Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 4 listopada  

1628 – Przy licznym udziale szlachty i dygnitarzy oraz tłumów okolicznej ludności sprowadzono na Karczówkę relikwie św. Karola Boromeusza (+1584), abpa Mediolanu i kardynała, tercjarza franciszkańskiego.

Pierwotnie bp krakowski Marcin Szyszkowski (+30 IV 1630) zamierzał wybudować nieduży kościół z przyległą doń plebanią, na skalistym wzgórzu Karcz, w pobliżu czynnej kopalni rudy ołowiu, jako wotum dziękczynne za ocalenie Kielc przed zarazą. Biskup przywiózł relikwie św. Karola, patrona chroniącego od epidemii, które umieścił tymczasowo w kieleckiej kolegiacie, a po ukończeniu budowy kościoła na Karczówce (budowa trwała w latach 1624-28), wprowadził je tam uroczyście i umieścił w głównym alabastrowym ołtarzu. W nastawie ołtarza umieszczono olejny obraz przedstawiający św. Karola przed Chrystusem zdjętym z krzyża.

Bp Szyszkowski zmienił wkrótce charakter fundacji i przebudował plebanię na klasztor, a przed śmiercią polecił w 1630 oficjałowi kieleckiemu Maciejowi Obłamkiewiczowi, przekazać klasztor i parafię bernardynom. Oficjał w 1631 wykonał wolę zmarłego fundatora, mimo protestów paulinów z Jasnej Góry, powołujących się na przywilej papieski, zabraniający budowy nowych klasztorów w pobliżu Częstochowy.

Późnobarokowy kościół św. Karola, zbudowany z kamienia kieleckich kamieniołomów miał na początku 5 ołtarzy: św. Karola, św. Franciszka, św. Anny, św. Barbary i Aniołów Stróżów.

Klasztor Bernardynów został skasowany przez carat 27 X 1864. W listopadzie 1918 klasztor objęły sercanki. Od marca 1922 świątynia była kościołem filialnym katedry kieleckiej.

Pallotyni objęli Karczówkę w październiku 1957, ale parafię przejęli dopiero w 1969. Siedzibę parafii przeniesiono 8 XII 2002 do nowo wybudowanego kościoła u podnóża góry pod wezwaniem św. Wincentego Pallottiego, a kościół na Karczówce został kościołem rektoralnym.

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1901 – Siostry pallotynki otrzymały zatwierdzenie na prawie diecezjalnym w diecezji Limburg (od bpa Dominikusa Willi O.Cist, †1913), jako Kongregacja Sióstr Misjonarek Apostolstwa Katolickiego. Tenże sam biskup poświęcił we wrześniu tego roku nowy dom generalny Marienborn w Limburgu.

1920 – W Recklinghausen (Niemcy Westfalia, w diec. Paderborn), w rodzinie górnika Jana i Marii (Marianny) z d. Suchocka – † 9 X 1960, urodził się Józef Liszewski SAC. Rodzice Józefa przybyli do Westfalii z miejscowości Gwiździny, w pow. Nowe Miasto Lubawskie (diec. chełmińska), a w 1922 wyjechali za chlebem do okręgu przemysłowego Nord-Pas-de-Calais-Pikardia we Francji, do departamentu Nord.

Studia filozofii i teologii odbył Józef w seminarium diecezjalnym w Cambrai.

Ze Stowarzyszeniem nawiązał kontakt w kwietniu 1944. Przyjęto go do postulatu, który rozpoczął w Chevilly 1 X 1945. Tam 14 VII 1946, w miejscowym kościele parafialnym, przyjął święcenia kapłańskie.

Ks. Liszewski poświęcił swe życie apostolstwu szkolnemu, najpierw w Chevilly, a później w Osny, gdzie był prefektem i profesorem śpiewu i języka francuskiego. „Cichy, rozmodlony, systematyczny, miał sobie coś z regularności Kanta. Uchodził za wspaniałego sportowca (grał na prawym skrzydle), posiadał piękny głos. Zawsze pogodny, nigdy nie narzekający, ciągle zadowolony” (ks. Aleksander Pietrzyk).

1926 – Klerycy: Ignacy Olszewski i Józef Wróbel wyjechali z Wadowic na studia filozofii do Rzymu, a na teologię – klerycy: Jan Maćkowski i Józef Zawidzki.

1933 – Ołtarzew i ks. Alojzego Majewskiego odwiedził ks. Leon Łomiński, proboszcz parafii Parzno (1932-34), w której przebywała i zmarła Wanda Malczewska (+25 września 1896). Obecnie jest służebnicą Bożą (w 2006 Stolica Apostolska promulgowała dekret o heroiczności cnót W. Malczewskiej). Ks. Majewski napisał trzy książki o Malczewskiej: „Żywot świątobliwej Wandy, Justyny, Nepomuceny Malczewskiej. 1822-1869” (Warszawa 1933, wyd. 8); „Wanda Malczewska – widzenia, przepowiednie, upomnienia” (Warszawa 1933, wyd. 4); „Wanda Malczewska – echa pośmiertne” (Warszawa 1933).

1939 – Do Warszawy powrócił z wojennej tułaczki ks. Augustyn Zaraza. Podczas ucieczki na wschód Rzeczpospolitej znalazł się w strefie zajętej przez Armię Czerwoną.

1941 – Odbyło się poświęcenie odbudowanego kościoła Chrystusa Króla Pokoju w Warszawie przy ul. Skaryszewskiej według projektu inż. Stanisława Marzyńskiego (poprzedni kościół z domem zostały zburzone we wrześniu 1939). W tym czasie rektorem kościoła i domu był ks. Józef Szykowski; radcami domu byli wówczas: ks. Władysław Zbłowski i ks. Adam Wiśniewski.

Początkowo przez rok lub dwa w kościele wisiał obraz przedstawiający św. Michała Archanioła, podobno należący do biskupa polowego Józefa Gawliny, przeniesiony tu dla bezpieczeństwa z kościoła garnizonowego przy ul. Długiej – przy tym kościele podczas wojny mieszkali pallotyni.

1941 – W obozie koncentracyjnym w Auschwitz zmarł w nieznanych bliżej okolicznościach br. Bernard Kowalski (ur. 1905 w Raciniewie, w parafii Unisław, w diecezji chełmińskiej). Był oznaczony numerem obozowym 16669, co sugeruje, że przyjechał do obozu w jednym transporcie z o. Maksymilianem Marią Kolbe (ten miał numer 16670).

1957 – W dniach 4-9 XI, w Kościelisku, odbyła się III Kapituła Prowincjalna. Kapituła zajęła się problemami życia prowincji, m.in. rozdźwiękiem wśród członków, co do Ruchu Apostolskiego z Szensztat. Jedną z uchwał kapituły było utworzenie Ośrodka Studiów Pallotyńskich.

1966 – Do Poznania przyjechał ks. Engelbert Tauscher SAC, dyrektor pallotyńskiego wydawnictwa w Limburgu. Odwiedził też Warszawę i Częstochowę.

1971 – Bracia ze wspólnoty pallotyńskiej w Ołtarzewie udali się z pielgrzymką do Niepokalanowa, aby poznać ducha niedawno beatyfikowanego (17 X 1971) o. Maksymiliana Kolbe.

– Ks. Wolfgang Gleichert, z duszpasterstwa młodzieży w Erfurcie, przebywał przez kilka dni w ołtarzewskim domu. Przyjechał do Polski, aby bliżej poznać tematykę związaną z duszpasterstwem młodzieży.

1976 – W programie dnia Seminarium ołtarzewskiego wprowadzono półgodzinne nabożeństwo eucharystyczne w czwartek, w miejsce modlitw wieczornych.

– Po raz pierwszy rozegrano mecz piłki siatkowej o Puchar przechodni im. kl. Henryka Kęsego (+6 II 1975 w Ołtarzewie), w którym kurs IV pokonał drużynę kursu III.

1977 – Na XIV. Kapitule Generalnej, ks. Ludwig Münz, prowincjał niemieckiej prowincji Trójcy Świętej (1962-1977), został obrany generałem Stowarzyszenia i urząd ten pełnił w latach 1977-83. Wicegenerałem był wówczas ks. Alojzy Żuchowski.

1979 – Podczas liturgii Mszy św. o godz. 12:00 w Ołtarzewie 10. alumnów pallotyńskich otrzymało święcenia diakonatu z rąk bpa Władysława Miziołka; on też wygłosił okolicznościowe Słowo. Wyświęceni zostali: Eugeniusz Baran, Józef Ciupak, Alfred Dyr, Edward Hodurek, Jan Kędziora, Czesław Klesyk, Jerzy Kowalewski, Janusz Linke, Tadeusz Małachwiejczyk i Ryszard Marciniak.

1984 – W Ołtarzewie bp Władysław Miziołek udzielił święceń diakonatu 10. pallotyńskim alumnom.

1990 – Bp Edward Materski, ordynariusz sandomiersko-radomski, udzielił w Ołtarzewie 22. akolitom sakramentu święceń w stopniu diakonatu.

1992 – Br. Cezary Czerwiński złożył w Radzanowie wieczną konsekrację na ręce ks. prowincjała Czesława Parzyszka.

1995 – 26. alumnów przyjęło diakonat z rąk bpa Kazimierza Romaniuka, ordynariusza diecezji warszawsko-praskiej. W uroczystości uczestniczyli goście, przyjaciele i bliscy nowych diakonów.

1997 – W Poznaniu, w dzień swego patrona, zmarł br. Karol Beczała (ur. 1911 w Czechowicach Południowych, w parafii Komorowice, w diecezji krakowskiej). Jako kierownik introligatorni nie tylko okazywał wielką życzliwość pracownikom, ale uczył ich uczciwości, pracowitości, sumienności i cnót społecznych. Dbał o każdy skrawek papieru, bo „wszystko przyda się do następnej pozycji”. A podczas choroby nie narzekał na swój los. Z wielką wiarą i wdzięcznością Bogu przyjmował każdy kolejny dzień życia. Pomimo postępu choroby pozostał do końca bardzo pogodny. Poznańska wspólnota pallotyńska jest przekonana o świątobliwym życiu br. Karola.

2000 – Bp Piotr Libera, sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski, udzielił w Ołtarzewie święceń diakonatu 19 klerykom. We Mszy św. uczestniczyło 104 kapłanów, a wśród nich ks. Kazimierz Czulak, radca generalny oraz Księża Prowincjałowie obu polskich prowincji, współbracia reprezentujący pallotyńskie domy, księża diecezjalni zakonni, proboszczowie, rodzice i bliscy diakonów.

2003 – W Ołtarzewie odbyły się uroczystości pogrzebowe ks. Henryka Cabały (ur. 1951), misjonarza i radcy Delegatury w Rwandzie 1977-94, 1996-2000, założyciela i redaktora biuletynu „Z Kraju Tysiąca Wzgórz” (1987-91). Mszy pogrzebowej przewodniczył i kazanie wygłosił ks. prowincjał Czesław Parzyszek, w którym przypomniał osobę i dzieła zmarłego kapłana oraz apelował, zwłaszcza do alumnów, by ta śmierć stała się motywacją powołań misyjnych. We Mszy wzięli liczny udział współbracia z kraju i z zagranicy (ponad 100 osób), na czele z ks. Zygmuntem Falczyńskim, wiceprowincjałem Prowincji Zwiastowania Pańskiego i kolegami kursowymi zmarłego. Ks. Henryk Boguszewski, prowincjał salezjanów z Moskwy, reprezentował bratanka zmarłego, ks. Krzysztofa Cabałę SDB. Licznie reprezentowana była wspólnota w Ząbkach i Sekretariat Misyjny. Przybyły siostry zakonne z kilku zgromadzeń oraz rodzina, bliscy i parafianie z Jurkowa wraz z proboszczem, który zaprosił pallotynów z Ząbek do siebie. Procesji na cmentarz przewodniczył ks. Zbigniew Pawłowski. Zmarły został pochowany w kwaterze pallotyńskiej, na cmentarzu w Ołtarzewie.

2014 – W Hospicjum Opatrzności Bożej w Wołominie zmarł ks. Franciszek Wielgosz (ur. 1932 w Kaszycach, w powiecie Jarosław, w ówczesnym województwie lwowskim), rekolekcjonista, notariusz prowincji i ostatnio kapelan szpitali w Warszawie. Ks. Franciszek otaczał swą pasterską opieką nie tylko chorych, ale także personel pracujący w szpitalach i rodziny chorych. Dla niego szpital był jakby parafią, stąd obejmował go całościowym oddziaływaniem duszpasterskim. Był zawsze wiernym w spełnianiu swych służebnych obowiązków. Realizował je gorliwie i pilnie. Szczególnie należy podkreślić u niego cechę ogromnej pracowitości.

2014 – Ks. Marian Dziczek został przeniesiony z Otwocka (dom przy ul. Ks. Kard. Wyszyńskiego) do Pallotyńskiego Domu Opieki im. św. Wincentego we Wrzosowie k. Radomia, gdzie przebywał aż do śmierci, która nastąpiła tam 27 VI 2017.

2015 – W szpitalu w Poznaniu zmarł ks. Łukasz Śleziak (ur. 1980 w Wodzisławiu Śląskim, w diecezji katowickiej). 6 V 2006 przyjął w Ołtarzewie święcenia kapłańskie z rąk abpa warszawskiego Józefa kard. Glempa.

W VIII 2015 został przeniesiony z Chełmna do Sosnowca, na wikariusza parafii św. Łukasza Ewangelisty. Stąd po dwóch dniach zabrano go na oddział intensywnej terapii jednego z poznańskich szpitali.

Potrafił łatwo budować relacje międzyludzkie i był otwarty na innych.

Pochowany został w Rydułtowach-Orłowcu, na cmentarzu parafialnym.

2017 – Krajowa Rada Koordynacyjna Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego wybrała p. Marka Kalkę przewodniczącym KRK ZAK. Wiceprzewodniczącą została wybrana s. Monika Jagiełło SAC, ze Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Apostolstwa Katolickiego. Wybór został zatwierdzony przez Generalną Radę Koordynacyjną ZAK.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny