Idąc w nowe
Wielokrotnie i na różne sposoby wybrzmiała „nowość”. Czwartego października odbyła się uroczysta inauguracja nowego roku akademickiego w nowo wyremontowanym gmachu pallotyńskiego Wyższego Seminarium Duchownego w Ołtarzewie, by kształcić nowych księży według nowego porządku nowego Ratio „Droga formacji”. Wyremontowany, chociaż lepiej by było powiedzieć odnowiony budynek, znów wypełnił się obecnością. Odnowienie obecności – oto przewodnia myśl dnia dzisiejszego.
Przestrzenie powoli się wypełniały obecnością: wpierw współbraci z Polski i zagranicy, dalej gości, przyjaciół i dobroczyńców naszego Seminarium. Zgromadzeni na Eucharystii, której przewodniczył Jego Ekscelencja abp. Tadeusz Wojda, mogliśmy tę naszą ludzką obecność współdzielić z tym, który jest samą Obecnością. Niedługo potem, w odnowionym budynku seminaryjnym od nowa zamieszkał Bóg: w kaplicy świętej Rodziny zapłonął ogień wiecznej lampki, Bóg w Najświętszym Sakramencie „przeprowadził się” do nas.
Pierwsza wycieczka tak licznej grupy, i oto znów czasoprzestrzeń seminaryjnych korytarzy wypełniło życie. Te same cztery piętra, ta sama ilość metrów kwadratowych, prawie tyle samo okien – prawie wszystko to same, a jednak inne. Z góry na dół i krótka przerwa w refektarzu, który na nowo wypełnił się aromatem kawy.
Wszystko dopięte, lekki poślizg, wyrusza poczet sztandarowy, padają słowa powitań i podziękowań. Ślubowanie nowych studentów i wyróżnienia dla dobrze znanych. Pierwszy wykład. O sprawach ważnych i doniosłych zadaniach mówił Ksiądz Generał Jakub Nampudakam: o wyzwaniach i możliwościach pallotyńskiego charyzmatu w świecie dotkniętym pandemią. Kilka wystąpień, cennych spostrzeżeń i jedno namiętnie powtarzane słowo – Droga.
Formacja do kapłaństwa jest drogą. Kandydaci są zaproszeni by iść nią z Jezusem i za Jezusem. Ta droga nie kończy się z chwilą przyjęcia święceń – prowadzi znacznie dalej, poza granice tego świata. Oby Bóg codziennie uczył nas stawiać kroki na tej drodze, byśmy przemierzając odnowione korytarze seminaryjnego gmachu, przemieniali się wewnętrznie, od nowa wypełniając obecnością i sensem swoje życie.
kl. Pavel Kozlouski
