Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 9 września

2016 – W Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Kabuga w Rwandzie rozpoczął się III Kongres dla Afryki i Madagaskaru poświęcony Bożemu Miłosierdziu. Obrady Kongresu trwały do 15 IX. Głównymi organizatorami Kongresu byli polscy pallotyni pracujący w tym kraju. Przewodniczył mu kard. Laurent Monsengwo Pasinya, abp Kinszasy. Afrykański kongres nosił tytuł: „Miłosierdzie Boże: źródło nadziei na nową ewangelizację w Afryce”. Jego uczestnicy – pisał w liście papież Franciszek – „inspirując się nauczaniem moim i moich poprzedników rozważać będą o pilnej potrzebie nowej ewangelizacji na całym świecie, podejmując najwyższej wagi problemy duchowe i społeczne naszych czasów”.

Konferencje wygłosili m.in. kard. R. Sarah, prefekt Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów – o rodzinie jako ognisku Bożego Miłosierdzia i abp H. Hoser, ordynariusz diecezji warszawsko-praskiej, który mówił o etyce życia rodziny w kontekście afrykańskim.

Ostatniego dnia Kongres obradował w Kibeho, w miejscu objawień Matki Bożej w latach 1981-89. Mszy na zakończenie przewodniczył kard. Philippe Quedraogo z Burkina Faso.

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1937 – W dniach 8-9 września gościem Seminarium w Ołtarzewie był ks. Józef Wojtukiewicz (+1989), profesor Seminarium Duchownego w Łucku, kolega ks. Stanisława Szulmińskiego SAC (sługa Boży). W tym czasie brał udział w tygodniu Studium Katolickiego w Warszawie.

1937 – Br. Stanisław Rżysko został przeniesiony z Ołtarzewa do Berezy Kartuskiej.

1959 – Nowicjat braci przeniesiono z Ołtarzewa do Ząbkowic Śląskich. Mistrzem nowicjatu braci był wtedy ks. Franciszek Gal.

Nowicjat braci w Ołtarzewie był krótko, bo tylko przez rok 1958/59, a mistrzem nowicjatu przez niecały rok był ks. Edward Wilk, a tuż po nim wspomniany wyżej ks. Gal.

1961 – W dniach 3-9 IX ks. Mieczysław Leszczyński i ks. Franciszek Bogdan prowadzili rekolekcje roczne dla księży w Osny. Tam też w dniach 10-16 IX ks. Bogdan przeprowadził rekolekcje dla braci.

1966 – Zakończyły się w Osny doroczne rekolekcje dla pallotynów, które prowadził ks. kanonik Witold Kiedrowski. Tego dnia ogłoszono nominacje Zarządu Regii Miłosierdzia Bożego. Superiorem został ks. Stanisław Suwała (do 1972), a radcami: ks. Jakub Krzyszczuk i ks. Henryk Gracz (był też rektorem domu Collège w Osny). Sekretarzem regii, rektorem i ekonomem domu w Paryżu wybrano ks. Jakuba Krzyszczuka (mieszkał w Osny). Ekonomem regii i rektorem domu Drukarni w Osny został ks. Tadeusz Tomasiński.

1976 – W dniach 5-9 IX ks. prof. Włodzimierz Sedlak prowadził rekolekcje doroczne dla pallotynów w Osny.

1977 – W kościele seminaryjnym w Ołtarzewie rozpoczęto prace przy przebudowie prezbiterium. W ołtarzu głównym znaleziono butelkę, w której znajdowała się kartka o następującej treści: „Filarki i tylna ścianka ołtarza zostały wymurowane 6. IV. 1948 r. za panowania papieża Piusa XII, za Generała SAC ks. Turowskiego, Prowincjała ks. Czapli, Rektora ks. Werochowskiego, prezydenta Bieruta, radcy prowincjalnego ks. ks. Wierzbicy i Wróbla. Kierownikiem robót jest brat Postrzednik. Prace przy ołtarzu głównym wykonali murarze: Walończyk i brat Rżysko. Ołtarzew, 6. 04. 1948 r.”.

1979 – W Ołtarzewie odbyły się dożynki parafialne. Mszę św. z okolicznościowym kazaniem odprawił o godz. 9:00 ks. proboszcz Józef Turecki.

1984 – W obecności biskupów i prezydenta Rwandy, Juwenala Habyarimany, oficjalne otwarto drukarnię i wydawnictwo Pallotti-Presse w Kigali. Dyrektorem został ks. Stanisław Filipek. Drukarnia służy Kościołowi lokalnemu oraz sąsiadującym diecezjom Goma i Bukavu z Konga.

1984 – wrzesień – Bp Phocas Nikwigize, ordynariusz Ruhengeri, przekazał pallotynom parafię w Kinoni, w północnej części Rwandy. Parafia, erygowana w 1951, miała kilka filii. Pierwszym proboszczem został ks. Marian Sobczyk.

1990 – Ks. Antoni Pęksa zakończył pierwszy etap budowy dużego gmachu katechetycznego we wsi Laskowiec pod Ostrołęką. Zezwolenie na budowę otrzymał w czerwcu 1983.

1992 – Na Kopcu odbyły się uroczystości pogrzebowe ks. Tadeusza Michałka, profesora Collegium Marianum, rekolekcjonisty, kierownika księgarni Instytut Maryjny. Mszy koncelebrowanej przewodniczył krakowski bp pomocniczy Albin Małysiak, który zachęcając do głębokiego przeżywania Najświętszej Ofiary, wypowiedział słowa pełne szacunku i miłości dla śp. ks. Tadeusza. Łączyły go, jak sam później zaznaczył, serdeczne więzy ze zmarłym (i z wieloma pallotynami). Homilię pogrzebową wygłosił ks. wiceprowincjał Henryk Kietliński. We mszy uczestniczyło ok. 70 kapłanów (niemal z wszystkich placówek pallotyńskich), a wśród nich kilku karmelitów bosych z Wadowic oraz duża grupa księży diecezjalnych z ks. infułatem Kazimierzem Suderem, proboszczem parafii Ofiarowania NMP z Wadowic, na czele. Świątynię, chór i przyległą kaplicę wypełnili bracia pallotyńscy (ponad 20, odbywali w tym czasie na Kopcu swoje dyrektorium), siostry zakonne, liczna rodzina, przyjaciele i wierni. Biskup poprowadził też kondukt pogrzebowy na cmentarz pallotyński, położony w pobliżu kościoła, wśród zieleni parku. Spoczął obok mogiły prowincjała ks. Jana Maćkowskiego.

1994 – Rektorem domu w Warszawie (przy ul. Pszczyńskiej) został ks. Jerzy Kopeć (początkowo od 1993 był administratorem domu). Funkcję tę pełnił do 2000, kiedy został przeniesiony do Bielska-Białej.

1997 – Bp Tadeusz Rakoczy poświęcił pallotyński dom i plac pod budowę kościoła w Bielsku-Białej.

1997 – Rada Generalna Stowarzyszenia wyraziła zgodę na kanoniczne zatwierdzenie nowego domu Prowincji Chrystusa Króla w Sandomierzu przy ul. Dobkiewicza 12, gdzie od 29 czerwca tr., w parafii Chrystusa Króla Jedynego Zbawiciela Świata, pracowało trzech pallotynów.

1997 – Rada Generalna zatwierdziła wybory nowej Rady Regionalnej w Regii Świętej Rodziny. Zostali wybrani: ks. Stanisław Filipek – superior regii, ks. Zenon Bazan – pierwszy radca, ks. François Harelimana – radca. Nowa Rada objęła sprawowanie urzędu od 15 października tr.

2008 – Ks. Antoni Myjak zakończył urząd proboszcza w Kabuga (Rwanda), który pełnił od 2003. Był tam pierwszym proboszczem. Kabuga była wcześniej filią parafii Masaka. Pallotyni pracowali w Masaka w latach 1974-2008.

2008 – W Otwocku zmarł ks. Franciszek Bogdan (ur. 1909 w Libuszy, w diecezji tarnowskiej), doktor habilitowany, radca prowincjalny, sekretarz generalny, radca generalny Stowarzyszenia, przedstawiciel polskiej grupy językowej przy Zarządzie Generalnym, profesor Seminarium i ITA, redaktor wydawnictwa Hosianum i Sacrum Poloniae Millenium, rekolekcjonista, pisarz i tłumacz, popularyzator biografii św. Wincentego Pallottiego.

Całe ziemskie życie ks. Franciszka było wypełnione pracą, modlitwą, pasją pallotyńskim charyzmatem, nauką i cierpieniem. Był przystojnym, wysportowanym, nieprzeciętnie zdolnym i inteligentnym człowiekiem. Wszystkie te dary rozwijał i wykorzystywał w wieloraki sposób przez całe życie. „Talenty swe szlifował systematyczną intensywną, codzienną pracą i ćwiczeniem. Był jednocześnie rygorystą i człowiekiem szerokiego gestu, bogatej uczuciowości i rozległych horyzontów myślenia. Pełen humoru i pogodnego usposobienia asceta, rozmodlony sportowiec, turysta, towarzyski samotnik. Zachowywał należyty dystans, będąc jednocześnie wiernym w przyjaźni wobec swych wychowanków i towarzysząc im w życiowych perypetiach. Tożsamość kapłańską miał ugruntowaną, integralną, stałą i ona była zwornikiem jego osobowości. Wykształcenie prawnicze i w zakresie teologii moralnej, które uprawiał całe życie, dawało jego kapłaństwu solidną podbudowę doktrynalną i racjonalną wiary, która szuka rozumowego uzasadnienia: fides querens intellectum. Takie też było księdza przepowiadanie: stosował mało hasłowości, unikał sentymentalizmu, prezentował siłę przekonania i logikę wywodu” (H. Hoser). Ks. Franciszek wpisał się w pallotyńskie dziedzictwo swoją mrówczą pracą tłumacza tekstów św. Wincentego Pallottiego. To dzięki niej przed polskimi prowincjami pallotynów i pallotynek otwarła się szersza brama do odkrywania wielkości założyciela i jego dzieła, które po sobie pozostawił. Ten tłumacz przez dziesięciolecia kształtował oblicze Stowarzyszenia w Polsce i należy do jego filarów, obok księży: A. Majewskiego, W. Turowskiego, S. Wierzbicy, S. Czapli, J. Wróbla i M. Kordeckiego.

2019 – Wieczorem w Gnieźnie zmarła s. Martyna Gumul SAC (ur. 12 lutego 1928), z gnieźnieńskiego Domu pod Lasem (ul. Hoża 31).

Dawniej posługiwała jako pielęgniarka, a w ostatnich latach oddawała się domowym zajęciom i prowadziła ciche życie zakonne. Pracowała jako krawcowa. W 2015 świętowała 60-lecie ślubów zakonnych. 11 lutego 2018 obchodziła jubileusz 90. urodzin. Eucharystię dziękczynną tego dnia sprawował bp Bogdan Wojtuś i ks. Andrzej Kozakowski.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny