23 grudnia 2020
PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY
Kalendarium Pallotyńskie na 23 grudnia
2018 – W Szpitalu Klinicznym im. prof. W. Orłowskiego w Warszawie zmarł ks. Andrzej Biernacki, długoletni formator nowicjuszy, alumnów, braci i sióstr.
Pełnił funkcje: socjusza mistrza nowicjatu, spowiednika nowicjuszy, alumnów i sióstr, ojca duchownego alumnów, dyrektora (kierownika) junioratu braci oraz kapelana klarysek.
Urodził się w Rębkowie-Kolonii, na terenie ówczesnej parafii Przemienienia Pańskiego w Garwolinie, 17 grudnia 1950. Sutannę pallotyńską przyjął 8 września 1969 w Ząbkowicach Śląskich. Pierwszą konsekrację złożył 8 września 1971 w Ołtarzewie, a 7 września 1975 wieczną. W Ołtarzewie też odbył studia filozofii (1970-72) i teologii (1972-76). Święcenia kapłańskie przyjął 20 maja 1976 w Ołtarzewie z rąk Stefana kard. Wyszyńskiego. Ostatnim miejscem jego działalności duszpasterskiej był Otwock, dom przy ul. Żeromskiego.
*******************************************************
Inne wydarzenia tego dnia:
1937 – Do Ołtarzewa przyjechał ks. dziekan Dąbrowski, informując o planach utworzenia parafii w Ołtarzewie. Zaznaczył, że kard. Aleksander Kakowski chciał, aby kościołem parafialnym był ostatecznie kościół w Ołtarzewie (zamiast Ożarowa).
– Towarzystwo Miłośników Ołtarzewa urządziło opłatek, na którym był obecny ks. rektor Stanisław Wierzbica i ks. ekonom Norbert Pellowski.
1938 – Z Ołtarzewa wyjechał do Limburga ks. Augustyn Urban, kapłan niemieckiej Prowincji Trójcy Świętej. Od 6 X przebywał w Ołtarzewie, ucząc się języka polskiego. Jako neoprezbitera przysłał go tu jego prowincjał Johannes Baumann (†1977), który przeznaczył go do pracy wśród Polaków na Śląsku Opolskim.
Jego stałą siedzibą od wiosny 1939 był dom w Kietrzu (Katscher), gdzie działał następnie jako profesor gimnazjum. Uczył tu języka niemieckiego i angielskiego, matematyki i przyrody do 1940, kiedy hitlerowcy odebrali dom pallotynom.
1938 – Ks. Bronisław Wiater wyjechał do sióstr niepokalanek w Szymanowie, by w okresie świąt Bożego Narodzenia zastąpić kapelana.
1945 – W Poznaniu, przy ul. Wolsztyńskiej 29, pallotyni otwarli pierwszą tymczasową kaplicę parafialną. Poświęcenia kaplicy dokonał ks. Leon Cieślak.
1946 – Ks. prowincjał Jan Maćkowski powrócił z wyjazdu do Francji i Rzymu. Udało mu się jeszcze tam wyjechać 28 X, wraz z trzema klerykami wysłanymi wówczas na studia: Franciszkiem Świerczkiem, Tadeuszem Tomasińskim i Julianem Zegarem.
1946 – W Kościerzynie odbył się pogrzeb ks. Alfonsa Męcikowskiego, radcy prowincjalnego 1925-37, rektora i profesora Seminarium 1930-36, kapelana rejonu AK VI Obwodu Praga, ps. Księgarz. Ks. Męcikowski zginął w wypadku drogowym 17 XII 1946 w Kościerzynie, na przejeździe kolejowym, jadąc samochodem sanitarnym do Gdańska. Pochowano go na miejscowym cmentarzu, gdyż miał tam rodzinę.
1947 – Na Wydziale Teologicznym UJ w Krakowie odbyła się publiczna obrona rozprawy doktorskiej ks. Eugeniusza Werona: „Piękno według św. Bonawentury”, Praca została napisana pod kierunkiem ks. prof. Konstantego Michalskiego.
1947 – Ks. prowincjał Stanisław Czapla rozpoczął wizytację kanoniczną Seminarium duchownego i nowicjatu kleryków w Ząbkowicach Śląskich.
1950 – Do pomocy duszpasterskiej choremu ks. Marcelemu Czarnowskiemu wyjechał z Chełmna do Lubiewa (pow. Tuchola), na czas świąt Bożego Narodzenia, ks. Tadeusz Płonka.
1959 – W Rzymie Mszę żałobną za śp. ks. Wojciecha Turowskiego, generała Stowarzyszenia, celebrował w asyście współbraci zmarłego, abp Józef Gawlina. We Mszy św. wzięli udział członkowie Zarządu Generalnego, liczni przedstawiciele duchowieństwa diecezjalnego i zakonnego oraz wielu jego przyjaciół. Został pochowany w grobowcu pallotyńskim na cmentarzu Campo Verano.
Ks. Turowski odegrał wielką rolę w rozwoju Stowarzyszenia w Polsce. Należał do pierwszego pokolenia polskich pallotynów. Był pierwszym wychowankiem ks. Alojzego Majewskiego i jego najwybitniejszym współpracownikiem i spadkobiercą ducha. Działalność ks. Turowskiego jako generała miała wielki wpływ na rozwój Stowarzyszenia w świecie.
1969 – W Limburgu zmarła s. Aurelia Wachowska (ur. 1891 w Moguncji; jej ojciec był Polakiem), pallotynka, prokuratorka generalna, współzałożycielka pallotynek w Polsce, przełożona polskiego okręgu pallotynek.
Do Polski przybyła z Niemiec 2 II 1934 na zaproszenie ks. Alojzego Majewskiego, a 12 IV 1934 osiadła w Rajcy k. Nowogródka (było wtedy wszystkich 7 sióstr), przejmując od pallotynów dworek (niegdyś własność rodu Wereszczaków). Aurelia została przełożoną domu, a później pierwszą przełożoną polskiego okręgu pallotynek. W Polsce przebywała do 1958, a następnie wyjechała do Niemiec. Interesowała się do końca życia zapoczątkowanym dziełem w Polsce, wspierając go swymi modlitwami. Miała brata, kapłana, proboszcza w Bonn.
S. Aurelia została pochowana na cmentarzu pallotynek przy klasztorze Marienborn w Limburgu.
1971 – W Ołtarzewie zatrzymał się na czas świąt Bożego Narodzenia br. Dawid Bieliński, wracający z Kapituły Generalnej przez Paryż do Polski. Ze współbraćmi w Ołtarzewie podzielił się ciekawymi i szczegółowymi informacjami z Kapituły.
1981 – W jedenastym dniu stanu wojennego w Polsce, alumni z Ołtarzewa (kurs: I, III, V-VI), za pozwoleniem Urzędu ds. Wyznań wyjechali do domów rodzinnych na święta Bożego Narodzenia.
2003 – Pallotyni na merostwie w Osny przedstawili plany budowy Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w tym mieście.
2004 – Ks. Jan Dobski zamieszkał w Poznaniu, posługując gorliwie w kościele pallotyńskim w konfesjonale, gdzie zawsze można było go spotkać. Do końca życia (+2011) pozostał misjonarzem, głosząc konieczność niesienia Ewangelii wszystkich ludom. Zawsze miał czas, by wysłuchać innych, pocieszyć, powiedzieć dobre słowo i obiecać modlitwę.
ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny
