Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 24 października  

1969 – Ks. Adam Wiśniewski zakupił w Gatapar, pomiędzy Nagpurem a Kalkutą, 24 ha ziemi i osiadł na stałe. Założył tam centrum pomocy lekarskiej dla trędowatych i dzieci z ich rodzin, które nazwał Jeevodaya, co w sanskrycie (języku staroindyjskim) znaczy: Świt życia (znane także inne tłumaczenie jako Cytadela Miłości).

Tego dnia kamień węgielny pod Jeevodaya poświęcił pallotyn niemiecki, ks. Hanns A. Weidner (†1974), prefekt apostolski Raipur w Indiach. Jeevodaya została oficjalnie otwarta 30 I 1971 w Światowy Dzień Chorych na Trąd.

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1935 – Do Ołtarzewa przyjechała s. Aurelia Wachowska, przełożona pallotynek z Rajcy k. Nowogródka. W firmie Kamińskiego w Ożarowie Mazowieckim nabyła okna do szklarni.

1935 – W Katscher (ob. Kietrz) zmarł br. Johannes Szczygiel (ur. 1906 w Gleiwitz, ob. Gliwice, na Śląsku), z niemieckiej Prowincji Trójcy Świętej, i tam też został pochowany.

1939 – W Nowogródku, ks. Stanisław Szulmiński, na podstawie fałszywego oskarżenia, został aresztowany przez władze sowieckie i osadzony w więzieniu w Baranowiczach. Stąd wysłał do Dubna pocztówkę. Rodzina wysłała mu paczkę żywnościową, która powróciła z adnotacją, że adresata nie ma. Ks. Szulmińskiego oskarżono o szpiegostwo na rzecz Ameryki i Watykanu.

1943 – Na Kopiec przyjechało kilku oficerów lotnictwa niemieckiego z rozkazem opuszczenia domu przez wszystkich mieszkańców w ciągu 8 dni. Do dyspozycji pallotynów pozostawiono kaplicę oraz budynki gospodarcze. Seminarium przeniesiono do Kalwarii Zebrzydowskiej i Brodów. W okresie świąt Bożego Narodzenia do domu kopieckiego przybyli żołnierze Luftwaffe, a nieco później uczniowie szkoły podoficerskiej lotnictwa niemieckiego.

1943 – W Nowogródku zmarła s. Katarzyna Gałka (ur. 1911 w Jodłówce k. Krakowa), pallotynka. Podczas okupacji pracowała przy chorych i nabawiła się tyfusu. Profesję wieczną złożyła na łożu śmierci.

1946 – Erygowano szwajcarską prowincję Stowarzyszenia pw. św. Mikołaja z Flüe. Pierwszą placówkę w Gossau założyli 4 X 1920 pallotyni z Limburga (ks. Karl Högn). Delegatura szwajcarska powstała 28 V 1934 – pierwszym delegatem był ks. Heribert Liehr. Prowincja w 1966 liczyła 113 członków. Po podziale szensztackim liczba ta spadła do 51. Dziś prowincja posiada domy w Gossau, Morschach (od 1934) i Fryburgu.

Natomiast pierwszym szwajcarskim pallotynem był ks. Jakob Pfändler (ur. 1851, profesja 1883, święc. kapł. 1884), duszpasterz wśród włoskiej emigracji w USA i Brazylii, misjonarz w Kamerunie. Z powodu choroby powrócił do kraju. Zmarł 5 X 1898 w Szwyz w Szwajcarii; pochowany został w Steinerbergu.

1948 – W Gdańsku, w Instytucie Wyższej Kultury Religijnej, ks. Franciszek Bogdan SAC zainaugurował nowy rok akademicki. Wykład o kulturze wygłosił o. Zdzisław Stachura dominikanin (+1 VI 1949 w Gdańsku), profesor w WSD w Pelplinie. Kaplica Matki Bożej Częstochowskiej była pełna słuchaczy, wśród których było kilku księży z kanclerzem Kurii Gdańskiej na czele.

1948 – Z Poznania przybył do Ołtarzewa jako rekonwalescent, ks. Józef Bogdan. W marcu 1950 został zwolniony od prowadzenia wykładów ze względu na silną astmę, z którą się zmagał już do końca życia, przez prawie 17 lat. Przebywał w tym czasie w Otwocku, przez jakiś czas odbywał kurację w Szczawnicy, a następnie przez kilka lat mieszkał w Ołtarzewie i wykładał misjologię (od 1954 do 1958).

1949 – Ks. Jan Młyńczak został skierowany do Seminarium w Ołtarzewie. Był tam profesorem historii Kościoła oraz homiletyki.

1954 – Z więzienia powrócił ks. Antoni Słomkowski, b. rektor KUL. Po usunięciu w 1951 przez władze państwowe ze stanowiska rektora, za rzekome nadużycia finansowe i uznany za wroga Polski Ludowej, został życzliwie przyjęty przez pallotynów i wykładał teologię dogmatyczną w Ołtarzewie. Tam został aresztowany w 1952 i przebywał w więzieniu w Warszawie oraz Sztumie.

1971 – W ramach wycieczki krajoznawczej po Polsce, do Ołtarzewa przybyła 95. osobowa grupa pracowników Wydawnictwa i Drukarni Pallottinum z Poznania. Uczestniczyli oni we Mszy św. i zwiedzili Seminarium.

1973 – Instytut Apostolski zorganizował w Ołtarzewie spotkanie pallotyńskich duszpasterzy akademickich. Uczestnikami spotkania, pod przewodnictwem ks. wiceprowincjała Jana Pałygi, byli księża: Roman Forycki, Eugeniusz Klimiński, Jerzy Błaszczak, Stanisław Stancel, Marek Piotr, Stanisław Chabiński oraz br. Adam Fułek. Dyskutowano o zorganizowaniu Kongresu Młodzieży współpracującej z naszymi księżmi, o ujednoliceniu programu dydaktycznego we wszystkich pallotyńskich ośrodkach duszpasterskich i o roli Instytutu Apostolskiego w formacji apostolskiej młodzieży. Wysunięto wiele sugestii, które miały być przedyskutowane na zebraniu plenarnym członków Instytutu, które odbyło się w Ołtarzewie następnego dnia.

1974 – Klerycy: Józef Andruszewski, Henryk Kęsy i Ludwik Roehr wyjechali do Ostrołęki-Wojciechowic na zaproszenie pracujących tam pallotynów: ks. Mieczysława Ziomkowskiego i ks. Witolda Pietrasiuka. Odbyli tam spotkanie z miejscową młodzieżą, uatrakcyjniając je śpiewem i grą na instrumentach muzycznych.

1975 – W dniach 21 – 24 października alumni VI kursu uczestniczyli w Lublinie na KUL-u w Tygodniu Eklezjologicznym.

1976 – W Ołtarzewie klerycy rozpoczęli granie jesiennej sztuki teatralnej. Był to „Dzień gniewu” Romana Brandstaettera.

1977 – W Rzymie rozpoczęło się XIV. Zebranie Generalne. Na przełożonego generalnego wybrano ks. Ludwiga Münza, prowincjała niemieckiej Prowincji Trójcy Świętej. Wicegenerałem został ks. Alojzy Żuchowski. Po ustaleniu spraw bieżących Zebranie zajęło się funkcjonowaniem Zarządu Generalnego oraz skupiło się na kwestii kształtowania życia duchowego i wspólnotowego w domach Stowarzyszenia. Dużo czasu poświęcono sprawom jurydycznym. Postanowiono na nowo wydawać „Acta Societatis Apostolatus Catholici”. Zebranie zakończyło się 30 XI.

Pod koniec 1977 Stowarzyszenie liczyło 10 prowincji i 6 regii, 2125 członków – w tym 1439 księży, diakonów-braci 2, kleryków 201, braci 339 i 144 nowicjuszy w 352 placówkach (w 26 krajach). Za kadencji ks. Ludwiga Münza obradował w Rzymie Kongres Wyższych Przełożonych Stowarzyszenia (17-28 IX 1979), a delegatura w Indiach została podniesiona do rangi regii (15 IX 1980).

Ks. Münz najwięcej troski wkładał w wydanie nowego Prawa Stowarzyszenia. W związku z tym pozostawił zarys duchowego komentarza do nowego prawa, gdzie znajduje się jego suma refleksji na temat duchowości pallotyńskiej i zastosowania prawa w codzienności. Zredagował pismo pt. „Nasze dzisiejsze apostolstwo” (1979), w którym pragnął uwrażliwić członków Stowarzyszenia na specyfikę pallotyńskiego apostolstwa, na oczekiwania i potrzeby Kościoła oraz wskazać możliwe zadania, na które należy zwrócić szczególną uwagę. Inne pismo „Duchowość pallotyńska. Nasze ubóstwo” (Poznań 1982), ukazuje najpierw istotne cechy duchowości Stowarzyszenia, w oparciu o duchowość samego Założyciela, a następnie ubóstwo, problem fundamentalny dla duchowego wzrostu i świadectwa apostolskiego, jakim powinien być dla poszczególnych członków, jak i wspólnot.

1978 – Zarząd Generalny podpisał formalny dekret o przejściu do polskiej prowincji domu w North Tonawanda (do tej pory dom wchodził w skład Regii Miłosierdzia Bożego). Po dosłaniu kilku nowych księży pallotyńskich została utworzona tam delegatura polskiej prowincji.

1979 – Ks. Paweł Góralczyk, prefekt alumnów, wyjechał do Kielc, aby odwiedzić kleryków: Wiktora Bąka i Mieczysława Chojeckiego, odbywających roczną przerwę w studiach. Kolejnym etapem jego podróży był Kraków, gdzie brał udział w dwudniowym Ogólnopolskim Zjeździe Wychowawców Seminariów Zakonnych i Nowicjatów.

1980 – W dniach 22 – 24 października, w kościele wizytek w Warszawie odbyło się sympozjum naukowe o humanizmie chrześcijańskim. Wśród wygłaszających referaty byli m.in. bp Władysław Miziołek, ks. prof. Eugeniusz Weron SAC i prof. Stefan Swieżawski.

1981 – W Bardzicach, rodzinnej parafii ks. Mariana Skorżyńskiego, misjonarza z Brazylii, odbyły się uroczystości żałobne z udziałem jego rodziców, rodzeństwa, krewnych, przyjaciół i wiernych. Ks. Marian utonął w nurtach rzeki Rio Negro w Amazonii 15 X tr. Mszy koncelebrowanej przez 15 księży pallotyńskich ze wspólnoty warszawskiej i radomskiej oraz księdza diecezjalnego przewodniczył ks. wiceprowincjał Czesław Parzyszek. Byli obecni klerycy z Seminarium w Ołtarzewie oraz przedstawiciele nowicjuszy z Ząbkowic. W kazaniu wiceprowincjał uwypuklił myśl o niezbadanych wyrokach Bożych, o tajemnicy, którą osnute jest życie człowieka, oraz zapoznał licznie przybyłych parafian z okolicznościami śmierci ks. Mariana.

1989 – W Ołtarzewie, z racji przypadającego Tygodnia Misyjnego, wieczornej Mszy św. przewodniczył ks. Tadeusz Małachwiejczyk SAC, misjonarz z Rwandy.

1991 – Z okazji 50. rocznicy śmierci ks. Stanisława Szulmińskiego ks. prowincjał Czesław Parzyszek napisał list, w którym zarządził, aby we wszystkich pallotyńskich domach odprawić nowennę (18-26 XI) w intencji beatyfikacji męczennika, odprawić Mszę z kazaniem o ks. Szulmińskim (27 XI), zapoznać wiernych z postacią i działalnością ks. Stanisława (w Tygodniu Modlitw o Jedność Chrześcijan w styczniu 1992) oraz wziąć udział w pielgrzymce do Hodyszewa (30 VIII 1992), gdzie dziełu pojednania chrześcijan patronuje MB Hodyszewska.

1991 – Ks. prowincjał poświęcił w Ołtarzewie kaplicę alumnów, którą zaprojektowali i wykonali sami klerycy.

1991 – W szpitalu w Otwocku zmarł ks. Władysław Ciastoń (ur. 1930 w Podłężu k. Bochni, w parafii Niepołomice, w archidiecezji krakowskiej), notariusz Kurii Gdańskiej w latach 1963-71. Miał dar otwierania ludzkich serc. Dzięki jego świadectwu pracy kapłańskiej i pallotyńskiej, wielu młodych ludzi weszło na drogę powołania kapłańskiego i zakonnego. Powołał do życia szereg grup duszpasterskich i wspólnot ZAK. Był kapłanem cenionym przez ludzi za przeróżne inicjatywy duszpasterskie. Swoje cierpienia ofiarował Bogu jako dar ofiarny za rozwój Stowarzyszenia.

1993 – Tego dnia w Ołtarzewie przypadły tradycyjne już „otrzęsiny” alumnów pierwszego kursu filozofii.

2010 – W sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Kabuga (Rwanda), w dniach 18-24 X, odbył się Kongres Miłosierdzia Bożego dla afrykańskiego Regionu Wielkich Jezior. Kongres zgromadził 531 uczestników z różnych państw, m.in.: Rwandy, Burundi, Demokratycznej Republiki Konga, Ugandy, Wybrzeża Kości Słoniowej, Kenii, Nigerii, Polski, Belgii, Francji i Niemiec. Tematem Kongresu było: „Miłosierdzie Boże jako antidotum na zło, które niszczy nasze społeczeństwo”. Wśród prelegentów był m.in. ks. Lesław Gwarek. Tematyką jego wykładu było: „Miłosierdzie Boże objawione w Piśmie Świętym i nauczane przez Kościół”.

2010 – W wieku lat 84 zmarła p. Urszula Mol z Ożarowa Mazowieckiego. Od 1984 uczestniczyła w rekolekcjach ZAK i była aktywną współpracowniczką WSD w Ołtarzewie oraz misji pallotyńskich. Akt poświęcenia Bogu w ZAK złożyła 24 XI 1990 w Ołtarzewie. Msza św. pogrzebowa odbyła się 27 X w kościele Miłosierdzia Bożego w Ożarowie Mazowieckim.

2011 – W Kurii Warszawsko-Praskiej zamknięto na szczeblu diecezjalnym proces beatyfikacyjny pallotynów: ks. Franciszka Bryi (+1942), ks. Franciszka Kiliana (†1941), br. Pawła Krawczewicza (Krawcewicza) (†1945), ks. Norberta Pellowskiego (†1942), ks. Jana Szambelańczyka (†1941) i włączono do procesu beatyfikacyjnego II grupy męczenników, a 8 XI tego roku całą dokumentację tych pięciu procesów przekazano Kongregacji ds. Kanonizacji.

Sesji Zamknięcia przewodniczył abp Henryk Hoser, ordynariusz diecezji warszawsko-praskiej. W liturgii finału Procesu uczestniczyli członkowie Trybunału Rogatoryjnego i członkowie Zarządu Prowincjalnego Prowincji Chrystusa Króla. Ksiądz postulator Henryk Kietliński SAC przedstawił biogramy sług Bożych, podkreślając okoliczności męczeńskiej śmierci i duchowego przesłania sług Bożych. Nad sprawnym przebiegiem sesji czuwał ks. notariusz Jacek Wierzba SAC.

2014 – W domu prowincjalnym Prowincji Najświętszego Serca Jezusowego we Friedbergu (Niemcy), odbyła się uroczysta prezentacja nowego portretu Wincentego Pallottiego dzieła Michaela Triegela. Odsłonięcia obrazu wraz z artystą dokonał ks. prowincjał Helmut Schaler. Dla artysty praca nad portretem przypadła na czas przemiany: „Pracowałem nad tym portretem jako przygotowanie do mojego chrztu w Wielkanoc 2014 r. Obraz powinien zapraszać do wspólnej modlitwy, a nie być zaś przedmiotem adoracji” – jak sam wyjaśnił.

2015 – W diecezji warszawsko-praskiej zakończono po czterech latach animację misyjną, którą przeprowadził Pallotyński Sekretariat Misyjny we współpracy z Dziełem Misyjnym Diecezji Warszawsko-praskiej. Działania miały na celu kształtowanie świadomości powołania misyjnego oraz uwrażliwienie dzieci, młodzieży i dorosłych na problemy misjonarzy. Uroczystego zakończenia czteroletniego dzieła dokonano w parafii Miłosierdzia Bożego w Ząbkach. Świętowanie rozpoczęto wieczorem dziękczynną adoracją Najświętszego Sakramentu, którą poprowadził były misjonarz, ks. Roman Rusinek SAC. zakończono ją apelem jasnogórskim

2016 – W Ołtarzewie odbyła się uroczysta inauguracja roku akademickiego 2016/17. Eucharystii przewodniczył abp Henryk Hoser, który też wygłosił homilię i poświęcił nową aulę pallotyńskiego seminarium, dedykowaną bł. Józefowi Jankowskiemu. Odremontowana sala teatralna służy teatrowi seminaryjnemu, gromadzi gości na sympozjach, spotkaniach i projekcjach filmów. Uczestnicy uroczystości, zgromadzeni w auli, obejrzeli prezentację z przeprowadzonych prac remontowych. Ks. Waldemar Pawlik, rektor Seminarium, podziękował tym, którzy przyczynili się do ponownego otwarcia seminaryjnej sali teatralnej. Wykład inauguracyjny: „Aktualne perspektywy duszpasterstwa rodzin”, wygłosił abp Henryk Hoser, wskazując na ważną rolę rodziny w kształtowaniu młodych pokoleń. Wśród uczestników uroczystości byli m.in.: ks. Józef Lasak, pierwszy radca generalny Stowarzyszenia, ks. Adrian Galbas, przełożony prowincjalny Prowincji Zwiastowania Pańskiego, ks. Zenon Hanas, p.o. przełożonego Prowincji Chrystusa Króla, a także księża profesorowie Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny