Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 8 grudnia

1854 – Pap. Pius IX ogłosił dogmat o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny. „Powagą Pana naszego Jezusa Chrystusa, świętych Apostołów Piotra i Pawła oraz naszą ogłaszamy, orzekamy i określamy, że nauka, która utrzymuje, iż Najświętsza Maryja Panna od pierwszej chwili swego poczęcia, na podstawie szczególnej łaski i przywileju Wszechmogącego Boga, mocą przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego – została zachowana, nietknięta od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego, jest prawdą przez Boga objawioną i dlatego wszyscy wierni powinni w nią wytrwale i bez wahania wierzyć”.

––– Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny oraz patronalne święto pallotyńskiej Prowincji Niepokalanego Poczęcia NMP w Stanach Zjednoczonych (erygowanej w 1952).

––– Dzisiejsza uroczystość była w Prowincji Polskiej dniem obłóczyn nowicjuszy kleryków, od 1975 do 2007 (z wyjątkiem lat 1989 i 1991 – 7 XII). Wcześniej, obłóczono alumnów tego dnia tylko w 1946 i wyjątkowo niektórych kleryków (1919, 1929 i w 1972).

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1846 – Tego dnia ks. Giuseppe Faà di Bruno, z błogosławieństwem papieskim, opuścił Rzym i udał się do pracy duszpasterskiej w Anglii. Skierował go tam ks. Wincenty Pallotti. Od I 1847 był ojcem duchownym i prefektem studiów w Cheadle k. Oksfordu, w Kolegium św. Wilfryda dla konwertytów z Oksfordu (księży anglikańskich nawróconych na katolicyzm) oraz – przez wiele lat – rektorem placówki w Londynie (dom kanonicznie erygowany w 1863). Mieszkając w Londynie pracował w różnych miejscach diecezji Westminster, zakładając kilka misji.

1884 – Ks. Giuseppe Faà di Bruno, generał Stowarzyszenia, zwrócił się do wielu kardynałów, aby wzorem swych poprzedników wpisywali się do Stowarzyszenia i wspierali je osobistym wpływem i modlitwą jako członkowie zjednoczeni (aggregati). Ponad 10. kardynałów odpowiedziało na wezwanie ks. Faà di Bruno.

1887 – Ks. William Whitmee, rektor domu przy kościele s. Silvestro in Capite w Rzymie, odprawił po raz pierwszy Mszę w swym kościele, po uzyskaniu pozwolenia władz cywilnych. Stowarzyszenie otrzymało kościół w 1885 jako rekompensatę za utracone mieszkania w domu księży Cento Preti w Rzymie. Ks. Whitmee odrestaurował tę świątynię.

1890 – W kaplicy w Marienbergu, w Kamerunie, pierwsi misjonarze pallotyńscy odprawili w chacie zbudowanej przez nich samych Mszę i oddali kraj pod opiekę Królowej Apostołów. Ks. Vieter w krótkim kazaniu powiedział: „Kiedyś, kiedy czytaliśmy w czasopismach misyjnych o bohaterskich przygodach, czuliśmy w głębi serca pragnienie, by w tym uczestniczyć. Ten czas nadszedł; mamy możliwość cierpieć za dusze; każdy trwa na swoim aktualnym miejscu”.

1893 – W Niemczech erygowano dom pallotyński w Ehrenbreitstein k. Koblencji.

1924 – Na Kopcu, klerycy: Władysław Baumgart i Leon Bemke złożyli wieczną profesję na ręce ks. Alojzego Majewskiego.

1927 – W uroczystość Niepokalanego Poczęcia dom w Ołtarzewie odwiedzili postulanci z Warszawy, z ks. Alfonsem Męcikowskim.

– Wieczorem wspólnota ołtarzewska „obchodziła „niby” Mikołaja. Zgromadziliśmy się wszyscy w sali wykładowej, która się mieści czasowo w sali przyjęć. Każdy otrzymał kilka ciastek, jabłek, orzechów etc., i tak na miłej pogawędce czas upływał. Obserwowaliśmy też wieczorem zupełne zaćmienie księżyca.

Zima daje się nam porządnie we znaki; już od dawna ludzie takiej nie pamiętają” (z kroniki domu w Ołtarzewie).

1931 – Na Kopcu zakończyły się rekolekcje dla uczniów Collegium Marianum, które trwały od 4 grudnia. Prowadził je ks. Czesław Wędzioch. W ostatnim dniu odbyła się też akademia, którą urządzili klerycy-nowicjusze.

1932, 1933 – Ks. Giacinto Cardi, generał Stowarzyszenia, wydał dwa listy: 1. O zachowaniu ostrożności przy dopuszczaniu kandydatów do nowicjatu, profesji i święceń kapłańskich, mając na względzie większą chwałę Boga, zbawienie ludzi, dobro Kościoła i Stowarzyszenia; 2. O szerzeniu Apostolstwa Katolickiego poprzez prace podejmowane w miarę możności przez członków Stowarzyszenia, ale w łączności ze współpracownikami; należy zwracać uwagę na kształtowanie ducha apostolskiego wśród współpracowników i na zjednoczenie ich ze Stowarzyszeniem wokół Królowej Apostołów.

1935 – Z okazji 100.letniej rocznicy przeprowadzenia przez Wincentego Pallottiego pierwszej uroczystej Oktawy Objawienia Pańskiego, ks. generał Giacinto Cardi, skierował do wszystkich członków Stowarzyszenia list, w którym zachęcał współbraci, aby urządzali uroczystą oktawę Epifanii we wszystkich pallotyńskich domach oraz aby usilnie zabiegali o przeniesienie jej do kościołów i kaplic nie należących do pallotynów.

1936 – Ks. Tomasz Mącior został proboszczem w Nowosadach na Polesiu – pierwszym proboszczem rezydującym na miejscu (do tej pory proboszcz parafii nowosadzkiej rezydował w Leśnej), a następnie bp piński Kazimierz Bukraba ustanowił nowe granice parafii i wydzielił z niej parafię. Parafia liczyła ok. 1200 wiernych.

Ks. Tomasz zajmował się tam także medycyną, lecząc swoich parafian, jak i prawosławnych, zdobywając w ten sposób wielkie zaufanie miejscowej ludności. Starał się żyć w wielkiej zgodzie z prawosławnymi, ale sprzeciwiał się stanowczo małżeństwom mieszanym zawieranym w cerkwi. Rozbudował kościół parafialny, odremontował plebanię i zakupił dzwon. Założył ochronkę dla dzieci (podobnie jak w Warszawie) i wybudował dom parafialny dla Akcji Katolickiej. Zajął się szczególnie młodzieżą, dla której organizował różne kursy. Dla biednych parafian inicjował pomoc materialną. Założył też stowarzyszenie Caritas. Aby sfinansować wszystkie te przedsięwzięcia, szukał darczyńców w kraju (zwłaszcza w Warszawie), wyjeżdżał na rekolekcje i misje, a nawet w I 1939 udał się do Amiens we Francji, by przeprowadzić kurs Akcji Katolickiej dla polskich animatorów Katolickich Stowarzyszeń Młodzieży Żeńskiej. Pomagali mu też żołnierze Korpusu Ochrony Pogranicza, stacjonujący na terenie parafii.

1936 – Klerycy w Ołtarzewie urządzili akademię na cześć Niepokalanej, na którą złożyły się: śpiewy, muzyka, referat kl. Franciszka Bryi, wiersze. Na akademię przybył ks. prowincjał Jan Maćkowski.

1940 – Bp sandomierski Jan Kanty Lorek poświęcił nowy ołtarz główny w Radomiu, wykonany przez jednego z braci pallotyńskich.

1940 – W Ołtarzewie wieczną profesję na ręce ks. Józefa Bogdana złożył kl. Edmund Winklarz.

1944 – Ks. Augustyn Werochowski przejął obowiązki przełożonego w Ołtarzewie. Za jego kadencji, pod niedokończonym kościołem i w piwnicach domu, umieszczono zakład typograficzny. W 1948 ks. Augustyn został skierowany do duszpasterstwa w Wałbrzychu.

1947 – Nowo mianowany prowincjał ks. Stanisław Czapla (wybrany 14 VI tr.), skierował list do wszystkich członków Prowincji Chrystusa Króla, w którym zawarł program swoich rządów oraz oczekiwania ze strony współbraci. Podziękował dotychczasowemu prowincjałowi, ks. Janowi Maćkowskiemu, za ofiarną służbę w czasie wojny. W programie działań umieścił: pogłębienie życia wewnętrznego współbraci, współpracę z wszystkimi członkami prowincji oraz zmontowanie zniszczonego przez wojnę wydawnictwa.

1947 – W Seabrze, w Brazylii zmarł ks. Johannes Schmitt, Schmidt, junior (ur. 1880 w Oberweier), pallotyn z prowincji amerykańskiej, duszpasterz polonijny w Brazylii, po 1924 w szeregach duchowieństwa diecezjalnego.

W I 1910 przybył do Wadowic i uczył się języka polskiego, opanowując go na tyle dobrze, że pomagał nawet w miejscowym duszpasterstwie i 27 V 1911 wyjechał z Kopca do Brazylii, aby zastąpić tam ks. Augustyna Zarazę. Po przybyciu do Brazylii przebywał początkowo w domu pallotyńskim w Casca. W latach 1911-21 był duszpasterzem polonijnym w okolicach Erechim (Vila Aurea, Carlos Gomes, Ernesto Alves, Getúlio Vargas). W 1912 brał udział w wiecu polonijnym w Veranopolis. W latach 1921-24 pracował w Ijui, a następnie – po eksklaustracji do brazylijskiego kleru diecezjalnego – w Seabrze.

1947 – Podczas prywatnych objawień w Montichiari Fontanelle we Włoszech, Maryja zachęcała do odprawiania w dniu 8 grudnia Godziny Łaski (od 12.00 do 13.00), mówiąc do pielęgniarki Pieriny Gilli: „Życzę sobie, aby każdego roku w dniu 8 grudnia, w południe, obchodzono Godzinę Łaski dla całego świata. Dzięki modlitwie w tej godzinie ześlę wiele łask dla duszy i ciała. Będą masowe nawrócenia. Dusze zatwardziałe i zimne jak marmur poruszone będą łaską Bożą i znów staną się wierne i miłujące Boga. Pan, mój Boski Syn Jezus, okaże wielkie miłosierdzie, jeżeli dobrzy ludzie będą się modlić za bliźnich. Jest moim życzeniem, aby ta Godzina była rozpowszechniona. Wkrótce ludzie poznają wielkość tej Godziny Łaski. Jeśli ktoś nie może w tym czasie przyjść do kościoła, niech modli się w domu”.

Pierina Gilli przez wiele lat mieszkała w niewielkim mieszkaniu przy franciszkańskim klasztorze w Fontanelle. Tam spotykała się z pielgrzymami w niedużej kaplicy. Poświęciła się modlitwie i pokucie. Zmarła w opinii świętości 12 stycznia 1991. Bp Brescii, Giulio Sanguinetti, 15 sierpnia 2000 uznał kult Matki Bożej Róży Duchownej z objawień w Montichiari.

1948 – W Collegium Marianum na Kopcu ks. Leon Cieślak rozpoczął wykłady nowego przedmiotu: Samowychowanie. W tym duchu 3 kwietnia 1949 została utworzona na Kopcu organizacja religijno-samowychowawcza „Front Rycerzy Maryi”.

1949 – Pap. Pius XII z okazji 100.lecia śmierci Wincentego Pallottiego (22 I 1850) przesłał list na ręce generała Stowarzyszenia, ks. Wojciecha Turowskiego. Tenże papież beatyfikował Pallottiego 22 I 1950.

1950 – Abp metropolita gnieźnieńsko-warszawski Stefan Wyszyński podtrzymał decyzję Augusta kard. Hlonda, pozwalającą pallotynom na budowę kościoła pw. Miłosierdzia Bożego w Warszawie na Mokotowie, na tzw. Wierzbnie, ale władze cywilne nie zgodziły się na tę budowę.

1950 – data roczna – Ks. Walerian Pączek z polecenia generała Stowarzyszenia opuścił Bremę i na pokładzie USS General Black przybył do Stanów Zjednoczonych. Pracował w parafiach Buffalo – Przemienienia Pańskiego i Wniebowzięcia NMP oraz był kapelanem felicjanek. Od 1953 sprawował urząd rektora domu w North Tonawanda i kapelana Stowarzyszenia Weteranów Armii Polskiej.

1951 – W Ołtarzewie wieczną profesję na ręce ks. Józefa Wróbla złożyli klerycy: Tomasz Bielski i Zygmunt Kowalczyk.

1953 – W Rzymie, w kościele SS. Salvatore in Onda, kl. Czesław Pietrzak złożył wieczną profesję, na ręce radcy generalnego, ks. Stanisława Suwały.

1954 – Na apel prowincjała ks. Stanisława Czapli, wyrażony w liście do współbraci, wszyscy członkowie polskiej Prowincji Chrystusa Króla złożyli akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Najświętszej Maryi Panny. Akt ten poprzedziły nowenna lub triduum i dzień skupienia.

W Ołtarzewie chór seminaryjny pod kierunkiem ks. prof. Wojciecha Jankowskiego (to ps. ukrywającego się ks. Wojciecha Lewkowicza) wykonał „Cantatę”, skomponowaną przez tegoż profesora. Uroczystą Mszę św. odprawił ks. prowincjał Stanisław Czapla, a kazanie wygłosił ks. Michał Kordecki. Po Mszy prowincjał dokonał otwarcia Wystawy Maryjnej, przygotowanej pod kierunkiem ks. Alojzego Hassy SAC i przedstawiającej historyczny rozwój kultu maryjnego w Polsce.

Wydarzenie to związane jest z Rokiem Maryjnym, które Kościół obchodził w 1954 – z tej okazji ks. generał Wilhelm Möhler wystosował z Brazylii (w czasie wizytacji kanonicznej) list do członków Stowarzyszenia. Wydarzenie to objęło całe Stowarzyszenie.

1954 – W Paryżu i w innych pallotyńskich domach Regii Miłosierdzia Bożego we Francji odbyło się uroczyste poświęcenie Regii i poszczególnych domów Niepokalanemu Sercu Maryi. Przedtem miało miejsce przygotowanie do tej uroczystości przez nowennę i dzień skupienia.

1954 – Dk. Nicholas Gorman otrzymał święcenia kapłańskie w kościele SS. Salvatore in Onda z rąk bpa Ottone Raible SAC (†1966), wikariusza apostolskiego Kimberley w Australii.

1954 – data roczna – Ks. Franciszek Cegiełka napisał książkę o s. Faustynie Kowalskiej („Siostra Faustyna. Szafarka miłosierdzia Bożego”, North Tonawanda 1954, Londyn 1980, Michalineum 2000).

1955 – data roczna – W nakładzie 10 000 egzemplarzy zaczęto wydawać i rozprowadzać na terenie Francji półrocznik „Le Messager de la Miséricorde Divine” (wydawano go do opublikowania notyfikacji z 1959; zaczęto ponownie wydawać go od 1993). Redaktorem naczelnym półrocznika był ks. Alojzy Misiak.

1958 – Po gruntownym remoncie i rozbudowie, kaplica pw. MB Częstochowskiej w Gdańsku-Wrzeszczu, została ponownie poświęcona przez bpa gdańskiego Edmunda Nowickiego. Kazanie wygłosił ks. prowincjał Stanisław Czapla. Podczas liturgii śpiewał chór księży ze Studium Pastoralnego. Pisano o niej, że jest „zbudowana w stylu barakowym o nowoczesnym wystroju”. Remont rozpoczęty 30 VI tr. został zatrzymany 4 VIII przez władze miejskie i wojewódzkie, i dopiero na wezwanie ministerstwa przystąpiono 15 IX do dalszych prac. Warto podkreślić tu odważną postawę władz Akademii Medycznej z rektorem na czele.

1959 – Uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP uczciło Seminarium w Ołtarzewie specjalną akademią połączoną z inscenizacją-operą ku czci Matki Bożej.

1961 – Ks. prowincjał Eugeniusz Weron wezwał pallotynów do modlitwy dziękczynnej za ocalenie od likwidacji przez władze państwowe dwóch placówek. Nie wymienił jednak ich nazw.

1962 – W Rzymie, Stefan kardynał Wyszyński udzielił ks. Tadeuszowi Tomasińskiemu swego błogosławieństwa na prace wydawnicze. Na zlecenie Księdza Prymasa wydrukowano w Osny jego książki: „Wielka Nowenna Tysiąclecia” (Paris 1962), „Gody w Kanie” (Paris 1962) i „Uświęcenie pracy zawodowej” (Paris 1963).

1965 – Pap. Paweł VI zakończył obrady Soboru Watykańskiego II. Generał Stowarzyszenia, ks. Wilhelm Möhler, brał czynny udział w obradach Soboru Watykańskiego II jako członek Komisji ds. Apostolstwa Świeckich, przygotowując „Dekret o apostolstwie świeckich” („Apostolicam auctositatem”). Oprócz generała w obradach soborowych brało udział siedmiu biskupów pallotyńskich. Byli to: Johann Jobst (†5 VII 2014) – wtedy jeden z najmłodszych uczestników soborowych – i Otto Raible (†18 VI 1966), obydwaj z Australii, Alberto Trevisan (†18 III 1998) z Brazylii, Hanns Weidner (+17 VIII 1974) z Indii, Patrick Winters (†1 IV 1994) z Tanzanii oraz Johannes Rosenthal (†22 V 1975) i Bruno August Hippel (†7 XI 1970) z Afryki Południowej. Zamieszkali oni w Generalacie SAC przy Ponte Sisto.

1966 – Rada Regionalna w Paryżu zdecydowała o likwidacji domu w Montevideo i przekazaniu kościoła i parafii miejscowej archidiecezji (oraz o odwołaniu ks. Bernarda Baumgarta i ks. Józefa Kotlęgi). W tej sprawie ks. Stanisław Suwała wyjechał 14 XII do Rzymu, aby spotkać się z superiorem regii urugwajskiej, ks. Maxem Lehmannem.

1966 – Przy naszej parafii w Poznaniu rozpoczęła działalność poradnia dla małżeństw.

1971 – Biskup Bronisław Dąbrowski udzielił w Ołtarzewie święceń subdiakonatu sześciu alumnom. Dziesięciu kleryków otrzymało dwa święcenia niższe i tonsurę, a pięciu – ostatnie niższe święcenia. Na uroczystości święceń było sporo gości, a wśród nich także kilku księży z innych placówek.

1973 – W kościele seminaryjno-parafialnym w Ołtarzewie, bp Bronisław Dąbrowski, sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski, udzielił alumnom święceń diakonatu.

1973 – W dniach 5-8 grudnia ks. Jacques Crisou (Krzyszczuk) i ks. Stefan Dusza przebywali w Niemczech. W Heidelbergu zamówili maszynę drukarską dla Pallottinum, w Limburgu odwiedzili ks. Engelberta Tauschera SAC, dyrektora pallotyńskiego wydawnictwa i odwiedzili Szensztat.

1974; 1978; 1980 – Obłóczyny pallotyńskich nowicjuszy w Ząbkowicach Śląskich.

1981 – W nowicjacie w Ząbkowicach Śląskich odbyły się obłóczyny 52. kleryków pallotyńskich. Wydarzenie to poprzedziły rekolekcje, które poprowadził ojciec duchowny nowicjatu, ks. Michał Kordecki. Uroczystej Mszy św. koncelebrowanej przewodniczył ks. prowincjał Henryk Kietliński. Wraz z nim ofiarę Mszy św. sprawowało 17. kapłanów z całej Polski, zarówno pallotynów jak i księży diecezjalnych. W uroczystościach uczestniczyli goście obłóczonych – alumni Seminarium w Ołtarzewie (ks. dk. Wiesław Kantor, kl. Jacek Nowak, kl. Zbigniew Rembisz, kl. Marek Strzelecki, kl. Emilian Sigel z ks. prefektem Piotrem Markiem), klerycy diecezjalni, rodzice, krewni i przyjaciele. Sutanny wręczył nowicjuszom przełożony polskiej prowincji ks. H. Kietliński. Wśród obłóczonych był autor niniejszego Kalendarium. Mistrzem nowicjatu był wówczas ks. Mieczysław Olech, a socjuszem – ks. Andrzej Biernacki.

1981 – W macierzystym domu na Kopcu odbyła się uroczystość obłóczyn 9. braci nowicjuszy. Ceremonii przewodniczył ks. wiceprowincjał Czesław Parzyszek, w asyście ks. rektora domu Leona Dąbskiego, ks. magistra nowicjatu Szczepana Barcikowskiego oraz ks. Stanisława Uramowskiego, spowiednika nowicjuszy. Na uroczystość przybyli: miejscowi parafianie, rodziny o obłóczonych braci, krewni, przyjaciele, znajomi oraz przedstawiciele Ołtarzewa – kl. Józef Nowak, br. Marian Nowotnik i br. Ryszard Benna. Ks. wiceprowincjał przewodniczył też Mszy św. i wygłosił homilię, w której wyraził radość, że po wielu latach kopiecki dom gości znów w swoich murach braci nowicjuszy. Pokolenia braci i księży na czele z ks. Alojzym Majewskim odegrały wielką rolę w rozwoju Stowarzyszenia w Polsce, były budowniczymi domu kopieckiego i wielu innych placówek.

1981 – W wypadku samochodowym w Warszawie zginął ks. Czesław Ramusiewicz (ur. 1930 w Białośliwiu k. Piły, w archidiecezji gnieźnieńskiej), administrator prowincjalny od 1972, sekretarz prowincjalny ds. misji 1972-74, sekretarz Rady Prowincjalnej 1972-78. Stowarzyszenie traktował jak własną rodzinę, oddając mu wszystkie swe siły, a będąc administratorem prowincjalnym bardzo troszczył się o materialny rozwój polskiej prowincji. Jako przełożony pozostawił na każdej placówce trwałe ślady, a jako administrator prowincjalny starannie i systematycznie wypełniał powierzone mu zadanie. Ks. Czesław był bratem przyrodnim ks. Józefa (1916-92), także pallotyna, dyrektora i profesora Collegium oraz rekolekcjonisty.

1989 – W katedrze siedleckiej odbyła się konsekracja biskupia ks. Alojzego Orszulika SAC, dyrektora Biura Prasowego Episkopatu, członka Komisji Wspólnej Episkopatu i Rządu, uczestnika obrad „Okrągłego stołu”, zastępcy sekretarza Episkopatu. Konsekratorem głównym był Józef kard. Glemp, metropolita warszawski, współkonsekratorami – abp Bronisław Dąbrowski i bp Jan Mazur.

We Mszy uczestniczyło też ponad 20. biskupów z kraju i z zagranicy, m.in.: kard. Franciszek Macharski, abp Józef Kowalczyk nuncjusz w Polsce, abp Janusz Bolonek nuncjusz na Wybrzeżu Kości Słoniowej, bp Tadeusz Kondrusiewicz administrator apostolski z Mińska ze ZSRR. Stowarzyszenie reprezentowali: ks. generał Martin Juritsch, ks. prokurator generalny Jan Korycki, członkowie Zarządu Prowincjalnego z ks. prowincjałem Czesławem Parzyszkiem oraz wielu innych księży, braci i alumnów. Stronę rządową reprezentowali: premier Tadeusz Mazowiecki, marszałek Sejmu Mikołaj Kozakiewicz, marszałek Senatu Andrzej Stelmachowski, wicepremier Czesław Kiszczak, poseł Bronisław Geremek, ambasador Polski w ZSRR Stanisław Ciosek i wielu innych.

Biskup Alojzy Orszulik ur. się 21 VI 1928 w Baranowicach Śląskich, 8 IX 1953 złożył pierwszą profesję, 22 VI 1957 przyjął święcenia kapłańskie, 8 IX 1989 został mianowany bpem pomocniczym w Siedlcach i tytularnym biskupem Vissalsy, 25 III 1992 podniesiono go do godności bpa łowickiego (ingres do katedry odbył 12 IV), 27 III 2004 pap. Jan Paweł II przyjął jego rezygnację z obowiązków bpa diecezjalnego diecezji łowickiej. Jego dewizą biskupią są słowa: „Christo in aliis servire” (Służyć Chrystusowi w drugich).

Biskup Alojzy Orszulik zmarł w Łowiczu 21 lutego 2019, w 66 roku konsekracji w Stowarzyszeniu, w 62 roku kapłaństwa i w 30 roku biskupstwa. Spoczął w krypcie bazyliki katedralnej Wniebowzięcia NMP i św. Mikołaja w Łowiczu.

1991 – W delegaturze w Brazylii kl. Antônio de Aguiar Pereira złożył pierwszą konsekrację w Stowarzyszeniu.

1993 – Abp łódzki Władysław Ziółek erygował parafię pw. św. Wincentego Pallottiego przy naszej kaplicy w Łodzi (ul. Łagiewnicka).

1998 – W kościele seminaryjnym uroczystej Mszy św. przewodniczył i Słowo Boże wygłosił ks. Lucjan Balter. Seminarium rozpoczęło także nowennę dziękczynną za dar powołań.

– W Wadowicach na Kopcu 35. kleryków nowicjuszy przyjęło sutannę Stowarzyszenia z rąk ks. prowincjała Czesława Parzyszka.

1999 – Kard. Godfried Danneels, abp archidiecezji Malines-Bruxelles, przyjął ks. Andrzeja Tkacza do swej archidiecezji ad experimentum, a po tym okresie próbnym, 31 X 2002 inkardynował go na stałe.

1999 – data roczna – Zamknięto drukarnię w Osny. Zaprzestano też wydawania pallotyńskiego miesięcznika „Nasza Rodzina” („Notre Famille”), drukowanego od 1946 pt. „Głos Misjonarza”, a od 1947 – „Nasza Rodzina”. Ostatnim redaktorem naczelnym pisma był ks. Marek Wittbrot (1991-99).

2002 – Dotychczasowy kościół parafialny św. Karola Boromeusza na Karczówce w Kielcach został kościołem rektoralnym. Siedzibę parafii  przeniesiono do nowo wybudowanego u podnóża góry kościoła pod wezwaniem św. Wincentego Pallottiego.

2003 – Na Kopcu 27. nowicjuszy pallotyńskich przyjęło z rąk ks. prowincjała Czesława Parzyszka strój Stowarzyszenia. W uroczystości wzięli też udział: ks. rektor Seminarium w Ołtarzewie, Marian Kowalczyk, ojciec duchowny ks. Piotr Marek oraz klerycy.

2003 – W uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP, podczas modlitw południowych, zgodnie z zaleceniem listu ks. prowincjała Czesława Parzyszka, wspólnoty pallotyńskie rozpoczęły nowennę dziękczynną za dar powołań. Szczególnie pamiętano o tegorocznych nowicjuszach i postulantach obu polskich prowincji.

2008 – Delegatura Stowarzyszenia w Kamerunie została podniesiona do rangi regii. Otrzymała tytuł Trójcy Świętej. Uroczystość inauguracji odbyła się w kościele Świętego Ducha w Yaoundé, który historycznie związany jest z pallotyńskim misjonarzem, bpem Heinrichem Vieterem. W uroczystościach brali udział: przełożony generalny ks. Friedrich Kretz oraz sekretarz generalny ds. ks. Gilbert Orsolin, a także przedstawiciele prowincji niemieckiej – ks. Norbert Possmann, pierwszy radca prowincjalny, ks. Steffen Brühl, administrator prowincjalny, ks. Norbert Hannappel, były przełożony prowincjalny oraz ks. Aleksander Holzbach, przełożony wspólnoty z Limburga.

Pierwszym regionałem Regii został ks. Bruno Ateba Edo. Terytorialnie Regia obejmuje Kamerun i Nigerię. Założyciel pallotynów w Polsce, ks. Alojzy Majewski, pracował cztery lata jako misjonarz w Kamerunie, w Kribi.

2008 – Alumni, profesorowie i pracownicy Seminarium w Ołtarzewie wzięli udział w spotkaniu i mini-recitalu Stanisława Soyki, popularnego kompozytora, pianisty i wykonawcy poezji śpiewanej oraz jazzu. Artysta występował już w naszym Seminarium, w sali teatralnej, w latach 90-tych.

Teraz Soyka wykonał fragmenty własnej kompozycji „Tryptyku Rzymskiego” Jana Pawła II (w języku włoskim i polskim), nową piosenkę „Który skrzywdziłeś człowieka prostego” według tekstu Czesława Miłosza oraz jeden z największych jego przebojów – „Tolerancję”. Podzielił się też wspomnieniami związanymi z powstawaniem albumu „Tryptyk Rzymski”. Spotkanie zorganizowało Koło Naukowe im. ks. Szambelańczyka przy WSD SAC.

2010 – Rada Generalna mianowała Radę Wspólnoty Domu Generalnego w składzie: ks. Gilberto Orsolin –  przełożony, ks. Wolfgang Weiss –  pierwszy radca, ks. François Harelimana – radca i opiekun Kolegium Międzynarodowego, ks. Derry Murphy i ks. Artur Stępień – radcy. Urzędowanie nowej Rady rozpoczęło się od 8 XII 2010.

2010 – W kościele seminaryjno-parafialnym w Ołtarzewie, uroczystej Mszy św. przewodniczył abp Wojciech Ziemba, metropolita warmiński. Słowo Boże wygłosił ks. Stanisław Rudziński. Wieczorem zebrani w kościele mieli możliwość uczestniczenia w Akatyście – nabożeństwie ku czci Najświętszej Maryi Panny, prowadzonym i wykonanym przez alumnów naszego Seminarium.

2011 – Ks. Aleksander Milewski obchodził w Nowym Zawodzie jubileusz 25-lecia święceń kapłańskich. Mszy św. przewodniczył bp senior Jan Purwiński, który był jego wieloletnim proboszczem, a potem ordynariuszem. Na uroczystość przybyło wielu współbraci pallotynów pracujących na Ukrainie, duchowieństwo diecezjalne i zakonne oraz delegat prowincjała z Polski, ks. Andrzej Mucha, pracownik Sekretariatu ds. Ewangelizacji Wschodu. Obecni byli parafianie oraz liczne delegacje z parafii, w których przez wiele lat posługiwał jubilat, m.in. z Żytomierza, Dowbysza, Bolarki.

2012 – Uniwersytet Filozoficzno-Teologiczny w Vallendar (Niemcy) obchodził uroczyście święto swojej Patronki oraz 100.lecie powstania „Domu studiów”, 50. rocznicę Soboru Watykańskiego II i 50.lecie kanonizacji św. Wincentego Pallottiego. Program uroczystości rozpoczął się od Mszy św., której przewodniczył przełożony generalny ks. Jacob Nampudakam. W homilii podkreślił odwagę i kreatywność współbraci i współpracowników, łączących teologię i naukę o zdrowiu. Mówił o wyjątkowej roli uczelni w Kościele i społeczeństwie świeckim w krajach niemieckojęzycznych. Podkreślił doskonały program odnowy wiary zwany „Drogi do dojrzałej wiary”, realizowany w ramach Instytutu Waltera Kaspera oraz znaczenie Instytutu Pallottiego, jak również inne inicjatywy godne pochwały i owocne apostolsko. Po Mszy św. odbyła się dyskusja panelowa z udziałem profesorów uniwersytetu. Wśród gości obecny był Hans Peter Becker, przełożony prowincjalny Prowincji Serca Jezusowego i ks. Adrian Willi, przełożony prowincjalny prowincji szwajcarskiej.

2012 – W Gdańsku zmarła s. Władysława Podwórna (ur. 1934 w Przemyślanach, w archidiecezji lwowskiej), pallotynka, archiwistka, pracownica Archiwum Prowincji Chrystusa Króla w Ołtarzewie (od 2 X 1973 do 16 VII 1975), archiwistka Prowincjalnego Archiwum Audiowizualnego Sióstr Pallotynek i założycielka muzeum. Historia i praca w archiwum, to były jej wielkie pasje, które realizowała przez całe życie. Z zamiłowaniem i ogromną pieczołowitością zajmowała się gromadzeniem i zabezpieczaniem dla przyszłych pokoleń pallotynek dokumentacji audiowizualnej zgromadzenia. W swojej pracy była uważna i czujna.

2012 – W wypadku samochodowym zginął abp Ambrose Madtha (ur. 1955 w Indiach), nuncjusz apostolski na Wybrzeżu Kości Słoniowej od 2008. Z jego wsparciem pallotyni otworzyli misje na Tajwanie, a na Wybrzeżu Kości Słoniowej wspierał bazylikę Notre Dame de la Paix i budowę szpitala św. Józefa Moscati w Yamoussoukro. Szpital jest pierwszym dziełem charytatywnym powierzonym pieczy Fundacji Notre Dame de la Paix i przekazanym kamilianom.

Abp Madtha był mocno zaangażowany w przebieg procesu pokojowego i stabilizacji politycznej w okresie kryzysu i wojny domowej do jakiej doszło na Wybrzeżu Kości Słoniowej po wyborach prezydenckich w listopadzie 2010.

2013 – Rozpoczęła się kadencja nowej Rady Wspólnoty Domu Generalnego w Rzymie, w składzie: ks. Gilberto Orsolin – przełożony, ks. Wolfgang Weiss –  pierwszy radca, ks. François Harelimana – radca, ks. Ernesto Varela – radca i ks. Kamil Kudełko – radca.

2014 – Wspólnota domowa i Wyższego Seminarium Duchownego w Ołtarzewie zostały oddane św. Józefowi Oblubieńcowi NMP. Świętowanie tego czasu poprzedzono nowenną i rozpoczęto już dzień wcześniej śpiewem „Akatystu ku czci Najświętszej Maryi Panny”. Właściwego dnia, 8 XII, Mszy św. przewodniczył ks. wiceprowincjał Zenon Hanas, który wygłosił też homilię. Obecny był ks. Marek Chmielniak, radca prowincjalny i delegat prowincjała Prowincji Zwiastowania Pańskiego, a jednocześnie rektor domu nowicjackiego w Ząbkowicach Śląskich. Pod koniec Eucharystii, wspólnota odnowiła przyrzeczenia i śluby, a rektor Ołtarzewa, ks. Waldemar Pawlik, uroczyście zawierzył wspólnotę św. Józefowi Opiekunowi Kościoła Świętego, a następnie uczestnicy wydarzenia, śpiewając litanię do św. Józefa, udali się procesyjnie do parku, gdzie ks. Zenon Hanas poświęcił figurę św. Józefa. Figurę postawiono pomiędzy budynkiem Seminarium a Domem Księży i Braci.

2015 – W Kościele rozpoczął się nadzwyczajny Jubileusz – Rok Święty Miłosierdzia. Data rozpoczęcia Jubileuszu jest uczczeniem uroczystości Niepokalanego Poczęcia jak i 50. rocznicy zakończenia Soboru Watykańskiego II, który wezwał Kościół do głoszenia światu Ewangelii, niosąc mu miłosierdzie Boże. Obchody Jubileuszu zakończone zostały 20 XI 2016.

2017 – Pap. Franciszek przyjął rezygnację abpa Henryka Hosera, biskupa warszawsko-praskiego, z racji osiągnięcia przezeń wieku emerytalnego, a jego następcą został bp Romuald Kamiński, dotychczasowy koadiutor diecezji.

2018 – Ks. Piotr Jankowski SAC, administrator prowincjalny, przywiózł z Fatimy do Czelabińska figurę Matki Bożej Fatimskiej. Przedstawiciele parafian i kapłanów powitali ją uroczyście na lotnisku. Wcześniej, 16 października tr., w Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej w Zakopanem, została ona przez kard. Roberta Saraha poświęcona i przekazana dla parafii w Czelabińsku.

2018 – W pallotyńskim kościele pw. Matki Boskiej Częstochowskiej w Gdańsku, podczas uroczystej Mszy św., ponad 80 osób z różnych wspólnot z Trójmiasta i okolic, z Poznania, z Warszawy, a nawet z Częstochowy, dokonało zawierzenia się Jezusowi przez Serce NMP. Mszę św. i Zawierzenie poprowadził ks. Adrian Jóźwiak.

Wspólnoty: Grupa Uwielbienia Bożego Miłosierdzia, ZAK Baranka Bożego, Modlitewna Grupa Kobiet i osoby spoza wspólnot odprawiły wcześniej  33-dniowe rekolekcje, których zwieńczeniem było oddanie siebie w „niewolę Miłości” przez złożenie Aktu Ofiarowania się Jezusowi Chrystusowi przez Serce Maryi.

Rekolekcje prowadził ks. A. Jóźwiak, duchowy przewodnik, wraz z s. M. Teresą CSFN i s. Barbarą SAC. Pod koniec uroczystości były świadectwa – dzielenie się doświadczeniem działania Niepokalanej Maryi podczas rekolekcji oraz agapa w sali konferencyjnej.

2019 – O godz. 10.30 w naszej parafii pw. Wieczerzy Pańskiej w Lublinie (Al. Warszawska 31), abp Salvatore Pennacchio, nuncjusz apostolski w Polsce, przewodniczył Mszy św. kończącej Jubileusz 150-lecia istnienia Sióstr Misjonarek NMP Królowej Afryki – Sióstr Białych. Jubileusz ten rozpoczęły Siostry wraz Misjonarzami Afryki 9 grudnia 2018.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny