Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 7 października

1986 – W Ołtarzewie zmarł br. Lucjan Kawecki (ur. 1912 w Witaszynie, w parafii Jasionna k. Białobrzegów, w diecezji sandomierskiej). Pracą piekarza służył współbraciom w Ołtarzewie (przez 36 lat) i Wadowicach (16 lat). W czasach wojennych br. Lucjan karmił chlebem nie tylko pallotynów, ale wszystkich głodnych i potrzebujących, którzy w tych trudnych latach trafiali do Wadowic czy Ołtarzewa.

Zawsze pracę zawodową łączył z modlitwą. Często można było go spotkać na chórze, adorującego Najświętszy Sakrament, odmawiającego różaniec, a podczas dni niedzielnych i świątecznych, uczestniczącego w wielu Mszach świętych. W ulubionym miejscu na chórze miał swój „warsztat duchowy”: Pismo Święte, modlitewnik pallotyński, różaniec, książki do rozmyślania i lektury duchowej. Bardzo szczegółowo rozliczał się przed przełożonymi z przydzielonych mu do dyspozycji pieniędzy i różnych dóbr materialnych. Pod koniec swego życia, w czasie choroby, każdego dnia prosił o spowiedź, bo chciał być wolny od najmniejszego grzechu i gotowy na spotkanie z Bogiem.

Brat Lucjan był lubiany i szanowany przez wszystkich, a sam darzył współbraci przyjaźnią i życzliwością. Chciał wszystkim służyć. Umiał dziękować za każdy gest dobroci, zwłaszcza w chorobie. Wnosił do wspólnotowego życia pokój, dobroć i ewangeliczną radość ducha. Przewlekłą i dokuczliwą chorobę przyjmował z wiarą i swe cierpienia łączył z krzyżem Chrystusa, codziennie składając je na ołtarzu w intencji Kościoła, Stowarzyszenia, a szczególnie dla uproszenia nowych powołań kapłańskich.

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1903 – Ks. Max Kugelmann został wybrany generałem Stowarzyszenia. II Kapituła Generalna (1903) poleciła mu, aby w ciągu 6-lecia podzielił Stowarzyszenie na prowincje, bez zakładania w tym okresie nowych domów i wydał drukiem pisma Stowarzyszenia. Ks. Kugelmann zakończył swoją funkcję 7 IX 1909.

1924 – O godz. 9.00 na Kopcu, po 8.dniowych rekolekcjach odbyły się obłóczyny siedmiu postulantów na kleryków i siedmiu postulantów na braci. Ceremonii obłóczyn dopełnił ks. superior Alojzy Majewski.

– Do nowo wybudowanego domu na Kopcu zaczęli się wprowadzać klerycy.

1925 – W dniach 30 września – 7 października ks. Józef Tuszowski, jezuita z Krakowa, przeprowadził roczne rekolekcje dla księży, kleryków, braci i postulantów, a dla gimnazjalistów Collegium Marianum w dniach 3-7 października.

– Tego dnia (7 X) ks. superior Wojciech Turowski dokonał na Kopcu ceremonii obłóczyn i profesji braci i kleryków.

1926 – Na Kopcu zakończyły się doroczne rekolekcje dla braci.

– Tam też bracia i klerycy składali swoje profesje czasowe (pierwszą, drugą lub trzecią).

1926 – W Sucharach, klerycy: Franciszek Cegiełka, Jan Szambelańczyk, Józef Bogdan i Czesław Wędzioch złożyli pierwszą profesję na ręce ks. superiora Wojciecha Turowskiego.

1927 – Klerycy z Ołtarzewa, z ks. Augustynem Rolbieckim, udali się na wycieczkę do Żbikowa, zwiedzając tam kościół parafialny.

****** W okresie międzywojennym i do 60.tych lat XX w. dzisiejsze święto Matki Bożej Różańcowej w prowincji polskiej było czasem obłóczyn i składania profesji, głównie braci (zarówno pierwszej jak i wiecznej). I tak profesję wieczną złożyli:

1928 – w Sucharach kl. Jan Maćkowski i kl. Józef Zawidzki – na ręce ks. Stanisława Słaboszewskiego.

1928 – w Ołtarzewie: kl. Władysław Siwek (przyjechał z Lublina), Leon Derda, Telesfor Domański i br. Błażej Niedziela; w Wadowicach: bracia – Stanisław Gołębiowski, Wojciech Grobel – na ręce ks. Wojciecha Turowskiego.

1929 – w Ołtarzewie: bracia – Jakub Głowacki, Bolesław Grzybowski, Wacław Knopiński (na Kopcu?), Franciszek Pawlikowski i Jan Szczeblewski – na ręce ks. Stanisława Słaboszewskiego (ks. Alfonsa Męcikowskiego przy br. Głowackim).

1929 – w Wadowicach kl. Józef Wróbel – na ręce ks. Władysława Baumgarta.

1929 – w Sucharach klerycy: Franciszek Cegiełka i Jan Szambelańczyk – na ręce ks. Augustyna Zarazy.

1939 – w Warszawie br. Karol Beczała – na ręce ks. Franciszka Paulińskiego.

1956 – w Ząbkowicach Śląskich br. Mieczysław Mystkowski – na ręce ks. rektora Ignacego Jabłońskiego.

1957 – w Ołtarzewie br. Jan Pęcherek – na ręce ks. prowincjała Stanisława Czapli.

1957 – w Kościelisku br. Józef Więcek – na ręce ks. Alojzego Żuchowskiego.

1958 – w Poznaniu br. Tomasz Sierak – na ręce ks. Romana Lena.

1958 – w Ząbkowicach Śląskich br. Jan Skibniewski – na ręce ks. Ignacego Jabłońskiego.

1959 – w Poznaniu br. Stanisław Chmiel – na ręce ks. rektora Józefa Ramusiewicza.

1962 – w Ołtarzewie br. Bolesław Gawryś i br. Mieczysław Nowak – na ręce ks. Eugeniusza Werona.

1963 – w Ołtarzewie bracia: Stefan Bruszkiewicz, Adam Fułek i Franciszek Podlasz – na ręce ks. Józefa Lisiaka.

1964 – w Ołtarzewie bracia: Franciszek Dziczkiewicz, Jan Kwidziński i Jan Zgłobica – przed ks. Witoldem Zdaniewiczem (Fotografię zob w oddzielnym poście).

1965 – w Poznaniu br. Adam Chełstowski – na ręce ks. Tadeusza Czulaka; a w Ołtarzewie br. Jan Cuper i br. Tadeusz Wojciechowski na ręce ks. Józefa Lisiaka.

************

1929 – Ks. Stanisław Wierzbica, rektor Ołtarzewa, przywiózł z Warszawy monstrancję, którą otrzymał od rodziców brata Ludwika Będziocha, z okazji złożenia przez niego pierwszej profesji w Stowarzyszeniu (24 IX 1929).

1932 – Wyjechał z Kopca wizytator generalny, ks. … Socha. Wizytator, po przyjeździe na Kopiec 6 października, rozchorował się i na skutek tego wyjechał.

1934 – Ks. Walerian Siuda, rektor Kopca i ks. Władysław Baumgart, dyrektor Collegium Marianum, przebywali w Częstochowie, dziękując Matce Bożej za ocalenie w katastrofie samochodowej, jaka miała miejsce 13 kwietnia tr. (samochód „spadając z mostu potłukł się zupełnie. Z powodu tej katastrofy naprawiają most, łączący starą szosę” – z kroniki kopieckiej, 13 IV 1934). Na Jasną Górę szczęśliwie ocaleni pojechali samochodem p. dra Sołtysika.

1935 – Ks. Franciszek Bobrowski został mianowany prefektem szkoły powszechnej w Mosznie, w okolicy Ołtarzewa.

1937 – Br. Franciszek Frymark został przeniesiony z Ołtarzewa na Kopiec. Pełnił tam obowiązki kucharza i kolportera (w sumie 25 lat).

1945 – Ks. Józef Jażdżewski objął kapelanię Szpitala Akademii Lekarskiej w Gdańsku, po ks. Alfonsie Męcikowskim.

1949 – Ks. prowincjał Stanisław Czapla dokonał w Sucharach obłóczyn 10. kandydatów na braci zakonnych.

1950 – 25. lecie profesji w Stowarzyszeniu obchodzili: ks. Jan Maćkowski, pierwszy prowincjał Polskiej Prowincji, kierujący przez 13 lat Stowarzyszeniem w Polsce oraz bracia –  Leon Derda, Stanisław Gołębiowski, Wojciech Grobel i Błażej Niedziela.

– Tego dnia ks. prowincjał Stanisław Czapla dokonał obłóczyn 5. kandydatów na braci.

1951 – W domu nowicjatu w Poznaniu siedmiu kandydatów na braci otrzymało z rąk ks. prowincjała Stanisława Czapli sutannę Stowarzyszenia. Spośród nich żyje w Lublinie br. Mieczysław Mystkowski.

1956 – Od 7 października do połowy grudnia ks. Franciszek Wadowski z USA przebywał we Francji. Odwiedził w tym czasie Szwajcarię i Rzym.

1961 – Do Indii przybył statkiem ks. Adam Wiśniewski. Po krótkim pobycie w Bombaju, udał się do Rajpur, gdzie pracowali pallotyni niemieccy. Był to okres jego adaptacji i początki pracy misjonarskiej oraz lekarskiej w Indiach. Obie te funkcje sprawował do końca swego życia (+1987).

1963 – Ks. Eugeniusz Weron podpisał (po 3-letniej próbie) „Plan religijnego, pallotyńskiego i ogólnego dokształcenia braci nowicjuszów II roku i profesów czasowych aż do profesji wiecznej”. Powstał on z jego inicjatywy i dotyczył formacji braci po pierwszym roku nowicjatu a przed profesją wieczną. Plan stwierdzał, że „celem ogólnym dokształcania braci jest umocnienie powołania zakonnego przez dłużej trwający okres formacji oraz przeciwdziałanie kryzysowi powołania wśród braci młodych, którzy zbyt często opuszczają stowarzyszenie z poczuciem jakiegoś rozczarowania i jakby pewnego niedosytu duchowego. Celem szczególnym jest podniesienie poziomu religijnego i kulturalnego wyrobienia braci”.

1965 – W Ołtarzewie br. Jan Cuper SAC i br. Tadeusz Wojciechowski SAC złożyli wieczną konsekrację na ręce ks. Józefa Lisiaka,  rektora domu seminaryjnego.

1973 – Maria i Antoni Kuligowscy, sędziwi mieszkańcy Milanówka pod Warszawą, obchodzili w kościele seminaryjnym w Ołtarzewie 50.lecie związku małżeńskiego. Państwo Kuligowscy przez 23 lata przychodzili z pomocą uczelni w Ołtarzewie. Uroczystą Mszę św. koncelebrowało trzech księży, pod przewodnictwem ks. rektora Jana Koryckiego; homilię wygłosił sam główny celebrans. W wydarzeniu wzięli udział klerycy, bracia oraz licznie zgromadzeni parafianie i rodzina jubilatów. Podczas obiadu towarzyszyła jubulatom atmosfera śpiewu kleryckiego.

1976 – W Ołtarzewie jubileusz 50.lecia profesji obchodził br. Franciszek Pawlikowski. Mszy św. koncelebrowanej przewodniczył w gronie 20 kapłanów, ks. prowincjał Józef Dąbrowski; on też wygłosił homilię. Ceremoniarzem był kl. Jerzy Dobkowski. We Mszy św. wzięli udział z rodziny br. Franciszka – siostry rodzone i brat. Przybyli też przedstawiciele braci zakonnych z różnych pallotyńskich domów, a także brat z regii austriackiej. Podczas obiadu ks. rektor Jan Korycki podkreślał zasługi jubilata dla Stowarzyszenia. O godz. 17:00 odbyła się akademia na cześć jubilata, zorganizowana przez kleryków. Poprowadził ją kl. Stanisław Omiotek. W Ołtarzewie br. Pawlikowski przebywał przez 30 lat.

– W murach Seminarium odbyło się posiedzenie Rady Prowincjalnej z udziałem ks. superiora Zenona Modzelewskiego i ks. Józefa Sadzika, którzy przebywali w Polsce w związku z pogrzebem ks. Jakuba Krzyszczuka.

1977 – Alumni pierwszego i drugiego kursu wzięli udział we Mszy św. w Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej u Jezuitów w Warszawie. Msza zgromadziła alumnów różnych seminariów. Modlono się o wierność, wytrwanie i świętość dla powołanych.

– Pięciu alumnów IV kursu rozpoczęło studia zaoczne na Wydziale Teologii ATK: Józef Ciupak, Alfred Dyr, Edward Hodurek, Janusz Linke, Eugeniusz Małachwiejczyk.

1979 – W Seminarium w Ołtarzewie odbył się Dzień skupienia dla 15. chłopców z grupy powołaniowej. Prowadził go ks. Paweł Góralczyk z pomocą kleryków: Krzysztofa Kulczyckiego i Stanisława Zarzyckiego.

1980 – W Ołtarzewie klerycy rozpoczęli próby nad nową sztuką „Sługa don Kichota”, którą reżyserował kl. Stefan Kalmus.

– Rozpoczęła się też Jesienna spartakiada sportowa Seminarium.

1980 – W Kielcach na Karczówce ks. Paweł Góralczyk poprowadził Dyrektorium dla alumnów kursu VI. W tym samym czasie bracia z polskich domów rozpoczęli Dyrektorium w Zakopanem – prowadził je ks. Jan Papkała. Klerycy nowicjusze zaczęli Dyrektorium przed pierwszą konsekracją w Ząbkowicach Śląskich – poprowadził je ks. Czesław Parzyszek.

1981 – Klerycy w Ołtarzewie rozegrali mecz piłki nożnej inaugurujący Olimpiadę seminaryjną – pomiędzy reprezentacją Seminarium a kursem pierwszym. Mecz zakończył się zwycięstwem reprezentacji Seminarium w stosunku 5 do 0.

1985 – W Ząbkowicach Śląskich br. Błażej Niedziela obchodził diamentowy jubileusz profesji (trzeci w prowincji po braciach Franciszku Chytrym i Ignacym Foryckim). Mszy przewodniczył radca prowincjalny ks. Witold Zdaniewicz. Wygłosił on okolicznościowe kazanie i złożył jubilatowi podziękowanie za ofiarną pracę na różnych placówkach i w imieniu Zarządu Prowincjalnego przekazał serdeczne życzenia. Życzenia nadesłał też generał Stowarzyszenia ks. Martin Juritsch. Szczególnie interesująca była relacja bratanka jubilata, nauczyciela, który wspominał jego listy przysyłane do domu rodzinnego i podkreślał ich apostolski charakter.

1987 – Zostały zatwierdzone plany budowy nowego kościoła pw. Miłosierdzia Bożego i domu mieszkalnego w Częstochowie. Plany złożono już dwa lata wcześniej w Prezydium Rady Narodowej. Mimo tego plac pod budowę poświęcono już w kwietniu 1987.

1988 – Ks. Witold Hadziewicz został przeniesiony do Otwocka – tam też zmarł rok później.

1988 – We wspomnienie Matki Bożej Różańcowej Seminarium rozpoczęło nowennę dziękczynną z okazji 10.lecia pontyfikatu pap. Jana Pawła II.

1994 – Ks. Tadeusz Nazar przeszedł do Prowincji Chrystusa Króla i został skierowany do pracy w Wydawnictwie Apostolicum w Ząbkach (pracował do 1996).

2000 – W Warszawie, w kościele Chrystusa Króla Pokoju, została odprawiona Msza św. pogrzebowa za śp. s. Wandę Bielińską, której przewodniczyli prowincjałowie obydwu prowincji ks. Czesław Parzyszek i ks. Wojciech Pietrzak. Kazanie wygłosił ks. Parzyszek. We Mszy uczestniczyli licznie księża pallotyni z obu prowincji, pallotynki z siostrą prowincjalną Anną Kot oraz przedstawiciele Zespołu Koordynacyjnego ZAK. Na zakończenie Mszy słowa wdzięczności wypowiedziała siostra prowincjalna i przedstawiciel wspólnoty seminaryjnej, ks. Józef Lasak. Siostra Wanda została pochowana w kwaterze pallotynek na cmentarzu parafii św. Józefa, Warszawa Ursus-Solipce, przy ul. Ryżowej.

2003 – W Bielsku-Białej odbyły się uroczystości pogrzebowe ks. Emila Krupnika, redaktora „Królowej Apostołów”, rekolekcjonisty, proboszcza w Łęgowie (1994 – 2003). Mszę pogrzebową prowadził i kazanie wygłosił ks. prowincjał Tomasz Skibiński w otoczeniu 85 kapłanów Stowarzyszenia i diecezjalnych. Został pochowany w Mikuszowicach Śląskich, obok grobu br. Mieczysława Wróbla. W pogrzebie uczestniczyła delegacja kapłanów diecezjalnych z dekanatu Susz, w którym zmarły pracował przez szereg ostatnich lat, a dziekan ks. prałat Zbigniew Nowak złożył wzruszające świadectwo.

2004 – XIX Zebranie Generalne wybrało nowego przełożonego generalnego. Został nim ks. Friedrich Kretz. Urodził się 16 VI 1952 w Aschaffenburgu (diec. Würzburg). Święcenia kapłańskie otrzymał 15 III 1981. Pracował jako wychowawca w internacie w Bruchsal, następnie jako wikariusz w Stuttgarcie. W latach 1990-96 pełnił funkcję mistrza nowicjatu w Untermerzbach. Od 1996 do 2004 sprawował urząd przełożonego Prowincji Najświętszego Serca Jezusowego w Niemczech. W 2010 ks. Kretz zakończył urząd przełożonego generalnego Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego.

2014 – Br. Leszek Kosiński został przeniesiony z Paryża do Osny. Do jego obowiązków należą: prace zlecone przez rektora w Osny, korespondencja z ofiarodawcami związanymi z „Naszą Rodziną” oraz praca w Archiwum Zarządu Regionalnego.

2015 – Ks. Marcin Grzyb z ks. superiorem Aleksandrem Pietrzykiem wylądowali w Ho Chi Minh Ville w Wietnamie. Były to początki misji Regii Miłosierdzia Bożego na Dalekim Wschodzie.

2017 – W Sandomierzu zmarł Wacław Świerzawski, biskup senior diecezji sandomierskiej (ur. 1927 w Złoczowie). W 1949 przyjął święcenia kapłańskie z rąk abpa metropolity lwowskiego Eugeniusza Baziaka. W latach 1988-92 pełnił urząd rektora Papieskiej Akademii Teologicznej. 25 III 1992 pap. Jan Paweł II mianował go bpem diec. sandomierskiej. Sakrę biskupią otrzymał 28 IV tr. w katedrze sandomierskiej z rąk nuncjusza apostolskiego abpa Józefa Kowalczyka. 7 X 2002 złożył rezygnację z obowiązków biskupa diecezjalnego. Jako ordynariusz erygował w Sandomierzu dla kształcenia świeckich Instytut Teologiczny im. Błogosławionego Wincentego Kadłubka. Przeprowadził Drugi Synod Diecezji Sandomierskiej.

Powierzył pallotynom parafię w Sandomierzu (Chrystusa Króla Jedynego Zbawiciela Świata, ul. Dobkiewicza 12; erygowana 29 VI 1997).

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny