Prowincja Chrystusa Króla

Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego - Warszawa
7 listopada 2020

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 7 listopada    

7 listopada 2018 – Z inicjatywy postulatora procesu beatyfikacyjnego Rosyjskich Katolickich Męczenników XX w., ks. Krzysztofa Pożarskiego, za aprobatą abpa Pawła Pezzi, metropolity archidiecezji Matki Boskiej w Moskwie, w kościele św. Stanisława w Petersburgu został odsłonięty i poświęcony memoriał z kamiennych płyt, na których znajduje się 425 nazwisk kapłanów różnych obrządków i narodowości, którzy oddali swoje życie za Chrystusa w czasach sowieckich.

Na tablicy umieszczono nazwisko ks. STANISŁAWA SZULMIŃSKIEGO SAC (1894 – 1941), najpierw kapłana diecezji kamienieckiej (do 1930), potem pallotyna, profesora teologii moralnej i orientalnej w Sucharach i Ołtarzewie, więźnia i męczennika łagru w Uchcie, Apostoła Pojednania.

Mszy św. przewodniczył abp Pezzi, a współcelebrowali: nuncjusz apostolski w Rosji, abp Celestino Migliore, rosyjscy biskupi: bp Klemens Pikiel (przewodniczący Konferencji Biskupów Katolickich Rosji i ordynariusz Diecezji św. Klemensa w Saratowie), bp Józef Werth (ordynariusz Diecezji Przemienienia Pańskiego w Nowosybirsku), bp Cyryl Klimowicz (ordynariusz Diecezji św. Józefa w Irkucku), a także abp Tadeusz Kondrusiewicz, metropolita mińsko-mohylewski z Białorusi.

We Mszy św. wzięli także udział kapłani z dekanatu i profesorowie Seminarium Duchownego w Petersburgu. Przed końcowym błogosławieństwem, każdy z uczestników mógł otrzymać poświęcony dębowy krzyżyk przypominający martyrologię duchowieństwa. Po Mszy św. został odczytany akt męczeństwa kapłanów z Sandormochu, uwięzionych na Wyspach Sołowieckich, a także apel modlitewny z nazwiskami 425 kapłanów. Po czym przemówił abp Tadeusz Kondrusiewicz, który wspomniał, że 8 XI Seminarium Duchowne w Petersburgu będzie obchodziło swój Jubileusz 25.lecia odrodzenia w Rosji i wielu kapłanów męczenników ukończyło to Seminarium.

Z kolei przemówił prawosławny proboszcz z Nikolo-Bogajawleńskowo Morskiego Soboru – protoierej Bogdan Sojko oraz Władimir Iwanow – naczelnik Oddziału Łączności z Religijnymi Organizacjami Administracji Sankt Petersburga. Przemówiła także Eltier Aderhold, generalny konsul Niemiec; Dainius Numgaudis, generalny konsul Litwy, a także Ewa Ziółkowska, dyrektor Instytutu Polskiego w Petersburgu.

Następnie abp Paweł Pezzi i abp Tadeusz Kondrusiewicz otwarli i poświęcili memoriał o kapłanach męczennikach w sowieckiej Rosji.

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1914 – W domu biskupim w Yaoundé w Kamerunie zmarł Heinrich Vieter, niemiecki pallotyn, biskup i pierwszy wikariusz apostolski Kamerunu, sługa Boży.

Urodził się 13 II 1853 w Cappenbergu (ob. dzielnica miasta Selm w Nadrenii Północnej-Westfalii), pierwszą profesję w Stowarzyszeniu złożył 2 II 1886, święcenia kapłańskie przyjął 8 V 1887. W latach 1889-90 był przełożonym pallotyńskiej misji w Brazylii, 18 III 1890 został prefektem apostolskim Kamerunu, a 2 I 1905 wikariuszem apostolskim Kamerunu i bpem tytularnym Paraetonium (22 I 1905 konsekracja bpia w Limburgu; głównym konsekratorem był Dominikus Willi OCist., bp Limburga). Jego mottem biskupim były słowa: „Ego servus tuus” – Jestem Twoim sługą. W 1909 przybył do Braniewa i Olsztyna, głosząc kazania i zbierając ofiary na pallotyńskie misje, również na organizujące się polskie domy Stowarzyszenia, w Antoniówce i Wadowicach.

Grób bpa Vietera znajduje się w Yaoundé  koło bazyliki Maryi Królowej Apostołów. W 2005 rozpoczęto jego proces beatyfikacyjny. Zainicjował go Simon Victor Tonyé Bakot, abp Yaoundé (2003-13). Wicepostulatorem na poziomie diecezjalnym został ks. Norbert Hannappel SAC. Bpowi Vieterowi przysługuje tytuł sługa Boży.

Biskup Vieter, to „postać apostoła o żelaznej energii i niezmordowanej gorliwości, o pobożności i pokorze godnej podziwu. [To] mąż w całej pełni apostolski, który przybywając na misje zastał tylko pięciu katolików, a po 24 latach owocnej pracy pozostawił 30 000 wiernych i 18 000 katechumenów” (list prefekta Kongregacji Rozkrzewiania Wiary).

1918 – Kieleckie Towarzystwo Dobroczynności przekazało klasztor na Karczówce sercankom (Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego). Towarzystwo otrzymało budynki poklasztorne od rządu carskiego w 1908 i urządziło tu ochronkę i szkołę elementarną. Sercanki prowadziły na Karczówce szkołę ludową i przedszkole, a w 1922 założyły własną drukarnię św. Józefa, która działała do 1957. W 1928, na 300.lecie klasztoru przeprowadziły remont budynków. Po opuszczeniu klasztoru przez siostry, budynki i ziemię przekazano w 1957 pallotynom.

1952 – Br. Ignacy Wszołek z Regii Miłosierdzia Bożego we Francji, obchodził 25.lecie służby Bogu i Stowarzyszeniu.

1970 – W Pinelands zmarł Bruno August Hippel SAC, bp emeryt Oudtshoorn w Afryce Południowej.

Urodził się 8 II 1907 w Haguenau (Alzacja we Francji), pierwszą profesję w Stowarzyszeniu złożył 25 VII 1931, święcenia kapłańskie przyjął 25 III 1936. Wikariuszem apostolskim Oudtshoorn został mianowany 9 XII 1948 (konsekracja biskupia odbyła się 13 II 1949 – bp tytularny Abora; głównym konsekratorem był Franziskus Xaver Hennemann SAC, bp tytularny Coptus i wikariusz apostolski Cape Town oraz jeden z dwóch współkonsekratorów – John Baptist Rosenthal SAC, tytularny bp Seydra, wikariusz apostolski Queenstown). 11 I 1951 został podniesiony do rangi bpa rezydencjonalnego. Biskup Hippel uczestniczył w obradach Soboru Watykańskiego II. Zrezygnował z biskupstwa 2 X 1968 (otrzymał tytuł bpa tytularnego Vardimissa). Został pochowany w Oudtshoorn.

1971 – Pielgrzymka młodzieży z Radomia (90 osób), wracająca z Niepokalanowa, odwiedziła Ołtarzew i spotkała się z alumnami Seminarium.

1974 – W Editions du Dialogue wydano 28. pozycję z Kolekcji Znaki Czasu: „Wierzyć dzisiaj”, autorstwa Pierre’a Taleca (+7 I 2016), paryskiego duszpasterza akademickiego.

1976 – Teatr seminaryjny w Ołtarzewie wystawił sztukę „Dzień gniewu”.

– W Seminarium odbył się Dzień skupienia dla członków Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego.

1979 – W ogólnopolskim pallotyńskim zjeździe katechetycznym w Częstochowie uczestniczyli z Ołtarzewa: ks. proboszcz Józef Turecki oraz ks. Eugeniusz Krzyżanowski.

1984 – W Ołtarzewie odbyło się spotkanie z doc. Włodzimierzem Fijałkowskim (+2003), twórcą polskiego modelu Szkoły Rodzenia, na temat: „Płeć w strukturze osobowej człowieka”.

1986 – Z okazji drugiej rocznicy męczeńskiej śmierci ks. Jerzego Popiełuszki (+19 X 1984), alumni kursów filozoficznych z Seminarium w Ołtarzewie przedstawili spektakl słowno-muzyczny poświęcony pamięci bestialsko zamordowanego Kapłana.

1989 – W Rzymie Zebranie Generalne wybrało na kolejną kadencję generałem Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego ks. Martina Juritscha. 18 lutego 1992, z powodu postępującej choroby, ks. M. Juritsch zrezygnował z piastowanego urzędu i udał się do Niemiec.

1993 – W Ołtarzewie bp polowy Wojska Polskiego Leszek Sławoj Głódź udzielił święceń diakonatu 16. akolitom. Mszę św. uświetnił śpiew chóru i scholi pod kierunkiem ks. Dariusza Smolarka.

1994 – Warszawska firma „Pro Ecclesiae” rozpoczęła malowanie kościoła parafialno-seminaryjnego w Ołtarzewie. Odnowione zostały freski, wymieniono nagłośnienie i poprawiono oświetlenie kościoła.

1998 – Święcenia w stopniu diakonatu z rąk bpa Kazimierza Ryczana, ordynariusza diecezji kieleckiej, otrzymało w Ołtarzewie 12. kleryków. Słowa podziękowania dla rodziców nowo wyświęconych diakonów skierował na zakończenie Mszy św. ks. prowincjał Lesław Gwarek.

2003 – W dniach od 2 do 7 listopada, we Wrzosowie została zorganizowana Druga Sesja Formacyjna dla Wychowawców Rodziny Pallotyńskiej w Polsce. Uczestniczyło w niej 21. wychowawców, w tym 6 pallotynek. Sesji przyświecał temat: „Droga duchowa św. Wincentego Pallottiego”. Początkowo uczestnicy sesji przeżyli dzień skupienia, a następne dni poświęcone były informacji, refleksji i dzieleniu się doświadczeniami na temat różnych problemów. Wśród niektórych tematów szczegółowych znalazły się: „Pallotti w relacji do Jezusa Chrystusa” i „Jak Pallotti przeżywał rzeczywistość Kościoła, w czasie, w którym dane mu było żyć” (ks. prowincjał Czesław Parzyszek), „Pallotti w relacji do Boga Ojca” (ks. Roman Forycki), „Pallotti w relacji do Ducha Świętego” (ks. Józef Lasak) i „Pallotti w relacji do Matki Bożej” (s. Maria Elżbieta Tkacz SAC)

2005 – W Bielsku-Białej odbył się pogrzeb  ks. Franciszka Kani, misjonarza w Rwandzie w latach 1973-94. Liturgii pogrzebowej przewodniczył Janusz Zimniak, bp pomocniczy bielsko-żywiecki. Homilię pogrzebową wygłosił ks. Stefan Dusza, kolega kursowy zmarłego. W liturgii uczestniczyło 96 kapłanów, rodzina, parafianie z rodzinnej Tokarni (2 autokary) i Bielska, przedstawiciele wielu grup i stowarzyszeń, m.in. harcerze. Zmarły został pochowany na cmentarzu w Bielsku-Białej, na Błoniach (Cygański Las), w nowo otwartej kwaterze pallotyńskiej.

2012 – Od 4 do 7 XI, w ośrodku rekolekcyjnym w Montmorency, miały miejsce coroczne rekolekcje pallotyńskie, które prowadził ks. dr hab. Stanisław Zarzycki SAC, prof. KUL.

2013 – W dniach 4-7 XI wspólnotę ołtarzewską odwiedzili w ramach wizytacji kanonicznej: ks. Jakob Nampudakam, przełożony generalny oraz ks. Gilberto Orsolin, radca generalny. W czasie wizytacji miało miejsce spotkanie ze wspólnotą domową, przedstawicielami parafii, radą alumnów oraz wszystkimi klerykami. Podczas Eucharystii kończącej wizytację kanoniczną ks. Generał powiedział, że powołanie nie jest w pierwszej kolejności dla powołanego, ale dla ludzi, do których Pan Bóg posyła. „Nie bójcie się tej wymagającej drogi, gdyż Kościół przeżywa dziś  trudności z powodu komfortu i materializmu” – mówił przełożony generalny.

2018 – W kościele św. Józefa w Koszalinie (mały kościół blisko katedry, przy ul. Władysława Laskonogiego) o godz. 12:00 została odprawiona Msza św. pogrzebowa za s. Mojolę Rataj. Zmarła spoczęła na koszalińskim cmentarzu komunalnym.

2019 – Z inicjatywy diecezji świdnickiej w pallotyńskim domu w Ząbkowicach Śląskich, w dniach 4-7 listopada, abp Grzegorz Ryś, arcybiskup metropolita łódzki, prowadził rekolekcje dla kapłanów.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny