Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 28 listopada

1981 – Rozpoczęły się objawienia Matki Bożej w Kibeho w Rwandzie. Tego dnia uczennica szkoły średniej, Alphonsine Mumureke, ujrzała Panią niezwykłej urody, która przedstawiła się jako „Matka Słowa” („Jestem Matką Słowa” oraz „Jestem Bożą Rodzicielką” i „świat jest w bardzo złym stanie, zmierza drogą prowadzącą do śmierci, zagłady i samounicestwienia”). Wkrótce widzącymi okazały się jeszcze: Nathalie Mukamazimpaka i Marie Claire Mukangango (zginęła w 1994 podczas wojny domowej).

Maryja w Kibeho wzywała świat do nawrócenia, zachęcając m.in. do modlitwy bez obłudy. Przypominała, by ludzie kochali modlitwę różańcową i Różaniec do Siedmiu Boleści. Stanowczo zapraszała do nawrócenia serc, poprzez przyjęcie Bożej Miłości i do nieustającej modlitwy za Kościół i o pokój na świecie. Objawienia trwały do 28 XI 1989. Z okazji zakończenia Roku Maryjnego, bp Jean Baptiste Gahamanyi z Butare, zatwierdził 15 VIII 1988 kult publiczny w miejscu objawień. 20 XI 1993, rok po wmurowaniu kamienia węgielnego pod Sanktuarium, biskup poświecił tymczasową kaplicę, urządzoną w jednej z sypialń uczennic szkoły.

29 VI 2001 objawienia zostały oficjalnie uznane przez Kościół (bp Augustin Misago, ordynariusz Gikongoro). Od 2003 w Sanktuarium Matki Bożej w Kibeho pracują pallotyni.

2011 – W Kibeho, w dniach 26 – 28 XI trwały uroczystości upamiętniające 30.lecie objawień maryjnych i 10. rocznicę zatwierdzenia ich przez Kościół. Ok. 40 tys. pielgrzymów z regionu Wielkich Jezior, a także z Europy i USA wzięło udział w Eucharystii, której 28 XI przewodniczył miejscowy ordynariusz Augustin Misago. Biskup w homilii podkreślił, że wzywające do nawrócenia i pojednania orędzie Matki Słowa jest przesłaniem nie tylko dla Afryki, ale dla całego świata.

Miejsce objawień Matki Słowa w Kibeho odwiedza co roku pół miliona pielgrzymów z całego świata.

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1847 – Ks. Wincenty Pallotti poprosił malarza Dominika Casarottiego o wykończenie malowideł Drogi Krzyżowej, rozpoczętej w maju 1846. Drogę Krzyżową ofiarował dla kościoła SS. Salvatore pewien darczyńca.

1888 – W Versailles zmarł ks. Paul de Geslin de Kersolon (ur. 1817), jeden z pierwszych towarzyszy Wincentego Pallottiego (1848), uczestnik Soboru Watykańskiego I.

W celu przeszczepienia Kongregacji, Pallotti wysyłał Geslina dwa razy do Francji. Już po pierwszej podróży (8 X 1845 – 12 IV 1846), opracowano projekt utworzenia domów we Francji i seminarium dla kandydatów z Francji, które miało mieścić się w Rzymie, gdyż Pallotti uważał, że kandydaci powinni odbywać nowicjat i studia w Wiecznym Mieście. Podczas drugiej podróży (1850), biskup z Valence (dep. Drome), upoważnił Geslina do uformowania pallotyńskiego domu w jego diecezji. Na zebraniu Rady Generalnej w Rzymie, naznaczono na rektora domu w Valence ks. Enrico Ghirelliego, który razem z Geslinem wyjechał 6 II 1851 do Francji. Biskup pozwolił im zainstalować się na razie w seminarium. Geslin objeżdżał diecezje francuskie głosząc kazania, w których propagował Kongregację, natomiast Ghirelli próbował utworzyć wspólnotę pallotyńską, która jednak po roku czasu rozpadła się. Francuzi bowiem nie mogli dostosować się do rządów Ghirelliego. Zrażony tym Geslin wystąpił z Kongregacji, zachowując do końca życia szacunek dla Pallottiego i jego dzieła, m.in. gościł u siebie ks. Giuseppe Faà di Bruno, gdy ten przyjeżdżał do Francji.

1889 – Ks. dr Gyrdt Franz, kanonik kapituły wrocławskiej i prob. wałbrzyski, poświęcił kościół w Wałbrzychu (Waldenburgu), nadając mu tytuł św. Franciszka z Asyżu.

1928 – Kronika ołtarzewska wymienia pod dniem dzisiejszym przyjazd do Ołtarzewa nadzwyczajnego spowiednika nowicjuszy, ks. Tomasza Mąciora z Warszawy.

1930 – Wzdłuż alei parkowej w Ołtarzewie posadzono drzewa owocowe – jabłonie, co kronikarz podsumował: „w sercu budzi się nadzieja lepszej przyszłości, zwłaszcza pod względem gastronomicznym”.

1931 – W Poznaniu odbył się pogrzeb ks. Stanisława Słaboszewskiego, profesora filozofii w Seminarium w Wadowicach, mistrza nowicjatu braci, kierownika administracyjnego wydawnictw i drukarni Stowarzyszenia. Organizacją pogrzebu zajął się ks. superior Wojciech Turowski. Pierwotnie został pochowany na cmentarzu świętomarcińskim przy ul. Bukowskiej, a po jego likwidacji przeniesiono 29 III 2008 szczątki na cmentarz na Górczynie (kwatera IVK rząd 1 miejsce 8).

1932 – W związku z upadkiem „Domu Prasy Katolickiej”, ks. Alfons Męcikowski, rektor Ołtarzewa i br. Jan Panek zeznawali w sądzie w Warszawie jako świadkowie.

1937 – W Pierwszą Niedzielę Adwentu 16. pallotyńskich kleryków z czwartego i trzeciego kursu teologii otrzymało święcenia subdiakonatu w katedrze warszawskiej z rąk abpa Stanisława Galla.

1938 – W Ołtarzewie zabetonowano sufit nad budującym się kościołem (bez prezbiterium). Przygotowanie do tej akcji trwało 6 tygodni. Sufit podtrzymywało przeszło 500 słupów z drewna. Zużyto trzy i pół wagonu cementu oraz 200 m3 piasku i żwiru. Przy betonowaniu pracowało 32 robotników.

– Przebywający w Ołtarzewie ks. Augustyn Urban, z prowincji Świętej Trójcy, zwiedził Niepokalanów. Zawiózł go tam samochodem ks. Franciszek Kilian, gdy jechał do Szymanowa, po ks. rektora Stanisława Wierzbicę.

1948 – W Ołtarzewie, ks. prowincjał Stanisław Czapla, w asyście duchowieństwa, odprawił nabożeństwo żałobne za śp. ks. Szczepana Gracza (+11 XI 1942), więźnia niemieckiego obozu Radogoszcz k. Łodzi, po którym pochowano zmarłego na miejscowym cmentarzu. Kazanie okolicznościowe wygłosił ks. prowincjał Jan Maćkowski, a kondukt na cmentarz parafialny poprowadził ks. prowincjał S. Czapla. W nabożeństwie uczestniczyli wszyscy członkowie domu, najbliższa rodzina zmarłego i wielka liczba wiernych.

1950 – Duchowieństwo dekanalne odbyło w Ołtarzewie swoją konferencję. 20 księży uczestniczyło najpierw w nabożeństwie, podczas którego ks. Eugeniusz Weron, rektor ołtarzewski, wygłosił kazanie, a po obiedzie duchowni przystąpili do obrad; Ks. Rektor wygłosił im referat na temat restytucji (odszkodowania): „De restitutione in Sacramento Poenitentiae”.

1959 – W Ząbkowicach Śląskich odbył się pogrzeb br. Jakuba Głowackiego. Zmarły został pochowany na miescowym cmentarzu, w kwaterze pallotyńskiej.

1974 – Alumni Seminarium w Ołtarzewie zrealizowali film pt. „Zanim pójdą”. Klerycy byli reżyserami, aktorami kierownikami technicznymi, muzycznymi, artystami. Wśród nich byli m.in.: Jacek Dzik, Jan Kwidziński, Eugeniusz Feldo i Bolesław Krawczyk, bohater filmu. Film opowiada o Seminarium w Ołtarzewie, a ściśle mówiąc o studiach seminaryjnych, w oparciu o wspomnienia bohatera, którym jest według scenariusza kapłan-pallotyn kończący Seminarium. Fabuła składa się z autentycznych scen z życia seminaryjnego: wykładów, modlitw, rekreacji, posiłków, studium, egzaminów, zarejestrowanych przez taśmę filmową. Był to pierwszy film tego rodzaju zrealizowany przez kleryków.

1976 – W Ołtarzewie grupa młodzieży miała swój Dzień skupienia; po południu obejrzeli też sztukę „Dzień gniewu”, wystawioną przez alumnów Seminarium.

1977 – W Ołtarzewie, ks. Lothar Roos, prof. nauk społecznych z RFN, wygłosił do alumnów wykład pt. „Przemiany w katolickiej nauce społecznej”.

– Na wieczornym spotkaniu ze wspólnotą seminaryjną w Ołtarzewie p. Plater ze Związku Sowieckiego mówił o Polakach w ZSRR.

1979 – Wspólnota ołtarzewska uczestniczyła w spotkaniu z Jerzym S. Sitą (+2011), dyrektorem Teatru Dramatycznego w Warszawie. Spotkanie poświęcone było poezji metafizycznej (nurt lirycznej poezji barokowej).

1980 – W Ząbkach zmarł br. Roman Kaczmarczyk (ur. 1907 w Sośnicy, w diecezji wrocławskiej), pracownik Pallotyńskiego Sekretariatu Misyjnego. Wspierał misje i misjonarzy pallotyńskich modlitwą, gorliwą pracą, a na ostatnim etapie życia ofiarą cierpienia. Był uczynnym, pracowitym i pogodnym człowiekiem. Rzetelnie i solidnie wykonywał swoje zajęcia. Miał pogodne usposobienie i do wspólnoty wnosił dużo radości i optymizmu. Współbracia podkreślali jego prawy charakter i żarliwą modlitwę, na którą miał zawsze czas. Był wierny przyrzeczeniom złożonym w Stowarzyszeniu.

1985 – Tradycyjne „Andrzejki” w Ołtarzewie. Kurs piąty przedstawił kabaret andrzejkowy. Dominującym tematem kabaretu było seminaryjne życie.

1987 – sobota/niedziela – Apelem Jasnogórskim rozpoczęło się 28 listopada czuwanie wspólnoty ołtarzewskiej przed wizerunkiem Matki Bożej Częstochowskiej nawiedzającej polskie rodziny w kopii swego Cudownego Obrazu. O północy została odprawiona Eucharystia, której przewodniczył ks. rektor Kazimierz Czulak. Przez całą noc i niedzielę (29 XI) wspólnota seminaryjna razem z parafią trwała na modlitwie z Maryją. O godz. 17:00 Wizerunek Jasnogórski został przekazany ołtarzewskim rodzinom.

1989 – Zakończyły się obrady XVI. Zebrania Generalnego, rozpoczęte 23 października. Miejscem obrad było Centrum Duchowości Salezjańskiej w Rzymie przy Via della Pisana. Ks. generał Martin Juritsch, wybrany został ponownie na urząd przełożonego generalnego.

1991 – W Warszawie, w dniach 28-29 XI, odbył się zjazd księży rektorów, proboszczów i wikariuszy samodzielnych.

1992 – W Seminarium w Ołtarzewie miał miejsce zjazd rodziców współbraci z pierwszego kursu.

– Sobotnie nabożeństwo przed pierwszą niedzielą Adwentu ubogacił w kościele seminaryjnym śpiew chóru młodzieżowego z Łukowa.

1992 – W soboty i niedziele listopada (14/15, 21/22, 28 XI) klerycy w Ołtarzewie wystawili sztukę jesienną pt. „Barabasz”. Za scenariusz i reżyserię odpowiadał kl. Michał Kiedrowski, a za muzykę – kl. Andrzej Świerszcz i inni. Barabasza zagrał kl. Tomasz Idczak.

1993 – Poświęcono kamień węgielny i plac pod budowę kościoła w Berezie Kartuskiej na Białorusi.

1998 – 28/29 listopada – W Seminarium ołtarzewskim przebywali rodzice współbraci pierwszego kursu.

1999 – Kardynał Franciszek Macharski erygował parafię Matki Bożej Pocieszenia, przy ul. Bulwarowej w Krakowie-Bieńczycach. Pierwszym proboszczem został ks. Józef Gwozdowski.

2002 – Ks. Mirosław Dragiel po zakończeniu trzeciej kadencji rektorskiej we Wrzosowie został skierowany do pallotyńskiej wspólnoty w Radomiu. Tam spełniał duszpasterską posługę kapelana Komendy Miejskiej Policji (mianowany został na tę funkcję dekretem biskupa radomskiego, już 8 lutego 2000), a ponadto, w miarę swoich możliwości włączał się w prace apostolskie prowadzone przez radomską wspólnotę pallotynów.

2003 – Na swoje miejsce w ołtarzyku, w świątyni ołtarzewskiej, powróciła gruntownie odnowiona i zakonserwowana ikona Matki Bożej Częstochowskiej. Jeszcze 21 listopada, do kościoła powróciła z konserwacji figura Matki Bożej Fatimskiej.

2003 – W Kibeho, w miejscu objawień maryjnych bp Augustin Misago dokonał poświęcenia statuy Matki Bolesnej w obecności innych biskupów gości i licznie zebranych pielgrzymów. Ordynariusz przekazał też wiadomość o utworzeniu Centrum Pielgrzymkowego św. Wincentego Pallottiego przy domu regii pallotyńskiej w Kigali, które będzie przyjmowało pielgrzymów, zwłaszcza zagranicznych, udających się do Kibeho.

2004 – W pierwszą niedzielę Adwentu wystąpił klerycki zespół wokalno-muzyczny „Jeremiasz”, w składzie: Marcin Grzyb – gitara prowadząca, Krzysztof Kralka – wokal, Przemysław Krawiec – instrumenty klawiszowe, Jarosław Marchewka – gitara solowa, Slavo Peklanský – instrumenty perkusyjne.

2008 – Rada Generalna mianowała członków Komisji Historycznej SAC. Zostali powołani: ks. Mariano Pinasco, przewodniczący, ks. Francesco Todisco, odpowiedzialny za kontakty z Zarządem Generalnym, ks. João B. Quaini, ks. Donald McCarthy, ks. Martin Manus, ks. James Anchukandathil i ks. Stanisław Tylus. Kadencja Komisji Historycznej trwała do 31 XII 2011. Pierwsze spotkanie Komisji odbyło się w terminie od 30 I do 3 II 2009 w Rzymie.

2008 – W Poznaniu zmarł ks. Kazimierz Jacaszek (ur. 1941 w Brudzewie, w diecezji włocławskiej), redaktor naczelny Pallottinum. Przy spotkaniu z nim uderzała jego „[…] erudycja, oczytanie i zamiłowanie do książek. Chyba i dlatego zaproponowano mu później pracę w wydawnictwie, gdzie do ostatnich dni – z sobie właściwym zaangażowaniem i ze skrupulatnością – myślał o przyszłości, o tym, co przygotowywać do druku” (K. Czulak SAC). Wykonywana praca pozwalała mu poznać wielu ciekawych ludzi. Cieszył się i często opowiadał, że spotykał się m.in. z bł. Jerzym Popiełuszką czy ks. Janem Twardowskim – „Nowy zeszyt w kratkę” (Poznań 1986), to konkretny owoc przyjaźni z poetą.

2010 – 27. i 28. XI w Centrum Animacji Misyjnej – w Domu Rekolekcyjnym SAC w Konstancinie-Jeziornie, odbyło się szóste sympozjum poświęcone pallotyńskiej duchowości, zorganizowane przez Instytut Pallottiego w Polsce, pt. „Współpraca – pallotyński dar i zadanie”. Sympozjum zgromadziło 180 osób: księży i braci pallotynów, siostry pallotynki oraz świeckich członków ZAK.

Wygłoszono trzy referaty: „Kościół domem i szkołą komunii” (ks. Sławomir Pawłowski SAC), „Współpraca w szkole Pallottiego” (ks. Stanisław Stawicki SAC), „Współpraca w procesie rozwoju człowieka (p. Izabela Owczaruk). Wyświetlono też film „O współpracy”, zrealizowany na rzecz sympozjum.

Niedzielnej Mszy św., rozpoczynającej Adwent, przewodniczył biskup Wojciech Polak, biskup pomocniczy gnieźnieński, który w homilii wskazał na prawdziwe źródło współdziałania i współpracy, które pozwala, że jesteśmy wokół Chrystusa zgromadzeni jako Kościół – komunia. Jest nim osobiste i wspólnotowe spotkanie z Chrystusem.

2012 – Prowincja Zwiastowania Pańskiego przejęła parafię MB z Góry Karmel na Manhattanie NY w Stanach Zjednoczonych.

2014 – Prowincja Chrystusa Króla erygowała wspólnotę miejscową w Mazowszanach, w diecezji radomskiej. Pierwszym rektorem wspólnoty ustanowiono ks. Jarosława Nakielskiego.

2015 – W Szprotawie zakończyła się czteroletnia peregrynacja obrazu Pana Jezusa Miłosiernego w diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, prowadzona przez Sekretariat ds. Misji. Kazanie wygłosił bp Stefan Regmunt. Po Komunii św. bp nominat Tadeusz Lityński dokonał aktu zawierzenia diecezji Jezusowi Miłosiernemu. W uroczystościach wziął udział ks. radca Grzegorz Młodawski, ks. prowincjał Adrian Galbas, ks. wiceprowincjał Zenon Hanas i ks. Emilian Sigel, odpowiedzialny za koordynację peregrynacji. Ww. oraz księża pallotyni głoszący rekolekcje w parafiach otrzymali wyróżnienia diecezjalne.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny