Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 2 listopada

2003 – W Szpitalu Kolejowym w Pruszkowie zmarł ks. Henryk Cabała (ur. 1951 w Jurkowie, w parafii Czchów, w diecezji tarnowskiej), misjonarz i radca delegatury w Rwandzie 1977-94, 1996-2000, założyciel i redaktor biuletynu „Z Kraju Tysiąca Wzgórz” (1987-91).

W końcowym etapie życia ks. Henryk ciężko chorował. Cierpienia z tym związane przyjmował w duchu nadprzyrodzonym. Do końca, mimo choroby, żył misjami, miał wiele planów co do pracy misyjnej i napisania wspomnień misyjnych. Ks. Cabała był jednym z nielicznych, którzy pozostali w czasie wojny w Rwandzie. Mocno przeżył noc z 19 na 20 kwietnia 1994, gdy na jego terenie bestialsko pomordowano maczetami ponad 3000 osób, a mimo tego nadal chciał pracować dla tamtych ludzi.

Dawał swoje siły, talenty, czas, a nade wszystko serce, nie patrząc na zdrowie, a przy tym był zawsze pogodny, uśmiechnięty, dobry i przyjacielski; zawsze miał czas dla innych i nigdy się nie spieszył. Wołał za św. Wincentym Pallottim: „Niech zaniknie moje życie, życie Jezusa Chrystusa niech będzie moim życiem”.

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1927 – Ołtarzew odwiedził bp Stanisław Gall, biskup polowy Wojska Polskiego (w latach 1919-33). „Ks. biskup zwiedził cały nasz dom, potem zawitał do kleryków, do sali wykładowej, porozmawiał z klerykami, każdego się pytał skąd pochodzi, jak się wszystkim w naukach powodzi i był zdumiony, że wszyscy tacy weseli. Zobaczył sobie też „Calendarium”, pytał: Czy rozkład u nas uniwersytecki? Wreszcie udzielił klerykom i całemu domowi swego arcypasterskiego błogosławieństwa. Z Ks. Biskupem był ks. prałat Fajęcki – bardzo miły i serdeczny. Rozmawiał bardzo dużo.

Od nas udał się Ks. Biskup do prawie ukończonej już kaplicy w parku, która jest zaczątkiem nowej parafii. Zebrał się tam Komitet Budowy Kaplicy i spora garstka ludzi. Ksiądz Biskup obejrzał kaplicę, a potem pojechał powozem do Warszawy” (z kroniki ołtarzewskiej).

1928 – Ks. Bernard Pawłowski, rektor domu ołtarzewskiego, razem z ks. Stanisławem Szulmińskim i 8. nowicjuszami, uczestniczyli w Żbikowie, w liturgicznym przeniesieniu zwłok ks. prałata Tadeusza Czechowskiego z kościoła parafialnego do granic parafii. Zmarły był proboszczem w Żbikowie w latach 1916-28. Zmarł 28 X 1928 w wieku 51 lat i został pochowany na Starych Powązkach w Warszawie.

1930 – W Pelplinie bp Stanisław Okoniewski udzielił pallotyńskim klerykom święceń diakonatu.  

1931 – Do Ołtarzewa przyjechał wizytator generalny, ks. Johannes Baumann SAC, prowincjał niemieckiej prowincji Trójcy Świętej. W dniach 3-4 listopada wizytował Kopiec.

1932 – W dniach 30 października – 2 listopada ks. Leon Forycki głosił rekolekcje dla chłopców z Collegium Marianum w Wadowicach na Kopcu.

1933 – Br. Stanisław Rżysko wyjechał do Rumunii, aby tam prowadzić kolportaż pallotyńskich pism.

1935 – W Ołtarzewie w kaplicy parkowej w Dzień Zaduszny księża odprawiali Msze św. od godz. 7.00 do 9.00. O godz. 9.00 była Msza św. śpiewana z konduktem, a po niej wypominki za zmarłych.

1937 – W bibliotece seminaryjnej w Ołtarzewie introligator rozpoczął oprawianie książek.

1938 – W gmachu nowego domu w Ołtarzewie zamieszkali klerycy (mieszkali do tej pory w tzw. willi).

1939 – Pallotyni niemieccy w Gdańsku, z nakazu hitlerowskich władz, przeprowadzili się z dotychczasowej siedziby przy Halbe Allee we Wrzeszczu, wraz ze wszystkimi ruchomościami, a nawet z organami, do nowego domu przy kościele Chrystusa Króla.

1945 – Br. Wacław Knopiński został przydzielony do Gdańska, do placówki przy kościele Chrystusa Króla. Objął etat drugiego organisty przy kościele i funkcję montera „ad omnia”.

1949 – Rada Prowincjalna wybrała rektorem domu w Warszawie ks. Józefa Dąbrowskiego, radcę prowincjalnego, a rektorem w Częstochowie – ks. Edmunda Boniewicza, dotychczasowego rektora domu warszawskiego.

1975 – Z racji Dnia Zadusznego klerycy z Seminarium w Ołtarzewie zorganizowali wieczór poezji traktującej o przemijaniu życia i śmierci, recytowanej w tle dobranej muzyki.

1976 – Ołtarzew odwiedził ks. Jerzy Maj ze Stanów Zjednoczonych. Spotkał się z klerykami i podzielił się wrażeniami z 41. Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego (1-8 VIII 1976 Filadelfia, USA).

1983 – Kard. Franciszek Macharski utworzył parafię pw. Niepokalanego Serca Maryi w Zakopanem (dekret). Już 25 VIII 1983 ks. Mirosław Drozdek został mianowany tam proboszczem, ale objęcie urzędu proboszcza nastąpiło dopiero 16 XI 1983.

1983 – W Ołtarzewie Wspólnota Seminaryjna miała swój dzień skupienia. Homilię na Mszy św. konwentualnej wygłosił ojciec duchowny Seminarium, ks. Józef Czachor. Po obiedzie miał także konferencję dla całej wspólnoty. O godz. 15:00 wszyscy odmówili różaniec za zmarłych współbraci. Tego dnia odbywały się wykłady (taki program dnia Zadusznego z dniem skupienia i wykładami bywał w latach 80.tych i 90.tych).

1990 – W Paryżu pan Leszek Kańczugowski przekazał funkcję administratora Domu studenta im. Jana Pawła II ks. Jerzemu Szoździe. W domu tym mieszkało 38 osób kontynuujących studia na paryskich uczelniach, bądź odbywających staże.

1993 – W latach 90.tych pojawił się w ołtarzewskiej wspólnocie seminaryjnej zwyczaj odprawiania Mszy św. wieczornej w kaplicy cmentarnej, podczas której modlono się za zmarłych współbraci spoczywających w obu kwaterach cmentarza. Tego roku Mszę św. celebrował ks. Andrzej Kaim. Po zakończeniu Mszy św. odmawiano wspólnie różaniec przy grobach współbraci.

1998 – Ołtarzewska Wspólnota Seminaryjna we wspomnienie Wszystkich wiernych zmarłych uczestniczyła tradycyjnie w trzech Mszach św. Dwom pierwszym Mszom przewodniczył ks. Henryk Kietliński i w homiliach przybliżał klerykom postacie pallotyńskich kandydatów na ołtarze: ks. Józefa Stanka i ks. Józefa Jankowskiego. Trzecią Mszę św. za zmarłych odprawił wieczorem na cmentarzu ks. Łukasz Kopaniak.

2005 – W szpitalu w Bielsku-Białej zmarł ks. Franciszek Kania (ur. 1931 w Tokarni, w parafii Łętownia, w archidiecezji krakowskiej), misjonarz w Rwandzie w latach 1973-94.

Modlitwa i praca wypełniała każdy jego dzień. Nigdy nie odmawiał pomocy proszącym go o cokolwiek. Kochał misje i gotów był oddać nawet życie za ukochaną Rwandę. Ze swoją książką: „Rwanda wczoraj i dziś. 21 lat posługi misyjnej w Rwandzie (1973-1994)”, jeździł do wielu parafii na terenie całej Polski, gdzie dzielił się swoim doświadczeniem i zachęcał do modlitwy i pomocy misjom. Pisał w niej o swojej pracy misyjnej: „kiedy wracam myślą do tamtych dni i lat przeżytych na służbie Kościoła w Rwandzie, uświadamiam sobie coraz bardziej, że były to lata wspaniałe, obfite w błogosławieństwo Boże, a nie ulegając pokusie pychy, w skromności ducha wobec Boga i ludzi mogę powiedzieć, że nie zmarnowałem ani jednego dnia”.

2012 – Ks. Artur Stępień (starszy) przeszedł z Prowincji Najświętszego Serca Jezusowego (Niemcy) do Prowincji Chrystusa Króla.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny