Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 2 kwietnia

2005 – W Watykanie, w Pałacu Apostolskim, zmarł pap. Jan Paweł II. Była to godz. 21.37.

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1926 – Na Kopcu celebransem ceremonii wielkopiątkowej był ks. Władysław Baumgart. Pasję śpiewali: kl. Stanisław Wierzbica (Chrystus), kl. Walerian Siuda (Synagoga), kl. Franciszek Pauliński (Chronista). Po południu o godz. 14:30 była Droga Krzyżowa, o godz. 18:00 rozpoczęła się Ciemna Jutrznia.

1927 – Na posiedzeniu Rady Regionalnej w Warszawie postanowiono przyjąć propozycję abpa warszawskiego, Aleksandra kard. Kakowskiego, objęcia w formie dzierżawy na 25 lat archidiecezjalnej drukarni, księgarni i introligatorni przy ul. Krakowskie Przedmieście 71. Jedynie ks. Alojzy Majewski był ostrożny w tej sprawie. Przyszłość bowiem pokazała, że była to decyzja zbyt pochopnie przyjęta, z najlepszych motywów, ale przez nieroztropne działania przyczyniła się do wielu ciężarów i nieprzyjemności.
Kontrakt pomiędzy kard. Kakowskim a ks. Turowskim został podpisany 1. Maja 1927. Miał obowiązywać do 1 V 1952.
„Księża Pallotyni przyjmując takie ciężary, drukarnię archidiecezjalną i jej wydawnictwa, byli przekonani, że rozpoczynając tę pracę spotkają się z życzliwością i poparciem społeczeństwa, które pozwoli im podnieść tę placówkę i zrobić z niej centralę dla apostolstwa prasy na całą Polskę (list ks. prałata Szczodrowskiego z 28 V 1926 do kard. Kakowskiego, Franciszek Cegiełka, „Pallotyni w Polsce, Warszawa 1935, s. 141).
Dom ten stał się również siedzibą Zarządu Regionalnego, a od 1935 Prowincjalnego oraz Archiwum Prowincjalnego.
Początki pallotynów na Krakowskim Przedmieściu opisał ks. Albin Łukiewski, ekonom prowincjalny: „Nie ma to naprawdę gdzie głowy skłonić. Poza kilkunastu ciemnymi lokalami drukarni i administracji wydawnictwa, cały dom zajmują lokatorzy. A istnieje ścisła ochrona lokatorów. Rozpoczyna się „zakonne życie cygańskie”. Za pozwoleniem ks. Kardynała mogliśmy zająć kilka małych kącików w budynku przy kościele św. Anny, Krakowskie Przedmieście 66. Kuchnię urządziliśmy w osobnej tam przybudówce w ogrodzie. Ksiądz superior Turowski zamieszkał na Pradze. […] Wraz z drukarnią mogliśmy objąć rektorski kościół św. Anny. Ks. Majewski według swej stałej zasady był zdania, że raczej nie należy klerowi diecezjalnemu wchodzić w drogę […]. Kościoła nie przyjęto […]. W tej sytuacji fatalne jest też to przechodzenie 6 razy dziennie przez ulicę z warsztatu pracy pod nr 71 do przytułku Stowarzyszenia pod nr 66 u św. Anny”.

1947 – kwiecień – W naszej drukarni w Ołtarzewie wydrukowano pierwszy po wojnie numer „Królowej Apostołów”. Redaktorem miesięcznika był ks. Józef Dąbrowski.
– Ks. Stanisław Czapla, rektor domu poznańskiego, rozpoczął starania o zezwolenie na wydawania dwutygodnika „Bez Oręża”, w zamian za przedwojenną „Rodzinę Polską”.
– W Ołtarzewie wydrukowano na powielaczu drugi numer „Fragmenta Wiadomości z Prowincji” (wyszły tylko dwa numery).

1971 – Ks. prowincjał Stanisław Martuszewski wydał list ustanawiający Biuro Badań Statystycznych przy Wyższym Seminarium Duchownym z siedzibą w Otwocku, zanim nadeszły oficjalne zezwolenia z Episkopatu i rządu.
W liście tym pisał: „Zadaniem Biura Badań Statystycznych jest prowadzenie prac z zakresu statystyki Kościoła katolickiego w Polsce. […]. Pomoc finansową dla Biura Badań Statystycznych przez najbliższy czas daje Zarząd Prowincjalny”.
Istnienie Biura Badań Statystycznych pozwoliło na przeprowadzenie w 1971 pierwszej ankiety diecezjalnej. 7 VI 1971 nadeszło zezwolenie kościelne podpisane przez Prymasa Polski Stefana kard. Wyszyńskiego. 2 III 1972 Ministerstwo Oświaty i Szkolnictwa Wyższego zawiadomiło Biuro (w piśmie użyto nazwę Zakład), „że nie stawia przeszkód w sprawie utworzenia Zakładu Socjologii Religii przy Wyższym Seminarium Duchownym w Ołtarzewie z siedzibą w Otwocku”.
Na podstawie wyżej wspomnianych pism ks. prowincjał Martuszewski dekretem z 26 III 1972 erygował Zakład Socjologii Religii przy Wyższym Seminarium Duchownym w Ołtarzewie z siedzibą w Otwocku. Pierwszymi pracownikami było byli księża: Alojzy Orszulik, Edmund Winklarz i Witold Zdaniewicz oraz br. Mieczysław Wróbel.

1972 – Tego dnia wypadła Wielkanoc. Kazanie na Mszy św. rezurekcyjnej wygłosił ks. proboszcz Edward Daniel. Niektórzy członkowie domu ołtarzewskiego wyjechali do swych rodzin, m.in. ks. Tadeusz Gliński, który po pobycie w domu rodzinnym wziął udział w Zjeździe profesorów i wykładowców historii Kościoła na Górze św. Anny.

1973 – Ks. Tadeusz Korbecki pożegnał Polskę, udając się via Paris i Rio de Janeiro do Erechim w Brazylii. 4 IV razem z ks. Janem Jędraszkiem i ks. Czesławem Zającem odleciał z Paryża do Brazylii.

1973 – W dniach 1-2 kwietnia w Ołtarzewie odbył się zjazd rodziców kleryków, którzy zostali pierwszego dnia wprowadzeni w posługę lektora (18 alumnów) i akolity (18). Po zmianach soborowych, raz pierwszy wprowadzenia w ww. posługi dokonał ks. prowincjał Józef Dąbrowski.
1 kwietnia, po uroczystościach wprowadzenia w posługę, odbyło się oficjalne spotkanie z rektorem seminarium ks. Janem Koryckim. Rodzice uczestniczyli też w Misterium Męki Pańskiej. 2 kwietnia urządzono rodzicom wyjazd do Niepokalanowa. Idea zjazdu rodziców nastąpiła z inicjatywy kl. Jana Janika i miała pogłębiać więź przyjaźni rodziców z Seminarium i Stowarzyszeniem.

1976 – W Ołtarzewie, w sali Emaus, miał miejsce wieczorek poświęcony rozważaniom Misterium Męki Pańskiej na tle deklamowanych wierszy. Całość przygotował kl. Jacek Wierzba.

1977 – Wieczorem ks. Czesław Parzyszek rozpoczął rekolekcje dla dwóch diakonów z diecezji kołobrzesko-koszalińskiej, Zbigniewa Janczura i Czesława Krzyżanowskiego, przed przyjęciem sakramentu kapłaństwa.

1978 – W Niedzielę Przewodnią (Białą) br. Dawid Bieliński obchodził w Ząbkowicach Śląskich złoty jubileusz złożenia pierwszej konsekracji w Stowarzyszeniu. Na uroczystość przybyli m.in. księża: prowincjał Józef Dąbrowski, wicedyrektor wydawnictwa Pallottinum Stanisław Gawryło i dziekan z Ząbkowic. Z Ołtarzewa przyjechali bracia: Kazimierz Szafrański i Jan Wilczyński.

1978* – Zespół instrumentalno-wokalny alumnów wyjechał do Ostrołęki, aby pomagać podczas dnia skupienia dla współpracowników pallotyńskich, który prowadzili: ks. Stanisław Leśniak i br. Adam Fułek.
– Kilku alumnów z ks. Józefem Kołodziejczykiem, moderatorem praktyk duszpasterskich, wyjechało z kazaniami do Rynu.
– W Ołtarzewie swój dzień skupienia mieli kandydaci do Stowarzyszenia.
– W Łodzi dzień skupienia dla współpracowników pallotyńskich prowadzili: ks. Stanisław Rudziński, br. Tadeusz Robak i br. Lech Daniel.

1979 – Wielu alumnów Seminarium ołtarzewskiego brało udział tego dnia w sympozjum na Akademii Teologii Katolickiej, poświęconemu osobie i działalności naukowej Ojca Świętego Jana Pawła II.

1980 – Z racji Zebrania Prowincjalnego, które odbywało się w Ołtarzewie od 8 do 12 kwietnia, już 2 kwietnia (Wielka Środa), po ostatnich wykładach, wszyscy klerycy – za wyjątkiem pierwszego kursu – wyjechali do domu rodzinnego (kurs drugi i czwarty) lub na praktyki duszpasterskie do innych domów pallotyńskich (alumni kursów: III, V i VI).

1981 – Pallotyni w Szczecinie otrzymali zezwolenie na budowę domu. Do końca VIII 1985 budową zajmował się ks. Stanisław Barcikowski, a dokończył ją ks. Stanisław Świerczek. Poświęcenie nowego domu w starej zabytkowej szacie, dostosowanego do stylu Starego Miasta, nastąpiło 13 IX 1986.

1983 – W Gdańsku, w Wielką Sobotę, odbył się pogrzeb s. Wenantii Wójcik, pallotynki. Spoczęła na parafialnym Cmentarzu Emaus w Gdańsku.

1985 – Podpisany został akt kupna domu przy 34, Chemin des Bois Briffaults w Montmorency. Ze względu na bliskość Paryża miał być miejscem rekreacyjnym dla Polonii paryskiej.
Dom położony jest w górnej części miasta i otoczony jest lasem. W domu organizowane były spotkania o charakterze religijnym i kulturalnym, jak: Zaduszki, przyjęcie uczestników dorocznej pielgrzymki w okresie Zielonych Świąt, popołudnia poświęcone Mickiewiczowi i Norwidowi. Dom prowadził dni skupienia dla różnych grup (studenci, grupy zawodowe), a podczas weekendów – czterodniowe rekolekcje zamknięte dla zgłoszonych uczestników.
Fotografie z 2014 zob. w oddzielnym poście

1986 – Rada Prowincjalna po uzyskaniu zgody Rady Generalnej i abpa Malines-Bruxelles kard. Godfrieda Danneelsa erygowała kanonicznie dom misyjny w Brukseli (408, Avenue Rogier). Dom ten był własnością Delegatury w Rwandzie-Zairze i miał służyć formacji młodych misjonarzy pallotyńskich do pracy w Delegaturze, a jednocześnie spełniać rolę jej prokury. Rektorem domu został ks. Andrzej Chełkowski.

1992 – Abp lubelski Bolesław Pylak wyraził pisemną zgodę na kanoniczne erygowanie domu pallotyńskiego w Lublinie przy Al. Warszawskiej 31. Kanoniczne zatwierdzenie zostało zrealizowane na posiedzeniu Rady Prowincjalnej 27 V tr.

1994 – W Kielcach zmarł ks. Henryk Dziura (ur. 1936 w Kochanówce k. Starachowic, w parafii Sienno, w diecezji kieleckiej). W polskiej prowincji był jednym z księży, którzy zainicjowali dzieło duszpasterstwa powołań, angażując się w nie z wielkim poświęceniem – pisał nawet: „ta praca jest mi szczególnie bliska i droga”. Miał dar rozpoznawania rzeczywistych oznak powołania. Jak sam zapewniał, modlił się za Stowarzyszenie i o powołania do niego. Chętnie sprawował sakramenty święte; nawet gdy był już chory, szedł powoli, ale i z radością do konfesjonału. Angażował się w pracę apostolską za wschodnią granicą, wyjeżdżając szczególnie w okolice Baranowicz. Poświęcał tej pracy swój urlop, służąc ludziom spragnionym Boga. Po powrocie do Polski modlił się za nich i składał dar swego cierpienia. Cierpienie wpisane w jego życie uszlachetniało go z każdym dniem, nadając kształt jego człowieczeństwu. Jego życie duchowe wzmacniało się cierpieniem i chorobą, która wkroczyła silnie w życie i niszczyła mu organizm.

2003 – Na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie odbyła się publiczna obrona rozprawy doktorskiej ks. Czesława Parzyszka, prowincjała Prowincji Chrystusa Króla. Temat pracy brzmiał: „Duchowość apostolska według św. Wincentego Pallottiego”. Promotorem pracy był ks. prof. dr hab. Stanisław Urbański, dziekan Wydziału Teologii UKSW, a recenzentami: ks. prof. dr hab. Walerian Słomka (KUL) i ks. prof. dr hab. Paweł Góralczyk SAC (UKSW).

2007 – W dniach 2 IV – 10 V, we współpracy z Muzeum Metropolitalnym w Krakowie, zorganizowano wystawę Totus Tuus, poświęconą pap. Janowi Pawłowi II, z okazji 30.lecia jego pobytu w Osny i Paryżu. Patronat honorowy objął Stanisław kard. Dziwisz i bp z Pontoise, Jean Yves Riocreux.

2011 – W kościele Chrystusa Króla w Gdańsku odprawiono Mszę św. pogrzebową za s. Stanisławę Raś, pallotynkę. We Mszy św. uczestniczyło bardzo wielu księży, sióstr i członków jej rodziny. Koncelebrował ją i poprowadził pogrzeb siostrzeniec siostry. Spoczęła w kwaterze pallotynek na cmentarzu w Gdańsku-Łostowicach.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny