Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 6 marca

1959 – Opublikowana została Notyfikacja Kongregacji Świętego Oficjum, zakazująca szerzenia kultu miłosierdzia Bożego w formie podanej przez s. Faustynę w „Dzienniczku” (tzn. przez obraz, nowennę i koronkę). 

Wątpliwości związane były nie tyle z samym kultem, co wynikały z pewnych nieprawidłowości w jego formach. Tym niemniej usunięte zostały obrazy ze świątyń. Zaprzestano organizowania nabożeństw. 

Jedynym miejscem, gdzie za zgodą władz kościelnych, w ołtarzu głównym pozostał obraz Jezusa Miłosiernego był kościół w Dolinie Miłosierdzia Bożego, nieopodal Jasnej Góry. Tu też trwał, a nawet rozwijał się kult. 

Wołanie o Miłosierdzie Boże dla świata nabierało rozmachu. Wzrost pobożności stał się wyzwaniem dla duszpasterzy. Przy kościele powstał Ośrodek Studium Miłosierdzia Bożego. Kościół dostrzegał bowiem konieczność teologicznego pogłębienia, czym jest Miłosierdzie Boże i jaka forma kultu jest rzeczywiście poprawna. Konieczne było podjęcie działania w kierunku oczyszczenia kultu z niewłaściwych naleciałości powstałych wskutek zbyt powierzchownego i wadliwego odczytania treści objawienia danego s. Faustynie. 

Od roku millenijnego 1966 w Ośrodku miały miejsce sympozja, w których uczestniczyli dogmatycy, liturgiści, bibliści, zarówno duchowni, jak i świeccy. Podejmowane były tematy teologii Miłosierdzia Bożego, apostolstwa jako odpowiedzi człowieka na wezwanie Miłosiernego Boga oraz zależności, jakie zachodzą między Bożym Miłosierdziem a zbawieniem i życiem wiecznym. Pieczę nad całością sprawował kard. Stefan Wyszyński, jako prymas Polski, a z ramienia Komisji ds. Nauki Katolickiej Episkopatu Polski – kard. Karol Wojtyła. 

Po wydaniu Notyfikacji Stefan kard. Wyszyński polecił, aby usunąć z rzeźby Jezusa Miłosiernego w Ołtarzewie (od strony zachodniej) promienie i napis „Jezu ufam Tobie”, choć nie nalegał na natychmiastowe wykonanie tego polecenia. Dzięki temu rzeźba przetrwała czasy zakazów. 

Rzeźba wykonana przez Wojciecha Durka przedstawia Chrystusa Miłosiernego w otoczeniu dwóch klęczących aniołów z atrybutami Chrystusowego kapłaństwa; ten z lewej strony trzyma kielich, a z prawej księgę. Wyciągniętą, prawą ręką Chrystus błogosławi, a drugą wskazuje na gorejące serce. Z serca tryskają dwie wiązki promieni (nawiązanie do objawień s. Faustyny Kowalskiej). 

Pierwotnie była to płaskorzeźba Najświętszego Serca Pana Jezusa, ale w II 1950 została przekształcona w Chrystusa Miłosiernego przez dodanie promieni. 

I można powiedzieć, że kult Miłosierdzia Bożego (w pewnej mierze dzięki częstochowskim Pallotynom) przedarł się przez watykańską biurokrację… to były czasy… Modlitwa ku Prawdzie ma siłę.

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1915 – Na froncie pod Inowłodzem n. Pilicą poległ br. Antoni Forycki (ur. 1883 w Krzywosądowie Kościelnym, w parafii Kuczków, w archidiecezji gnieźnieńskiej). 
20 XII 1912 wstąpił do pallotynów w Antoniówce. Sutannę otrzymał 4 III 1913 z rąk ks. Alojzego Hübnera. Od XI 1913 przebywał w domu nowicjatu w Bochni. 3 VIII 1914, w drugim roku nowicjatu, został powołany do wojska niemieckiego. Początkowo przebywał we Wrocławiu; był w stopniu podoficera i kształcił rekrutów.
Odznaczał się prawością charakteru. W Stowarzyszeniu miał rodzonych braci – Ignacego (1900-1983, brat) i Leona (1908-1991, ksiądz).

1949 – W prokatedrze warszawskiej klerycy: Stanisław Leśniak, Kazimierz Jekiełek, Tadeusz Czulak, Antoni Pławny, Kazimierz Domagalski, Henryk Jędykiewicz, Andrzej Kowalczyk, Czesław Korzeniowski, Stanisław Robak, Witold Zdaniewicz i Stanisław Marszał przyjęli dwa pierwsze niższe święcenia, a kl. Skrzypczak Kazimierz – święcenia subdiakonatu. Dzień wcześniej wyżej wymienieni klerycy otrzymali w tejże prokatedrze pierwszą tonsurę.

1961* – W Częstochowie uroczystościom pogrzebowym br. Alojzego Chowańca przewodniczył ks. wiceprowincjał Józef Dąbrowski; obecne były delegacje wszystkich domów pallotyńskich i przedstawiciele zakonów działających w Częstochowie. Został pochowany na cmentarzu św. Rocha.

1962* – W przeddzień wspomnienia św. Tomasza z Akwinu (tego roku przypadło we Środę Popielcową 7 marca), na akademię ku czci Doktora Anielskiego przybyli do Ołtarzewa Dominikanie ze Służewa. O godzinie 9:30 odprawili Mszę św. z asystą według liturgii dominikańskiej, a referat na temat: „Religijność i pobożność w nauce św. Tomasza”, wygłosił dominikanin o. Bernard Skrzydlewski.

1976* – Odbyła się próba generalna Misterium Męki Pańskiej. Reżyserem Misterium był kl. Wojciech Tąkiel, a rolę Jezusa kreował kl. Stanisław Omiotek.

1979 – Ks. prowincjał Henryk Kietliński wyjechał z Ołtarzewa na wizytację domu w North Tonawanda, w Stanach Zjednoczonych.

1982 – W dniach 6-7 marca w Ołtarzewie odbył się Dzień skupienia dla chłopców z tzw. group powołaniowych. Wzięło w nim udział ponad 60 chłopców i kilku księży – promotorów ds. powołań. Liturgii eucharystycznej przewodniczył i homilię wygłosił ks. prowincjał Henryk Kietliński. Uczestniczył on też w spotkaniu z młodzieżą i księżmi w sali nr 1.

1983 – Ks. prowincjał Henryk Kietliński podczas Mszy św. wprowadził alumnów kursu III – w posługę lektora, a alumnów kursu IV – w posługę akolity.

1985 – Ks. prowincjał Czesław Parzyszek na spotkaniu z klerykami podzielił się swoimi wrażeniami z pobytu w Brazylii. Przebywał tam w drugiej połowie stycznia, razem z ks. Stanisławem Kuracińskim, przeprowadzając wizytację kanoniczną Delegatury Misyjnej SAC w Brazylii. Delegaturze nadano tytuł Matki Miłosierdzia. Polscy misjonarze rozpoczęli starania o wejście do prowincji Campos. Wizytatorzy odwiedzili ks. Józefa Maślankę SAC na jego placówce misyjnej.

1987 – Odbyła się prapremiera Misterium Męki Pańskiej pod tytułem „A światłość w ciemności świeci”. Scenariusz napisali i reżyserię przygotowali: kl. Sławomir Bajew i kl. Paweł Rudnik.
W 1987 i 1988 Misterium wystawiane było w Koninie, za każdym razem dwukrotnie, w parafii, w bardzo dużym, nowoczesnym kościele.
„Z prapremierą misterium w 1987 r. (a i rok później) było tak – udział w niej brał dom ołtarzewski, a więc siostry, bracia, księża, klerycy i pewna grupa gości z zewnątrz. Po przedstawieniu zostawali ci, co mieli coś do powiedzenia. I mówili dużo, a my – jako reżyserzy nie dyskutowaliśmy, tylko wszystko notowaliśmy, kiwając głowami. Przecież to był wieczór, a nazajutrz przyjeżdżali pielgrzymi na przedstawienie, więc i tak nie byliśmy w stanie nic zmienić. I wszyscy byli zadowoleni… Misterium z 1987 roku było nietypowe, przeplatane scenami współczesnymi, Pan Jezus pokazywał się dopiero na Zmartwychwstanie (kl. Darek Szyra), za to dużą rolę miał szatan (kl. Sławomir Bajew, a po jego odejściu z Seminarium kl. Sylwester Fiećko). Ja grałem Judasza. M.in. kl. Wiesław Błaszczak grał rolę współczesnego ojca, a kl. Mirosław Serzycki – nawracającego się syna” (Paweł Rudnik 2018).

1988 – Od 27 lutego do 6 marca przy seminaryjnej parafii Najświętszej Marii Panny Królowej Apostołów w Ołtarzewie Ojcowie Redemptoryści z Warszawy prowadzili misje parafialne. Kazaniom pilnie przesłuchiwali się również księża, bracia i klerycy pallotyńscy.

2012* – W Bundang-Dong w Korei Południowej kl. Joseph Ji Hak Kim złożył wieczną konsekrację na ręce ks. wiceprowincjała Lesława Gwarka.

2017 – Na Wydziale Teologicznym UKSW w Warszawie ks. Józef Zabłocki obronił rozprawę doktorską na temat „Posłannictwo i duchowość kapelana szpitalnego w świetle literatury teologicznej po Soborze Watykańskim II”. Promotorem był ks. prof. dr hab. Czesław Parzyszek, a recenzentami: ks. prof. dr hab. Czesław Rychlicki z UAM i ks. dr hab. Jarosław Lipniak z PWT we Wrocławiu. Stopień naukowy doktora nauk teologicznych został mu nadany 20 marca 2017.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny