Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 22 kwietnia

1979 – Zgodnie z życzeniem Pana Jezusa, przekazanym s. Faustynie Kowalskiej, pallotyni częstochowscy obchodzili po raz pierwszy uroczyście święto Miłosierdzia Bożego w II Niedzielę Wielkanocną. Mszę celebrował i słowo Boże wygłosił Stefan Bareła, bp częstochowski.

Starania o obchodzenie tego święta rozpoczął już w ostatnich dniach lutego 1979 ks. Edmund Boniewicz. Wtedy, 28 II, udał się z delegacją Czcicieli Miłosierdzia Bożego do papieża Jana Pawła II, składając na jego ręce memoriał z prośbą o ustanowienie w Kościele powszechnym święta Miłosierdzia. 14 III papież Jan Paweł II przekazał ustne pozwolenie, aby Dolina Miłosierdzia mogła sprawować to święto.

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1795 – Piotr Paweł Pallotti, z kilkoma krewnymi i przyjaciółmi, przyniósł nowo narodzonego syna do chrztu w kościele San Lorenzo in Damaso. Syn otrzymał wtedy imiona: Wincenty, Alojzy i Franciszek (według zapisu ojca: Wincenty, Alojzy i Andrzej).
„Dnia 22 kwietnia Przewielebny Ksiądz Proboszcz ochrzcił chłopca o imionach Wincenty, Franciszek, Alojzy – urodzonego wczoraj z małżonków Piotra Pawła Pallotti, z diecezji Spoleto, i Marii de Rossi, Rzymianki z parafii św. Szczepana in Piscinula. Chrzestni: Nikodem Bonaccorsi ze Spoleto, z parafii św. Augustyna oraz Maria Graziosi, urodzona w Nursji, z parafii św. Wincentego i Anastazego w Trivio” (akt chrztu z XXIII Rejestru Chrztów parafii św. Wawrzyńca in Damaso (lata 1790-1800), przechowywanego w Archiwum Laterańskim w Rzymie). Akt chrztu cyt. za biografią Wincentego Pallottiego, pod redakcją ks. Franciszka Todisco SAC, „Święty Wincenty Pallotti – prorok duchowości komunii”.

1880 – Elisabetta Sanna Porcu (+1857), współpracownica św. Wincentego Pallottiego i członkini Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego, w toczącym się procesie beatyfikacyjnym, otrzymała tytuł „Czcigodnej”. Na początku XX w., niewyjaśniona dokładnie sprawa pobytu Sanny w Rzymie, zahamowała jej proces. Podjęto go na nowo w 1990.

1929 – Kronikarz Ołtarzewa, informując o rozpoczęciu wiosennych prac ogrodniczych przez nowicjuszy, zaznaczył, że „do obecnego stanu posiadania dołączył się spory kawał ziemi z ogrodem owocowym, nabyty od sąsiada p. Rybińskiego, który przeniesie swoją chałupę spod naszych okien o kilkadziesiąt metrów dalej”.

1938 – Ks. Stanisław Czapla wyjechał do Brańska. Pomagał tam ks. prowincjałowi Janowi Maćkowskiemu w prowadzeniu misji ludowych. Do kolportażu książek i czasopism wyjechali razem z ks. Czaplą: br. Lucjan Kawecki i postulant Kazimierz Czyżewski.

1966 – W 16-22 kwietnia odbyły się w Poznaniu (w katedrze i w parafii św. Wawrzyńca) uroczystości milenijne.

„Uroczystości milenijne rozpoczęły się 14 kwietnia 1966 r. W dniu tym, jak we wszystkich kościołach kraju, tak i u nas wierni bardzo licznie zebrali się w kościele, żeby Panu Bogu wyśpiewać dziękczynne „Te Deum laudamus”. Uroczystości centralne w tym dniu odbyły się w Gnieźnie.

W Poznaniu uroczystości milenijne rozpoczęły się 16 kwietnia. W tym dniu obraz Matki Boskiej Częstochowskiej został przewieziony z Gniezna do Poznania, do Fary, którą na tę uroczystość specjalnie udekorowano. Po przywitaniu obrazu przez całą noc odprawiały się w kolegiacie nabożeństwa przy bardzo licznym udziale wiernych. Główne uroczystości odbyły się w niedzielę 17 kwietnia na placu przed katedrą. Po przybyciu księży biskupów i po przywitaniu obrazu Matki Bożej, który około godziny 11:00 profesjonalnie przyniesiono z Fary, przemówił ks. abp Antoni Baraniak, a następnie odprawił Mszę św. Po Mszy św. przemówił Ksiądz Prymas. Mówił o znaczeniu Tysiąclecia Chrztu i chrześcijaństwa w naszej Ojczyźnie, zadaniach na przyszłość i o godności osoby ludzkiej. Trzeba zaznaczyć, że atmosfera towarzysząca uroczystościom milenijnym była bardzo podniosła. Miasto było ładnie udekorowane. Obiekty kościelne przybrali katolicy, a ulice i place władze państwowe. Ludzie pełni entuzjazmu dla sprawy licznie zgromadzili się przed katedrą. Mimo ciżby, w czasie całego nabożeństwa przed katedrą panował nastrój poważny, religijny, a co przeżywali ludzie czuło się w potędze pieśni, które śpiewali i owacjach, jakie otrzymał Ksiądz Prymas po swoim przemówieniu”.

Od niedzieli, to jest 17 kwietnia, aż do dnia 22 kwietnia obraz Matki Bożej był w katedrze poznańskiej. Każdego dnia na wyznaczone godziny adoracji i modlitw przy obrazie spieszyły poszczególne parafie naszego Miasta. Parafia św. Wawrzyńca miała godzinę modlitw dnia 20 IV.
Rok millenijny w kronikach naszych domów, „Wiadomości Polskiej Prowincji Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego” 1967, nr 2

1969 – Ks. Alojzy Misiak został mianowany mistrzem nowicjatu w Regii Miłosierdzia Bożego. Już 1 maja jeden postulant rozpoczął nowicjat w Osny.

1971 – W Ołtarzewie odbyło się spotkanie Zespołu Misyjnego alumnów z Kołem Misyjnym ATK w Warszawie. Oprócz studentów w spotkaniu wzięli udział: ks. dr Feliks Zapłata SVD, kierownik Katedry Misjologii na ATK, ks. dr Bolesław Gielata SVD – w sumie kilkanaście osób.
– Na czuwanie nocne na Jasną Górę wyjechali jako przedstawiciele domu i Stowarzyszenia: ks. Stefan Bajda, ks. Stanisław Leśniak, br. Tadeusz Robak i br. Edward Podstawka. Praktyka czuwania nocnego przed obrazem Matki Bożej na Jasnej Górze w intencji Kościoła w Polsce, odbywa się od kilku lat (w latach 60.tych było to comiesięczne »czuwanie soborowe«). Włączone są w nią wszystkie zakony i zgromadzenia działające w Polsce. Pallotyni wybrali sobie noc z 22 na 23 kwietnia.

1972 – W czuwaniu nocnym na Jasnej Górze uczestniczyło czterech księży, czterech alumnów i dwóch braci z Ołtarzewa. Tej nocy czuwanie przypadło pallotynom, marianom i orionistom.

1973 – Mszę św. rezurekcyjną w Niedzielę Zmartwychwstania odprawił ks. rektor Jan Korycki, a kazanie okolicznościowe wygłosił ks. Michał Kordecki, ojciec duchowny Seminarium. Całość nabożeństwa trwała dwie godziny.

1974 – Ks. rektor Jan Korycki i ks. profesor Franciszek Bogdan wyjechali na lotnisko Okęcie, aby powitać ks. generała Mikołaja Gormana, przybywającego na wizytację kanoniczną Prowincji Chrystusa Króla.

1975 – Wieczorem Seminarium w Ołtarzewie nawiedził abp Joseph Schröffer (+1983), sekretarz Kongregacji ds. Wychowania Katolickiego (1967-76; kard. od 24 V 1976). Arcybiskup spotkał się z profesorami i alumnami naszego Seminarium.

1979 – W Warszawie, w świątyni pallotyńskiej, w ramach Tygodnia Kultury Chrześcijańskiej odbył się wieczór poezji Ojca Świętego Jana Pawła II, w wykonaniu aktorów scen warszawskich.

1979 – Seminarium przeprowadziło „Niedzielę powołaniową” w Rynie. Podczas sprawowanych Mszy świętych, alumni dawali świadectwo swojego powołania, a seminaryjny zespół muzyczny ubogacał liturgię śpiewem i muzyką.
– Tego dnia Dzień skupienia dla współpracowników w Ostrołęce przeprowadził ks. Jan Papkała, a w Kisielicach – ks. Stanisław Rudziński.

1980 – Ks. Henryk Kazaniecki SAC, misjonarz z Rwandy odprawił wieczorną Mszę św. dla wspólnoty seminaryjnej i wygłosił homilię.

1987 – Ks. Jan Jędraszek został kierownikiem Instytutu Maryjnego w Częstochowie (księgarnia), którego działalność polegała m.in. na trosce o funkcjonowanie centrów sprzedaży dewocjonaliów i książek. Oficjalnie z funkcji tej został zwolniony dopiero 4 IX 1999.

1988 – Prowincja Chrystusa Króla otrzymała pozwolenie na budowę domu Stowarzyszenia w Łodzi. Do budowy oddelegowano ks. Stanisława Rękawka.
On to w 1990, tak pisał o początkach tego miejsca: „Pierwsze wrażenia, jakie odniosłem przed dwoma laty z wstępnych „oględzin” naszej działki w Łodzi, dokonanych wspólnie z ks. ekonomem St. Orlickim, było bardzo przygnębiające. Cały prawie teren o powierzchni 3 ha służył przez wiele lat jako wysypisko śmieci. Natomiast w gęstwinie dzikich zarośli gromadzili się pijacy oraz wszelkiego rodzaju męty społeczne. Notowano także w tym miejscu przypadki napadów i śmierci samobójczych. Mieszkańcy dzielnicy omijali z daleka ten teren”.
Najpierw uporządkowano teren i ustawiono figurkę Matki Bożej, którą w 1989 poświęcił ks. prowincjał Czesław Parzyszek. W 1990 rozpoczęto wykopy pod nowy dom Stowarzyszenia.

1988 – W Jadwisinie k. Zegrza, w sympozjum zorganizowanym przez Polskie Towarzystwo Psychiatryczne na temat rehabilitacji i readaptacji narkomanów, uczestniczył delegat Seminarium, kl. Zdzisław Kaczmarczyk. Obrady sympozjum trwały od 22 do 24 kwietnia. Wszystkich uczestników sympozjum było 120 osób.

1989 – W dniach 22-23 kwietnia w Seminarium odbył się III Przegląd Piosenki Religijnej i Niebanalnej Ołtarzew ’89. W konkursie uczestniczyły cztery seminaria duchowne: płockie włocławskie, księży Orionistów ze Zduńskiej Woli oraz Pallotynów. Zwyciężyła piosenka „Nad brzegami Babilonu”, wykonana przez zespół WSD Ołtarzew, w składzie: kl. Andrzej Daniewicz – instrumenty klawiszowe, gitara solowa, kl. Dariusz Konfederak – gitara basowa, kl. Janusz Piechocki – gitara, kl. Zbigniew Skowroński – perkusja. W drugim dniu przeglądu zaprezentowały swoje utwory warszawskie grupy świeckie: zespół „Soli Deo” z parafii św. Zygmunta oraz „Trio: Urszula, Małgosia i Jacek” z parafii św. Wojciecha. W pamięci organizatorów i uczestników pozostała po tym wydarzeniu wspaniała atmosfera, do czego przyczyniło się w dużym stopniu znakomite przygotowanie organizacyjne i techniczne.

1996 – W Kielcach na Karczówce zmarł br. Tadeusz Trybuszewski (ur. 1915 w Nakle n. Notecią, w archidiecezji gnieźnieńskiej). W Stowarzyszeniu zajmował się głównie pracami domowymi, ogrodem i gospodarstwem. Jako brat zakonny umacniał i rozwijał w sobie żywą wiarę, którą wyniósł już z domu rodzinnego, gdzie panowała atmosfera dobra i wzajemnego zrozumienia. Lubił czytać książki, żył i rozszerzał ideę miłosierdzia Bożego (nabożeństwo i koronka – świadczy o tym jego obrazek jubileuszowy z okazji 50-lecia profesji). Interesowały go problemy Kościoła, świata i poszczególnych ludzi. Lubił rozmawiać na tematy życia duchowego. Można było go często spotkać w kaplicy domowej na modlitwach wspólnotowych czy też odmawiającego różaniec. Zawsze interesował się życiem, rozwojem i działalnością Stowarzyszenia oraz modlił się o powołania do niego. Był wierny złożonym przyrzeczeniom.

2004 – W Ołtarzewie Instytut Statystyki Kościoła Katolickiego SAC i Wyższe Seminarium Duchowne SAC zorganizowały sympozjum na temat: „Kościół i społeczeństwo polskie”. Sympozjum rozpoczęto Mszą św., której przewodniczył i kazanie wygłosił ks. Zenon Hanas, wiceprowincjał Prowincji Chrystusa Króla. Podkreślił on zasadność zorganizowania takiego sympozjum i przedstawił wielość problemów, z jakimi może się spotkać dzisiejszy Kościół.
Pierwszą część sesji zatytułowaną „Kościół a społeczeństwo”, poprowadził prof. dr hab. Wojciech Świątkiewicz, a sesję otworzył ks. dr Marian Kowalczyk SAC, rektor WSD. Pierwszy referat: „Kościół w świadomości wiernych”, wygłosił ks. prof. dr hab. Witold Zdaniewicz SAC, a następny – „Kościół wobec problemów społecznych”, przedstawił prof. dr hab. Andrzej Ochocki z UKSW.
Po dyskusji i przerwie wystąpiła z referatem prof. dr hab. Elżbieta Firlit: „Duchowość i świeccy w Kościele” oraz ks. dr Sławomir Zaręba SAC, „Religijność świeckich katolików”.
Popołudniowej sesji przewodniczył prof. dr hab. A. Ochocki. Pan mgr Władysław Łagodziński przedstawił „Obraz społeczeństwa po Spisie powszechnym 2002 r.”, a następnie wystąpił prof. dr hab. Jerzy Oleński: „Społeczne skutki zmian ekonomicznych w procesie transformacji”. Na zakończenie, po dyskusji, ks. prof. dr hab. W. Zdaniewicz w kilku zdaniach podsumował sesję naukową, podkreślając wielość problemów, z którymi wystąpili prelegenci i rzetelność ich przedstawienia, która skłoni wszystkich zapewne do wielu przemyśleń.
Jednym z ważnych wydarzeń tego dnia stała się także promocja książki pt. „Kościół katolicki na początku Trzeciego Tysiąclecia w opinii Polaków”, która została wydana staraniem Instytutu Statystyki Kościoła Katolickiego SAC, a której redaktorami byli: ks. W. Zdaniewicz i ks. S. Zaręba.

2008 – W szpitalu w Zamościu zmarł ks. Stanisław Michalski (ur. 1956 w Krasnobrodzie, w diecezji lubelskiej). Po podziale prowincji w 1993 przeniósł się do Prowincji Chrystusa Króla i był duszpasterzem „Rodziny Rodzin” w Warszawie przy ul. Łazienkowskiej, a w latach 1994-96 duszpasterzem we Wrzosowie. Następnie pracował jako wikariusz w Hodyszewie (1996-98), duszpasterz w Lublinie (10 X 1998 – 12 XI 2000) i Otwocku. Pomagał też w różnych parafiach diecezji warszawskich. Podczas sprawowania mszy 15 I 2008 doznał wylewu krwi, po którym zapadł w stan ciężkiej śpiączki.
Miał zainteresowania artystyczne. Lubił malować i rzeźbić (kamieniarstwo). Tym żył i to dawało mu radość.

2012 – W parafii św. Wojciecha w Ostrołęce Wojciechowicach miała miejsce wizytacja kanoniczna połączona z uroczystością odpustową. Przewodniczył im Tadeusz Bronakowski, bp pomocniczy diecezji łomżyńskiej. Biskup głosił kazania na wszystkich Mszach w kościele parafialnym w Wojciechowicach i w kaplicy publicznej w Laskowcu. Odwiedził też Zakład Poprawczy i Schronisko dla Nieletnich w Laskowcu, gdzie kapelan zakładu przedstawił biskupowi 21 kandydatów do bierzmowania, które odbyło się miesiąc później.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny