Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 3 czerwca

1973 – W kościele polskim w Paryżu, o godz. 11:00, miało miejsce pożegnanie misjonarzy pallotyńskich udających się na misje do Rwandy. Misjonarzy żegnali członkowie Stowarzyszenia i tamtejsza Polonia. Całość uroczystości była szczegółowo fotografowana przez specjalnie zaproszonego korespondenta z „Famiglia Cristiana” oraz transmitowana przez radio.

Ze strony Stowarzyszenia wzięli w niej udział: radca generalny ks. Henryk Kietliński, jako delegat księdza generała, ks. superior Zenon Modzelewski i ks. Wilhelm Bange, sekretarz generalny ds. Misji. Ks. radca Kietliński przewodniczył Mszy św. koncelebrowanej, a krótkie przemówienie podczas Mszy wygłosił ks. superior. Ze strony Kościoła w Rwandzie wziął udział abp André Perraudin, ordynariusz Kabgayi, który przyleciał specjalnie na tę uroczystość do Paryża. W swoim przemówieniu wyraził głęboko wdzięczność dla Stowarzyszenia za wysłanie misjonarzy do Rwandy. Kościelne władze emigracyjne reprezentowali: ks. infułat Kazimierz Kwaśny, były rektor Polskiej Misji Katolickiej we Francji, ks. infułat Antoni Banaszak, rektor Polskiego Seminarium w Paryżu i ks. prałat Wiktor Grzesiek. Kardynała Gabriel’a Marty, który osobiście nie mógł przybyć, reprezentował ks. prałat Kerleveo. Po przemówieniu abpa Perraudina, w imieniu grupy misjonarzy przemówił ks. Marian Sobczyk, wyrażając głęboką wdzięczność za serce jakie im okazywano zarówno w Polsce jak i we Francji.

Na zakończenie Mszy św. ks. prob. Zenon Klepacki podziękował misjonarzom, że chcieli właśnie w kościele polskim w Paryżu dokonać ostatniego aktu przygotowania do pracy misyjnej w Rwandzie, dziękować Bogu za łaskę wezwania misyjnego, a równocześnie prosić Boga o błogosławieństwo w swojej pracy. Po Mszy św., przed kościołem odbyło się bardzo miłe spotkanie misjonarzy z Polonią paryską. Popołudnie misjonarze spędzili w pallotyńskim domu w Osny, gdzie ich i zaproszonych gości podejmowano obiadem połączonym z licznymi przemówieniami.

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1848 – Ks. Wincenty Pallotti, na zaproszenie dobrodzieja Józefa Alberti, przebywa w Ariccia, aby przez nauki w czasie triduum przygotować wiernych do ofiarowania swego serca Najświętszej Maryi Pannie. Pomaga mu w tym ks. Paul de Geslin.

1935 – Bracia ołtarzewscy: Stanisław Rżysko, Władysław Dubiel, Stanisław Jaworski, Franciszek Frymark i Piotr Bochenek wyruszyli w Polskę z kolportażem prasy i książek pallotyńskich. Bracia kolporterzy widzieli w tej pracy część swojego życiowego zadania i zarazem pallotyńskiego powołania. Tej pracy oddawali się niestrudzenie, ale i z wielką umiejętnością i chęcią.

1936 – Ołtarzew przeżywał „uroczystość panowania prezydenta” prof. Ignacego Mościckiego (pełnił funkcję prezydenta Polski od 4 VI 1926 do 30 IX 1939). O godz. 9:00 odprawiono Mszę św. w kaplicy parkowej, na której obecne były szkoły i organizacje z terenu Ołtarzewa i Ożarowa. Mszę św. sprawował ks. Franciszek Bobrowski. Po nabożeństwie odbyła się akademia ku czci Prezydenta. Obecni byli na niej też księża: F. Bobrowski i Norbert Pellowski.

1938 – Ks. Józef Jankowski, prefekt szkoły ołtarzewskiej, wyjechał na wycieczkę z dziećmi i nauczycielami do „Zoologu” warszawskiego. Ks. Jankowski był również prefektem szkół w okolicy Ołtarzewa: Laski i Moszna, a także opiekunem postulantów, biblioteki seminaryjnej i od 1939 sekretarzem Komitetu Pomocy Dzieciom.

1939 – W katedrze w Warszawie, święcenia kapłańskie z rąk abpa Stanisława Galla, przyjęli diakoni: Józef Codro (+1939), Ignacy Jabłoński (+1986), Michał Kordecki (+1983), Franciszek Madej (+1991), Piotr Magiera (wystąpił), Stanisław Uramowski (+1989) i Adam Wiśniewski (+1987).

1948 – Zakupiono w Częstochowie część kamienicy ze sklepem dewocjonaliów na rogu ulic Siedmiu Kamienic i św. Barbary. Od 1949 istnieje tu Księgarnia Instytut Maryjny (ul. 7 Kamienic 29).

1948 – W miesiącu czerwcu został zlikwidowany dom pallotyński w Gliwicach. Dotychczasowy rektor tego domu, ks. Walerian Siuda został przeniesiony do Chełmna, obejmując tu stanowisko wikariusza parafii.

1959 – Zakończyły się obrady X Kapituły Generalnej, które rozpoczęły się 8 maja. Więcej informacji o Kapitule zob. pod 8 maja.

1961 – pierwsze dni czerwca – Pallotyńską parafię św. Józefa w Chełmnie nawiedziła kopia Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej.

1972 – Od 3 do 9 VI trwały w Częstochowie rekolekcje dla diakonów przed przyjęciem przez nich święceń kapłańskich.

1973 – W Ożarowie Mazowieckim pożegnano ks. Stanisława Niewiarowskiego, wyjeżdżającego na misje do Rwandy. W uroczystości brali udział z ramienia Seminarium: ks. Witold Zdaniewicz i ks. Tadeusz Gliński.
– W parafii ołtarzewskiej odbyła się Pierwsza Komunia Święta dzieci.

1974 – Tradycyjnie, w poniedziałek po Zesłaniu Ducha Świętego, nastąpiło „rozesłanie” wszystkich członków domu ołtarzewskiego. Nawet pallotynki opuściły swoje stanowiska i wybrały się samochodem na wycieczkę, razem z br. Janem Cuprem, kierowcą seminaryjnym.

1975 – Na kurs języka francuskiego do Paryża przyjechali pallotyńscy misjonarze z Polski: ks. Józef Baran, ks. Henryk Pastuszka, ks. Zbigniew Pawłowski i ks. Aleksander Pietrzyk.

1978 – Tego dnia Mszę św. prymicyjną dla współpracowników odprawili: ks. Jan Kot (Kalisz), ks. Andrzej Tkacz (Suwałki), ks. Mieczysław Żemojcin (Wrocław).

1979 – Trwała w kraju pierwsza apostolska wizyta pap. Jana Pawła II. Alumni ołtarzewskiego Seminarium wzięli udział w rannej Mszy św. przed kościołem św. Anny na Krakowskim Przedmieściu, podczas której Ojciec Święty wygłosił przemówienie skierowane głównie do młodzieży tam zebranej i poświęcił krzyże, które młodzież przyniosła ze sobą.

1980 – Wspólnota seminaryjna wzięła udział w spotkaniu z prof. Voguere z Salamanki na temat ekumenizmu.

1990 – W dzień Pięćdziesiątnicy, w czasie rekreacji poobiedniej, reprezentacja Seminarium rozegrała mecz w Pruszkowie z reprezentacją osiedla. Wynik okazał się korzystny dla Ołtarzewa 7:5, ale dopiero po rzutach karnych.

1994 – W dniach 3-4 VI, w Sanktuarium św. Andrzeja Boboli przy ul. Rakowieckiej w Warszawie, odbywał się Pierwszy Kongres Ruchów Katolickich. Uczestniczyło w nim kilku alumnów z Ołtarzewa.

1997 – Kilku pallotyńskich współbraci z Ołtarzewa uczestniczyło w Eucharystii sprawowanej przez Ojca Świętego Jana Pawła II w Gnieźnie.

1998 – Gościem wspólnoty ołtarzewskiej był bp Faustin Ngabu z Gomy w Kongo. Zachęcał on alumnów do pracy misyjnej w Afryce.

1999 – W Keshero, w Demokratycznej Republice Konga, została zakupiona zabudowana działka, która stała się miejscem pallotyńskiego postulatu. Pierwszym mistrzem postulatu został ks. Józef Kożuch, a jego socjuszem ks. Côme Damien Musaviri. Później dobudowano kolejne pomieszczenia dla potrzeb formacji: kaplicę, salę wykładową, biuro i kuchnię.

2000 – Bp radomski Jan Chrapek dedykował kościół pw. MB Królowej Apostołów. Świątynia zbudowana jest z cegły klinkierowej czerwonej, jednonawowa, połączona z kaplicą pw. Świętej Rodziny. W dolnej części świątyni znajduje się duże zaplecze duszpastersko-charytatywne. Przy świątyni wybudowano również nowy dom Stowarzyszenia.

2004 – W dniach 2-3 VI odbył się w Seminarium czerwcowy Dzień skupienia. Z wielu punktów, z których składał się program dnia, warto podkreślić tu Eucharystię z konferencją ojca duchownego ks. Wiesława Guły, a nade wszystko jej „przedłużenie” o wypowiedź kolejnego ojca duchownego Seminarium, ks. Piotra Marka, w której przedstawił zasadnicze rysy charyzmatu pallotyńskiego oraz podstawowe idee związane z nowym Statutem Generalnym ZAK.

2011 – W Poznaniu zmarł ks. Jan Dobski (ur. 1928 w Płoszowie, w parafii Radomsko, w diecezji częstochowskiej), misjonarz w Rwandzie w latach 1973-75.
„Był [w Rwandzie] krótko, ale kraj pokochał i jego życiorys dzielił się na czas przed i po misji. Człowiek spontaniczny i pasjonat, pozostał misjonarzem po powrocie do ojczyzny i dalej głosił konieczność niesienia Ewangelii »po krańce ziemi«” (abp Henryk Hoser, ordynariusz warszawsko-praski).
Ks. Jan od 2004, gdy zamieszkał w Poznaniu, posługiwał gorliwie w kościele pallotyńskim w konfesjonale, gdzie zawsze można było go spotkać. „I spowiadał tak, i spowiadał. Dzień w dzień. Godzinami! Zawstydzał nas. […] Gdy czasem nie mógł, bo wyjechał albo zachorował, od razu telefony od parafian i nieparafian: »Gdzie jest ksiądz Jan«. Tłumnie przychodzili do niego ci, którzy bali się innych księży. U niego wyczuwali jakąś głęboką dobroć i zrozumienie” (A. Galbas). Zawsze miał czas, by wysłuchać innych, pocieszyć, powiedzieć dobre słowo i obiecać modlitwę.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny