Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 27 listopada

1941 – W nocy, w baraku obozowym nr 13, na terenie obozu pracy przymusowej (łagru) nr 3 na Wietłosianie, w Uchcie (Republika Komi), zmarł ks. Stanisław Szulmiński (ur. 1894 w Odessie n. Morzem Czarnym), więzień i męczennik tego łagru, apostoł pojednania. Przybył tam wraz z innymi więźniami 19 III 1941 i pomimo zwolnienia (dokument z 1 VIII 1941) pozostał dobrowolnie w łagrze.

Zachowany dokument zgonu i pogrzebu wymienia chorobę serca jako główną przyczynę śmierci, ponadto ogólne wyczerpanie organizmu i towarzyszące mu przeziębienie. Natomiast dr Paczkowski uważał, że kapłan został uśmiercony przez władze obozowe. Dzień później jego zwłoki zostały prawdopodobnie wrzucone do wspólnej mogiły, wyrąbanej w lodowatej ziemi i pochowane na terenie obozu na Wietłosianie (według dokumentacji obozowej). Proces beatyfikacyjny sługi Bożego został otwarty przez abpa Tadeusza Kondrusiewicza w 2003.

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1892 – Ks. dr Gyrdt Franz, kanonik kapituły wrocławskiej i prob. wałbrzyski, pokrył koszta związane z lokalizacją nowego cmentarza w Wałbrzychu.

1907 – W celu rozwoju zewnętrznego Stowarzyszenia, ks. Max Kugelmann, przełożony generalny Stowarzyszenia, zatwierdził „Statut dla księży zjednoczonych Stowarzyszenia Misyjnego wpisanych według myśli Czcigodnego Wincentego Pallottiego”. Statut podpisał bp Aversy, Francesco Vento. Z jego diecezji do Stowarzyszenia wpisało się 54 kapłanów.

1916 – Br. Walenty Przybylski został zmobilizowany do armii niemieckiej. Utykającego brata odwiózł na dworzec ks. Alojzy Majewski. Z racji choroby zatrzymano go w koszarach w Jarocinie. Pomagał w biurach i magazynach. Powrócił do Wadowic już w 1917.

1927 – Uczniowie Collegium Marianum wystawili w wadowickim „Sokole” sztukę sceniczną o tematyce misyjnej pt. „Andaluma”. Sala „Sokoła” wypełniona była po brzegi; wśród widzów było dużo młodzieży szkolnej oraz kilku księży.

1938 – Przy kościele św. Floriana na Pradze, ks. Stanisław Czapla wyświetlił dla dobrodziejów pallotyńskich film misyjny.

– W kaplicy parkowej w Ołtarzewie rozpoczęto wyjaśnianie wiernym tekstów liturgicznych.

1942 – W Warszawie urodził się Henryk Hoser, lekarz, pallotyn, misjonarz w Rwandzie, od 22 I 2005 sekretarz pomocniczy Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów, przewodniczący Papieskich Dzieł Misyjnych i abp tytularny Tepelte, od 24 V 2008 bp diecezjalny warszawsko-praski.

1948 – Polecenie kard. Stefana Adama Sapiehy z 22 XI (– zob. 22 XI, 26 XI), dotyczące zmiany profilu gimnazjum na Kopcu, zostało przedstawione na zebraniu profesorskim. Postanowiono na nim, by decyzję o zmianie charakteru szkoły (na Małe Seminarium Duchowne) przekazać uczniom, dając im możliwość wyboru szkoły. Po przekazaniu tej informacji, kilku z nich przeszło do szkół państwowych.

1949 – Kongregacja Świętych Obrzędów wydała dekret stwierdzający zaistnienie dwóch cudów dokonanych za przyczyną Wincentego Pallottiego. Posiedzenie przygotowawcze konsultorów Kongregacji w tej sprawie odbyło się 22 XI. Beatyfikacji Wincentego dokonał 22 I 1950 papież Pius XII, dokładnie 100 lat od jego śmierci.

1956 – Po „odwilży październikowej”, ks. prowincjał Stanisław Czapla jeszcze raz prosił kard. Stefana Wyszyńskiego o pozwolenie na budowę kościoła pw. Miłosierdzia Bożego w Warszawie na Mokotowie, na tzw. Wierzbnie, przypominając, że taką zgodę wydał już jego poprzednik, August kard. Hlond. Poprzednie pismo z 30 VIII 1949, życzliwie przyjęte przez abpa Wyszyńskiego, spotkało się z odmową władz cywilnych. Podobny był los i obecnego pisma.

1965 – Ks. Franciszek Gal objął obowiązki proboszcza w Chełmnie i pełnił je do 1968. Jego dziełem było odnowienie wnętrza kościoła.

1974 – Delegaci Zebrania Prowincjalnego spotkali się ze wspólnotą seminaryjną. Zebranie Prowincjalne obradowało w Ołtarzewie od 18 do 29 listopada tr.

1975 – Ks. Stanisław Rudziński poprowadził w Ołtarzewie Dzień skupienia dla współpracowników z Milanówka i Grodziska, na który przybyło ok. 100 osób.

– Swój Dzień skupienia przeżywała też w Ołtarzewie grupa chłopców, kandydatów do Stowarzyszenia. Po południu obejrzeli wraz ze współpracownikami pallotyńskimi sztukę „Święty Paweł”, odegraną przez alumnów Seminarium.

1980 – W dniach 26 i 27 listopada Seminarium w Ołtarzewie przeżywało Dni pamięci poświęcone świątobliwemu kapłanowi, Stanisławowi Szulmińskiemu, w 39. rocznicę jego śmierci. W wygłoszonych referatach ukazywano nowe szczegóły biograficzne oraz duchowość Apostoła Wschodu. W czasie sympozjum zawiązał się Komitet Obchodów 40. Rocznicy Śmierci Ks. Stanisława Szulmińskiego. W jego składzie znaleźli się: ks. Eugeniusz Weron (przewodniczący), ks. Franciszek Bogdan, br. Franciszek Dziczkiewicz, ks. Roman Dzwonkowski, ks. Roman Forycki, ks. Tadeusz Gliński, kl. Andrzej Kaim, ks. Józef Kloc, ks. Henryk Popiel i ks. Augustyn Urban. Utworzona została Komisja Wykonawcza w składzie: ks. Roman Forycki (przewodniczący), ks. Eugeniusz Weron i ks. Tadeusz Gliński.

Na wieczornej akademii alumni przedstawili małą inscenizację paru fragmentów z życia ks. Szulmińskiego.

W czasie trwania Sympozjum uczestnicy mogli pogłębić swoją wiedzę o katolickich Kościołach Wschodu, dzięki wystawie zatytułowanej: „Ex oriente lux”.

1981 – 40. rocznicę śmierci ks. Stanisława Szulmińskiego Ołtarzew uczcił jubileuszowym sympozjum (26 – 29 listopada). W wigilię rocznicy śmierci Szulmińskiego, wprowadzenie do wydarzenia zrobił ks. Eugeniusz Weron, przewodniczący Komitetu Obchodów 40. Rocznicy Śmierci Ks. Stanisława Szulmińskiego. Został też wygłoszony referat ks. dra Józefa Stopniaka z ATK, na temat: „Zarys dziejów unii kościelnej od wybuchu II wojny światowej po czasy obecne”. Została również odprawiona uroczysta Msza św. w obrządku wschodnim. Homilię wygłosił prowincjał bazylianów, o. Teofil.

Drugi dzień sympozjum rozpoczęła Msza św. koncelebrowana z udziałem przedstawicieli domów pallotyńskich. Homilię wygłosił ks. prowincjał Henryk Kietliński. Po Mszy św. rozpoczęła się uroczysta akademia rocznicowa, podczas której wygłoszono dwa referaty: ks. Henryka Popiela, „Sens ofiary życia ks. Stanisława Szulmińskiego” i ks. Eugeniusza Werona, „Życie wewnętrzne ks. Stanisława Szulmińskiego w świetle jego notatnika duchowego”.

Wygłoszone referaty ukazywały apostolską działalność i śmierć ks. Szulmińskiego. Za pośrednictwem Jerzego Szulmińskiego z Argentyny, brata ks. Stanisława (w sympozjum uczestniczyła jego córka Irena Natalia) nawiązano kontakt z towarzyszami obozowej niedoli Męczennika i zdecydowano, że do Londynu uda się ks. Henryk Popiel, aby spotkać się z nimi i zebrać potrzebne świadectwa o życiu i śmierci ks. Stanisława w Uchcie.

Po akademii i obiedzie odbyła się inscenizacja rocznicowa, ukazująca w skrócie życie ks. Stanisława Szulmińskiego. Scenariusz napisał kl. Andrzej Kaim, natomiast stroną reżyserską zajęli się: kl. Eugeniusz Stefan i kl. Michał Woś.

Komitet obchodów 40.lecia śmierci ks. Stanisława Szulmińskiego koordynował organizacją uroczystości i miał zatroszczyć się o uzupełnienie braków informacyjnych w biografii męczennika. Wydano też drukiem teksty zawierające zwięzły życiorys i modlitwę o wyniesienie na ołtarze.

Ks. Jan Młyńczak wykonał kolorowy portret męczennika.

1986 – Wieczorem odbyła się w Ołtarzewie premiera sztuki jesiennej, którą napisał i wyreżyserował dk. Bogdan Rudnicki. Podkreślano dobrą grę aktorów: diakona Andrzeja Gładysza i kl. Sławomira Bajewa oraz znakomitą scenografię, przygotowaną przez zespół pod kierunkiem kl. Piotra Niedzieli.

– W Ołtarzewie odbył się doroczny zjazd rodziców alumnów kursu pierwszego.

1987 – W tegorocznej Seminaryjnej Olimpiadzie oficjalna punktacja wyglądała następująco: kurs 4 – 81, kurs 5 – 43, kurs 3 – 41, kurs 6 – 29, kurs 1 – 22 i kurs 2 – 15 punktów.

1988 – Gościem Ołtarzewa przez kilka dni był ks. Bernhard Scholz SAC (+1997) z regii austriackiej.

1989 – Tytuł docenta otrzymał ks. doktor habilitowany Paweł Góralczyk.

1990 – W Ołtarzewie ks. Eugeniusz Leśniak, dyrektor Pallotyńskiego Ośrodka Duszpasterstwa Powołań, odprawił dla alumnów Mszę św. i wygłosił homilię.

1990 – W szpitalu w Warszawie zmarł ks. Edmund Winklarz (ur. 1915 w Grzybnie k. Chełmna, w diecezji chełmińskiej), kierownik Sekretariatu Prowincjalnego od 1977. Przez 13 lat, choć był kierownikiem Sekretariatu, zawsze chętnie służył pomocą kapłańską – w kaplicy sióstr franciszkanek od cierpiących czy w kościele św. Anny, odprawiając w niedziele mszę w języku niemieckim dla pracowników ambasady niemieckiej w Warszawie. Był człowiekiem wielkiej pracowitości i nie opuszczał zbyt łatwo miejsca pracy. W swoim biurze przebywał od rana do późnych godzin, nawet nocnych.

1991 – W 50. rocznicę śmierci ks. Szulmińskiego rozpoczął się „Rok Ks. Stanisława Szulmińskiego” (27 XI 1991 – 27 XI 1992). W pierwszym dniu obchodów 50. rocznicy śmierci (26 XI) uroczystą Eucharystię w obrządku wschodnim celebrowali Ojcowie Bazylianie z Warszawy. Kolejnego dnia (27 XI) odbyło się najpierw „Spotkanie studyjne: ks. Stanisław Szulmiński SAC. Osoba i dzieło”, obejmujące następujące zagadnienia:  „Biografia ks. Szulmińskiego” (ks. Henryk Popiel), „Uchta dziś” (ks. Bogusław Szpakowski), „Duchowość” (ks. Roman Forycki), „Działalność naukowo-wychowawcza” (ks. Eugeniusz Weron), „Apostolat Pojednania” (ks. Andrzej Kaim).

Biskup Władysław Miziołek przewodniczył uroczystej Eucharystii. Po obiedzie odśpiewano Akatyst ku czci Najświętszej Maryi Panny i odbyło się nadanie imienia Księdza Stanisława Szulmińskiego, sali wykładowej nr 1. Wieczorem klerycy urządzili spektakl teatralny pt. „Niedaremny dar życia”, poświęcony pamięci ks. Szulmińskiego.

1992 – W Ołtarzewie zakończono obchody 50. rocznicy śmierci ks. Stanisława Szulmińskiego. Dwudniowy program modlitewno-studyjny wyglądał następująco: pierwszego dnia odbyły się uroczyste nieszpory w obrządku wschodnim i odśpiewano Akatyst do najsłodszego Pana naszego Jezusa Chrystusa (starożytny hymn Kościoła bizantyjskiego), które wykonali księża prawosławni z Warszawy.

Drugiego dnia wygłoszono dwa referaty: „Idee ekumenizmu słowiańskiego w XIX wieku” (ks. prof. Leonard Górka SCD z KULu) i „Ks. Stanisław Szulmiński na tle losów duchownych katolickich w ZSRR” (ks. prof. Roman Dzwonkowski SAC). Eucharystii przewodniczył bp Władysław Miziołek.

1994 – W 53. rocznicę śmierci ks. Szulmińskiego Eucharystii w Ołtarzewie przewodniczył i homilię wygłosił ks. prof. Eugeniusz Weron. Tego dnia klerycy bazyliańscy studiujący w Metropolitalnym Wyższym Seminarium Duchownym w Warszawie, wraz ze swoim prowincjałem, prowadzili w kościele ołtarzewskim nieszpory w obrządku wschodnim.

1995 – Z okazji 54. rocznicy śmierci ks. Szulmińskiego odprawiono w Ołtarzewie Mszę św. w obrządku greckokatolickim. Liturgię współtworzył chór złożony z alumnów Zakonu Ojców Bazylianów. Homilię poświęconą osobie ks. Szulmińskiego wygłosił ks. profesor Eugeniusz Weron.

1996 – Zmarła s. Kinga Kosiedowska (ur. 1913 w Orliku k. Chojnic, w diec. chełmińskiej), pallotynka. Już w 1945 przybyła do Gdańska i tu organizowała dom dla powojennych sierot, i choć zmieniał on kilkakrotnie swój charakter (na skutek zarządzeń ówczesnych władz miasta), ona pełniła w nim różne obowiązki – m.in. przez 15 lat była jego kierowniczką. Równocześnie katechizowała przez 30 lat.

1998 – Wieczorem w Ołtarzewie br. Franciszek Dziczkiewicz przybliżył najmłodszym współbraciom postać Sługi Bożego ks. Stanisława Szulmińskiego.

2001 – Z okazji 60. rocznicy śmierci ks. Stanisława Szulmińskiego przypomniano działalność i męczeńską śmierć ks. Szulmińskiego poprzez Sympozjum. Do południa wygłoszono następujące referaty: „Ks. S. Szulmiński jako prekursor soborowego ekumenizmu” (ks. Eugeniusz Weron); „Obóz pracy (łagier) w Uchcie. Historia obozu – warunki życia – praca – łagiernicy” (ks. Andrzej Kaim); „Ks. S. Szulmiński w świetle akt obozowych: przesłuchania w Baranowiczach – akta obozowe – akt zgonu” (ks. Bogusław Szpakowski). Mszy św. przewodniczyli i homilię wygłosili Księża Prowincjałowie obu Prowincji. Sympozjum zakończono referatem ks. Henryka Kietlińskiego: „Czy na pewno męczennik?”.

Przy okazji tej rocznicy pojawiły się publikację artykułów w prasie polskiej i zagranicznej. Ukazały się także pozycje książkowe, poświęcone męczennikowi łagrów sowieckich, apostołowi ekumenizmu i pojednania Kościołów wschodniego i zachodniego.

2001 – W dniach 25 – 27 listopada odbyło się w Ołtarzewie spotkanie formatorów pallotyńskich. Rozpoczęto je w niedzielę 25 listopada wieczornicą z okazji uroczystości Chrystusa Króla Wszechświata.

Następnego dnia wysłuchano relacji ze Spotkania formatorów pallotyńskich w Grottaferrata (8 – 17 października 2001), po której nastąpiła praca w grupach nad „Ratio formationis” i podsumowanie pracy w grupach. Po obiedzie przedstawiono uczestnikom sesji wyniki badań, które zatytułowano: „Powołani na początku Trzeciego Tysiąclecia w świetle relacji z badań seminarzystów i refleksji nad psychiczną kondycją współczesnego księdza”. Dalej odbył się kolejny etap prac w grupach, a następnie po Spotkaniu Rady Domowej i Ojców Duchownych Ołtarzewa z Księżmi Prowincjami, dokonano podsumowania popołudniowej pracy w grupach. Ostatniego dnia uczestnicy spotkania wzięli udział w sympozjum poświęconym ks. S. Szulmińskiemu.

2003 – W 62. rocznicę męczeńskiej śmierci Sługi Bożego ks. Stanisława Szulmińskiego, Wspólnota Ewangelizacji Wschodu przygotowała w kościele seminaryjnym specjalne nabożeństwo o godz. 20:00.

– Tego dnia piłkarska reprezentacja Seminarium ołtarzewskiego rozegrała mecz z WSD Białystok, aktualnymi mistrzami Europy Reprezentacji Seminaryjnych, w ramach ligi międzyseminaryjnej. Wygrał Ołtarzew stosunkiem 3:1. Bramki strzelili: kl. Karol Kutkiewicz (dwie) i diakon Tomasz Wiśniewski.

2006 – W Szpikołosach k. Hrubieszowa, na cmentarzu parafialnym – obok swej mamy, zgodnie z testamentem, został pochowany ks. Tadeusz Nazar, profesor Seminarium, rekolekcjonista.

2008 – Perkusista zespołu Skaldowie, Jan Budziaszek, wygłosił w Seminarium w Ołtarzewie konferencję do kleryków.  Od wielu lat ten muzyk jeździł po Polsce oraz świecie głosząc rekolekcje i dając świadectwo własnego życia duchowego. Choć wielu uznawało, że legendarny perkusista Skaldów zwariował, on wiedział, że dopiero wtedy odnalazł drogę do szczęścia w życiu. Polega ono na tym, aby każdego człowieka traktować jako wyjątkowego, a spotkanie z nim jako największy dar od Pana Boga, „bo każdy człowiek ma coś takiego, w czym jest lepszy od nas”. Takiego podejścia do człowieka uczy nas Matka Boża i jej różańcowa modlitwa, do której Budziaszek zachęcał gorąco kleryków.

2011 – W Gietrzwałdzie, w dniach 26-27 XI, odbyły się obchody 30. rocznicy pierwszych objawień maryjnych na ziemi afrykańskiej w Kibeho. Pallotyński Sekretariat Misyjny Prowincji Chrystusa Króla reprezentowali: ks. Roman Rusinek i br. Zdzisław Olejko, misjonarz z Rwandy. Głównym organizatorem obchodów rocznicowych była Fundacja Samarytanie – jej przewodniczący p. Adam Sobiech, przybył do Gietrzwałdu wraz z liczną grupą pielgrzymów z Trójmiasta.

2011 – W dniach 25-27 XI Pallotyński Ośrodek Powołań „Apostoł” zorganizował dla lektorów w Świętej Katarzynie k. Kielc „Warsztaty Słowa”. Ośrodek jest pomysłodawcą tej formy spotkania, które odbyło się już po raz czwarty. W zajęciach warsztatowych prowadzonych przez p. Martę Hajduk-Banasiak uczestniczyło 41 lektorów z Krakowa, Otwocka, Sandomierza, Zakopanego, Kutna, Radomia, Ożarowa Mazowieckiego oraz z Pallotyńskiego Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Batorego z Lublina.

2014 – Przełożony generalny Stowarzyszenia, ks. Jakcob Nampudakam, jeden z 47. członków Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, mianowanych przez Ojca Świętego, wręczył pap. Franciszkowi medal z wizerunkiem św. Wincentego Pallottiego. Odbyło się to w czasie sesji plenarnej Kongregacji, która obradowała od 25 do 29 XI w Augustianum w Rzymie (tematem sesji było: „Nowe wino w nowych bukłakach (Mk 2,22). Życie konsekrowane w 50 lat od konstytucji Lumen gentium i dekretu Perfectae caritatis”). W sesji plenarnej, wraz z kardynałami biskupami i wyższymi przełożonymi, pochodzącymi z całego świata, uczestniczył pap. Franciszek.

2015 – W dniach 27-30 XI przebywała w Polsce p. Donatella Acerbi, przewodnicząca Generalnej Koordynacyjnej Rady Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego. 27 XI, w sekretariacie ZAK, w domu prowincjalnym SAC w Warszawie, spotkała się z przewodniczącą KRK ZAK s. Anną Ozon SAC oraz jej zastępcą, ks. Stanisławem Stawickim SAC, a następnie odbyła spotkanie z ks. Józefem Lasakiem, przełożonym prowincjalnym Prowincji Chrystusa Króla. 28 XI spotkała się w Konstancinie-Jeziornie z przedstawicielami KRK ZAK, a następnie uczestniczyła w dwudniowym XVI Sympozjum Instytutu Pallottiego (28-29 XI pod tytułem: „Mistyczna droga Pallottiego”, cz. I). 29 XI odwiedziła Dom Prowincjalny sióstr pallotynek.

2016 – W parku ołtarzewskim, ks. prowincjał Zenon Hanas SAC poświęcił kapliczkę św. Stanisława Kostki, upamiętniającą powstanie w 1939 parafii pod tym tytułem w Ołtarzewie. Wcześniej ks. Hanas przewodniczył Mszy św. w kościele ołtarzewskim i wygłosił Słowo Boże.

Duszpasterstwo na terenie Ołtarzewa i Ożarowa prowadzili od 1927 ołtarzewscy pallotyni. Był to wówczas teren parafii Żbików. Funkcję filii parafii pełniła kaplica pw. św. Wojciecha (poświęcona 25 III 1928), mieszcząca się w parku ołtarzewskim, który z kolei należał do Towarzystwa Miłośników Ołtarzewa. Kaplica była w dworku, niegdyś należącym do rodziny Kierbedziów, a następnie do Kacprzyckich. Z inicjatywy Towarzystwa część dworku przeznaczono na kaplicę.

Parafię ołtarzewską erygował w 1939 abp Stanisław Gall. Powadzili ją księża diecezjalni, a pierwszym proboszczem był ks. Romuald Kozłowski (instalacja proboszcza odbyła się 13 VIII 1939 i funkcję tę pełnił do14 IX 1945). Dworek-kaplica i mieszkanie proboszcza spłonęły 8 IX 1939. Na kaplicę przeznaczono wtedy refektarz w domu pallotynów w Ołtarzewie. Podczas wojny kaplica mieściła się też w domu prywatnym przy ul. Zamoyskiego 12, a następnie w budynku Huty Szkła w Ożarowie. Kolejny proboszcz ks. Emilian Skrzecz otrzymał po wojnie w centrum Ożarowa plac pod budowę kościoła. Powstał tam drewniany kościół-barak pw. św. Andrzeja Boboli, który poświęcono w 1946.

2017 – O godz. 11.00 w katedrze św. Michała Archanioła i św. Floriana Męczennika na Pradze, abp Henryk Hoser, ordynariusz warszawsko-praski, świętował 75. rocznicę urodzin. „Urodziłem się o godz. 12.00, w południe [27 XI 1942]. Dzień i godzina, gdy Pan Jezus został ukrzyżowany. Przez całe życie towarzyszyło mi cierpienie. Ten cień Krzyża, który mnie nigdy nie opuszczał i który trwa. Za to, Panu Bogu dziękuję, za to, że mnie uznał godnym współcierpieć z Nim”.

Uroczystość zgromadziła biskupów warszawskich na czele z kard. Kazimierzem Nyczem, abpem Tadeuszem Wojdą SAC, ponad 200. kapłanów, siostry zakonne i licznych wiernych diecezjan Jubilata. Byli także parlamentarzyści i członkowie rządu. List z przesłaniem od prezydenta Rzeczpospolitej Andrzeja Dudy, w którym dziękował za lata posługi „lekarza ciał i dusz”, odczytał minister Adam Kwiatkowski. Homilię wygłosił prowincjał Prowincji Chrystusa Króla, ks. dr Zenon Hanas SAC. Pallotynów reprezentowali liczni przedstawiciele domu warszawskiego (m.in. wiceprowincjał ks. Waldemar Pawlik, sekretarz prowincjalny ks. Grzegorz Kurp, ks. Czesław Parzyszek), ząbkowskiego i ołtarzewskiego (ks. rektor Mirosław Mejzner i ks. Marian Kowalczyk).

Na zakończenie Mszy św. Jubilat podkreślił swoją przynależność do rodziny pallotyńskiej oraz dziękował za modlitwy w czasie, gdy rok temu zachorował na malarię.

2018 – Z inicjatywy Ośrodka Postulacji została odprawiona uroczysta Msza św. w kościele Chrystusa Króla w Warszawie o rychłą beatyfikację Sługi Bożego ks. Stanisława Szulmińskiego SAC. Mszy przewodniczył ks. Jan Korycki SAC, dyrektor Ośrodka Postulacji, a okolicznościowe kazanie wygłosił ks. Przemysław Krakowczyk SAC.

Dopełnieniem uroczystości było spotkanie wspólnoty z ks. J. Koryckim, który przedstawił dotychczasową historię procesu beatyfikacyjnego ks. S. Szulmińskiego.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny