Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 26 lipca

2016 – W kościele SS. Salvatore in Onda w Rzymie, w kaplicy Virgo Potens, w obecności Komisji Wikariatu Rzymu, otwarto grób Elżbiety Sanny, a następnie rozpoznano jej doczesne szczątki. Z ramienia Stowarzyszenia obecni byli radcy generalni: ks. François Harelimana i ks. Martin Manus oraz postulator generalny ks. Jan Korycki.

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1932 – Ks. Stanisław Wierzbica, ks. Albin Łukiewski i ks. Augustyn Rolbiecki wyjechali do Szymanowa, aby nawiedzić klasztor franciszkanów w Niepokalanowie i dom niepokalanek w Szymanowie.

1937 – Ks. Józef Jarząb opuścił Ołtarzew udając się do Wadowic, gdzie objął urząd prefekta chłopców w Collegium Marianum.

1945 – W Mylnej Jaskini, w Dolinie Kościeliskiej, zmarł ks. Józef Szykowski  (ur. 1908 w Nowej Cerkwi, w diecezji chełmińskiej), radca prowincjalny, dziekan AK VI Obwodu Praga, ps. Rektor.

W VII 1945 ks. Józef wyjechał na wypoczynek wakacyjny do Zakopanego, do swej siostry Leokadii Dahm, a 25 VII przed południem udał się na samotny rajd w nieznanym kierunku i od tego czasu nikt go nie widział. Siostrze powiedział tylko, że wróci na czwartą. Pogotowie Tatrzańskie poszukiwało go przez kilkanaście dni w masywie Giewontu i Czerwonych Wierchów. Wszelkie poszukiwania nie dały żadnych rezultatów. Dopiero 1 I 1947 jeden z członków TOPR w Zakopanem natknął się na jego zwłoki w Mylnej Jaskini, w Dolinie Kościeliskiej, w odległym końcu korytarza, 300 m od wejścia, gdzie zabłądził i zmarł z głodu i wycieńczenia; przy zwłokach znaleziono czarny skórkowy portfel z dokumentami oraz przewodnik po Tatrach. Ekspedycja grotołazów 4 I wydobyła je na zewnątrz i powiadomiła siostrę ks. Szykowskiego. Jako datę jego śmierci przyjmuje się na ogół 31 VII 1945 i taka istnieje na nagrobku na pallotyńskim cmentarzu w Wadowicach, gdzie go pochowano 18 I 1947. Najprawdopodobniej śmierć ks. Józefa nastąpiła już 26 VII, gdyż 100-procentowa wilgotność panująca w jaskini i temperatura w granicach od +5 do +7 stopni oraz mokre ubranie przyśpieszyły proces hipotermii, który w takich warunkach mógł trwać od kilkunastu do 20 godzin i ostatecznie spowodować zgon.

1972 – Z wyjazdu do Związku Radzieckiego powrócił do Ołtarzewa ks. Roman Dzwonkowski.

1973 – Seminarium ołtarzewskie gościło pallotyńskich diakonów z Limburga, razem z ich księdzem prefektem.

1975 – W seminarium w Ołtarzewie przebywała grupa polonijna z Anglii z ks. proboszczem Osowcem na czele.

1977 – Seminarium w Ołtarzewie odwiedził ks. Józef Świerkosz, pracujący w duszpasterstwie w Wiedniu.

1978 – Gościem Seminarium był ks. Henryk Pastuszka, misjonarz z Rwandy.

– W Ołtarzewie rozpoczęły się rekolekcje dla współpracowników. Poprowadził je ks. Józef Lisiak.

1980 – Rozpoczęło się w Ołtarzewie czyszczenie i malowanie kościoła parafialno-seminaryjnego. Czyszczenia polichromii podjął się Zbigniew Łoskot z pomocą alumnów. Natomiast płaszczyzny wolne malował Kowalczyk Stanisław, malarz z Warszawy, ze swoją ekipą.

1989 – W dniach 26 VII – 8 VIII, ks. Edmund Boniewicz odbył podróż do Związku Radzieckiego. W swojej relacji pisał: „Po Mszy i posiłku w barze wyruszyliśmy na Czerwony Plac [w Moskwie]. W drodze na życzenie prof. Wadima zatrzymaliśmy się przy największym więzieniu radzieckim przy ul. Mała Łubianka. Przeżyliśmy tam chwile głębokiej zadumy, przenikniętej modlitwą za tych, którzy ponosili tutaj dotkliwe cierpienia duszy i ciała, upokorzenia i udręki. Modliliśmy się też za tych, którzy zostali powołani do życia wiecznego. Zawierzyliśmy to miejsce, wszystkich jego mieszkańców i pracowników Matce Bożej.

Zatrzymując się na Placu Czerwonym, ucałowaliśmy ze czcią jego bruk, przesiąknięty krwią, potem i łzami, a następnie odmówiliśmy różaniec fatimski […]. Z Czerwonego Placu, z różańcem w rękach, szliśmy wokół Kremla, a następnie wpuszczono nas do wewnątrz. Tutaj odwiedziliśmy trzy świątynie Kościoła prawosławnego”.

1991 – Poświęcono i otwarto sklep-księgarnię „Pallottinum” w Warszawie przy ul. Skaryszewskiej 12 (w miejscu dawniejszej tymczasowej kaplicy). Aktu tego dokonał ks. prowincjał Czesław Parzyszek.

1993 – W Prowincji Zwiastowania Pańskiego powstało Biuro Pielgrzymkowe Księży Pallotynów, przekształcone następnie w Duszpasterstwo Pielgrzymkowe Księży Pallotynów Apostolos (27 XII 1995).

1993 – Ks. Wendelin Maciej Ryś został koordynatorem (przewodniczącym) Apostolstwa Miłosierdzia Bożego – funkcję tę pełnił do 19 I 1996.

1994 – W Suwałkach odbyły się uroczystości pogrzebowe kl. Dominika Pawła Ambrosewicza. Mszy pogrzebowej przewodniczył bp ełcki Edward Samsel. Homilię wygłosił rektor seminarium ołtarzewskiego ks. Bogusław Szpakowski, a ks. prowincjał Mieczysław Olech złożył wyrazy podziękowań biskupowi, rodzicom i wszystkim zebranym. Wzruszające słowa nad grobem wypowiedział jego ojciec. Został pochowany na cmentarzu parafii św. Aleksandra w Suwałkach, w grobie rodzinnym.

2003 – W Poznaniu, w domu przy ul. Szelągowskiej, zmarła s. Wincenta Labuda (ur. 1923 w Paczewie, w pow. Kartuzy), pallotynka. W Zgromadzeniu przeżyła 57 lat, z których większość wypełniona byłą opieką nad chorymi i cierpiącymi.

Żywiła szczególne nabożeństwo do Chrystusa cierpiącego, a Koronka do ran Chrystusa była jej codzienną modlitwą. Z wielkim szacunkiem odnosiła się do przełożonych i ogromnie sobie ceniła odwiedziny sióstr kierujących Zgromadzeniem. Odznaczała się wielką pracowitością. Często powtarzała, że dla Pana Boga wszystko, co robimy, powinniśmy wykonywać solidnie. Tak starannie wypielęgnowanym ogrodem, jak ten przy ul. Szelągowskiej, nie mogła się poszczycić chyba żadna ze wspólnot. Cechą charakterystyczną siostry było również poczucie humoru. W naturze siostry leżała także troskliwość i opiekuńczość.

2004 – W Gnieźnie zmarł ks. Stanisław Kaźmierczak (ur. 1927 w Górze k. Jarocina, w archidiecezji poznańskiej), redaktor Wydawnictwa ,,Pallottinum”, ppłk Wojska Polskiego, kapłan archidiecezji gnieźnieńskiej.

15 XII 1989 dekretem Józefa kard. Glempa został inkardynowany do archidiecezji gnieźnieńskiej (od 1 I 1990), w której spędził większą cześć swego kapłańskiego żywota i z którą zawsze był bardzo blisko związany. Od 1992 był na emeryturze.

„W pamięci kapłanów i bliskich pozostał człowiekiem wielkiego serca, niezłomnego ducha i niezwykle otwartego umysłu. Był szczery, serdeczny i zawsze pogodny. Starał się służyć Panu Bogu i ludziom najlepiej, jak potrafił. Lubił naszą diecezję i dobrze się w niej czuł. Poznałem go, będąc jeszcze w seminarium. Pamiętam brewiarz, który przygotował, pracując w Wydawnictwie pallotynów. To był piękny modlitewnik. Zrobił na mnie ogromne wrażenie. Byliśmy mu za niego bardzo wdzięczni” (ks. Andrzej Grzelak).

2008 – W dniach 21-26 VII odbyło się Międzynarodowe Sympozjum Formacyjne dla braci Stowarzyszenia w Międzynarodowym Centrum Formacji Pallotyńskiej „Wieczernik”, przy Via Giuseppe Ferrari w Rzymie. Organizatorem sympozjum był Sekretariat ds. Formacji przy Zarządzie Generalnym. W spotkaniu wzięło udział 30 braci. Prowincję Chrystusa Króla reprezentowali: br. Piotr Chrzanowski, br. Stefan Nowak, br. Grzegorz Obrycki, br. Antoni Rutkowski oraz br. Wojciech Szporna z Rzymu.

W ramach prac w grupach bracia podejmowali dyskusje na tematy poruszone w konferencjach, dzielili się doświadczeniem różnorodnej pracy i wartościami płynącymi z braterskiego powołania. Bracia przeszli też śladami naszego Założyciela w Rzymie, a także odwiedzili Camaldoli, Rocca Priora i Grottaferrata.

2009 – Br. Aleksander Pałys złożył konsekrację wieczną.

2013 – W Czarnej odbyły się uroczystości pogrzebowe ks. Klemensa Rusina, Został pochowany w kwaterze pallotyńskiej na miejscowym cmentarzu parafialnym.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny