6 września 2020
PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY
Kalendarium Pallotyńskie na 6 września
1995 – W Gdańsku zmarła s. Zygmunta Bielawa (ur. 1909 w Nowym Podlesiu, w parafii Kościerzyna, w diecezji chełmińskiej), pallotynka, radna, mistrzyni nowicjatu, przełożona quasi-prowincji 1947-62 i pierwsza przełożona prowincjalna 1968-74, radna generalna. Siostrę Zygmuntę pochowano w kwaterze pallotynek na cmentarzu w Gdańsku-Łostowicach.
W pamięci sióstr Zgromadzenia pozostała jako dobra, zapobiegliwa, ale i wymagająca przełożona. Wykazała się wielką mądrością życiową i dalekowzrocznością w wytyczaniu nowych dróg polskiej prowincji. Realizowane przez matkę Zygmuntę wskazania Soboru Watykańskiego II dla zgromadzeń zakonnych o potrzebie ustawicznego powrotu do pierwotnego ducha ożywiającego instytuty zakonne, zaowocowały zaangażowaniem sióstr w pracę z młodzieżą, która stała się podstawą do wypracowania formacji apostolskiej we Wspólnotach Wieczernikowych (s. Blanka Sławińska).
Inne wydarzenia tego dnia
1909 – Na III Kapitule Generalnej, która rozpoczęła się tego dnia w domu przy kościele San Silvestro in Capite, podzielono Stowarzyszenie na 4 prowincje niemiecką – z siedzibą w Limburgu, z domami w Niemczech, Londynie, przy kościele św. Bonifacego, Afryce i Australii, włosko-amerykańską – z zarządem w Rocca Priora, z domami we Włoszech (alumnat w Rzymie przy via dei Pettinari, Gaeta) i USA (Nowy Jork, Hammonton, Newark); irlandzką – z siedzibą w Mercedes w Argentynie (do 1928, a następnie w Londynie), z domami w Anglii, Irlandii, Argentynie, Chile i w Rzymie – San Silvestro in Capite; łacińsko-amerykańską – z zarządem w Santa Maria w Brazylii, z domami w USA (Brooklyn i Baltimore), Urugwaju, Brazylii i Masio. Domy polskie (Antoniówka i Wadowice) i dom we Florencji (istniał w latach 1905-11), przeznaczony dla katolików narodowości angielskiej, podporządkowano bezpośrednio Zarządowi Generalnemu przy kościele San Salvatore in Onda. Kapituła zakończyła się 14 IX, a podział na prowincje został 7 XII 1909 zatwierdzony przez Stolicę Apostolską.
1937 – wrzesień – Biskup polowy Józef Gawlina poświęcił kaplicę na Westerplatte. W uroczystości uczestniczyli Marian Chodacki, komisarz Rzeczypospolitej Polskiej w Wolnym Mieście Gdańsku, admirał Józef Unrug, dowódca Marynarki Wojennej w Gdyni, płk Józef Jaklicz, zastępca szefa Sztabu Głównego, ks. płk Jerzy Sienkiewicz, dziekan okręgu wojskowego w Toruniu, ks. mjr Władysław Miegoń, starszy kapelan Wojska Polskiego i kapelan Marynarki Wojennej oraz administrator parafii w Gdyni, a także wielu innych gości. W czasie nabożeństwa i obiadu żołnierskiego przygrywała orkiestra Marynarki Wojennej z Gdyni.
1948 – Nastąpiło otwarcie Zakładu Spóźnionych Powołań Kapłańskich w Chełmnie. Uroczystą Mszę św. celebrował ks. prowincjał Stanisław Czapla, który wygłosił też okolicznościowe kazanie. W nowo otwartym Zakładzie było 82. wychowanków. Do grona profesorskiego należeli dyrektor ks. Michał Muszyński, prefekt i kierownik duchowny ks. Józef Lisiak, profesor geografii i historii ks. Józef Wiekiera, profesor łaciny i matematyki ks. Józef Turecki, profesor języka polskiego ks. Michał Muszyński i p. Godlewski, języka niemieckiego p. Bieszk, fizyki i chemii – p. Kwak.
1973 – Seminarium w Ołtarzewie pożegnało uroczyście ks. Alojzego Hassę. Został przeniesiony na stałe do Otwocka, co mocno przeżył, bez szemrania, ze łzami w oczach, bo bardzo kochał Ołtarzew. Nieustannie też pragnął tam wrócić.
Wykłady patrologii po nim, jak i wcześniej historię Kościoła, przejął ks. Tadeusz Gliński.
1974 – W dniach 1-6 IX odbyły się w Osny doroczne rekolekcje. Konferencje, związane tematycznie z określonymi Ustawami pallotyńskimi, wygłosili uczestnicy rekolekcji. Konferencje miały zapoznać członków Regii Miłosierdzia Bożego z nowym prawodawstwem Stowarzyszenia.
1977 – W Ołtarzewie 11. alumnów (Stanisław Barcikowski, Marcin Boroń, Roman Kalita, Jan Kot, Andrzej Maciejewski, Maciej Nowak, Andrzej Tkacz, Roman Tkacz, Wojciech Tomkiel, Antoni Zemuła, Mieczysław Żemojcin) i br. Jan Pudzianowski, podczas Mszy św. złożyło na ręce ks. prowincjała Józefa Dąbrowskiego wieczną profesję. W koncelebrze uczestniczyło 10. księży, rektor domu i ks. prefekt. Na uroczystość przyjechali rodzice i krewni składających profesję.
1978 – Funkcję kronikarza domu ołtarzewskiego przejął ks. Paweł Góralczyk.
1979 – Po dwumiesięcznym kursie języka niemieckiego w Republice Federalnej Niemiec powrócili do Ołtarzewa ks. Jan Korycki i ks. Marian Szczotka.
1993 – Urząd rektora w Wadowicach objął ks. Piotr Machnacki, po ks. Tadeuszu Madoniu (1989-1993).
1993 – Do Seminarium w Ołtarzewie przybyła grupa 25 kleryków nowicjuszy z Ząbkowic Śląskich. Wkrótce rozpoczęli swój pierwszy rok akademicki.
1994 – Z dwóch pallotyńskich nowicjatów, Wadowic i Ząbkowic Śląskich, przyjechało do Ołtarzewa 25 nowicjuszy kleryków, kandydatów na studium filozofii.
2003 – Ks. Henryk Hoser opuścił dom na Surcouf w Paryżu i udał się do Brukseli.
ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny
