ze śpiewem i modlitwą idą ulicami Warszawy na Krakowskie Przedmieście, gdzie przy kościele św. Anny witają przejeżdżającego do katedry warszawskiej Ojca Świętego. Następnie wszyscy udają się na Plac Zwycięstwa, by wziąć udział we Mszy św., celebrowanej przez Ojca Świętego i wysłuchać homilii przez niego wygłoszonej. Do późnego wieczora trwają wszyscy w nastroju modlitewnym z Ojcem Świętym” (z kroniki ołtarzewskiej).

1980 – Pap. Jan Paweł II zakończył swoją pielgrzymkę po Francji, trwającą od 30 maja do 2 czerwca.
– 30 maja: „Przyjazd Ojca Świętego Jana Pawła II do Paryża zmobilizował również naszą wspólnotę [domu paryskiego] do żywego udziału w jego wystąpieniach. Do Notre Dame na Magnificat i Mszę św., konferencje dla kapłanów, udali się: ks. Czesław Wędzioch, ks. Florian Kniotek i ks. Stanisław Ryś. Tego ostatniego policja nie chciała wpuścić do katedry, ale wpuściła”.
– 31 maja: Paryż, Champ-de-Mars (Pola Marsowe): Spotkanie z Polonią. „Na Polach Marsowych zgromadziło się ponad 50 000 Polonii francuskiej. Obecni byli wszyscy pallotyni z wyjątkiem ks. Józefa Sadzika. Ks. Stanisław Ryś dyrygował śpiewem ludu podczas nabożeństwa od godz. 15.00 i podczas spotkania z Ojcem Świętym. Spotkanie trwało 55 minut. Obecni byli: ks. Stanisław Filipek, ks. Witold Sikora, ks. Jan Maciejewski, klerycy z Osny”.
– 1 czerwca: Msza św. na lotnisku Le Bourget („Msza Ludu Bożego”). We Mszy uczestniczyli: ks. Zenon Modzelewski, ks. Czesław Wędzioch, ks. Florian Kniotek, ks. Andrzej Chełkowski, br. Mieczysław Wróbel z ciocią z Lyonu, ks. Janusz Pasierb.
– 2 czerwca: W śniadaniu, w paryskiej nuncjaturze (o godz. 7.15), brał udział ks. Zenon Modzelewski, superior Regii Miłosierdzia Bożego we Francji.
„Cała wspólnota przed południem oglądała wystąpienie Ojca Świętego w UNESCO, a po południu uroczystą Mszę św. z Lisieux” (kronika domu paryskiego).

1980 – Alumni ołtarzewscy mieli możliwość obejrzenia filmu produkcji francuskiej z roku 1976 pt. „Rok Święty”, w reżyserii André Cayatte (+1989).

1983 – W uroczystość Ciała i Krwi Pana Jezusa, chór seminaryjny śpiewał podczas procesji w Ołtarzewie i w Warszawie, w naszej parafii Chrystusa Króla przy ul. Skaryszewskiej.

1988 – W Boże Ciało wspólnota seminaryjna wzięła udział we Mszy św. i procesji po ulicach ołtarzewskiej parafii. Ceremoniom przewodniczył ks. prof. Eugeniusz Weron, który w tych dniach przeżywał złoty jubileusz kapłaństwa. Zgodnie z tradycją seminaryjny chór brał ponadto udział po południu w ceremoniach Bożego Ciała w naszej parafii w Warszawie.

1989 – W uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa na Starym Mieście zakończył się I Warszawski Archidiecezjalny Kongres Eucharystyczny. W procesji z Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej na Rynek Nowego Miasta oraz w uroczystej Mszy św. uczestniczyli księża i klerycy z Ołtarzewa. Pogoda była deszczowa, szalały burze z nawałnicami deszczu.

1991 – W Gdańsku zmarł ks. Leon Forycki (ur. 1908 w Krzywosądowie Kościelnym k. Jarocina, w parafii Kuczków, w archidiecezji gnieźnieńskiej), doktor teologii, profesor i dyrektor Collegium Marianum, profesor teologii pastoralnej, dogmatycznej i homiletyki w Ołtarzewie, prefekt alumnów.
Ks. Leon kochał kapłaństwo i chętnie wypełniał jego funkcje, solidnie się do nich przygotowując. Sprawował je zawsze w poczuciu wielkiego sacrum. Na jego pierwszopiątkowe kazania przybywali wierni z całego Gdańska. Głosił wspaniałe kazania o wierze. Chętnie wypełniał posługę w konfesjonale, z której korzystali zarówno duchowni, jak i świeccy. Posiadał dar rzeczowego i Bożego rozeznawania duchów. Kiedy nie mógł udzielać się duszpastersko, ludzie tęsknili za jego kazaniami, spowiedziami, posługą duszpasterską, w których promieniowała żywa i głęboka wiara. W posługiwaniu kapłańskim zawsze był wierny Magisterium Kościoła. Był kapłanem szczerej modlitwy.
Spośród rodzeństwa ks. Leona jeszcze siedmioro poświęciło się służbie Bożej: dwóch braci w Stowarzyszeniu – br. Antoni (1883-1915) i br. Ignacy (1900-83); dwie siostry u elżbietanek – Maksymila (w świecie Pelagia), po nowicjacie w Nysie pracowała w Skorogoszczy k. Opola i zmarła w Bobrku k. Bytomia w wieku 97 lat, oraz Magitha (w świecie Rozalia) – zmarła 30 XII 1979 w Berlinie; dwie u szarytek – Agnieszka, która pracowała w szpitalu w Bydgoszczy i zmarła w X 1939, oraz Wiktoria – pracowała w Gnieźnie i tam zmarła 23 II 1972, oraz jedna u sióstr Opatrzności Bożej – Gerarda (w świecie Maria), zmarła w 1977. To ona przywiozła w 1915 na Kopiec 15-letniego brata Ignacego, a potem udała się do swego klasztoru k. Lwowa.

2004 – W Katolickim Uniwersytecie Lubelskim miała miejsce publiczna obrona pracy doktorskiej ks. Wojciecha Juszczuka. Temat rozprawy brzmiał: „Ekumeniczny rys duchowości chrześcijańskiej w życiu, działaniu i pismach ks. Stanisława Szulmińskiego”. Promotorem pracy był ks. prof. Walerian Słomka (KUL), recenzentami: ks. prof. Jerzy Misiurek (KUL) i ks. prof. Henryk Wejman (Uniwersytet Szczeciński). Praca powstała na seminarium teologii duchowości KUL.

2012 – W katedralnym kościele św. Zofii w Żytomierzu, święcenia kapłańskie z rąk bpa pomocniczego Witalija Skomarowskiego, przyjęli diakoni: Eugeniusz Cymbaluk, Wiaczesław Gryniewicz i Jurij Siciński. W homilii biskup podkreślił, że każde powołanie niesie z sobą niespodzianki i rozczarowania oraz często mija się z naszymi oczekiwaniami. Jednak posługa kapłańska zakorzeniona jest w zawierzeniu i ufności Temu, który powołuje.
W uroczystości święceń wśród licznych gości był obecny: bp ordynariusz Jan Purwiński, prowincjał polskiej Prowincji Chrystusa Króla ks. Józef Lasak z radcą ks. Józefem Ciupakiem, sekretarzem ds. Misji ks. Grzegorzem Młodawskim i ks. Andrzejem Muchą. Na uroczystość zjechali się także licznie siostry pallotynki i księża pallotyni pracujący na Ukrainie.

2017 – W odrestaurowanym Muzeum Okręgowym w Suwałkach, odbył się wernisaż prac ks. Witolda Urbanowicza, pallotyna, urodzonego w 1945 w Zarzeczu Jeleniewskim na Suwalszczyźnie. Wystawiono 110 dzieł Artysty: obrazów i rzeźb, owoc wieloletniej twórczości, pogrupowanych w tematach: wiara, krajobraz suwalski, Paryż i cielesność. Ponadto prezentowane były fotografie, które ks. Witold wykonywał podczas odczytów w Centre du Dialogue w Paryżu, oraz seria książek „Znaki Czasu”, z jego opracowaniami graficznymi.
Na otwarciu wystawy byli obecni dyrektorzy Muzeum, profesorowie sztuki, członkowie zarządu miasta, miejscowy ks. proboszcz, dziesiątki przyjaciół z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, byli członkowie służb dyplomatycznych w Paryżu oraz rodzina wraz z przyjaciółmi. Pallotynów reprezentował ks. superior Aleksander Pietrzyk z Paryża oraz ks. prof. Edmund Robek.
Wystawa była otwarta w Suwałkach do końca września, a następnie prezentowano ją m.in. w klasztorze pokamedulskim w Wigrach i Muzeum Nadwiślańskim w Kazimierzu n. Wisłą.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny