Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 5 sierpnia

1983 – W klinice przy ul. Lutyckiej w Poznaniu, zmarł br. Ignacy Forycki (ur. 1900 w Krzywosądowie Kościelnym, w parafii Kuczków, w archidiecezji gnieźnieńskiej), pracownik Pallottinum, współtwórca Stowarzyszenia w Polsce.

Znany był z poczucia humoru, fantazji, dobrego serca i pogodnego spojrzenia. Wnosił do wspólnoty ducha ewangelicznej radości i każde spotkanie z nim wlewało optymizm i zmuszało do refleksji nad odpowiedzialnym przeżywaniem własnego powołania. Był człowiekiem dialogu z przełożonymi, współbraćmi, także z najmłodszymi, których wspierał przykładem życia, umacniał dobrym słowem i darzył szczerą przyjaźnią.

Cieszył się każdym nowym powołaniem na brata zakonnego. Nie tylko akceptował swój stan powołania, ale był w nim szczęśliwy. Oszczędny w słowach mówionych, wypowiadał się i realizował swe powołanie za pomocą maszyn drukarskich, które organizował i konserwował. Oddał tej pracy ponad 50 lat swego życia.

Ks. Henryk Kietliński napisał o nim, że był długoletnim współtwórcą Stowarzyszenia w Polsce i „żywym zapisem jego dobrych tradycji”. Był bardzo przywiązany zarówno do rodziny duchowej – Stowarzyszenia, jak i rodziny naturalnej. Jego rodzonymi braćmi pallotynami byli – ks. Leon (1908-91), profesor seminarium w Ołtarzewie, i br. Antoni (1883-1915).

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1923 – W kolegium kapucynów w Rzymie, ks. diakon Stanisław Słaboszewski (+1931) otrzymał święcenia kapłańskie z rąk kard. Basilia Pompiljego. „W Tobie, o Jezu, znalazłem wszystko, czego pragnąłem” – to motto z jego obrazka prymicyjnego.

Przez kolejny rok kontynuował swoje studia w Rzymie, by zakończyć je doktoratem z teologii. Powrócił do Polski 31 VII 1924 i został socjuszem mistrza nowicjatu oraz profesorem filozofii w Wadowicach.

1935 – Kronika kopiecka odnotowała, że ks. Władysław Baumgart był kapelanem sióstr w Kętach, a ks. Franciszek Pauliński – w Wadowicach.

– Rektor Wadowic, ks. Paweł Drews urządził pielgrzymkę do Kalwarii Zebrzydowskiej dla „letników” przebywających wówczas na Kopcu (24 osoby).

1936 – Do Ołtarzewa przyjechali z wakacji klerycy kursów teologicznych. Od tego roku w Ołtarzewie rozpoczęło ponowną działalność studium teologiczne (do 1942).

1940 – W Nowogródku zmarła s. Zyta Ossowska (ur. 1911 k. Chojnic), pallotynka. Do zgromadzenia została przyjęta w Rajcy k. Nowogródka 29 IV 1936. Zmarła nieoczekiwanie 5 VIII 1940 w Nowogródku na zapalenie otrzewnej, które nastąpiło na skutek rozlania się wyrostka robaczkowego. 17 IV 2010, w rok po jubileuszu 75-lecia obecności pallotynek na ziemiach polskich, jej szczątki zostały przeniesione na cmentarz do Woronowa.

1949 – Na Kopcu, we wspomnienie Matki Bożej Śnieżnej, poświęcono dzwon „Ave Maryja”. Dzwon pochodził z firmy Bukowski-Kęty.

1966 – U pallotynek w Sucharach odbyły się obłóczyny i profesja. Ks. Wiktor Bartkowiak przeprowadził dla tych sióstr ośmiodniowe rekolekcje i odprawił Mszę. Na uroczystość przybyła matka prowincjalna, która dokonała obłóczyn i przyjęła profesję, oraz siostry z różnych domów. Spośród pallotynów na uroczystości obecni byli ks. Alfons Kremzer, ks. Stanisław Niewiarowski, br. Jan Maciejewski (z rodzinnego Nakła) i br. Michał Walder.

1971 – Zakończono wykładanie kostką placu przed domem seminaryjnym. Budowa trwała długo, ale została wykonana solidnie.

– Seminarium odwiedziło dwóch księży z Niemieckiej Republiki Federalnej; jeden z nich był pallotynem.

1972 – Ołtarzew odwiedziła wycieczka Ślązaków z Chorzowa.

1974 – W Ołtarzewie rozpoczęły się rekolekcje dla księży z różnych diecezji, należących do Unii Apostolstwa Kleru. Przybyło 83 księży i dwóch biskupów: Piotr Gołębiowski i Tadeusz Błaszkiewicz oraz profesor z Hiszpanii, dyrektor międzynarodowej Unii, ks. Esquerad Bifet. Na program rekolekcji składały się m.in.: trzy konferencje, droga krzyżowa, nabożeństwo wieczorne, pielgrzymka do Niepokalanowa oraz homilia w języku łacińskim, głoszona przez ks. Esquerada.

1974 – Ks. Tadeusz Tomasiński zawiózł ks. Franciszka Wadowskiego (i br. Piotra Kasprzaka) do Osny, aby mógł poznać domy Stowarzyszenia i pracę poszczególnych instytucji.

1976 – Z grupą dzieci i młodzieży przyjechała do Ołtarzewa siostra Konsolata, pallotynka. Wszyscy idą w pielgrzymce do Częstochowy.

– Przyjechał z Francji kl. Jean Charles Boldrini, który spędził wakacje w Polsce i razem ze swoim kursem nowicjackim złożył pierwszą konsekrację.

– W Seminarium nocowała grupa młodzieży z Radomia, z pallotyńskiej parafii. Dołączyli oni do pielgrzymki warszawskiej udającej się do Częstochowy.

1977 – Do Seminarium przyjechało wiele grup, które następnego dnia wyruszyły do Częstochowy (grupy pochodziły z Wałbrzycha, Olsztyna, Radomia, Ostrołęki i Gdańska). W Ołtarzewie nocowało tej nocy ok. 300 osób, przeważnie młodzież.

– Ze wspólnoty ołtarzewskiej w pieszej pielgrzymce do Częstochowy udali się: ks. Józef Turecki, br. Ambroży Leszkowski, br. Lech Kosiński i klerycy: Mieczysław Żemojcin, Andrzej Maciejewski, Wojciech Tomkiel, Jan Kędziora i Alfred Dyr.

1979 – W Łagiewnikach od 5 do 12 sierpnia ks. Roman Forycki prowadził rekolekcje dla Sióstr Miłosierdzia.

1981 – W Osny została odprawiona msza pogrzebowa za ks. Piotra Oramowskiego, duszpasterza polonijnego we Francji, sekretarza PMK we Francji, radcę regii, redaktora czasopisma, mistrza nowicjatu, profesora gimnazjum w Chevilly i Osny.

Mszy przewodniczył rodzony brat zmarłego, ks. Stanisław Uramowski (1913-89). Homilię wygłosił ks. superior Zenon Modzelewski. We mszy uczestniczyło 18 księży, przeważnie pallotynów z Osny i Paryża, skąd przybył również ks. prałat Witold Kiedrowski, z Noeux-les-Mines proboszcz Piotr Pużyński, a z Osny proboszcz francuski. Było obecnych wielu przyjaciół i znajomych zmarłego. Ks. Piotr został pochowany na pallotyńskim cmentarzu w Osny.

1982 – Ks. rektor Roman Forycki wraz z kilkoma współbraćmi wziął udział w uroczystości koronacji obrazu Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej na Królową Wierności w Świdrze k. Otwocka. Sanktuarium Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej i Zwycięskiej Królowej z Szensztatu (Sanktuarium Wierności – Sanctuarium Fidelitatis) znajduje się na terenie parafii Królowej Polski przy domu prowincjalnym Szensztackiego Instytutu Sióstr Maryi, przy ul. Bronisława Czecha 9/11. Kustoszkami Sanktuarium są Siostry.

1982 – W związku z warszawską pielgrzymką pieszą do Częstochowy, wiele osób, zwłaszcza młodzieży, nocowało w naszym domu i pod namiotami na terenie Seminarium.

– Z Włoch powrócił po miesięcznym pobycie ks. rektor Jan Korycki. Jego pobyt w Italii miał charakter duszpastersko-naukowy.

1983 – W Wadowicach odbył się pogrzeb br. Józefa Dudka. Mszy przewodniczył ks. Alojzy Żuchowski, wicegenerał. Homilię wygłosił ks. prowincjał Henryk Kietliński. W pogrzebie, oprócz pallotynów, uczestniczyli przedstawiciele duchowieństwa diecezjalnego i zakonnego, wierni i krewni zmarłego. Spoczął na kopieckim cmentarzu pallotyńskim.

1986 – Na terenie Seminarium ustawiono namiotowe miasteczko uczestników 275. Pieszej Warszawskiej Pielgrzymki na Jasną Górę.

1991 – Rozpoczęto wykop fundamentów pod nowy kościół w Dowbyszu. 24 VIII bp Jan Purwiński dokonał poświęcenia i wmurowania kamienia węgielnego.

1993 – Ks. Józef Czachor opuścił Ołtarzew po 13 latach pełnienia funkcji ojca duchownego. Po urlopie rozpoczął posługę ojca duchownego w nowicjacie Prowincji Chrystusa Króla w Wadowicach.

1994 – Ks. Henryk Hoser, wizytator apostolski, przyjechał do Rwandy. Na to stanowisko został mianowany w VII 1994.

Ludobójstwo w Rwandzie trwało przez trzy miesiące: kwiecień, maj, czerwiec 1994. W początku lipca wojska Patriotycznego Frontu Rwandyjskiego, które przybyły z Ugandy, zajęły stolicę, co zapewniło względny spokój. Zwycięskie rządy zaprowadziły polityczną poprawność – jedni mordowali, drudzy nie.

Ks. Hoser funkcję wizytatora apostolskiego sprawował do 4 III 1996, kiedy papież mianował nuncjuszem apostolskim w Rwandzie abpa Juliusza Janusza. W czasie misji wizytatora, ks. Hoser przygotował dla Stolicy Apostolskiej 24 raporty opisujące sytuację w Rwandzie, w czasie bezpośrednio po zakończeniu wojny domowej.

1995 – W Sarnach na Wołyniu odbyło się poświęcenie kościoła, który odzyskano w 1990 staraniem pallotynów. Tego dnia obraz Matki Bożej Ostrobramskiej Sarneńskiej, który po 1945 przebywał w Łodzi, powrócił do Sarn. Na granicy miasta obraz Matki Bożej powitali: metropolita Łodzi, abp Władysław Ziółek, w obecności metropolity Lwowa, abpa Mariana Jaworskiego, przybyłych kapłanów i wiernych. Procesja z obrazem Matki Bożej przeszła ulicami miasta do kościoła Przemienienia Pańskiego trasą 3 km, na uroczystą Mszę św.

Przed konsekracją świątyni odbyły się w Sarnach rekolekcje, które prowadził ks. Henryk Kietliński.

1995 – W Warszawie zmarł Jan Pęcherek (ur. 1934 w Okoninie k. Rypina, w parafii Ruż (od 1971 Obory), w diecezji płockiej). Tuż po śmierci br. Jana współbracia warszawscy odprawili za zmarłego mszę w kościele Chrystusa Króla, której przewodniczył ks. wiceprowincjał Czesław Parzyszek. Zgromadzili się na niej obecni w Warszawie bracia i wierni.

Był cichym, pracowitym i dyskretnym bratem. Cechą istotną jego osobowości była dyspozycyjność, która przejawiała się w wielorakich funkcjach, spełnianych w Stowarzyszeniu. Zadania te wykonywał z wielkim oddaniem i bez rozgłosu. Praca furtiana i zakrystiana dawała mu duże możliwości apostolskiego oddziaływania. Miał łatwość nawiązywania kontaktów z ludźmi i szybko ich sobie zjednywał. Potrafił słuchać ludzi i był przez innych ceniony za kulturę, wrażliwość, otwartość i dyskrecję. Rozmowy, które prowadził z ludźmi, zawsze ukierunkowywał na sprawy duchowe. Był sumieniem dla wielu ludzi, których spotykał na swej drodze. Był wierny złożonym zobowiązaniom w Stowarzyszeniu i zawsze interesował się jego życiem i rozwojem. Zachowywał skrupulatnie przyrzeczenie ubóstwa. Był człowiekiem żywej wiary, którą wyniósł z domu rodzinnego i którą rozwijał w żywym kontakcie z Bogiem. Często można było go spotkać w kaplicy domowej, na modlitwach wspólnych czy na modlitwie różańcowej, którą szczególnie lubił odmawiać na tarasie domu podczas marszu.

1997 – Do Sanktuarium Matki Bożej Wychowawczyni w Czarnej przybyli, jak co roku, ludzie chorzy, cierpiący i w podeszłym wieku – ponad 600 osób z 32 księżmi z dekanatów: koneckiego, radoszyckiego, żarnowskiego i czarneckiego. Mszę św. koncelebrowaną o godz. 10:00 odprawił i homilię wygłosił bp Adam Odzimek, biskup pomocniczy radomski. Po Mszy odbyło się błogosławieństwo chorych Najświętszym Sakramentem na sposób fatimskiej i poświęcenie leków. W kronice bp Odzimek wpisał słowa ze swojej homilii: „Czegóż Wam życzyć jak nie tego, ażeby w Waszym trudnym życiu zwyciężył Bóg… I życzę Wam również, aby za cenę Waszego cierpienia Bóg – zwyciężał w innych…”.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny