Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 5 marca

1991 – Biskup żytomierski Jan Purwiński w rozmowach z przedstawicielami Zarządu Prowincjalnego (ks. Henryk Kietliński, ks. Jan Pałyga, br. Stanisław Kowalczyk – 4 III uczestniczyli w Żytomierzu w konsekracji bpa Purwińskiego) przekazał Prowincji Chrystusa Króla odbudowany jej staraniem kościół seminaryjny (pobernardyński) w centrum miasta oraz tworzoną od podstaw parafię w Dowbyszu (90 km od Żytomierza). Umowa pisemna wymieniała nadto ośrodki parafialne przekazane Prowincji: Nowy Zawód, Jabłonne i Kamienny Bród.

****
To dzięki staraniom ks. Aleksandra Milewskiego SAC, wspólnota katolików w Żytomierzu odzyskała w 1990 kościół seminaryjny. Posługę duszpasterską podjął w nim ks. Jarosław Olszewski SAC (przybył do Żytomierza w końcu sierpnia 1990). Dzięki pomocy Zachodu i miejscowych katolików, rozpoczął remont świątyni. 30 IV 1991 bp Jan Purwiński dokonał poświęcenia kaplicy usytuowanej w jednej z naw kościoła.

Pallotynom w Żytomierzu pomagały od początku w pracy apostolskiej siostry pallotynki. Rezultatem wspólnej działalności było powstanie świeckiej wspólnoty Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego, żyjącej charyzmatem św. Wincentego Pallottiego.

W 1991 przyjechał z Polski do pomocy neoprezbiter ks. Andrzej Bafeltowski SAC, który przez następne dwa lata pełnił posługę duszpasterską w Żytomierzu przy kościele seminaryjnym i w katedrze oraz dojeżdżał do innych okolicznych parafii.

W maju 1992 bp Jan Purwiński przekazał kościół seminaryjny dawnym właścicielom – bernardynom. 

Dziękuję Oldze Kolesowej za podesłanie aktualnych zdjęć kościoła św. Jana z Dukli (od 1996 duszpasterzują w nim franciszkanie). Fotografie z 2017 roku

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1938 – Klerycy II kursu, po zdaniu egzaminu w Seminarium warszawskim (z katechizmu i traktatu de Ordine), otrzymali tonsurę z rąk abpa Stanisława Galla.

1962* – Jerzy Zawieyski, dramatopisarz, prozaik, eseista, redaktor „Tygodnika Powszechnego”, poseł na Sejm PRL-u, członek Rady Państwa, wygłosił w Seminarium w Ołtarzewie prelekcję pt. „Charakterystyka współczesnej literatury”.

1971 – Ks. dr Franciszek Wycisk, wykładowca prawa kanonicznego w Seminarium ołtarzewskim, a na KUL-u pełniący funkcję adiunkta przy Katedrze Prawa Rzymskiego, wyjechał na roczne stypendium do Monachium, z początkowym zatrzymaniem w Paryżu, gdzie miał oczekiwać na ostateczną decyzję, co do przyznania mu tegoż stypendium.

1972 – Od pewnego czasu zaczęła przybywać do Ołtarzewa, na wielkopostny dzień skupienia, młodzież akademicka. Tego dnia przybyło 100 osób. Grupę na stałe prowadził ks. Feliks Folejewski, a dzień skupienia przeprowadził ks. dr Lucjan Balter.
– Po kilku latach przerwy alumni wznowili tradycyjne Misterium Męki Pańskiej.
– Odbyło się spotkanie z inżynierem Skożuńskim(?) z Warszawy, w sprawie przebudowy wieży na kościele i montażu dzwonów.

1975 – Redakcja „Naszej Rodziny” wystosowała list do wszystkich misjonarzy na całym świecie z prośbą o nadesłanie materiałów z terenu ich pracy. W sumie było to ponad 800 adresów. Dzieło, które powstało zostało mile przyjęte przez misjonarzy, Konferencję Episkopatu Polski, a szczególnie przez Stefana kard. Wyszyńskiego. Wydano kalendarz na 1976 rok. Troski i radości, problemy i poświęcenie były głównym tematem publikacji. Dopełnieniem były liczne wypowiedzi biskupów odpowiedzialnych za tereny misyjne oraz fragmenty soborowego dekretu o działalności misyjnej Kościoła. Całość była bogato ilustrowana fotografiami, w większej części pochodzącymi bezpośrednio z terenów misyjnych. Bp Jan Wosiński, przewodniczący Komisji Episkopatu ds. Misji tak scharakteryzował zadanie zlecone „Naszej Rodzinie”: „Jest niezawodnym znakiem Bożej opatrzności, że rocznik ten wydaje pallotyńska „Nasza Rodzina”. Stowarzyszenie Apostolstwa Katolickiego ma bowiem dobre wyczucie wszystkich apostolskich możliwości oraz potrzeb Kościoła w Polsce i w świecie” (ze wstępu do 1. tomu). 
W 1977 wydano drugi tom kalendarza. We wstępie do tej pozycji kard. Angelo Rossi, prefekt Kongregacji Ewangelizacji Narodów, napisał: „Ślę szczere i pełne wzruszenia oraz podziwu pozdrowienia dla licznego orszaku misjonarzy i misjonarek polskich, a także dla wszystkich rodaków współpracujących z nimi w dziele misji”. Cyt. za: Aleksander Pietrzyk, „Wkład Regii Miłosierdzia Bożego w rozwój misji Prowincji Chrystusa Króla”, w: „Posłani. Misyjne zaangażowanie pallotynów”, Ząbki 2015, s. 78-79.

1975 – Ks. prof. Janusz Pasierb z ATK wygłosił w Ołtarzewie referat pt. „Kultura współczesna – próba krytycznej oceny”.

1976 – Odbyło się zebranie doradcze księży, na którym m.in. debatowano o obchodach 50-lecia Seminarium w 1977 roku. W związku z Jubileuszem Seminarium, powołano grupę księży do przygotowania odpowiednich projektów.

1977 – W parafii ołtarzewskiej rozpoczęły się misje parafialne, które prowadzili franciszkanie z Niepokalanowa.

1980 – Alumni wystawili Misterium Męki Pańskiej w Laskach k. Warszawy dla dzieci niewidomych i całego personelu Zakładu im. Róży Czackiej.

1982 – Wielki Post – Na deskach teatru seminaryjnego wystawiano Misterium Męki Pańskiej w reżyserii al. Tadeusza Wojdy i według własnego scenariusza. Stan wojenny skutecznie blokował frekwencję, która wyraźnie wzrosła od II Niedzieli Wielkiego Postu. Ludzie zaczęli przyjeżdżać autobusami, choć w mniejszej liczbie, niż w latach ubiegłych.

1987 – W Poznaniu zmarł br. Wiktor Anbild (ur. 1909 w Mościskach k. Pszczyny, w parafii Woszczyce, w diecezji wrocławskiej). Wspólnotom pallotyńskim służył kolejno jako krawiec, kucharz, elektryk i drukarz. Odznaczał się bardzo pogodnym usposobieniem, wprowadzając do wspólnoty pogodę ducha, radość i humor. Nigdy nie stwarzał problemów, ale umiał jednym zdaniem rozładować różnego rodzaju napięcia. Br. Wiktor robił zawsze to, co aktualnie było potrzebne. „Nigdy nie mówił »nie«. […] wiedział, że w życiu nie zawsze da się robić to, co się chce, czy co się lubi, ale trzeba robić to, co dyktują okoliczności” (ks. Czesław Parzyszek). Miał także ogromne poczucie odpowiedzialności, m.in. za swój dział pracy w drukarni poznańskiej, stan maszyn, bezpieczeństwo. W pracy i życiu codziennym był cichy i dyskretny, prawie niezauważalny, ale obecny przez swe solidne dzieła i modlitwę. Trudno zliczyć, ile książek i wszelkich druków było owocem jego rzetelnej pracy, modlitwy i cierpienia. Był prawdziwym apostołem słowa drukowanego. 

1990 – Tegoroczne Misterium Męki Pańskiej reżyserował kl. Sławomir Pawłowski. Rolę Jezusa powierzono kl. Krzysztofowi Biernatowi, Piłata – kl. Marcinowi Walickiemu, arcykapłana – Wiesławowi Błaszczakowi.

1997 – Wielki Post – Autorem scenariusza i reżyserem Misterium Męki Pańskiej, zatytułowanej „Parakletos”, był kl. Marek Bożek. Akcja tegorocznego Misterium doprowadzona została do Zesłania Ducha Świętego. Sztukę obejrzało przez soboty i niedziele Wielkiego Postu ok. 6000 osób.

1998 – W dniach 5-7 marca Seminarium ołtarzewskie gościło grupę teologów z Polski i Niemiec, przybyłych na konferencję z zakresu współczesnej teologii, zorganizowanej przez ATK w Warszawie.

2000 – Ks. Jan Młyńczak obchodził w Otwocku 60-lecie swego kapłaństwa. W uroczystości uczestniczył ks. prowincjał Czesław Parzyszek, ks. Edmund Boniewicz, rodzina i przyjaciele. Pod koniec życia ks. Jan stracił wzrok, potem nie mógł już wychodzić z pokoju. Zmarł 25 VII 2001.

2007 – Powstała Międzyprowincjalna Komisja Historyczna. Ks. Lesław Gwarek został jej przewodniczącym.

2009 – W dniach 5-6 III, w Ołtarzewie odbyło się posiedzenie Zarządów Prowincjalnych: niemiecko-austriackiej Prowincji Serca Jezusowego i polskich Prowincji Chrystusa Króla i Zwiastowania Pańskiego.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny