Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 24 lipca

1840 – Wincenty Pallotti, przeprowadzając w diecezji Cingoli-Osimo rekolekcje dla duchowieństwa diecezjalnego i zakonnego (na zaproszenie biskupa diecezji, kard. Giovanniego Soglii Ceroniego +1856), napisał w Osimo swój testament duchowy w formie listu („Nella mia morte”).

W Osimo Pallotti zapadł na ciężką chorobę, która trwała od końca sierpnia przez wrzesień. Nie wiemy o jaką chorobę chodzi, ale była ona ciężka na tyle, że leżał w łóżku pozostając przez wiele dni bez Mszy i bez odmawiania brewiarza.

Testament duchowy Pallottiego powstał więc w kontekście choroby: „Kiedy w mieście Osimo złożony byłem niemocą, Bóg, który mimo bezmiernej mej niegodności raczył mnie strzec litościwie, natchnął mię w nieskończonym swym miłosierdziu ugruntowaną i pewną ufnością, gdyż zwykł On jakimś uciskiem nawiedzać swe stworzenia, aby przysposobić je do przyjęcia obfitych łask” (OOCC X, 424; Wybór Pism III, 236-237).

„List” ten został odnaleziony i otwarty po śmierci Pallottiego (22 stycznia 1850) i od tego momentu był traktowany jako jego duchowy testament.

W sprawie datacji testamentu toczyła się dyskusja. Niektórzy przesuwali rok sporządzenia testamentu na 1847. Ks. Ansgar Faller SAC przyjmował rok 1840 i argumentował tym, że ta data jest istotna dla zrozumienia Dzieła św. Wincentego Pallottiego.

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1925 – Na Kopcu rozpoczęto stawianie dachu na murach nowo rozbudowanego domu.

1931 – W Ołtarzewie, na zakończenie dorocznych rekolekcji dla kleryków i braci, 13. alumnów złożyło swoją profesję. Przyjmował ją ks. wicesuperior Franciszek Kilian.

1932 – W Rzymie, święcenia kapłańskie z rąk kard. Francesca Marchettiego-Selvaggianiego przyjęli diakoni: Kazimierz Mielewski (+1992) i Ignacy Olszewski (+1971).

1932 – W Barwałdzie Dolnym, w jubileuszu 50.lecia święceń kapłańskich ks. kanonika Szymona Batki uczestniczyli z domu kopieckiego: ks. rektor Leon Bemke i ks. wicerektor Walerian Siuda.

1935 – Kl. Jan Młyńczak dołączył jako pomocnik ks. Ignacego Olszewskiego, do malowania kaplicy na Kopcu.

1938 – W odpuście parafialnym w Babicach brał udział ks. profesor Franciszek Kilian (sługa Boży).

1945 – Rada Prowincjalna mianowała dla poszczególnych domów nowych radców: Kopiec – ks. Józef Bogdan; Ołtarzew – ks. Józef Dąbrowski; Chełmno – ks. Piotr Magiera i ks. Alojzy Arendt; Radom – ks. Stanisław Martuszewski i ks. Antoni Hańderek; Suchary – ks. Alojzy Żuchowski i ks. Edmund Winklarz; Warszawa Praga – ks. Józef Wiekiera i ks. Józef Kloc.

1955 – Pisarz Jerzy Zawieyski (†1969), w swoim „Dzienniku” tak napisał pod dniem dzisiejszym o swoim serdecznym przyjacielu i spowiedniku ks. Romanie Szczygle SAC:

„W Otwocku u ks. Romana Szczygła. Gorzej z jego zdrowiem i sam ma świadomość, że to już początek końca. Poznałem go przed kilku laty w Otwocku, ujęty jego inteligencją i jego oczytaniem w literaturze współczesnej, co jest na ogół rzadkie wśród księży. Nieobojętne także, że ks. Szczygieł odnosi się entuzjastycznie do mojego pisania. Jestem mu wierny w przyjaźni i odwiedzam go co pewien czas. Podziwiam jego spokój, cierpliwość i całkowitą ufność Bogu. Bardzo wiele od niego biorę i wiele mu zawdzięczam. Dobra spowiedź. Doznanie wielkiego, głębokiego spokoju”.

Natomiast w testamencie duchowym ks. Szczygieł napisał o Zawieyskim: „Najlepszym Przyjacielem, który mnie zrozumiał, był Jerzy Zawieyski, z którym się zaprzyjaźniłem, kiedy przebywał na zaproszenie w naszym Ustroniu. Sam był kiedyś gruźlikiem, z czego wyleczył się we Francji. Pozostałem jego spowiednikiem, ojcem duchownym. […] On kochał moje kapłaństwo. Wysoko cenił godność kapłańską. Miał wielu przyjaciół wśród księży. Dla mnie był najwierniejszy w chorobie”.

1973 – Odbyła się eksportacja zwłok ks. Alfonsa Kremzera z Akademii Medycznej w Katowicach do tamtejszego kościoła parafialnego Świętych Piotra i Pawła. Na uroczystości był obecny rektor z Kopca ks. Władysław Ciastoń i 2 kleryków nowicjuszy, przebywających wtedy na wakacjach. Mszę koncelebrowało 7 księży w obecności katowickiego bpa pomocniczego Józefa Kurpasa, który na zakończenie odprawił przy trumnie egzekwie. Kazanie okolicznościowe wygłosił miejscowy proboszcz, a podziękowanie w imieniu prowincjała i Stowarzyszenia przekazał ks. Ciastoń. Tego dnia zwłoki zmarłego przewieziono na Kopiec.

1977 – Gościem Seminarium był ks. Tadeusz Tomasiński, ekonom Regii Miłosierdzia Bożego.

1978 – W Poznaniu odbyły się uroczystości pogrzebowe śp. ks. Tomasza Bielskiego (1921 – 1978), doktora teologii, profesora w Ołtarzewie, redaktora „Ołtarzewianów” (1960-62), „Roczników Pallotyńskich” (1963-74) i wydawnictwa Pallottinum. Mszę pogrzebową koncelebrowało 50 księży, a procesję na cmentarz poprowadził bp Tadeusz Etter, sufragan poznański. W uroczystościach pogrzebowych uczestniczyło pięciu księży z Ołtarzewa. Ks. Bielski został pochowany w pierwszej kwaterze pallotyńskiej na poznańskim cmentarzu Junikowo.

1978 – W Ołtarzewie, w dniach 17-24 lipca, przebywał ks. Jan Bogusz (+2016), pochodzący z administracji apostolskiej w Drohiczynie i pracujący w Brazylii, w stanie Parana (wówczas w parafii São José da Boa Vista). Ks. Bogusz pracował w Brazylii w latach 1969 – 2008.

1994 – W czasie pobytu na wakacjach, kl. Dominik Paweł Ambrosewicz (ur. 1971 w Suwałkach, w diecezji łomżyńskiej), utonął w jeziorze, w rodzinnej miejscowości Suwałki – na oczach matki i rodzeństwa. Tam też 26 VII odbył się pogrzeb. Mszy pogrzebowej przewodniczył bp ełcki Edward Samsel. Homilię wygłosił rektor seminarium ołtarzewskiego ks. Bogusław Szpakowski, a ks. prowincjał Mieczysław Olech złożył wyrazy podziękowań biskupowi, rodzicom i wszystkim zebranym. Wzruszające słowa nad grobem wypowiedział jego ojciec. Został pochowany na cmentarzu parafii św. Aleksandra w Suwałkach, w grobie rodzinnym.

W Ołtarzewie ukończył studia z filozofii (1991-93) i jeden rok teologii. Był alumnem pogodnym, pracowitym i bardzo wymagającym od siebie.

1999 – W Ząbkowicach Śląskich odbyły się uroczystości pogrzebowe ks. Henryka Chmielorza, duszpasterza polonijnego w NRD. Mszy przewodniczył i homilię wygłosił prowincjał ks. Tomasz Skibiński. Licznie obecni byli współbracia obu prowincji, na czele z ks. prowincjałem Czesławem Parzyszkiem, oraz księża diecezjalni z dekanatu Ząbkowice, rodzina, przyjaciele i parafianie. Został pochowany w kwaterze pallotyńskiej w Ząbkowicach Śląskich.

2004 – lipiec/sierpień – W Ołtarzewie, zgodnie z długoletnią praktyką, alumni pierwszego roku pozostali w Seminarium, pozostali udali się na wakacyjne praktyki, kursy językowe lub urlopy.

2010 – Z pallotyńskiej parafii w Fulneku (Czechy) wyruszyła druga piesza pielgrzymka pod hasłem „Pan, Bóg Miłosierdzia” do Sanktuarium Miłosierdzia Bożego i św. Siostry Faustyny w Slavkovicach. W ciągu tygodnia 72 pątników pokonało trasę 180 km. Organizatorem i przewodnikiem pielgrzymki był ks. Tomasz Kazański we współpracy z ks. Arturem Cierlickim, proboszczem parafii w Fulneku. Pielgrzymka zakończyła się czuwaniem nocnym z Mszą w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Slavkovicach.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny