Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 6 lutego

1975* – W Ołtarzewie o godz. 22.00 zmarł kl. Henryk Kęsy (ur. 1952 w Poznaniu). Był aktualnie na trzecim roku studiów seminaryjnych. „Już od dłuższego czasu skarżył się na bóle głowy. Wszechstronne badania nie wykazały jednak przyczyny, a postawiona diagnoza niewiele wyświetliła sprawę”.

Był bardzo zdolnym i inteligentnym alumnem, cenionym aktorem teatru seminaryjnego, muzykiem, sportowcem i redaktorem „Naszego Prądu”, aktywnie angażującym się w życie seminaryjne. „Bardzo mu zależało na solidnym wykładzie i studium. […] na serio podchodził do złożonych przyrzeczeń, […] był czytelnym znakiem Chrystusa dla współczesnego człowieka, […] ale nade wszystko odznaczał się żywą wiarą. Dużo się modlił. Nie znosił rutyny. Poszukiwał ciągle nowych form żywej, dynamicznej religijności. […] można powiedzieć: »wcześnie osiągnąwszy doskonałość, przeżył czasów wiele«” (ks. Czesław Parzyszek).

1976 – W pierwszą rocznicę śmierci kl. Henryka Kęsego odprawiono wieczorem Mszę św., w której wzięli udział wszyscy klerycy, siostry pallotynki, matka zmarłego i jego brat. Kurs czwarty przygotował wieczór wspomnień o zmarłym. Odtworzono m.in. niektóre piosenki śpiewane przez zmarłego, a także dwa fragmenty sztuki: „Pieśń o nadziei” i „Sługa Don Kichota”.

1977 – W drugą rocznicę śmierci kl. Kęsego, w Ołtarzewie odbyło się spotkanie z rodziną śp. Henryka. Wieczorem ceremoniarz, kl. Jerzy Dobkowski zorganizował nabożeństwo poświęcone pamięci zmarłego i połączone z refleksją nad tajemnicą śmierci.

1978 – W trzecią rocznicę śmierci kl. Kęsego odprawiono Mszę św. koncelebrowaną, której przewodniczył ks. Czesław Parzyszek. Podczas Mszy trzech alumnów podzieliło się swoimi wspomnieniami o zmarłym Henryku. Obecna była matka zmarłego.

Poniżej dołączyłem też dwa wiersze nieznanego autora, podpisującego się kryptonimem von. Dodałem też fragmenty listu kl. Henryka Kęsego do ks. Henryka Hosera z 22 I 1975 i dwa listy mamy kl. Kęsego, skierowane do br. Leszka Kosińskiego, z kwietnia i czerwca 1979, opisujące czas jej odwiedzin Ołtarzewa – miejsca życia i spoczynku jej ukochanego syna.
Prezentowane niżej teksty zostały wydane w piśmie kleryckim „Nasz Prąd” 1975 nr 3 i 1981 nr 2 (w tym numerze są listy mamy Kęsego).

…”Co robiłam na cmentarzu? Najpierw opowiedziałam Heniowi wszystko, co się u nas działo, od ostatniego mego przyjazdu. Potem różaniec, zapaliłam świecę, pochodziłam między grobami, popłakałam… Zabrałam też gałązkę paproci i włożyłam do książki….

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1937 – Z okazji rocznicy wyboru pap. Piusa XI (6 lutego 1922) odprawiono w Ołtarzewie uroczystą Mszę św. i odśpiewano Te Deum.
Achilles Ratti był od 1918 wizytatorem apostolskim na Polskę i Litwę, 1919-21 pierwszym nuncjuszem w Odrodzonej Polsce. Jego pobyt w naszym kraju upamiętniają dwie tablice: na domu parafialnym kościoła św. Aleksandra w Warszawie oraz na Bielanach pod Warszawą.
Od 6 II 1922 do 10 II 1939 pełnił w Kościele urząd papieża.

1939 – luty – Do miasta Handlová (węg. Nyitrabánya, niem. Krickerhau) na Słowacji przybył ks. Anton Hanowski wraz z ks. Peterem Hahnem i na obrzeżach miasta wznieśli dom Stowarzyszenia. Księża ci zostali mianowani tam duszpasterzami dla wiernych języka niemieckiego. W latach 1939-42 wybudowali tu kościół pw. Dobrego Pasterza.

1942 – Zmarł w szpitalu kl. Ernst Turowski (ur. 1917 w Osterode, ob. Ostróda), z niemieckiej Prowincji Trójcy Świętej, bratanek ks. Wojciecha Turowskiego. 3 II został ranny nad rzeką Wołchow, podczas blokady Leningradu przez wojska niemieckie. Kl. Ernst od początku wojny został wcielony do armii niemieckiej. Awansował do stopnia feldfebla.

1943 – Za zgodą bpa Jules’a Marie Courcoux, ordynariusza Orleanu, polscy pallotyni podjęli pracę w tym mieście, obsługując przy tym środowiska polonijne w 12 departamentach. Obok pracy na rzecz Polaków zamierzano założyć szkołę dla budzenia powołań kapłańskich wśród młodzieży.

1948* – Do Ołtarzewa, na stanowisko szefa kuchni przybył br. Feliks Holk.

1949* – Ingres abpa Stefana Wyszyńskiego, Prymasa Polski, do prokatedry w Warszawie (do kościoła Wniebowzięcia NMP i św. Józefa Oblubieńca; pokarmelickiego; seminaryjnego – spełniał tę funkcję w latach 1945-56).
Tego dnia w kościołach archidiecezji warszawskiej, na wszystkich Mszach św. czytany był List pasterski do duchowieństwa i wiernych archidiecezji gnieźnieńskiej i warszawskiej. List zachęcał do wzięcia udziału w ingresie. W pallotyńskim kościele Chrystusa Króla powyższy list odczytał na sumie ks. prowincjał Stanisław Czapla. On też wziął udział w ingresie ks. Prymasa.
Po południu o godz. 16:00 ks. Prymas przybył do kościoła akademickiego św. Anny i stąd procesjonalnie udał się do prokatedry. Uroczystości tej towarzyszyły tysięczne tłumy wiernych. Kazanie powitalne wygłosił bp Zygmunt Choromański. Potem przemawiał ks. Prymas. „Swoją postawą iście kapłańską, ojcowską, Bożą, porwał za sobą od razu wszystkich, całą Warszawę. W nim ujrzała Warszawa jedyne oparcie moralne, prawdziwego wodza narodu” (z kroniki domu warszawskiego).
Fotografię zob. w oddzielnym poście

1950* – Pan Kamiński z Warszawy rozpoczął w Ołtarzewie strojenie organów. Pracował tu przez kilka dni.

1958 – Do Rady Generalnej Stowarzyszenia ks. Wojciech Turowski złożył na piśmie rezygnację z urzędu superiora Regii Miłosierdzia Bożego, na który został wybrany w końcu XII 1957. Wtedy też przełożony generalny przedłużył urzędowanie ówczesnemu Zarządowi Regii Miłosierdzia Bożego, aby ks. Turowski mógł do końca lutego 1958 zakończyć swoje sprawy w Rzymie. Powodem rezygnacji był brak zdrowia i praca konsultora w Kongregacji ds. Sakramentów.

1965 – Przełożony generalny ks. Wilhelm Möhler wydał zarządzenie zmiany systemu wyboru przełożonego prowincjalnego i jego rady. Zamiast dotychczasowej nominacji z wyboru Kapituły Generalnej, miała nastąpić nominacja na podstawie głosów doradczych wszystkich członków prowincji. Pierwszym prowincjałem wybranym w ten sposób został ks. Stanisław Martuszewski (19 VII 1965). W skład Zarządu Prowincjalnego weszli wtedy: ks. wiceprowincjał Józef Dąbrowski i radcy: ks. Alojzy Żuchowski, ks. Witold Zdaniewicz i ks. Henryk Kietliński.

1971 – Pan docent XY (nie zapisano danych) z Akademii Medycznej wygłosił w Seminarium wykład, w ramach zajęć z teologii moralnej, na temat: „Zagadnienie aborcji z punktu widzenia medycyny”.
– Ks. Roman Forycki rozpoczął w Gdańsku przy ul. Elżbietańskiej rekolekcje dla inteligencji, które trwały do 10 lutego.
– Ks. Eugeniusz Klimiński wyjechał z grupą młodzieży z ATK do Szczyrku.

1973 – Ks. Leszek Malewicz przeszedł do Regii Miłosierdzia Bożego za zgodą ks. prowincjała Józefa Dąbrowskiego.

1974 – W dniach 6-7 lutego odbył się w Ołtarzewie Kurs Apostolstwa Trzeźwości. Wzięli w nim udział alumni, księża z Ołtarzewa i księża rekolekcjoniści z naszych domów pallotyńskich: Ludwik Bajgrowicz, Bogdan Boniewicz, Ludwik Broda, Tadeusz Czulak, Stanisław Stypa, Józef Żemlok, Zygmunt Rut, Józef Stecz i Stanisław Kuraciński. W ramach powyższego kursu odczyty wygłosili: dr J. Fiutowski, dr J. Rybicki, o. dr A. Lisowski, o. B. Sosnowski.

1981 – W Centre du Dialogue na Surcouf wystąpił dziennikarz Jerzy Mond (+2000), z referatem „Polskie duchowieństwo w ruchu oporu [we Francji] w latach 1939-45”. Na spotkanie przybyło sporo duchownych, m.in.: ks. Witold Kiedrowski, ks. Rajmund Ankierski i inni; ogółem 80 osób.

1984 – 6 i 8 lutego – W Centre du Dialogue na Surcouf odbyło się spotkanie z Andrzejem Kijowskim, krytykiem literackim i prozaikiem. Po przedstawieniu przez niego listu do przyjaciół pt. „Rozterki Polaków” trwała ożywiona dyskusja w gronie 70 osób. 8 II Kijowski podjął ten temat w Centre du Dialogue na spotkaniu z duchowieństwem okręgu paryskiego – było ok. 20 księży i 3 kleryków.

1984 – W szpitalu w Listrup, w Niemczech, zmarł ks. Wiesław Stężowski (ur. 1953 w Trzetrzewinie k. Nowego Sącza). W RFN leczył się, studiował w Münsterze i prowadził duszpasterstwo wśród Niemców oraz Polaków. Ksiądz Wiesław był człowiekiem energicznym i życzliwym. Odznaczał się wielką wrażliwością na potrzeby bliźnich, a zwłaszcza ich cierpienia, ból i łzy. W czasach seminaryjnych był pomocnikiem ekonoma. Lubiano go za życzliwość, delikatność, brak fasadowości i układów. Nie miał wielkich wymagań dla siebie i chętnie dzielił się tym, co posiadał. Jako kapłan był ceniony przez ludzi, w Poznaniu i Listrup, bo miał wyczucie ludzkich potrzeb i cierpienia. Dali temu wyraz parafianie z Niemiec, urządzając mu w bardzo serdecznej atmosferze iście królewski pogrzeb. 15 lutego został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu parafialnym w Trzetrzewinie.
–* Ze względu na to, że ks. Stężowski chętnie służył pomocą duszpasterską w parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie (gdzie był studentem), w dniu jego śmierci, 6 II została tam odprawiona Msza św. z kazaniem ks. proboszcza Romana Tkacza.

1986* – Pielgrzymka księży i braci pallotyńskich wyruszyła do Ziemi Świętej. Wśród uczestników pielgrzymki było kilku księży i braci z Ołtarzewa.

1987* – W Sanktuarium Dzieciątka Jezus w North Tonawanda została odprawiona msza pogrzebowa za ks. Franciszka Wadowskiego, profesora Collegium Marianum i Seminarium na Kopcu, duszpasterza polonijnego w USA. Głównym celebransem był bp pomocniczy z Buffalo Bernard Joseph McLaughlin. W liturgii uczestniczyli okoliczni księża diecezjalni, cała wspólnota pallotyńska i przyjaciele ks. Franciszka. Homilię wygłosił ks. Ignacy Curzydło. Spoczął w kwaterze księży w Kenmore (Elmwood Ave. – Mount Olivet Cemetery), obok grobu ks. Ignacego Olszewskiego.

1989 – W Warszawie, po kilkumiesięcznych negocjacjach między władzami państwowymi a kołami demokratycznej opozycji, doszło do inauguracji rozmów przy Okrągłym Stole. W gronie osób uczestniczących w obradach zasiadł także obserwator kościelny, ks. Alojzy Orszulik SAC, delegat z ramienia Episkopatu Polski.

2004* – W dniach 2 – 6 lutego w Sanktuarium maryjnym na Krzeptówkach odbyły się Rekolekcje Fatimskie dla księży, które prowadził rektor Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej, ks. Luciano Guerra.

2005* – W Ołtarzewie, w dniach 4 – 6 lutego miało miejsce Sympozjum Kręgów Harcerskich Seminarzystów z całej Polski. Uczestniczyło w nim 21 reprezentantów Kręgów z seminariów diecezjalnych i zakonnych. W czasie Sympozjum miały miejsce zajęcia praktyczne i teoretyczne, dotyczące duszpasterskiej pracy w harcerstwie i z harcerzami.

2007* – Na Krzeptówki przybył bp Edward Frankowski, biskup pomocniczy diecezji sandomierskiej, aby razem z wiernymi modlić się o zdrowie ks. Mirosława Drozdka, kustosza Sanktuarium MB Fatimskiej.

2011 – Ks. Adam Pacuła otrzymał dekret z nominacją na wikariusza biskupiego ds. osób życia konsekrowanego w diecezji Yopougon (Wybrzeże Kości Słoniowej).

2015 – W sali Centre du Dialogue w Paryżu Dorota Sieroń-Gałusek z Krakowa mówiła o ks. Józefie Sadziku SAC jako animatorze sztuki i kultury, założycielu wydawnictwa Editions du Dialogue i inicjatorze pisma „Znaki Czasu” – prezentującego teksty myślicieli i pisarzy religijnych. Tytuł jej wystąpienia brzmiał: „Zapoznany dar albo o potrzebie pójścia śladem księdza Sadzika”.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny