Prowincja Chrystusa Króla

Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego - Warszawa
23 stycznia 2020


PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 23 stycznia

1907 – W Radomicach, w parafii Czerniejewo, w archidiecezji poznańskiej, urodził się Jan Szambelańczyk, późniejszy pallotyn, doktor teologii, profesor filozofii i teologii dogmatycznej w Ołtarzewie, więzień i męczennik obozu w Auschwitz, apostoł nadziei, sługa Boży.

Był synem Stanisława i Anny z d. Raselska. Rodzina liczyła sześcioro dzieci. Ojciec pracował w majątku w Goraninie. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Pawłowie. Nauki gimnazjalne odbył w Collegium Marianum w Wadowicach na Kopcu.
Do Stowarzyszenia wstąpił w 1924. Pierwszą profesję złożył 7 X 1926 w Sucharach. Święcenia kapłańskie przyjął w Wiecznym Mieście 20 VII 1930 z rąk abpa Ignacego Dub-Dubowskiego, doradcy papieskiego ds. wschodnich.

W 1941 został przez Niemców aresztowany w Ołtarzewie i wywieziony do obozu koncentracyjnego w Auschwitz, gdzie zmarł w nocy 2 VII 1941 o godz. 4.35.

Obecnie jest kandydatem na ołtarze w grupie ks. Henryka Szumana i 122 towarzyszy (II grupa męczenników z okresu II wojny światowej). Proces beatyfikacyjny rozpoczął się oficjalnie 17 IX 2003 w Warszawie. 24 V 2011 w katedrze w Pelplinie zakończył się jego proces beatyfikacyjny (i całej grupy męczenników) na etapie diecezjalnym, a dokumentacja podpisana przez bpa pelplińskiego Jana Bernarda Szlagi została oficjalnie przekazana do Kongregacji ds. Kanonizacyjnych w Rzymie, gdzie prowadzony jest dalszy etap procesu beatyfikacyjnego.

****************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1850 – Lud Rzymu zelektryzowany wiadomością o śmierci „świętego” Wincentego Pallottiego, za jakiego go już wówczas uważano, zaczął od rana wypełniać kościół SS. Salvatore in Onda.
O godzinie 6.00 rano, ciało Pallottiego zostało przeniesione do kościoła i wystawione w trumnie „bez szczególnych dekoracji, z dwiema ustawionymi tylko świecami”. Przez trzy dni miała miejsce niekończąca się procesja osób odwiedzających, wśród których były zarówno ważne osobistości jak i niezliczone rzesze zwykłych mieszkańców Rzymu. Msze żałobne, egzekwia i kazania prowadzili przez trzy dni wybitni księża, bliscy Wincentemu. Wincenty Gori zaświadcza, że napływ ludzi, „spontaniczny i zrodzony ze sławy świętości, jaką cieszył się sługa Boży za życia (…) był tak wielki, że było prawie niemożliwe, aby wejść do kościoła o jakiejkolwiek porze dnia i wieczora. (…) Wielu wyrażało też pragnienie i nadzieję, że ciało zmarłego pozostanie jeszcze wystawione przez kilka następnych dni, aby dać możliwość czci i pobożności ludu (…). To pragnienie nie zostało jednak spełnione, ponieważ według zarządzenia Kurii pogrzeb miał się odbyć po trzech dniach”. Wszyscy chcieli mieć choćby cząstkę relikwii Pallottiego, dlatego z obawy, żeby szaty zmarłego nie zostały naruszone, rozprowadzono wśród wiernych kawałki jego pociętej sutanny.

1938* – Ks. Stanisław Czapla wyjechał z rekolekcjami do loretanek w Warszawie.
– Chłopcy z Krucjaty Eucharystycznej w Ołtarzewie odegrali dwie sztuki teatralne: „Bolszewicy” i „Najpiękniejszy dzień w życiu”.

1939* – Do Ołtarzewa przybyła komisja badająca ułożenie instalacji elektrycznej w nowym domu. Jeden z braci, odpowiedzialny za wykonanie tego zadania, otrzymał pochwałę komisji.

1945 – Uciekający z Kopca Niemcy kradli, co się dało. Podpalili zabudowania Collegium Marianum. W gmach uderzył też pocisk artyleryjski. Pożar ugasili klerycy i bracia po 14-godzinnej akcji ratowniczej, z narażeniem własnego życia.
Od XII 1943 na Kopcu mieściła się niemiecka podoficerska szkoła lotnicza, która w wakacje 1944 została przeniesiona do Holandii, a jej miejsce zajęły oddziały mechaników.
W dniach 23-26 I trwały walki o Wadowice. Miasto zostało wyzwolone 26 I 1945. W tym czasie kontakt między Kalwarią Zebrzydowską, gdzie przebywali klerycy a Kopcem, został zerwany.

1965 – styczeń – Société d’Editions Internationales opublikowało w Kolekcji „Chrystus żywych” (nr 2): „Encyklikę o pokoju między wszystkimi narodami opartym na prawdzie, sprawiedliwości, miłości i wolności (Pacem in terris)” pap. Jana XXIII. Na stronie tytułowej jest rok 1964.

1970 – styczeń – Editions du Dialogue opublikowało książkę ks. Eugeniusza Werona „Świeccy w Kościele. Dekret soborowy o apostolstwie świeckich. Wprowadzenie, tekst, komentarz, uzupełnienie”.

1972 – Tegorocznym zakończeniem uroczystości pallotyńskich w Ołtarzewie był w dniu dzisiejszym wielki zjazd współpracowników z Warszawy i okolic. Przybyło ok. 250 osób. Kazanie wygłosił ks. Stanisław Kuraciński. On też prowadził triduum ku czci św. Wincentego Pallottiego.

1975 – Od 20 do 23 I w Birmingham przebywał ks. Józef Sadzik. Spotykał się tam z bpem Szczepanem Wesołym w sprawie Kursów Loretto. Ks. Sadzik w 70. latach organizował i prowadził (głosił konferencje) takie Kursy z młodzieżą Anglii, Belgii, Francji i Hiszpanii.

1976 – W dniach 22-23 I w Ołtarzewie trwały obrady sympozjum z socjologii religii. Na rozpoczęciu sympozjum obecni byli: bp Kazimierz Majdański, bp Paweł Socha, rektor ATK, profesorowie z KUL, ATK, seminariów duchownych oraz zainteresowani socjologią religii. Wieczornej uroczystej Mszy św., koncelebrowej przez 40 kapłanów, przewodniczył bp Socha z Gorzowa Wielkopolskiego. W drugim dniu obrad sympozjum, o godz. 12:00 odbyła się koncelebra pod przewodnictwem ks. prof. Józefa Majki, rektora seminarium wrocławskiego. W prezbiterium kościoła obecny był Ksiądz Prymas i bp Socha. Prymas wygłosił przemówienie podczas Mszy świętej.

1978* – Seminarium w Ołtarzewie odwiedził ks. Tadeusz Tomasiński, ekonom Regii Miłosierdzia Bożego (Francja) z dwoma Francuzami, interesującymi się budownictwem sakralnym.

1980* – W Ołtarzewie odbyło się spotkanie Towarzystwa Miłośników Ołtarzewa z przedstawicielami Seminarium: ks. Stanisławem Orlickim i alumnami: Bogusławem Szpakowskim, Bogusławem Spurgiaszem, Henrykiem Walczakiem i Józefem Pierzchalskim. Mieszkańcom Seminarium chodziło o nawiązanie kontaktów z młodzieżą Ołtarzewa i o możliwość działania apostolskiego.

1981 – W dniach 22-23 I odbyło się w Ołtarzewie sympozjum poświęcone problematyce misyjnej, zorganizowane przez Sekretariat ds. Misji Polskiej Prowincji. W sympozjum uczestniczyli zaproszeni goście (siostry zakonne i współpracownicy Sekretariatu Misyjnego). Pierwszego dnia, w uroczystość św. Wincentego Pallottiego, Mszy św. przewodniczył ks. wiceprowincjał Jan Pałyga.
W drugim dniu sympozjum brał udział przewodniczący Komisji Misyjnej Episkopatu Polski, bp Jan Wosiński. Podczas sympozjum wygłoszono następujące tematy: ks. S. Andrzejczak, „Budzenie ducha misyjnego w działalności ks. W. Turowskiego”; ks. Kazimierz Czulak SAC, „Jan Paweł II a misje”; bp J. Wosiński, „Działalność na rzecz misji katolickich w Polsce”; ks. Jan Pałyga SAC, „Problemy misjonarzy pallotyńskich w Brazylii”; ks. G. Firlus, „Struktura pomocy misjom w krajach Europy Zachodniej”.
Na fotografii ks. Jan Pałyga SAC, wiceprowincjał w latach 1972-1981

1988* – W Rzymie zmarł ks. Giuseppe Savastano (ur. 1916), radca generalny Stowarzyszenia. Pierwszą profesję w Stowarzyszeniu złożył w 1934, święcenia kapłańskie przyjął w 1939. Pochowany został w Rocca Priora.

1989* – W Jaroszowicach odbyły się uroczystości pogrzebowe proboszcza miejsca, ks. Eugeniusza Tomaszka SAC. Mszy koncelebrowanej przewodniczył krakowski bp pomocniczy Julian Groblicki. Kanclerz kurii krakowskiej odczytał telegram kondolencyjny Franciszka kard. Macharskiego. Kazanie wygłosił ks. Czesław Parzyszek. We Mszy św. uczestniczyło wielu księży diecezjalnych i zakonnych oraz współbraci z licznych domów pallotyńskich, a także siostry zakonne i parafianie. Po mszy procesja prowadzona przez ks. Parzyszka przeszła na cmentarz kopiecki; parafianie nieśli trumnę na swych ramionach. Na cmentarzu bp Groblicki poprowadził ostatnie modlitwy.

2003* – W KUL odbyła się publiczna obrona rozprawy doktorskiej ks. Wiesława Błaszczaka, rektora wspólnoty lubelskiej (ul. Bohaterów Monte Cassino). Temat pracy brzmiał: „Poczucie zmiany osobowości po doświadczeniu realnego zagrożenia życia”. Promotorem był dr hab. Piotr Oleś, prof. KUL. Praca powstała w Katedrze Psychologii Klinicznej i Osobowości.

2006* – W Bundang-Dong (Korea Południowa) kl. Ok Francis An Dong złożył wieczną konsekrację na ręce ks. wiceprowincjała Lesława Gwarka.

2007 – Bp Limburga Franz Kamphaus zakończył na szczeblu diecezjalnym proces beatyfikacyjny ks. Richarda Henkesa SAC, męczennika obozu Dachau, a akta procesowe przesłał do Rzymu. Podkreślono w nich, że ks. Henkes był wybitnym kaznodzieją (choć spisywał swoje kazania, to mimo poszukiwań, nigdy ich nie odnaleziono) i człowiekiem obdarzonym niezwykłą wrażliwością. Ks. Henkesa nazwano „męczennikiem miłości” i „budowniczym pomostów między narodami”.

2013* – W Warszawie zmarł kard. Józef Glemp (ur. 18 grudnia 1929 w Inowrocławiu), w latach 1979-81 bp warmiński, 1981-92 abp metropolita gnieźnieński i warszawski, 1992-2006 abp metropolita warszawski. Od 2006 abp senior z zachowaniem tytułu Prymasa Polski do chwili ukończenia 80 roku życia (do 2009). 2 II 1983 został kreowany kardynałem.
Był prymasem w przełomowym okresie historii Polski i Kościoła. Przeprowadził Kościół w Polsce przez stan wojenny i przełom 1989 roku. Podkreślana jest jego skromność i uczciwość. Pap. Benedykt XVI nazwał zmarłego „apostołem jedności i zgody”; napisał, że sprawiedliwość była fundamentem jego miłości do Boga i człowieka. Milena Kindziuk, autorka biografii Prymasa Glempa napisała o nim, że „był człowiekiem, który nie dbał o poklask, ale o dobro Kościoła i Polski”.

2014 – Zakończył się proces wyborczy przełożonego prowincjalnego Prowincji Chrystusa Króla. Prowincjałem na trzecią kadencję został wybrany ks. Józef Lasak (ur. 1962, po raz pierwszy wybrany przełożonym prowincjalnym w 2008). Zgodnie z listem nominacyjnym przełożonego generalnego rozpoczął nową kadencję 25 III.

2016 – W Yaoundé, w stolicy Kamerunu, zakończyło się doroczne spotkanie kontynentalne formatorów afrykańskich (17-23 I) oraz odpowiedzialnych za Instytuty Pallottiego (19-21 I). Obrady toczyły się w Centrum Jana XXIII na wzgórzu Mvolyé, w miejscu gdzie przebywał sł. B. bp Heinrich Vieter SAC. W spotkaniu uczestniczyła s. Monika Cecot z polskiego Instytutu Pallottiego w Konstancinie-Jeziornie.
22 I w siedzibie Wydziału Filozoficznego im. św. Józefa Mukasy w Nkolbisson odbyła się ceremonia otwarcia Instytutu Pallottiego dla języka francuskiego. Jest to szósty Instytut w świecie. Mszy św. przewodniczył Bruno Ateba Edo SAC, bp diecezji Maroua-Mokolo w Kamerunie

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny