27 grudnia 2019
PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY
Kalendarium Pallotyńskie na 27 grudnia
2015 – Dokonało się przekształcenie rwandyjsko-kongijskiej Regii Świętej Rodziny w Prowincję o tym samym tytule. W wydarzeniu brał udział m.in. ks. Jacob Nampudakam, generał Stowarzyszenia, ks. Józef Lasak, prowincjał Prowincji Chrystusa Króla i ks. Grzegorz Młodawski, sekretarz ds. Misji. Nowa Prowincja, 14. z rzędu, liczyła 103 członków, w tym 55 księży, 2 braci, 30 kleryków i 15 nowicjuszy (dane z 31 XII 2014). Księża z Polski odbyli spotkania z Zarządem nowo powstałej Prowincji, z polskimi misjonarzami z Rwandy i Konga, nowicjuszami i klerykami z Wybrzeża Kości Słoniowej, którzy odbywają formację w Rwandzie oraz z dziećmi z Kinoni, objętymi Adopcją Serca.
Inne wydarzenia tego dnia:
1889 – Rada Generalna Stowarzyszenia ustanowiła ks. Heinricha Vietera przełożonym pallotyńskiej misji w Brazylii, która koncentrowała się na duszpasterstwie wśród włoskich emigrantów. Swoją siedzibę ks. Vieter ustanowił w Caxias. Kiedy 18 III 1890 otwarto w Kamerunie, ówczesnej kolonii niemieckiej, nową prefekturę apostolską, powierzono ją pallotynom, a Vietera ogłoszono pierwszym prefektem apostolskim Kamerunu.
1906 – Ks. Max Kugelmann, przełożony, generalny Stowarzyszenia pozwolił ks. Alojzemu Majewskiemu na założenie domu pallotyńskiego na ziemiach polskich.
1932* – Odpust w wadowickiej parafii Ofiarowania (w Świątyni) Najświętszej Maryi Panny. Sumę celebrował ks. rektor Leon Bemke w asyście ks. Michała Muszyńskiego i ks. Waleriana Siudy. Kazanie odpustowe wygłosił ks. prefekt Czesław Wędzioch (właściwy kaznodzieja ks. Władysław Baumgart musiał wyjechać do Torunia na pogrzeb).
1933 – Po raz pierwszy, przy okazji święta św. Jana Apostoła, w kaplicy parkowej i w kaplicy domowej w Ołtarzewie, uczestnikom liturgii podano poświęcone wino (według legendy św. Janowi podano w kielichu zatrute wino, które on zneutralizował znakiem krzyża).
1934* – Kronikarz kopiecki pod dniem dzisiejszym zapisał o wspólnym śpiewie kleryków i gimnazjalistów: „Prawie codziennie zbieramy się wieczorem na auli i śpiewamy poważne i wesołe kolędy. Szczególnym zainteresowaniem cieszą się kantyczki”.
1935 – Ks. Alfons Męcikowski, rektor Ołtarzewa rozpoczął rekolekcje dla księży w Wadowicach na Kopcu (z mieszkańców Ołtarzewa brał w nich udział ks. Franciszek Bobrowski).
1937 – Ks. Stanisław Szulmiński wyjechał do Lasek na rekolekcje (był tam też ks. Józef Jankowski) i na zjazd Apostolatu Pojednania.
– Ks. Norbert Pellowski, ekonom Ołtarzewa, urządził dla dzieci w kaplicy parkowej specjalne nabożeństwo – „Święto Młodzianków”.
1946 – Zarząd Prowincji Chrystusa Króla wydał rozporządzenie w sprawie sporządzenia na nowo testamentów oraz oświadczeń ze strony braci o bezinteresownej pracy dla Stowarzyszenia, gdyż poprzednie testamenty i oświadczenia zostały zniszczone w skutek działań wojennych.
1946 – Br. Paweł Kempa został przydzielony do domu w Gdańsku przy ul. Marii Skłodowskiej-Curie.
1948 – Ks. prowincjał Stanisław Czapla wziął udział w Konferencji Wyższych Przełożonych w Krakowie.
1956 – W Szczawnie-Zdroju zmarł ks. Augustyn Zaraza (ur. 1879 w Bredynkach (Bredinken), w parafii Biskupiec Reszelski, w diecezji warmińskiej), misjonarz w Urugwaju i Brazylii, profesor w Collegium Marianum, radca polskiej regii 1919-22, 1924-25, współzałożyciel Pobożnego Stowarzyszenia Misyjnego na ziemiach polskich. Ksiądz Augustyn bardzo cenił sobie nabożeństwo do Najświętszego Serca Jezusowego. Kochał Ojczyznę i rodaków. Z wielkim oddaniem pracował dla Kościoła i Stowarzyszenia.
1957 – koniec grudnia – Nowym superiorem Regii Miłosierdzia Bożego obrano ks. Wojciecha Turowskiego. Z tego powodu Zarząd Generalny Stowarzyszenia przedłużył obecnemu wówczas Zarządowi Regii urzędowanie do końca lutego 1958, aby ks. Turowski mógł zakończyć swoje sprawy w Rzymie. Ostatecznie 6 II 1958 ks. Wojciech Turowski złożył rezygnację z urzędu superiora Regii. Powodem rezygnacji był brak zdrowia i praca konsultora w Kongregacji ds. Sakramentów.
1964 – W Ząbkowicach Śląskich zmarł br. Leon Derda (ur. 1903 w Semlinie, w parafii Pinczyn, w diecezji chełmińskiej). W homilii pogrzebowej ks. radca prowincjalny Józef Dąbrowski podkreślił trzy charakterystyczne cechy osobowości br. Leona: cichość, pobożność i pracowitość.
1968 – W wypadku drogowym w okolicach Starogardu Gdańskiego zginął ks. Mieczysław Madejski (ur. 1933 w Osinkach, w parafii Czerwona, w diecezji sandomierskiej), profesor w Ołtarzewie, sekretarz Prymasowskiego Studium Życia Wewnętrznego, duszpasterz polonijny we Francji. Współbracia zgodnie podkreślali jego prawość charakteru, towarzyskie usposobienie i łatwość nawiązywania kontaktów z ludźmi, co zjednywało mu wielu przyjaciół i sympatyków.
1973 – W dniach 27-29 grudnia, w Ołtarzewie przebywał ks. Mieczysław Ziomkowski, kapelan misjonarek benedyktynek w Kwidzynie. Przybył tu z grupą ministrantów, by zapoznać ich z życiem seminaryjnym. Chcąc poznać życie i działalność różnych zakonów i zgromadzeń zakonnych odwiedzili też niektóre klasztory w Warszawie i Niepokalanów.
1976 – W Ołtarzewie, o godz. 15.00 rozpoczęły się obrady Zebrania Prowincjalnego, które potrwały do 5 I 1977. W związku z pojawieniem się różnic w rozumieniu pallotyńskości, przyrzeczeń i Ustaw, a w konsekwencji tego zarysowujące się nowe style życia, które budziły u jednych sprzeciw, a u drugich pełną akceptację, podkreślono pilną potrzebę większej świadomości tożsamości pallotyńskiej. Z powodu rozszerzenia zakresu prac i wzrostu liczby członków zauważono potrzebę reorganizacji zarządzania prowincją. Postulowano posłać więcej księży na studia specjalistyczne, propagować wśród współpracowników ideę misyjną oraz wzmocnić grupę rekolekcjonistów pallotyńskich.
1977 – Grupa kleryków z ks. prefektem Czesławem Parzyszkiem wyjechała do Zakopanego. Przebywali tam do 2 stycznia 1978.
1978 – W dniach 27 grudnia 1978 – 2 stycznia 1979 odbyły się dwa obozy kleryckie: w Tylmanowej, o charakterze formacyjnym dla kursu trzeciego i w Zakopanem – wypoczynkowy, dla kursu III, IV i VI. Przy okazji pobytu alumni zorganizowali dwa lub trzy razy akcję powołaniową na terenie Zakopanego.
1981 – Z braku księży i dużej odległości od centrum delegatury w Rio de Janeiro (ok. 1000 km), została zlikwidowana placówka pallotyńska przy parafii św. Jana Chrzciciela w Săo Joăo de Triunfo w Paranie (Brazylia).
1982 – Od 27 do 31 XII trwały w Ołtarzewie obrady Zebrania Prowincjalnego. Przewodniczył mu przybyły z Rzymu, ks. generał Alojzy Żuchowski. Uczestnikami Zebrania byli przedstawiciele krajowych i zagranicznych wspólnot Polskiej Prowincji. W obradach brał także udział przedstawiciel alumnów, kl. Jacek Nowak.
Odbyło się ono w ramach jubileuszu 75.lecia istnienia pallotynów na ziemiach polskich oraz w jubileuszowym roku maryjnym, 600.lecia Obecności Maryi w Cudownym Obrazie na Jasnej Górze i w naszym Narodzie, a także we wspólnotach i placówkach pallotyńskich. Głównym tematem zebrania była problematyka apostolstwa świeckich. Podczas Zebrania podkreślono, że twarde prawa stanu wojennego w kraju dotkliwie ograniczyły działalność Stowarzyszenia, tak w wymiarze wspólnotowym jak i duszpasterskim. Wybrano także delegatów na Zebranie Generalne.
1984 – Ks. Francis Hunold Werner SAC złożył rezygnację z funkcji administratora apostolskiego diecezji Raipur w Indiach. Funkcję tę spełniał od 1974, przejmując ją po nagłej śmierci Hannsa A. Weidnera SAC. Ks. Werner zmarł w Bangalore 16 IV 2004.
1988 – W dniach 27-31 XII odbywały się w Ołtarzewie obrady Zebrania Prowincjalnego. W Zebraniu uczestniczył ks. radca generalny Jan Korycki. Wśród zadań wewnętrznych prowincji wymieniano: 1. Ustawiczne pogłębianie ducha charyzmatu Założyciela w życiu i pracy wspólnot oraz poszczególnych członków; 2. Lepszą znajomość naszego Prawa i troskę o życie zgodne z Prawem; 3. Przygotowywanie kadry wychowawczej i ludzi do podjęcia zadań, właściwych naszemu charyzmatowi; 4. Program formacji braci. W pracach na zewnątrz podkreślano: 1. Intensyfikację wszelkich form duszpasterskich, szczególnie duszpasterstwo powołań, Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego, apostolstwo prasy, zdynamizowanie zespołu rekolekcyjno-misyjnego, animację parafii w duchu pallotyńskiego charyzmatu, stworzenie dzieł miłosierdzia; 2. Ustawiczną troskę o wypracowanie form współpracy ze świeckimi, na wszelkich poziomach pracy; 3. Popieranie rozwoju pracy misyjnej; 4. Kontynuację współpracy z innymi prowincjami i regiami w Stowarzyszeniu. Referat programowy wygłosił sekretarz generalny ds. Apostolstwa ks. Jan Kupka pt. „Na wspólnej drodze wspólna służba”, który był jednocześnie tematem programowym najbliższego Zebrania Generalnego.
1992 – W szpitalu w Warszawie zmarł ks. Józef Dąbrowski (ur. 1914 w Szczepankowie k. Lubawy, w parafii Prątnica, w diecezji chełmińskiej), redaktor „Królowej Apostołów” i dyrektor drukarni w Ołtarzewie, profesor w Seminarium, radca prowincji 1947, wiceprowincjał 1959-72, prowincjał 1972-78, dyrektor Wydziału ds. Zakonnych przy Sekretariacie Prymasa Polski, członek i sekretarz Komisji Episkopatu ds. Duchowieństwa, rekolekcjonista.
Był gorliwym kapłanem, zawsze wiernym Magisterium Kościoła i jego pasterzom. Żył kultem św. Józefa i Maryi, stąd też często pojawiało się jego zawołanie: „O, Królowo Świata”. Szczególnie cenił sobie modlitwę różańcową i brewiarz. Z dużą kulturą głosił słowo Boże i starał się nim żyć na co dzień. Promieniował na innych wewnętrznym spokojem i solidnością wykonywanych obowiązków. Wielu, którzy go spotykali w swym życiu, podkreślało jego humanitas, niezwykłą kulturę, poczucie humoru i wrażliwość na ludzkie potrzeby. W każdym człowieku widział tajemnicę Boga, którą tak jak św. Pallotti chciał uszanować jako wielką świętość. Chciał być wszystkim dla wszystkich.
1994 – W Warszawie rozpoczęły się obrady Zebrania Prowincjalnego, pierwszego po przekształceniu Prowincji Chrystusa Króla. Trwały one do 29 XII.
1994 – W dniach 27-30 XII odbyło się w Częstochowie I Zebranie Prowincjalne Prowincji Zwiastowania Pańskiego.
1995 – Biuro Pielgrzymkowe Księży Pallotynów (utworzone w 1993), przekształcono w Duszpasterstwo Pielgrzymkowe Księży Pallotynów Apostolos (obecnie: Biuro Pielgrzymkowo-Turystyczne APOSTOLOS Sp. z o.o., ul. Kordeckiego 49, Częstochowa. Siedziba biura znajduje się przy ul. Św. Barbary 1/3 w Częstochowie).
2008 – W Gnieźnie zmarła s. Ewencja Garlikowska, pallotynka (ur. 1934 we wsi Kłonówek, w obecnej diecezji radomskiej). Przez wszystkie lata życia w Zgromadzeniu, z charakterystyczną dla siebie gorliwością, służyła umiłowanemu Bogu przez modlitwę i każdą pracę, którą przyjmowała z wiarą jako wolę Bożą w stosunku do swojego życia. Pracowała m.in. w Ołtarzewie (w kuchni, a potem w pralni).
2010 – W kościele pw. św. Jana Ewangelisty w Szczecinie poświęcono nową kaplicę papieską, łącznie z figurą i witrażem.
2014 – W Bielsku-Białej zmarł ks. Franciszek Mąkinia (ur. 1935 w Pewli Wielkiej, pow. Żywiec), historyk i mecenas sztuki kościelnej, redaktor Pallottinum, wykładowca w seminarium i KUL, budowniczy kościoła parafialnego i kaplicy publicznej na Dębowcu w Bielsku-Białej, dyrektor junioratu braci.
Ci, którzy bezpośrednio korzystali z posługi ks. Franciszka doświadczali jego błyskotliwego umysłu, promiennego i jasnego spojrzenia, jego dobrego uśmiechu, jego pogodnego, pocieszającego słowa, które miał dla każdego. Ksiądz Franciszek nie mówił nic złego o bliźnich. „Przy nim plecy drugiego człowieka były bezpieczne” (F. Mąkinia). Jeżeli mówił, to tylko dobrze. Zachowywał wszystkich w pamięci, dyskretnie troszczył się o innych, proponując pomoc z delikatnością, dyskrecją i subtelnością.
Ksiądz Franciszek prowadził szeroką działalność kulturalną jako promotor i sponsor wielu dzieł artystycznych Zakopanego, Czarnej, Poznania, Bielska-Białej i wielu młodych artystów. Uwielbiał piesze wędrówki po górach, najczęściej z młodzieżą lub w grupie przyjaciół. Miał wyczucie artysty w ubiorze i otaczających go kwiatach i drobiazgach – bardzo lubił fioletowy kolor. Nazywano go humanistą pallotyńskim, ponieważ można było z nim prowadzić rozmowy na przeróżne tematy.
2018* – O godz. 13:00, w kościele parafialnym pw. Zesłania Ducha Świętego w Otwocku (ul. Żeromskiego 6) rozpoczęły się uroczystości pogrzebowe ks. Andrzeja Biernackiego, długoletniego formatora nowicjuszy, alumnów, braci i sióstr. Pełnił funkcje: socjusza mistrza nowicjatu, spowiednika nowicjuszy, alumnów i sióstr, ojca duchownego alumnów, dyrektora (kierownika) junioratu braci oraz kapelana klarysek. Ceremonii pogrzebowej przewodniczył ks. Zenon Hanas, przełożony prowincjalny Prowincji Chrystusa Króla. Homilię wygłosił ks. prof. Czesław Parzyszek. We Mszy Świętej wzięło udział ok. 80 kapłanów, diakon, 3 alumnów pallotyńskiego Seminarium, bracia pallotyni, siostry zakonne i licznie zgromadzeni wierni świeccy. Na zakończenie Eucharystii, ks. Adrian Galbas SAC – przełożony prowincjalny Prowincji Zwiastowania Pańskiego, wygłosił mowę pożegnalną w imieniu pallotyńskich polskich Prowincji. Słowa wdzięczności za życie ks. Biernackiego, wypowiedziała także rodzina, proboszcz rodzinnej parafii Zmarłego oraz współbrat kursowy, ks. Mieczysław Olech.
Doczesne szczątki zmarłego zostały złożone w kwaterze pallotyńskiej na Katolickim Cmentarzu Komunalnym przy ul. M. Andriollego w Otwocku. Ceremonie pogrzebowe na cmentarzu poprowadził ks. Krzysztof Wojda, rektor wspólnoty miejscowej i proboszcz parafii w Otwocku.
ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny
