Bp Rafał Markowski udzielił święceń prezbiteratu czterem Pallotynom
Sobota, 8 maja 2021 r., Uroczystość Św. Stanisława, głównego Patrona Polski zapisze się na zawsze na kartach historii pallotyńskiego seminarium oraz w biogramach czterech naszych Współbraci. Marek, Paweł, Rusłan i Tomasz przez życie w domach rodzinnych, postulat, nowicjat oraz sześć lat seminaryjnej formacji gorliwie przygotowywali się na ten dzień, gdy stali się ALTER CHRISTUS- drugim Chrystusem i rozpoczęli drogę do tego, by przez kapłaństwo być jedno z Nim na zawsze.
Godzina 10.00 – seminaryjno-parafialny kościół w Ołtarzewie, noszący znamienne wezwanie: Królowej Apostołów. To w Jej matczyne dłonie powierzali się w tym miejscu najmłodsi pallotyńscy prezbiterzy, gdy każdego dnia studiów formowali się na kapłanów Chrystusa. Nadszedł wyjątkowy moment, który neoprezbiterzy wpiszą na trwałe do swoich życiorysów. Biskup Rafał Markowski, biskup pomocniczy archidiecezji warszawskiej udzielił im święceń kapłańskich w stopniu prezbiteratu.
Na samym początku uroczystości słowa serdecznego powitania wobec bp. Rafała Markowskiego, pallotyńskich przełożonych, kapłanów, krewnych i przyjaciół Neoprezbiterów oraz innych uczestników liturgii wypowiedział ks. Mirosław Mejzner SAC- Rektor Seminarium. Nawiązał on do przeżywanego w Kościele Roku św. Józefa i listu Patris corde papieża Franciszka. Przypomniał, że w dokumencie tym Ojciec Święty wskazał, iż Bóg wezwał św. Józefa, by sprawując misję przybranego ojcostwa Jezusa stał się sługą zbawienia. Podobnie- sługami zbawienia mają stać się wyświęceni dziś pallotyńscy prezbiterzy. Ks. Rektor zapewnił o duchowej łączności z Metropolitą Warszawskim, kard. Kazimierzem Nyczem i naszym Współbratem ks. abp. Henrykiem Hoserem SAC. Podziękował rodzicom za wychowanie naszych najmłodszych księży, a za obecność w Ołtarzewie także tym, którzy łączą się duchowo oraz uczestnikom spotkania Zostań pallotynem na weekend.
Przedstawienia kandydatów do święceń dokonał ks. Grzegorz Suchodolski SAC – prefekt alumnów, natomiast o ich wyświęcenie na kapłanów poprosił ks. Rektor. Następnie słowa pasterskiego pouczenia skierował bp Rafał Markowski- główny szafarz święceń. Zachęcił do powrotu myślą do tajemnicy Wieczernika, gdzie- jak wspomniał- miały miejsce najbardziej osobiste dialogi Chrystusa i Apostołów oraz Zbawiciel objawił im nowe przykazanie miłości i po raz pierwszy nazwał ich przyjaciółmi oraz dokonał najgłębszego zjednoczenia z nimi, ustanawiając Eucharystię i wzywając: To czyńcie na moją pamiątkę. Przypomniał też, że słabość ludzka może doprowadzić do podobnego zdarzenia, jakie miało miejsce wśród Apostołów- sporu o pierwszeństwo.
Po homilii, bp Rafał zadał kandydatom do święceń istotne pytania, o ich gotowość do służby Bogu, sprawowania sakramentów, modlitwy za lud oraz chęci coraz ściślejszego jednoczenia się z Chrystusem i posłuszeństwa przełożonym.
Potem diakoni padli na twarz, a zgromadzeni w świątyni w Ołtarzewie modlili się Litanią do Świętych, wzywając ich wstawiennictwa dla przyszłych kapłanów. Po nałożeniu rąk przez biskupa i obecnych na Liturgii księży i odmówieniu modlitwy święceń, neoprezbiterom zostały nałożone ornaty, namaszczone dłonie, a następnie otrzymali oni kielich i patenę, z których mają innym dawać samego Boga w Eucharystii. Na koniec tzw. obrzędów wyjaśniających neoprezbiterzy wymienili z księdzem biskupem pocałunek pokoju.
Po Komunii Świętej słowa wdzięczności wypowiedział ks. Zenon Hanas SAC – Prowincjał Prowincji Chrystusa Króla. Przywołał on słowa naszego Założyciela, że zadaniem kapłana jest przygotowanie w duszach odkupionych Krwią Baranka Tronu dla Przenajświętszej Trójcy. Podziękował Bogu za to, że w każdym z nas przygotowuje Tron, na którym może zasiąść. Wyraził wdzięczność biskupowi Rafałowi. Życzył także kard. Kazimierzowi Nyczowi, naszemu metropolicie szybkiego powrotu do pełni sił i wzywał wstawiennictwa przyszłego błogosławionego kard. Stefana Wyszyńskiego. Podziękował rodzicom, krewnym, katechetom, kapłanom i osobom konsekrowanym oraz formatorom seminaryjnym i całej społeczności WSD za stanięcie na drodze życia Neoprezbiterów i kształtowania ich powołania, a także dobrodziejom Seminarium. Pozdrowił także 18 „pallotynów na weekend”, życząc, by ich pragnieniem stało się bycie pallotynem na zawsze i budowali w sercach ludzi tron dla Boga. Wyraził wdzięczność chórowi Ab Imo Pectore pod batutą p. Mariusza Latka i służbie liturgicznej pod opieką ks. prof. Jacka Nowaka SAC. Swoje słowa ks. Zenon Hanas SAC zakończył życzeniem dla neoprezbiterów, aby byli kapłanami o jakich marzył św. Wincenty, będącymi dla ludu, a nie dla siebie. Nawiązując do postaci św. Józefa powiedział, by na dłoniach naszych najmłodszych kapłanów każdy mógł ujrzeć czułość Nieba, a oni sami umniejszali siebie, by Chrystus mógł wzrastać. Swoje podziękowanie wyraził również bp Rafał, a na koniec liturgii udzielił uroczystego błogosławieństwa wszystkim zgromadzonym.
