Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 30 marca

1935 – W stulecie utworzenia Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego, uchwałą Rady Generalnej, Polska Regia została podniesiona do rangi Prowincji, a ks. Jan Maćkowski do godności prowincjała. Urząd ten ks. Maćkowski sprawował aż do 1947.

Przy okazji ustanowienia Prowincji sekretarz generalny ks. Franciszek Kilian przesłał list do nowej Rady Prowincjalnej, w którym pisał: „Przy tej sposobności Rada Generalna życzy nowej prowincji obfitego błogosławieństwa Bożego, aby mianowicie poszczególni członkowie Prowincji Polskiej coraz większe czynili postępy w uświęcaniu własnej duszy, z pożytkiem pracowali nad uświęcaniem bliźniego i skutecznie działali na polu wszelkiej innej pracy apostolskiej, wytkniętej nam szczególnie przez naszego Założyciela W. O. Wincentego Pallottiego, sama zaś Prowincja otrzymała liczne i dobre powołania, które by Stowarzyszeniu przynosiły chlubę i pomnażały placówki pracy apostolskiej”.

List „Do wszystkich członków prowincji” wystosował także ks. Jan Maćkowski. Oficjalnie poinformował polskich pallotynów, że „obecnie Prowincja nasza musi jeszcze poważnie walczyć z trudnościami finansowymi. Na pociechę jednak mogę powiedzieć, że długi, pomimo tych ciężkich czasów, choć powoli, ale maleją”.

Powyższa uchwała Rady Generalnej weszła w życie 4 IV 1935, w stuletnią rocznicę założenia dzieła św. Wincentego Pallottiego.

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1845 – Ks. Wincenty Pallotti przyjął do Stowarzyszenia nowych kandydatów. Byli to: Paul de Geslin (+1888), Luciano Bandiera (+1886), br. Giuseppe Gagliardi (+1847), Enrico Ghirelli (+1853).

1890 – Rada Generalna Stowarzyszenia postanowiła przedstawić Kongregacji ds. Erekcji Kościołów i Prowizji Konsystorialnych tekst „Reguły Kongregacji Księży i Braci” w ujęciu ks. Carla Marii Orlandiego z 1847 i nowo ułożone „Konstytucje”, które zostały wydrukowane (koniec 1890) i rozesłane wszystkim członkom Stowarzyszenia. 1 X 1894 Kongregacja zatwierdziła czasowo „Regułę” oraz „Konstytucje” Stowarzyszenia, uznając ich zgodność z duchem Założyciela i poleciła w oparciu o nie, składać profesję w Stowarzyszeniu.

1923 – Wielki Piątek – Humaniści z Collegium Marianum na Kopcu, pod przewodnictwem kleryków: Franciszka Wardowskiego i Józefa Chudzińskiego, wybrali się na pielgrzymkę do Kalwarii Zebrzydowskiej.

1928 – Br. Ignacy Forycki został przeniesiony na stałe z Wadowic do Ołtarzewa.

1929 – W Ołtarzewie, w dniach 23-30 marca, trwały doroczne rekolekcje. Były one dokończeniem rekolekcji św. Ignacego (16 luty – 9 marca), które przerwano, odkładając na koniec Wielkiego Postu, a zarazem początkiem 6-dniowych rekolekcji rocznych. Zakończyły się w Wielką Sobotę, o godz. 12.00 w południe.

1930 – W Warszawie, przy ul Siennej 30, powstało pierwsze „Kółko pallotyńskie”. Należało do niego 70. świeckich zelatorów; przynależał też do tego Koła ks. Wojciech Turowski, który przejął nad nim i jego organizacją opiekę. Ideę „Kółek pallotyńskich” rzucił ks. Alojzy Majewski w „Apostole wśród Świata”, gdzie pisał, aby zakładać takie stowarzyszenia w miastach, gdzie mieszka większa liczba naszych współpracowników. Do ks. Majewskiego, jako redaktora naczelnego „Apostoła wśród Świata” i dotychczasowego organizatora Zjednoczenia, włączającego także do współpracy innych ludzi, związanych ze Stowarzyszeniem, zaczęły napływać listy z różnych stron, by podobne koła zakładać w innych miastach i wioskach. Ks. Majewski, choć był inicjatorem tej myśli, nie angażował się bezpośrednio do tej akcji, pomimo nalegań nieświadomych sytuacji zelatorów, ponieważ zauważył, że ks. Turowski urabia członków Koła warszawskiego w duchu Ruchu Szensztackiego. Ks. Majewski dzieło Pallottiego w Polsce pragnął dostosować do nowych warunków i uważał, że znana za granicą forma realizacji Zjednoczenia nie powinna być żywcem przeszczepiana do Polski.
Podobne Koło współpracowników pallotyńskich, formowane w duchu szensztackim, powstało w Ołtarzewie w 1937.

1933 – Do Ołtarzewa przybył na stałe br. Wacław Rokita.

1934 – Dyrektor Wiśniewski z Warszawy przeprowadził w Ołtarzewie wykład, głównie dla braci, o gospodarstwie domowym i miał „pokaz aparatu, na którym przez 10 minut gotował obiad” – zapisał miejscowy kronikarz.

1935 – W dniach 28-30 marca, ks. prefekt Norbert Pellowski głosił w Ołtarzewie rekolekcje dla dzieci szkolnych.

1939 – Ks. rektor Stanisław Wierzbica rozpoczął rekolekcje w kaplicy parkowej w Ołtarzewie.

1945 – W niemieckim obozie koncentracyjnym Ravensbrück zginęła Natalia Tułasiewicz (ur. 9 kwietnia 1906 w Rzeszowie), męczennica, błogosławiona (beatyfikowana 13 VI 1999).
Od 1943 przebywała w Hanowerze jako pełnomocnik Rządu Londyńskiego i świecki apostoł w ramach Wydziału Duszpasterskiego konspiracyjnej organizacji „Zachód”. Misję swą podjęła wśród robotników, pracując wraz z nimi w fabryce. Zdekonspirowana została na wiosnę 1944 przez nieostrożnego kuriera z Polski. Przez pół roku więziona była w Hanowerze i Kolonii, gdzie przeszła ciężkie śledztwo. Z wyrokiem śmierci odesłana została do niemieckiego obozu koncentracyjnego Ravensbrück.
Br. Paweł Krawczewicz (Krawcewicz) SAC (sługa Boży), przebywający od 1943 na robotach przymusowych w Niemczech, utrzymywał listowny kontakt z Natalią Tułasiewicz.

1947 – Pięciu pallotyńskich subdiakonów: Stanisław Mikulski, Tadeusz Michałek, Roman Szczygieł, Franciszek Rafacz i Karol Kurek, otrzymało w Gnieźnie święcenia diakonatu, z rąk bpa Lucjana Bernackiego, sufragana gnieźnieńskiego.

1951 – Księża z Ołtarzewa zastępowali przez dłuższy czas ks. Proboszcza w Gołąbkach, z racji jego choroby.

1959 – Ks. prowincjał Stanisław Czapla poświęcił nowootwarty dom i kaplicę Sióstr Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Świdrze.

1973 – Rekolekcje w Ożarowie Mazowieckim prowadzone przez ks. Eugeniusza Tomaszka SAC i ks. Stanisława Kuracińskiego SAC wymagały w tym roku nadzwyczajnej interwencji spowiedników. Tego dnia o godz. 21:00 zwrócił się z taką prośbą do księży w Ołtarzewie ks. proboszcz ożarowski, Stanisław Jojczyk SAC. Na pomoc zaraz pośpieszyli: ks. Witold Zdaniewicz, ks. Tadeusz Gliński, ks. Stanisław Charchut i ks. Roman Forycki.

1979 – W dniach 6-30 III ks. prowincjał Henryk Kietliński przebywał w Stanach Zjednoczonych, by tam zorientować się, co do stanu polskich pallotynów w tym kraju. Jesienią ubiegłego roku Rada Generalna zatwierdziła przejście pallotyńskiego domu w North Tonawanda, należącego do Regii Miłosierdzia Bożego, pod jurysdykcję polskiej Prowincji Chrystusa Króla.

1979 – W Ołtarzewie, w kaplicy Świętego Krzyża, pożegnano na Mszy św. siostrę Lucynę Dziedzic, pallotynkę, udającą się na misje do Rwandy. Mszy przewodniczył ks. Józef Kołodziejczyk.
Siostra Lucyna pracowała na misjach w Rwandzie do 1991, w Ruhango i Gikongo, gdzie zajmowała się pracą charytatywną i pełniła obowiązki przełożonej dystryktu pallotynek. Fotografię zob.w oddzielnym poście

1980 – Seminarium w Ołtarzewie odwiedził misjonarz z Rwandy, ks. Henryk Kazaniecki.

1982 – Wspólnota seminaryjna w Ołtarzewie obejrzała dokumentalny film produkcji Interpress Film (1981), pt. „Prymas Tysiąclecia”, ukazujący biografię świątobliwego Stefana kard. Wyszyńskiego. Reżyseria i scenariusz: Edmund Szaniawski, komentarze: Maria Starzyńska. Film został oparty na materiałach archiwalnych: Episkopatu Polski, Interpress P.A., Wytwórni Filmów Dokumentalnych, NSZZ Solidarność Rolników Indywidualnych i Słowa Powszechnego. Opracowanie muzyczne: Stefan Zawarski.

1983 – Zmarła s. Wenantia Wójcik (ur. 1928 w Szyszkowcach, w archidiecezji lwowskiej), pallotynka. Pracowała w katechizacji i administracji. Spoczywa na parafialnym Cmentarzu Emaus w Gdańsku.

1985 – Odbyło się pierwsze Assemblée Générale Centrum Dialogu Montmorency, na którym podjęto decyzję o zakupie domu przy 34, Chemin des Bois Briffaults w Montmorency.

1987 – Po uzyskaniu zezwolenia na budowę kościoła na Krzeptówkach w Zakopanem, Rada Prowincjalna na swym posiedzeniu 30 marca tr. zdecydowała, że nowy kościół będzie wotum dziękczynnym za ocalenie Ojca Świętego Jana Pawła II od śmiertelnej kuli zamachowca z 13 maja 1981.

1992 – Abp częstochowski Stanisław Nowak wydał „Dekret aprobujący kościół pw. NMP Matki Miłosierdzia [naszej parafii Miłosierdzia Bożego] w Częstochowie jako Sanktuarium Miłosierdzia Bożego”.
Kościół i pallotyński dom w Częstochowie, położony jest blisko Jasnej Góry, w tzw. Dolinie Miłosierdzia.
Już 11 czerwca 1948 ks. prowincjał Stanisław Czapla SAC poświęcił kamień węgielny pod budowę domu i kaplicy w Częstochowie. 12 listopada 1953 bp Michał Klepacz, ówczesny przewodniczący Episkopatu Polski, podniósł kaplicę w Częstochowie do rangi kościoła, zatwierdzając dotychczasowy tytuł NMP Matki Miłosierdzia. 12 września 1960 bp częstochowski Zygmunt Goliński erygował parafię pw. Miłosierdzia Bożego przy kościele Matki Bożej Miłosierdzia.
W Częstochowie mieści się m.in. siedziba: Sekretariatu ds. Miłosierdzia Bożego, Prowincjalnego Ośrodka Duszpasterstwa Powołań, redakcji „Apostoła Miłosierdzia Bożego” czy Księgarni „Instytut Maryjny”.(=== oraz grupy charytatywnej „Samarytanin”.)
Dla pielgrzymów symboliczne znaczenie ma kaplica oraz figura Jezusa Miłosiernego – dar Kościoła meksykańskiego dla Kościoła w Polsce. Poświęcenia tych sakralnych obiektów dokonał 27 VIII 1994 Józef kard. Glemp prymas Polski; obecny był Jose Maria Gonzales Hernandez, bp Netzahualcoyotl.
Kilkanaście lat temu rozpoczęto tu budowę nowego Archidiecezjalnego Sanktuarium Miłosierdzia Bożego. Obecnie trwają prace nad wystrojem wnętrza. Zadania tego podjął się ks. Marco Rupnik, jezuita pochodzący ze Słowenii, a pracujący w Centro Aletti, sakralnym Atelier w Rzymie.

1994 – W Gdańsku, uroczystościom pogrzebowym br. Franciszka Cichowskiego przewodniczył gdański bp pomocniczy Zygmunt Pawłowicz, który w homilii nawiązał do osobistych wspomnień. Znał br. Franciszka z czasów, gdy był on kierownikiem księgarni w Gdańsku. Obrzędom pogrzebowym na cmentarzu Srebrzysko, gdzie zmarły został pochowany w kwaterze pallotyńskiej, przewodniczył ks. wiceprowincjał Wojciech Pietrzak. W pogrzebie wzięli liczny udział księża, bracia i siostry pallotynki, rodzina i parafianie. Br. Franciszek jest pierwszym zmarłym współbratem Prowincji Zwiastowania Pańskiego.

1997 – Rano w Ołtarzewie, niedzielnej Mszy św. rezurekcyjnej przewodniczył ks. prowincjał Czesław Parzyszek. Po śniadaniu wielkanocnym większość alumnów wyjechała na trzy dni do domów rodzinnych.

1998 – Ks. prowincjał Czesław Parzyszek w dniach od 30 III do 6 IV wizytował współbraci pracujących w Kolumbii. Podpisał umowę z abpem Medellin Alberto Giraldo o powierzenie czasowe pallotynom parafii Santa Elena, z pozwoleniem na erygowanie kanoniczne domu pallotyńskiego. Kontrakt podpisano na 5 lat, z możliwością odnowienia go. Parafia Santa Elena była parafią wiejską, położoną na wysokości 2600 metrów i największą parafią w archidiecezji Medellin. Liczyła ok. 20000 mieszkańców, 17 wiosek, 10 szkół podstawowych i jedną szkołę licealną, 2 kaplice pomocnicze. Proboszczem został ks. Andrzej Maciejewski. 19 IV 1998 dołączyli do niego: ks. Sławomir Ciarciński i ks. Artur Geringer.

2001 – W Montmorency odbyło się spotkanie Zarządów Regii Miłosierdzia Bożego i Prowincji Chrystusa Króla. Ze strony prowincji w spotkaniu wzięli udział: ks. Czesław Parzyszek – prowincjał, ks. Zenon Hanas – wiceprowincjał, ks. Józef Ciupak – radca i sekretarz prowincjalny, ks. Jerzy Firczyk – ekonom prowincjalny. Ze strony regii obecny był cały Zarząd z ks. superiorem na czele.

2012 – W dniach 26-30 III ks. Gilberto Orsolin, radca generalny, odbył wizytację 6. pallotynów pracujących w Portugalii: w Odivelas i Febres. Zaapelował do współbraci o zadbanie o życie duchowe, aby wśród rozlicznych codziennych obowiązków nie utracić tego życia duchowego.

2012 – W szpitalu im. Świętej Rodziny w Piasecznie zmarł ks. Fabian Zawacki (ur. 1927 w Suminie, w parafii Lipinki k. Nowego Miasta Lubawskiego, w diecezji chełmińskiej), proboszcz parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Szymonce 1974-95, duszpasterz w Otwocku, Chylicach i Warszawie 1995-2003, duszpasterz w Niemczech, w Herford 2003, kapelan domu prowadzonego przez bonifratrów w Kritzendorf 2003-05, misjonarz w Kolumbii 2005-10. Po powrocie do Polski w 2010, ze względu na pogarszający się stan zdrowia, został od 19 VI skierowany do Konstancina-Jeziornej w charakterze duszpasterza emeryta (rezydenta). Zanim nasiliła się choroba, pozostawał czynnym i oddanym spowiednikiem grup rekolekcyjnych, przybywających do konstancińskiego Domu Centrum Animacji Misyjnej (ul. Leśna 15-17).

2015 – Rozpoczął swoje urzędowanie nowy Zarząd Prowincjalny Sióstr Misjonarek Apostolstwa Katolickiego w Polsce, nominowany przez Zarząd Generalny. W skład tego Zarządu Prowincjalnego weszły: s. Mirosława Włodarczyk – przełożona prowincjalna, s. Iwona Nadziejko – wikaria prowincjalna i radne – s. Magdalena Szymczak, s. Ewa Brandt, s. Anna Małdrzykowska.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny