Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 28 września

28 września 1977 – Nowy rok seminaryjny w Ołtarzewie rozpoczęto Mszą św. pod przewodnictwem bpa gdańskiego Lecha Kaczmarka, przewodniczącego Komisji Episkopatu ds. Seminarium, który też wygłosił homilię na temat wiary i radości.

W sali nr 1 chór seminaryjny już 60. raz w historii WSD odśpiewał hymn „Gaude Mater Polonia”. Program pracy nowego roku studiów seminaryjnych widniał w haśle „Per aspera ad veritatem”. Rektor seminarium ks. dr Jan Korycki powitał serdecznie zebranych, m.in. bpa L. Kaczmarka i ks. doc. Jana Pryszmonta, delegata rektora ATK. Nadmienił, że nowy rok akademicki rozpoczęła liczba 100 alumnów. Ks. dr hab. Witold Zdaniewicz zrobił sprawozdanie za rok 1976-77, a ks. dr hab. Franciszek Bogdan wygłosił referat inauguracyjny pt. „Wokół odnowy prawa zakonnego”.

W immatrykulacji pierwszego roku uczestniczyło 18. alumnów. W roku jubileuszowym nową 700. w księdze alumnów rozpoczął kl. Tadeusz Domański. Na zakończenie głos zabrał ks. prowincjał Józef Dąbrowski. Biskup Kaczmarek przekazał alumnom pamiątkowe obrazki i swoje błogosławieństwo.

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1906 – Heinrich Vieter, biskup i pierwszy wikariusz apostolski w Kamerunie (Yaoundé), sługa Boży, zwołał do Douali pierwszy synod, który ujednolicił normy postępowania w wikariacie, spisując je w 21 rozdziałach. Synod trwał od 26 do 28 IX.

1927 – Pod patronatem Augusta kard. Hlonda rozpoczął się Międzynarodowy Kongres Akademickich Kół Misyjnych w Poznaniu (28 IX – 1 X 1927). Jednym z głównych organizatorów Kongresu był ks. Wojciech Turowski.

1928 – Do Ołtarzewa przybył z Suchar br. Szymon Groszkowski. Rozpoczął tu pracę w kuchni.

1932 – Na Kopcu murarz zakończyli budowę południowego skrzydła domu.

1935 – Ks. Franciszek Bogdan wyjechał z Ołtarzewa do Zielonki, gdzie prowadził rekolekcje dla inteligencji.

– Ołtarzew odwiedził neoprezbiter Józef Szykowski, przebywający wówczas na Pradze.

1945 – W Wadowicach na Kopcu rozpoczął działalność Związek Harcerstwa Polskiego, do którego akces zgłosiło 32 uczniów. Drużynę zorganizował Kazimierz Szczerzyński z Państwowego Gimnazjum w Wadowicach, a opiekunem w Collegium Marianum został ks. Władysław Zbłowski, hufcowy w ZHP. Dojeżdżał on co tydzień z Krakowa do Wadowic.

1945 – Z funkcji administratora parafii św. Anny w Letniewie odszedł ks. Józef Jażdżewski. W Letniewie pracował od 7 VII. Jego następcą został ks. Wiktor Krakor. Był tu od 28 IX 1945 do 1 IX 1947 i na nim skończyła się obecność pallotynów w Letniewie.

1946 – wrzesień – Br. Tomasz Przewoźny został przydzielony do domu w Ząbkowicach Śląskich. Początkowo przebywał na gospodarstwie w Grochowie k. Ząbkowic.

1950 – W Ołtarzewie był to dzień wolny od wykładów. Ponad 100 kleryków pracowało przy zbiorze buraków.

Po południu klerycy-teologowie z ks. Piotrem Granatowiczem odwiedzili Księży Marianów na Bielanach.

1951 – Ołtarzewskie Seminarium pod kierunkiem ks. Piotra Granatowicza, profesora WSD, udało się na wycieczkę do Wilanowa.

1958 – Ks. Czesław Pietrzak został mianowany ojcem duchownym w Osny (Institution St-Stanislas) i dyrektorem Krucjaty Eucharystycznej. W tej szkole spełniał też funkcję nauczyciela (profesora), prefekta i ekonoma – do 1960.

1974 – Do Częstochowy został skierowany ks. Franciszek Madej, dotychczas ekonom domu w Ołtarzewie. Z Częstochowy natomiast do Ołtarzewa został przeniesiony ks. Bogdan Boniewicz; objął on ponownie funkcję ojca duchownego w miejsce ks. Michała Kordeckiego, który znów zajął się pracą rekolekcyjną.

1976 – W Osny odbyły się uroczystości pogrzebowe ks. Jakuba Krzyszczuka, a po nich szczątki zmarłego na życzenie najbliższej rodziny zostały przewiezione do Polski, do Ulesia (powiat Legnica).

1977 – Ks. Alojzy Orszulik wyleciał do Wiednia i Rzymu. W Wiedniu brał udział w Kongresie Prasy Katolickiej, a w Rzymie organizował polską obsługę sprawozdawczą z Synodu Biskupów.

– W Ołtarzewie rozpoczęto kłaść asfalt na alei procesyjnej wokół domu głównego.

1978 – W Wyższym Seminarium Duchownym w Ołtarzewie odbyła się inauguracja nowego roku akademickiego.

Mszy św. koncelebrowanej o godz. 9:00 przewodniczył rektor ATK, ks. prof. Jan Stępień. Homilię wygłosił ojciec duchowny Seminarium, ks. Feliks Folejewski. Sprawozdanie za rok akademicki 1977/1978 złożył prefekt studiów ks. Stanisław Charchut. Referat inauguracyjny wygłosił ks. prof. Stanisław Grzybek na temat: „Przewodnie idee biblijnej antropologii”. Po immatrykulacji alumnów pierwszego roku przemówił ks. Jan Stępień, rektor ATK. W uroczystości inauguracyjnej wzięli również udział: ks. prof. Stanisław Łach z KUL, ks. dr hab. Jan Łach z ATK, ks. Zenon Modzelewski, superior z Paryża.

1978 – Z dwutygodniowego pobytu w Związku Radzieckim powrócił do Ołtarzewa ks. Stanisław Rudziński.

1979 – W Rzymie zakończył obrady Kongres Wyższych Przełożonych Stowarzyszenia, który zgodnie z postanowieniami XIV Zebrania Generalnego z 1977, zatwierdził tekst Prawa Podstawowego i Ustaw. Proces odnowy trwał ponad 12 lat. Dostosowując się do nowej terminologii w Kościele, zamieniono nazwę części pallotyńskiego prawodawstwa z Konstytucji na Prawo Podstawowe. Kongres rozpoczął się 17 IX. Uwzględniając sugestie Kongresu ks. generał zredagował pismo pt. „Nasze dzisiejsze apostolstwo”, które rozesłano wszystkim pallotynom przed Bożym Narodzeniem. Polecał on, aby „dokument o apostolstwie stał się przedmiotem studiów, dalszych dyskusji i dialogu w poszczególnych wspólnotach”. Celem orędzia jest – zdaniem księdza Generała – aby „wychodząc od charyzmatu naszego Założyciela i Stowarzyszenia, jaśniej określić nasze specyficzne posługiwanie, którego Bóg oczekuje od nas w aktualnej sytuacji i w świetle potrzeb Kościoła w dzisiejszym świecie oraz określić zadania, na które powinniśmy zwrócić dziś szczególną uwagę”.

1979 – W Ołtarzewie zakończyły się rekolekcje dla alumnów (trwające od 24 września) – jako przygotowanie do nowego roku akademickiego 1979/80 – które prowadził ks. dr Andrzej Santorski (+2011 Laski) z Izabelina, wykładowca ascetyki w Wyższym Seminarium Duchownym w Warszawie.

1980 – Klerycy: Jan Baraniecki (+2017), Andrzej Darznik (+2003), Janusz Dyl (+2005), Andrzej Faleńczyk, Władysław Grabowski, Grzegorz Guzowski, Ryszard Halwa, Leszek Kozłowski, Zenon Łucki, Antoni Maguza, Aleksander Orzech, Józef Pierzchalski, Marek Rudecki, Kazimierz Stachera, Bogusław Szpakowski, Henryk Walczak i Jacek Wierzba złożyli w Ołtarzewie wieczną konsekrację na ręce ks. prowincjała Henryka Kietlińskiego.

1981 – Rada Generalna na prośbę Polskiej Prowincji ustanowiła osobny nowicjat braci w Wadowicach. Magistrem nowicjatu mianowała ks. Szczepana Barcikowskiego.

1981 – Ks. wiceprowincjał Czesław Parzyszek zakończył kadencję magistra nowicjatu w Ząbkowicach Śląskich. Od 25 III był też wiceprowincjałem.

1982 – W Poznaniu zmarł br. Franciszek Kowalcze (ur. 1907 w Budapeszcie). Mimo że był człowiekiem schorowanym, nie skarżył się nikomu na swoje cierpienia, kochał więc krzyż Chrystusa, który tak często rzeźbił, bowiem był artystą rzeźbiarzem stacji drogi krzyżowej (zmarł przy rzeźbieniu XI stacji: Jezus przybity do krzyża) oraz malarzem obrazów; niektóre z nich docierały nawet do Rwandy; wszystkie jego komplety drogi krzyżowej nie kończyły się stacją złożenia do grobu, ale zmartwychwstania. Należał do artystów pracujących zarówno w metalu, drewnie, płótnie, jak i papierze. Zawsze był towarzyski, uśmiechnięty i pogodny. Odznaczał się prawością charakteru, będąc przy tym delikatnym, taktownym i rzetelnym, rozumiejąc dobrze słabość drugiego człowieka, gdyż sam pochodził z biednej rodziny. Zawsze był pogodny, uśmiechnięty i wdzięczny za wszystko, a przy tym kulturalny i ułożony. Miał dar umiejętnego łączenia modlitwy i pracy. Był człowiekiem solidnej modlitwy i głębokiej oraz mocnej wiary. Ogromnie cenił sobie posłuszeństwo. Dla siebie niewiele potrzebował, wszystko oddając Bogu i Stowarzyszeniu. Choć czuł się Polakiem, to w wielu kwestiach z racji swego pochodzenia (matka była Węgierką) miał odmienne zdanie, które chętnie prezentował w gorących dyskusjach. Można zaliczyć go do „wzorowych braci naszego Stowarzyszenia”.

1983 – Ks. Jan Sopicki przejął parafię São Sebastião w Itaipu w archidiecezji Niterói, która obejmowała cały obszar wybrzeża po drugiej stronie Rio de Janeiro.

1983 – W Wadowicach zmarł br. Andrzej Duda (ur. 1900 w miejscowości Czerniec, w parafii Łącko, w diecezji tarnowskiej). W Stowarzyszeniu zawsze był krawcem. Tym zawodem, dobrze wykonywanym przez siebie, służył innym. Zajmował się też pszczelarstwem, co traktował jako swoje hobby w wolnym czasie. Tęsknił za nim, nawet w jesieni swego życia.

Był człowiekiem modlitwy. Dużo cierpiał, zwłaszcza w ostatnich latach, ale starał się mało o tym mówić, a raczej swe cierpienia włączać w cierpienie Chrystusa. Cierpiał też z powodu wady wymowy. Był człowiekiem ubogim. Na swoim obrazku jubileuszowym zamieścił znamienne słowa: „Bóg jest Miłością”. Były one jego zawołaniem i dewizą życia. Swoje cierpienia ofiarowywał za Stowarzyszenie, „aby się rozwijało na chwałę Bożą, po myśli Założyciela, św. Wincentego Pallottiego” (z jego testamentu).

1984 – Proboszczem w Bóbrce został ks. Stanisław Jóźwik. Funkcję tę pełnił do 16 VIII 2001.

1985 – W szpitalu w Prabutach zmarł ks. Józef Bagiński (ur. 1932 w Gremzdach Polskich, w parafii Krasnopol, w diecezji łomżyńskiej). Ksiądz Bagiński bardzo cenił sobie sakrament kapłaństwa. Głosił Chrystusa, jak umiał, prosto i z oddaniem. Katechezy i nauki prowadził zrozumiale i praktycznie. Troszczył się o słabych i nieporadnych.

Interesował się stowarzyszeniem, brał udział w zjazdach i cieszył się nowymi powołaniami. Nie narzekał na warunki bytowe placówek, w których przyszło mu pracować (np. Łęgowo). Zawsze szedł z otwartym i ochotnym sercem tam, gdzie przełożeni go przeznaczyli. Chciał przede wszystkim ożywiać wiarę, umacniać nadzieję, rozpalać miłość i jednoczyć serca. prowincjał Józef Dąbrowski, przenosząc go z Suchar do Wólki Mlądzkiej, dziękował mu za „bardzo ofiarną, spokojną i gorliwą pracę w Sucharach”. Ks. Józef nie lękał się pracy i chętnie ją podejmował. Wszędzie czuł się potrzebny.

1985 – W Ołtarzewie zmarł ks. Józef Turecki (ur. 1919 w Staniątkach, w diecezji krakowskiej), profesor i dyrektor Collegium Marianum, ekonom prowincjalny, profesor seminarium w Ołtarzewie. Przez długie lata pracował jako profesor i wychowawca, będąc kompetentny w swoim przedmiocie. Wykłady jego były dobrze przygotowane. Wiadomości, które podawał, nie były tylko suchymi regułami, ale doprawiał je radością i sytuacyjnym humorem.

Był człowiekiem wielkiej kultury i uczciwości. Jego humanitas, niezwykła kultura, poczucie humoru, a równocześnie wrażliwość na ludzkie cierpienie, urzekały. Przed nikim nie zamykał serca. Chociaż był wymagający i stanowczy, każdy mógł liczyć na jego pomoc i obronę. Można powiedzieć, że w swym postępowaniu podobny był do św. Augustyna, który w każdym człowieku jakby pod zasłoną widział tajemnicę Boga, którą zawsze i wszędzie należało uszanować jako wielką świętość. Pracowitość, służba, oddanie bez reszty, wierność i skromność to charakterystyczne cechy postawy ks. Tureckiego.

1986; 1987; 1990 – W dniach 24-28 września ks. Feliks Folejewski prowadził w Ołtarzewie, rekolekcje dla kleryków przed odnowieniem konsekracji czasowej; w 1987 głosił je ks. Alojzy Żuchowski, a w 1990 – ks. Edmund Boniewicz (rekolekcjonista „miłosierny” z Częstochowy).

1988 – W Ząbkowicach Śląskich Mszy pogrzebowej za ks. Ignacego Ciastonia przewodniczył wrocławski bp pomocniczy Tadeusz Rybak, który w imieniu abpa wrocławskiego Henryka kard. Gulbinowicza podziękował za dar kapłana i złożył wyrazy uznania i współczucia. W koncelebrze uczestniczyło 50 księży diecezjalnych i pallotynów. Był obecny dziekan dekanatu Ząbkowice Śląskie – ks. Józef Janiec. Zmarły został pochowany w kwaterze pallotyńskiej.

1990 – Rada Prowincjalna powołała do istnienia Komisję ds. Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego. Do jej zadań należało: służyć pomocą Radzie Prowincjalnej w rozwiązywaniu problemów ZAK, opracowanie teologii charyzmatu pallotyńskiego, przygotowanie wytycznych formacji do ZAK, przygotowanie projektu ośrodka permanentnego kształcenia animatorów ZAK oraz wypracowanie metod i środków propagowania idei św.  W. Pallottiego.

– Ks. Jerzy Firczyk, administrator prowincjalny, został ustanowiony przewodniczącym Rady Ekonomicznej – do 25 III 1993.

– Ustanowiono ośmioosobową Komisję ds. Środków Społecznego Przekazu i określono zagadnienia, którymi Komisja powinna się zająć.

– Powołano kolejną Radę Wydawniczą (poprzednia od 23 XI 1987). Do Rady należało m.in.: uprofilowanie programu wydawniczego; opracowanie corocznego planu wydawniczego dla pallotyńskich wydawnictw: Pallottinum I, Pallottinum II i Królowej Apostołów; doroczna ocena pallotyńskich publikacji pod względem treści i formy; określanie priorytetów wydawniczych; budzenie zainteresowania pracą pisarską i wydawniczą w polskiej prowincji oraz typowanie kandydatów do pracy wydawniczej i poligraficznej.

1991 – Alumni II roku złożyli pierwszą konsekrację na ręce ks. prowincjała Czesława Parzyszka, a pozostali członkowie seminaryjnej wspólnoty – odnowili swoją konsekrację. 

1991 – W Warszawie została zarejestrowana Katolicka Fundacja Pomocy Osobom Uzależnionym, pozwalająca skutecznie realizować cele Katolickiego Ruchu Antynarkotycznego „Karan” (powstał w 1987 jako grupa nieformalna).

1993 – Zarząd Drukarni w Osny powołał nowego dyrektora (gerant), ks. Adama Dobka, który zastąpił wieloletniego dyrektora, ks. Tadeusza Tomasińskiego.

– Zarząd Domaine de Busagny powołał ks. Mariana Faleńczyka na stanowisko Président de la Société du Domaine de Busagny, po ustąpieniu p. Michel Glautier.

1995; 1996; 2002; 2004 – W dniach 24 – 28 września alumni kursów III – V w Ołtarzewie, przeżywali rekolekcje przed ponowieniem konsekracji czasowej. Prowadził je w 1995 ks. Anastazy Bławat, a rok później ks. prowincjał Czesław Parzyszek. Również w 2002 rekolekcje głosił ks. Cz. Parzyszek; tematem konferencji było: „Poznać Oblicze Jezusa w Ośmiu Błogosławieństwach”.

W 2004 rekolekcje dla alumnów głosił ks. Jan Kupka z Domu Generalnego w Rzymie, dyrektor Instytutu św. Wincentego Pallottiego. Tematem przewodnim były słowa Założyciela: „Kto nie kocha, ten nie może żyć”.

2000 – Od 22 do 28 września ks. Séamus Freeman przełożony generalny i ks. Wolfgang Weiss radca generalny, przeprowadzili oficjalną wizytę w austriackiej Regii Ducha Świętego. W czasie pobytu generał przejął akt konsekracji czasowej od dwóch polskich alumnów: Artura Stępnia i Artura Malesy, którzy przeszli z Prowincji Chrystusa Króla do regii austriackiej. Miejscem ich dalszych studiów był Vallendar.

2000 – W dniach 25-28 września ks. Roman Forycki SAC, rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Ełku wygłosił na Jasnej Górze doroczne rekolekcje dla 160. kapłanów Wojska Polskiego. Nauki rekolekcyjne skupione były wokół tematu „Kapłan Trzeciego Tysiąclecia”. Mszy św. kończącej pierwszy dzień rekolekcji przewodniczył biskup polowy Wojska Polskiego, generał dywizji Sławoj Leszek Głódź. Oprócz konferencji księża uczestniczyli w różnego rodzajach nabożeństwach, a zwłaszcza w Drodze Krzyżowej i Apelu Jasnogórskim.

2002 – W Sandomierzu, do nowo wybudowanej plebanii wprowadzili się duszpasterze parafii.

2003 – W Sanktuarium Matki Bożej Wychowawczyni w Czarnej, 16 kleryków Seminarium w Ołtarzewie, kleryk z Ukrainy i sześciu braci obu polskich prowincji złożyło pierwszą konsekrację na ręce ks. prowincjała Tomasza Skibińskiego. Homilie dotyczącą doniosłości i radości dokonywanego aktu wygłosił ks. prowincjał Czesław Parzyszek. Profesów czasowych do pierwszej konsekracji przygotowywali: ks. prefekt Ryszard Wróbel i ojciec duchowny ks. Wiesław Guła w czasie Dyrektorium w dniach 8 – 22 sierpnia i ojciec duchowny ks. Piotr Marek w czasie rekolekcji w dniach 23 – 27 września. W uroczystości konsekracji wzięli udział rodzice i bliscy profesów, współbracia, zaproszeni kapłani i siostry zakonne.

2008 – Chwały wyniesienia na ołtarze dostąpił ks. Michał Sopoćko (+1975), spowiednik św. Faustyny Kowalskiej, apostoł Miłosierdzia Bożego, założyciel Zgromadzenia Sióstr Jezusa Miłosiernego.

Uroczystość beatyfikacyjna odbyła się w Białymstoku. Beatyfikacji w imieniu pap. Benedykta XVI dokonał abp Angelo Amato, a homilię wygłosił Stanisław kard. Dziwisz, metropolita krakowski.

Ks. Sopoćko był częstym gościem pallotyńskich domów wychowawczych, gdzie wygłaszał prelekcje upowszechniające kult Miłosierdzia Bożego. Owocem tych kontaktów był pallotyński ośrodek naukowo-badawczy poświęcony problematyce miłosierdzia Bożego w Częstochowie (1955), liczne publikacje ks. Sopoćki wydawane przez Pallottinum, kongresy, a także osobista pobożność wielu członków Stowarzyszenia. W dniach 14-16 XI 1968 ks. Michał Sopoćko uczestniczył w Ołtarzewie w obradach Sympozjum Naukowym Teologów Polskich, poświęconym teologicznym podstawom kultu Miłosierdzia Bożego

W kościele pw. Chrystusa Króla przy ul. Skaryszewskiej w Warszawie znajdują się relikwie bł. ks. Michała Sopoćki, które uroczyście wprowadzono tam 11 II 2016.

2019 – W Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie o godz. 10.30 kard. Kazimierz Nycz odprawił Mszę św. z okazji Jubileuszu 100-lecia Szkół Sióstr Nazaretanek w Warszawie (przy ul. Czerniakowskiej 137). Wśród koncelebransów był ks. Michał Borowski, kapelan Gimnazjum i Liceum oraz katecheta w tych szkołach w latach 2001-03.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny