Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 25 kwietnia

2013 – Na zboczach Dębowca, w pallotyńskiej parafii w Bielsku-Białej, bp Tadeusz Rakoczy poświęcił drewnianą kaplicę publiczną pw. Matki Bożej Fatimskiej i Błogosławionych Dzieci Fatimskich, według projektu Stanisława i Dominika Gawlasów. Znajduje się ona na wysokości 686 m., obok turystycznego szlaku biegnącego z Bielska-Białej przez Dębowiec i Szyndzielnię na Klimczok. Ze względu na swoje piękno nazywana jest przez mieszkańców Bielska „perełką architektoniczną”. Służy pallotyńskiej parafii i diecezjalnemu duszpasterstwu akademickiemu.

Biskup Rakoczy podczas tej uroczystości dokonał też wmurowania aktu erekcyjnego oraz kamienia węgielnego, poświęconego przez bł. Jana Pawła II w 2000 roku. Podczas liturgii sprawowanej w nowo poświęconej kaplicy przy ołtarzu modlili się m.in.: pomysłodawca i budowniczy kaplicy ks. Franciszek Mąkinia, prowincjał pallotynów ks. Adrian Galbas, proboszcz parafii ks. Maciej Zawisza. Wśród uczestników uroczystości byli też architekci, inżynierowie i główni wykonawcy dzieła.

Budowa kaplicy trwała w latach 2012-14. Jesienią 2014 ks. Mąkinia otworzył obok kaplicy tzw. Źródło Siostry Łucji i sprowadził figury Anioła i Dzieci Fatimskich.

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1869 – W Brunswałdzie (Braunswalde; obecnie Gościszewo) k. Sztumu, w diecezji warmińskiej, urodził się Alojzy Lucjan Marek Majewski, późniejszy ksiądz diecezji warmińskiej, a następnie pallotyn, misjonarz w Kamerunie i założyciel Pobożnego Stowarzyszenia Misyjnego na ziemiach polskich.
Alojzy był synem Franciszka i Joanny Franciszki z d. Kołaczkowska (†1933). Matką chrzestną Alojzego była Felicja Gąsiorowska ze Sztumu.
Ojciec Alojzego z zawodu był nauczycielem w Gościszewie. Ukończył szkołę pedagogiczną. W 1866 ożenił się z Joanną, córką organisty. Rodzina Franciszka i Joanny miała dwie córki: Marię i Joannę oraz siedmiu synów: Justyna – późniejszego nauczyciela w Waplewie, Alojzego, Pawła, Huberta, Franciszka, Lucjana i Jana (1879-1945) – późniejszego księdza w diecezji warmińskiej.
Rodzina Majewskich sprowadziła się do Gościszewa po upadku powstania styczniowego, w którym brał udział dziadek ks. Alojzego. Ten, chcąc uniknąć represji, przeniósł się z Królestwa Polskiego na Powiśle.

1895 – Z powodu napiętej sytuacji politycznej w Europie, dziewięć sióstr (2 profeski i 7 nowicjuszek) pochodzenia niemieckiego za zgodą przełożonej generalnej Raffaelli Castellani (†1898) przybyło do Limburga, otwierając dom filialny oraz otrzymując od niej konstytucje rzymskich pallotynek, ale dostosowane do potrzeb misyjnych.

1927 – W kaplicy ołtarzewskiego domu zaczęto przechowywać na stałe Najświętszy Sakrament. „W poniedziałek po Przewodniej Niedzieli, … zamieszkał u nas nowy gość, ale Gość niezwykły: to Ten, w którym nasza nadzieja na przyszłość, który będzie naszym niedostępnym towarzyszem po wszystkie dni naszego tu pobytu. On będzie naszym Wspomożycielem i Opiekunem i Ojcem. Tym Gościem – to Jezus Chrystus, dla którego my żyjemy i pracujemy. On nas będzie wspierał i błogosławił nam w trudach dla Niego poniesionych” (z kroniki domu).

1931 – W Wadowicach na Kopcu zmarł ks. Kazimierz Buchwald (ur. 1903 w Wilkowie Polskim, w archidiecezji poznańskiej). Czcił bardzo Matkę Bożą. Był człowiekiem cichym, rozmodlonym i czuwającym nad sobą, a w kontaktach ze współbraćmi miły i towarzyski. U pallotynek była jego siostra Monika (1911-2007, w zgromadzeniu Paula).
Ks. Kazimierz zapalił się do idei misyjnej podróży. Ciągle prosił przełożonych o pozwolenie na wyjazd. Przełożeni zdawali sobie sprawę z jego szybko postępującej gruźlicy, ale nie mieli odwagi mu odmówić, choć wiedzieli, że wyjazd ten już nie nastąpi. Śmierć ostatecznie nie pozwoliła mu udać się na misje.

1936 – Do Ołtarzewa na stałe został skierowany br. Leon Gziut z Suchar.

1944 – Pallotyńscy klerycy w Kalwarii Zebrzydowskiej i Brodach zakończyli szczęśliwie rok akademicki. Wszyscy dobrze wiedzieli, że wyzwolenie spod okupacji hitlerowskiej to tylko kwestia czasu. Klerycy wyjechali do domów rodzinnych.
Niemcy szkołę lotniczą przenieśli z budynku Kopca do Holandii, ale gmachu kopieckiego nie zwrócili pallotynom. Przebywali w nim nadal mechanicy niemieccy, przygotowując się do obrony przed wojskami radzieckimi. Niemcy zmuszali okoliczną ludność cywilną i braci pallotyńskich do kopania rowów strzeleckich i przeciw czołgowych.

1945 – Wojska amerykańskie wyzwoliły Wuppertal w Nadrenii. Od 1940 przebywał tu br. Piotr Kasprzak wywieziony przez Niemców do pracy przymusowej. Pracował tam w ciągu dnia przy drogach i torach kolejowych. Nocami natomiast przeżywał ciągłe alarmy lotnicze (strategiczny rejon przemysłowy). Nieustanne naloty i praca wyczerpywały jego siły.
Po wyzwoleniu zapisał się na powrót do kraju, ale ostatecznie skorzystał z zaproszenia ks. Czesława Wędziocha i wyjechał do Francji. Odtąd przynależał do Regii Miłosierdzia Bożego. Ze względu na słabnące zdrowie wyjechał do Polski w VII 1966.

1949 – Ks. Wojciech Turowski, przełożony generalny Stowarzyszenia, wydał dekret kanonicznego zatwierdzenia domu pallotyńskiego przy ul. Elżbietańskiej w Gdańsku.
Po przejęciu kościoła Chrystusa Króla przez proboszcza diecezjalnego, pallotyni przenieśli się stamtąd na ul. Elżbietańską, do naprędce przygotowanych pomieszczeń. Rozpoczęli też starania o zezwolenie na odbudowę całego zespołu zabytkowego. Z odbudową klasztoru św. Elżbiety trzeba było poczekać do 1956, ponieważ Biuro Planowania zamierzało poszerzyć plac przed budynkiem Dworca Głównego przez rozebranie klasztoru św. Elżbiety. Jednak życzliwy pallotynom konserwator torpedował projekty Biura Planowania.
Wreszcie w połowie kwietnia 1956, na ręce ks. rektora Alfonsa Kremzera, wpłynęło pismo nakazujące szybko odbudować klasztor. Ponieważ władzom miejskim chodziło o szybkie tempo, dlatego odbudową ku zadowoleniu pallotynów zajęło się przedsiębiorstwo państwowe. Uroczyste przekazanie zabytkowego domu do użytku odbyło się pod koniec 1958.

1950 – Firma Elzyt przystąpiła do stawiania rusztowań pod tynkowanie domu w Ołtarzewie, które rozpoczęto od strony zachodniej.

1971 – Ks. Józef Kołodziejczyk rozpoczął w naszym kościele w Radomiu misje parafialne.
– W Ołtarzewie ks. Tadeusz Madoń poprowadził Dzień skupienia dla 50. chłopców z grupy powołaniowej.

1974 – Ks. Mikołaj Gorman, generał Stowarzyszenia, rozpoczął oficjalną wizytę w Seminarium ołtarzewskim. Mieszkańcy „zebrali się przed wejściem, by burzą oklasków i śpiewem „Plurimos annos” wprowadzić dostojnego Gościa do kościoła seminaryjnego. Po odśpiewaniu hymnu do Ducha Świętego, [były] krótkie modlitwy i powitanie przez ks. rektora Jana Koryckiego. Ksiądz rektor w krótkich słowach poinformował ks. Generała o stanie faktycznym Seminarium. Wspomniał m.in. o Instytucie Apostolskim, o pracy dla dobrodziejów oraz o samej uczelni. Zakończył zapewnieniem, że wszyscy w swoich modlitwach polecać będą osobę ks. Generała i przebiegającą wizytację, Bogu oraz Matce Bożej Królowej Apostołów. Ks. Generał podziękował za serdeczne, braterskie i przyjacielskie powitanie, ciesząc się, że może rozpocząć wizytację od Seminarium, w którym wykuwa się nowych pracowników dla Chrystusa i Stowarzyszenia. Następnie ks. Generał w towarzystwie księży przeszedł do pokoju prowincjalskiego, gdzie zapoznał się z wieloma członkami naszej prowincji” (z kroniki domu).
W kościele przemówienia z języka włoskiego tłumaczył ks. Franciszek Bogdan. Na powitaniu oprócz mieszkańców Seminarium byli: ks. Stanisław Kaźmierczak SAC, kapelan kościoła garnizonowego w Gnieźnie oraz proboszcz z Ożarowa Mazowieckiego, ks. Stanisław Jojczyk SAC. Podczas kolacji występował chór klerycki.

1975 – W Ołtarzewie, podczas Zebrania doradczego księży omawiano m.in. przyszłe obchody 50.lecia Ołtarzewa (1977) oraz sprawy związane z wystrojem kościoła seminaryjnego.

1976 – Z racji Tygodnia Kultury Chrześcijańskiej klerycy odegrali ponownie Misterium Męki Pańskiej.

1977 – Ks. prowincjał Józef Dąbrowski wystosował kolejny list na temat „Modlitw o powołania kapłańskie i zakonne”.

1978 – Ks. profesor Paweł Góralczyk i dziewięciu alumnów wzięło udział w sympozjum na ATK w Warszawie, poświęconym problematyce etyki małżeńskiej i seksualnej.

1979 – Pani dr Halina Wistuba wygłosiła prelekcję dla alumnów Seminarium i wszystkich zainteresowanych na temat: „Wokół problemu kultury”.
– Przez trzy dni w Ołtarzewie przebywała grupa 19 alumnów Seminarium diecezjalnego z Regensburga. Korzystali oni z noclegu w naszym Seminarium i zwiedzali Warszawę oraz pobliskie okolice.

1980 – Diakoni wyjechali na rekolekcje przed święceniami kapłańskimi do Ząbkowic Śląskich. Prowadził je mistrz nowicjatu, ks. Czesław Parzyszek.

1982 – Ks. wiceprowincjał Czesław Parzyszek poprowadził dla diakonów rekolekcje przed święceniami kapłańskimi w Prymasowskim Ośrodku w Choszczówce. Rekolekcje trwały do 29 kwietnia.

1983 – Prymas Polski Józef kard. Glemp poświęcił w Pallottinum nową introligatornię, która wzbogaciła technicznie urządzenia drukarni i umożliwiła wielokrotnie szybsze oprawianie książek. Wobec niemożności poszerzenia zabudowy, nadbudowano nad wewnętrznym placem gospodarczym i garażami dwie duże hale, wsparte na prostej i solidnej konstrukcji metalowej. W tak uzyskanych halach zamontowano automatyczną linię do oprawy twardej. Zmodernizowano też park maszynowy.
„Cały zespół wydawniczy (księża, bracia i siostry pracownicy świeccy) – oczekiwali przed kościołem parafialnym Księży Pallotynów na radosne spotkanie z Jego Eminencją. Na czele oczekujących stał prowincjał Księży Pallotynów ks. Henryk Kietliński SAC w towarzystwie przełożonego placówki poznańskiej ks. Mariana Bartosa SAC, proboszcza parafii św. Wawrzyńca ks. Henryka Stycznia SAC oraz dyrektora Pallottinum ks. Stefana Duszy SAC” (ks. Kazimierz Dynarski).

1986 – Ks. Henryk Styczeń, za pracę dla dobra Cerkwi prawosławnej, został odznaczony Orderem św. Marii Magdaleny, przez prawosławnego metropolitę warszawskiego i całej Polski Bazylego Doroszkiewicza.

1986 – W Poznaniu odbyły się uroczystości pogrzebowe ks. Ludwika Krawczyka, profesora filozofii i pedagogiki w Ołtarzewie, redaktora Pallottinum. Został pochowany na cmentarzu na Junikowie, jako pierwszy w nowej (II) kwaterze pallotyńskiej.

1988 – Prof. dr hab. Mieczysław Gogacz z ATK wygłosił w Ołtarzewie referat pt. „Rola wiedzy w życiu religijnym człowieka”.

1992 – W dniach 21-25 kwietnia odbyło się Zebranie domowe wspólnoty seminaryjnej. W wyniku obrad wyłoniono delegatów na najbliższe Zebranie Prowincjalne – zostali nimi: ks. Lucjan Balter, ks. Józef Pierzchalski, ks. Józef Nowak, ks. Piotr Jankowski i dk. Sławomir Pawłowski.

1994 – Na spotkaniu ze wspólnotą seminaryjną ks. Zenon Bazan i ks. Henryk Pastuszka opowiedzieli o tragicznych wydarzeniach wojny domowej w Rwandzie. Polscy pallotyni zostali ewakuowani z samego środka walk wojny domowej, wznieconej 6 kwietnia.
Spośród 28 księży i czterech braci Regi Świętej Rodziny (stan z października 1990), pozostało tam jeszcze po ewakuacji, trzech księży: Jacenty Waligórski, Henryk Cabała oraz w Ruhango ks. Stanisław Urbaniak z siedmioma pallotynkami. Ks. Stanisław Stawicki przeszedł wraz z nowicjuszami do Rutshuru w Kongo. W 1993, po zajęciu przez Rwandyjski Front Patriotyczny placówki w Kinoni, w pobliżu granicy z Ugandą, Rwandę opuściło czterech współbraci; wśród nich był ks. Marian Sobczyk, od 15 IX 1993 ojciec duchowny Seminarium w Ołtarzewie.

1996 – W Ołtarzewie, w dniach 25-26 kwietnia, odbyło się Sympozjum Informatyczne „Komputery w Nowej Ewangelizacji”. Współorganizatorem i prowadzącym część wykładów i ćwiczeń był pan Marek Peryt, szef firmy będącej partnerem handlowym koncernu IBM. Ks. prof. dr hab. Witold Zdaniewicz SAC wygłosił w pierwszym dniu sympozjum wykład pt. „Informatyka w statystyce Kościoła”.
W ramach sympozjum odbyła się prezentacja możliwości wykorzystania internetu. W sympozjum wzięli udział przedstawiciele kilkunastu seminariów, tak diecezjalnych jak i zakonnych.

1998 – Przez kolejne dwa dni odbywało się w Seminarium spotkanie powołaniowe, w którym uczestniczyło kilkudziesięciu chłopców z całej Polski, zapoznając się z codziennym życiem ołtarzewskiej wspólnoty oraz zgłębiając ducha i charyzmat św. Wincentego Pallottiego.

2004 – Ks. Guy Gilbert, francuski kapłan „od bandziorów”, pracujący od kilkudziesięciu lat z młodymi przestępcami, spotkał się ze wspólnotą seminaryjną w Ołtarzewie, dzieląc się swoimi doświadczeniami z pracy duszpasterskiej. W tym czasie ks. Guy od kilku dni przebywał w Polsce na zaproszenie Caritasu.
Ks. Guy jest założycielem Bergerie de Faucon (1974; Owczarni Jastrzębia), przeznaczonej dla młodych ludzi z traumatycznym doświadczeniem z okresu dzieciństwa, którzy poprzez opiekę nad zwierzętami przygotowują się do odnalezienia swego miejsca w społeczeństwie.

2005 – W pallotyńskim kościele pw. Zesłania Ducha Świętego w Otwocku odbyła się liturgia pogrzebowa śp. ks. Henryka Herkta, mistrza nowicjatu, profesora Seminarium, rekolekcjonisty. Spoczął na Katolickim Cmentarzu Komunalnym przy ul. M. Andriollego w Otwocku.

2016 – W pallotyńskim kościele pw. Zesłania Ducha Świętego w Otwocku odbyły się uroczystości pogrzebowe ks. Włodzimierza Mozolewskiego, rekolekcjonisty, m.in. w KDDPP, kapelana sióstr, duszpasterza na Ukrainie, Białorusi i Rosji, kanonisty, poety. Mszy pogrzebowej przewodniczył bp Antoni Dziemianko, ordynariusz diecezji pińskiej. Wzięli w niej udział m.in. prowincjał: ks. Adrian Galbas, wiceprowincjał ks. Zenon Hanas. Licznie obecni byli współbracia pallotyńscy z obu prowincji, a szczególnie z Białorusi oraz klerycy z Ołtarzewa, księża diecezjalni z Białorusi i z diecezji warszawsko-praskiej (wśród nich ks. Przemysław Ludwiczak, proboszcz parafii Józefów-Błota wraz ze swymi parafianami, którzy przyjechali tu specjalnym autokarem), siostry zakonne, rodzina ks. Włodzimierza, przyjaciele, znajomi, parafianie z Moniek i Grzebowilka. Pochowany został w kwaterze pallotyńskiej na Katolickim Cmentarzu Komunalnym przy ul. M. Andriollego w Otwocku.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny