Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 24 grudnia

1984 – Przed uroczystą pasterką ks. prowincjał Czesław Parzyszek przewodniczył ceremonii poświęcenia nowego kościoła (górnej kondygnacji) w Poznaniu. Płomienne kazanie wygłosił ks. wiceprowincjał Henryk Kietliński. Budowę kościoła św. Wawrzyńca i św. Wincentego Pallottiego rozpoczęto w 1980, za probostwa ks. Henryka Stycznia.

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1922 – niedziela – Z kroniki domu na Kopcu: „… po południu jest kawa o 14:45, po czym odbywają się ćwiczenia odgrywania pieśni gwiazdkowych, a później jeszcze ćwiczenia odśpiewywania dzisiejszego Officjum. Nieszpór nie było. O 18:15 wieczorem (po odprawieniu nowenny), była wigilijna wieczerza. Podano cztery potrawy. Po wieczerzy przygotowano dla każdego talerz z podarunkami, na które składały się ciastka, orzechy, jabłka. O 21:00 nastąpiła gwiazdka. Wszyscy dostali po kufelku zagrzanego wina (kopieckiego wyrobu). Odśpiewano w ciągu półtorej godziny kilka odpowiednich pieśni, a o 22:45 zaczęli klerycy w kaplicy śpiewać Officjum”.

1927 – Pierwsza wigilia w Ołtarzewie przebiegała w następującym schemacie:

„Wigilia Gwiazdki. O 6:00 kolacja – sześć dań. Przyjechali też nasi postulanci z Warszawy. Przy łamaniu opłatka było wesoło i gwarno, śpiewano kolędy etc. Po kolacji – kto chce, może iść spać. O godz. 11:00 znów „zbiórka” w refektarzu, gdzie stała śliczna choinka, jarząca się od świateł. Cały ten strój na choinkę ofiarował nam p. Ignacy Kotlęga z Bydgoszczy. Każdy znalazł na swym miejscu paczkę z podarkami, każdy się cieszył i radował, każdy śpiewał z całego serca kolędy do nowonarodzonego Dzieciątka. O północy Pasterka” (z kroniki domu w Ołtarzewie).

1931 – Ks. wicesuperior Franciszek Kilian wyjechał z Ołtarzewa do Warszawy na Pragę, aby służyć tam pomocą duszpasterską na czas świąt Bożego Narodzenia.

– Br. Władysław Kielbratowski wyjechał na kurację do Sanatorium gruźliczego w Rudce k. Mińska Mazowieckiego. Do Sanatorium odwiózł go br. Stanisław Góraj.

1939 – Władze okupacyjne nakazały rektorowi domu przy ul. Długiej w Warszawie, ks. Franciszkowi Paulińskiemu, udostępnienie kościoła garnizonowego dla duszpasterstwa katolickich żołnierzy niemieckich, a 1 I 1940 Niemcy przejęli kościół całkowicie. Pallotyni zostali zmuszeni przenieść swoje duszpasterstwo do prywatnej kaplicy bpa Józefa Gawliny.

Oprócz duszpasterstwa quasi-parafialnego, pallotyni z ul. Długiej głosili rekolekcje, pomagali w duszpasterstwie różnym parafiom, byli kapelanami w szpitalach i w żeńskich domach zakonnych, urządzali tradycyjne Epifanie, które cieszyły się dużą popularnością wśród mieszkańców okupowanej Warszawy.

1945 – Abp Stefan Adam Sapieha, metropolita krakowski, zaprosił do siebie ks. Wiktora Bartkowiaka, wyrażając mu wdzięczność za wszystkie prace, jakie wykonał w obozach przejściowych: przy ul. Skaryszewskiej 8 w Warszawie (IX 1942 – VIII 1944) i Pruszkowie (18 VIII – 16 I 1945). Ks. Bartkowiak spisał własnoręcznie swoją okupacyjną działalność i zostawił w Archiwum Prowincjalnym.

1949 – W kościele św. Elżbiety w Gdańsku uruchomiono 7. głosowe organy mechaniczne, przesłane z kościoła seminaryjnego w Ołtarzewie. Tego roku kościół otrzymał dwa wielkie żyrandole – dar kościoła Chrystusa Króla z Warszawy. Zakupiono też 30 ławek z kościoła poewangelickiego na Żuławach. Dawny, drewniany i spalony chór, zastąpiono nowym – murowanym, wspartym na betonowych filarach. Dering z Wejherowa wykonał statuę Matki Bożej do kaplicy Matki Bożej Fatimskiej.

1949 – Siostry pallotynki z Lidzbarka Warmińskiego wykonały komplet szat liturgicznych dla kościoła seminaryjnego w Ołtarzewie.

1950 – Dokonało się cudowne uzdrowienie ks. Wojciecha Turowskiego.

23 XII, w stanie agonalnym przyjął sakrament namaszczenia chorych, a 24 XII o godz. 4.00 rano obudził się ze snu i oświadczył, że czuje się dobrze i że został uzdrowiony za wstawiennictwem bł. Wincentego. Przez cały czas jego choroby pallotyński dom generalny i liczne domy zakonne oraz Polacy w Rzymie modlili się do bł. Wincentego Pallottiego o jego uzdrowienie (nowenna).

Gwałtowne uzdrowienie ks. Wojciecha z komplikacji pooperacyjnych, przyczyniło się do kanonizacji bł. Wincentego Pallottiego. Zostało uznane przez Stolicę Apostolską w 1962 za jeden z dwóch cudów potrzebnych do kanonizacji, która miała miejsce 20 I 1963; ks. W. Turowski już wtedy nie żył, zmarł 20 XII 1959, mając zaledwie 65 lat.

Przed chirurgiczną operacją złożył rezygnację z pełnienia urzędu generała, ale ostatecznie, po cudownym jego uzdrowieniu, na prośbę Rady Generalnej Stowarzyszenia, Stolica Apostolska wydała dekret pozwalający mu na ponowne objęcie urzędu generała. Z urzędu generała został zwolniony 25 V 1953 przez IX Kapitułę Generalną.

1956 – Rada Prowincjalna ostatecznie zdecydowała o budowie drukarni i domu w Osny oraz o kupnie maszyn drukarskich. 28 XII plany budowy zatwierdziła Rada Generalna.

1957 – Ks. superior Leon Bemke dokonał poświęcenia hali maszyn w Osny. Sprowadzono maszynę płaską, linotyp, maszynę do łamania, maszyny do pisania i szycia. Już w końcu listopada tr. rozpoczęto falcowanie, szycie i obcinanie „Kalendarza Naszej Rodziny na rok 1958”, a na początku grudnia – pakowanie i wysyłkę kalendarzy. 10 XII rozpoczęto składanie pierwszego numeru „Naszej Rodziny”, a przed Nowym Rokiem – wysyłanie jej do abonentów.

1963 – Ks. Józef Sadzik własnym sumptem wydał w pallotyńskiej drukarni w Osny i pod egidą Éditions Universitaires, swoją rozprawą doktorską na temat estetyki Martina Heideggera (Freiburg 1962). Przygotował ją do druku po francusku („Esthétique de Martin Heidegger”, Paris 1963) i hiszpańsku (Barcelona 1971).

1966 – Kościół seminaryjny w Ołtarzewie wzbogacił się o nowy ołtarz soborowy.

1966 – W Pallottinum tego roku ukazały się następujące tytuły: Bernard Häring, „Nauka Chrystusa”, t. 5-6; Mieczysław A. Krąpiec, „Metafizyka” oraz „Stałe części Mszy Świętej” (II wydanie oraz dodruk). Dokończono druk pierwszego wydania „Biblii Tysiąclecia” (z 1965). Drukowano też różne druki parafialne.

1973 – Wieczerza wigilijna w Ołtarzewie rozpoczęła się o godzinie 18:00. Wzięli w niej udział wszyscy, którzy pozostali w Seminarium: księża, bracia i niewielu alumnów. Po odczytaniu fragmentu Ewangelii wysłuchano życzeń ks. prowincjała Józefa Dąbrowskiego (list), a następnie krótko przemówił ks. rektor Jan Korycki. Swoje życzenia kierował do obecnych współbraci przy wigilijnym stole oraz do wszystkich, którzy tworzyli Pallotyńską Rodzinę. Potem nastąpiło tradycyjne łamanie się opłatkiem i składanie życzeń, wieczerza i śpiew kolęd. Kronikarz podkreślał, że w śpiewie wybijał się głos ks. Antoniego Hańderka, kapelana benedyktynek samarytanek w Żbikowie.

1974 – W Editions du Dialogue oddano do druku książkę Michela Quoista „Chrystus zawsze żyje” (29. pozycja Kolekcji „Znaki Czasu”).

1975 – Na plebanii ks. proboszcza z Ząbkowic Śląskich zmarł ks. Władysław Liberek (ur. 1900 w Myszakowie k. Konina, w parafii Zagórów, w diecezji włocławskiej), wcześniej profesor Collegium Marianum i NSD w Chełmnie. Ks. proboszcz z Ząbkowic zaprosił ks. Władysława ze szpitala na wigilię do siebie.

W. Liberek dopiero w 1952 wstąpił do pallotynów, a święcenia kapłańskie przyjął w 1957 z rąk Stefana kard. Wyszyńskiego, prymasa Polski.

Był gorliwym kapłanem, zawsze chętnie udzielał pomocy wiernym. Godzinami spowiadał, wygłaszał kazania i odprawiał msze. W pracy duszpasterskiej doceniał zespoły apostolskie i chętnie w tej pracy wspierał współbraci. Z polecenia rektora pisał kronikę domu. Mimo choroby nie stracił pogody ducha i humoru. Na podkreślenie zasługuje pogodne usposobienie i wielka życzliwość dla każdego człowieka; w życiu wspólnotowym był bardzo lubianym i cenionym współbratem.

1976 – Na wigilijne spotkanie księży z Prymasem Polski Stefanem kard. Wyszyńskim pojechali z Ołtarzewa: ks. rektor Jan Korycki, ks. proboszcz Józef Turecki i ks. Eugeniusz Weron.

1983 – Ks. Szczepan Barcikowski poświęcił w Wólce Mlądzkiej nową kaplicę, przygotowaną w domu katechetycznym.

1986 – W Ołtarzewie, podczas wieczerzy wigilijnej księży, braci, alumnów, sióstr i pracowników świeckich, przy śpiewie kolęd akompaniowali: kl. Tomasz Pławny – na organach i ks. rektor Kazimierz Czulak – na skrzypcach.

1999 – Papież Jan Paweł II zainaugurował Rok Jubileuszowy 2000, obchody wejścia Kościoła katolickiego w Trzecie Tysiąclecie. Uroczystości Roku Jubileuszowego trwały do 6 stycznia 2001.

2002 – W klinice Ste Marie w Pontoise zmarł ks. Szczepan (Etienne) Sumela (ur. 1920 w Erkenshwicku, w diecezji Münster, w Westfalii), najpierw ksiądz diecezji Cambrai, od 1947 pallotyn, profesor i rektor szkoły drukarskiej w Osny, radca Regii Miłosierdzia Bożego we Francji.

Był wspaniałym wychowawcą młodzieży i dał się poznać jako niemający sobie równych spowiednik pielgrzymów przybywających na zjazdy polonijne do Osny. Był wnikliwym, ujmującym, wytrwałym i wiernym nauczycielem duchowym. Kapłaństwo przenikało całe jego istnienie, słowa i gesty.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny