Prowincja Chrystusa Króla

Raduj się Rodzino pallotyńska, albowiem kolejna członkini Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego decyzją Papieża Franciszka zostanie ogłoszona błogosławioną. Mowa o polskiej zakonnicy, założycielce Towarzystwa Opieki nad Ociemniałymi (1911) oraz Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża (1918). Czcigodna Służebnica Boża Elżbieta od Ukrzyżowania Pana Jezusa FSK, w świecie znana jako Róża Maria Czacka zostanie 12 września 2021 w Warszawie wspólnie z Prymasem Polski Stefanem Wyszyńskim wyniesiona do chwały ołtarzy.

Róża Czacka przyszła na świat w domu Zofii Ledóchowskiej i Feliksa Czackiego w Białej Cerkwi (obecnie Ukraina) 22 października 1876 roku. Już w dzieciństwie zaczęła tracić wzrok i pomimo wielu zabiegów medycznych i operacji w wieku 22 lat całkowicie go straciła. Podróżując po świecie zdobywała wiedzę na temat opieki nad niewidomymi. Jako owoc tych doświadczeń podjęła się realizacji pomysłu o zbudowaniu w Polsce ośrodka opieki nad ociemniałymi. Podczas I wojny światowej, który przeżywała w Żytomierzu jako swoiste rekolekcje, zrodziło się w sercu Elżbiety pragnienie życia zakonnego. Wstąpiła do III Zakonu św. Franciszka (1917) i przyjęła habit zakonny. W przeddzień odzyskania przez Polskę niepodległości (maj 1918) przybyła do Warszawy i zajęła się organizacją nowej wspólnoty zakonnej dla „służby ludziom niewidomym i wynagradzaniu za duchową ślepotę świata”. Opiekunem duchowym nowego Zgromadzenia i całego Dzieła zostaje Sługa Boży ksiądz Władysław Korniłowicz, który poznał Matkę Czacką już w roku 1918.

W roku 1922 rozpoczyna się budowa nowego Ośrodka dla Ociemniałych w podwarszawskich Laskach. Od roku 1930 na stałe ojciec Korniłowicz zamieszkał w Laskach poświęcając swój czas opiece duchowej nad młodym Zgromadzeniem, nadając kształt jego charyzmatowi. To właśnie przez ks. Władysława Matka Elżbieta poznała pallotyna, Sługę Bożego ks. Stanisława Szulmińskiego, który był częstym gościem Lasek.

Kiedy ks. Szulmiński zamieszkał w Warszawie (1935) rozwinął ściślejszą współpracę ze Zgromadzeniem Matki Czackiej. Był proszony przez siostry z Lasek o spowiadanie i kierownictwo duchowe. W domu ks. Władysława Korniłowicza odbywały się prace nad projektem statutu Apostolatu Pojednania. Także w tamtejszym ośrodku rekolekcyjnym odbył się I Zjazd członków Apostolatu Pojednania w dniach 30-31 grudnia 1937. Przyszła błogosławiona uczestniczyła w tym wydarzeniu „przyglądając się” nowej inicjatywie ekumenicznej w Polskim Kościele. Ona sama wraz z siedemnastoma współsiostrami przystąpiła do inicjatywy ks. Stanisława Szulmińskiego. Na „Liście członków Apostolatu Pojednania w dniu 1 stycznia 1939” dołączonej do sprawozdania z działalności Stowarzyszenia, pod nr 5 znajduje się wpis: „5. Laski, m. Elżbieta Czacka, Warszawa, Wolności 4, 31.XII.37, 29.I.38”. Dwie daty na końcu wpisu oznaczają, że 31 grudnia 1937, a zatem podczas Zjazdu, Matka Elżbieta zgłosiła swój akces do Apostolatu Pojednania, a druga, 29 stycznia 1938, oznacza dzień przyjęcia jej do grona członków zwyczajnych.

Musimy mieć świadomość, że Stowarzyszenie Apostolatu Pojednania, zostało zainicjowane przez Sługę Bożego w odpowiedzi na nagląco potrzebę troski o chrześcijan w bolszewickiej Rosji oraz celem przybliżania chrześcijaństwa do pełnej jedności, a jako początek jego istnienia można przyjąć dzień 8 grudnia 1937, kiedy to rozpoczęły się przygotowania do pierwszego, założycielskiego Zjazdu. Matka Czacka była zatem jedną z pierwszych członkiń Apostolatu Pojednania.

Nowa Organizacja została zatwierdzony przez Radę Polskiej Prowincji Pobożnego Stowarzyszenia Misyjnego (dziś Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego) i uznany jako część integralną Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego. Wszyscy członkowie zwyczajni Apostolatu Pojednania stali się jednocześnie członkami ZAK. Należy zatem uważać Matkę Elżbietę Czacką oraz siedemnaście innych sióstr z Lasek za członkinie ZAK przyjęte w jego szeregi w dniu 29 stycznia 1937.

Apostolat był jeszcze zbyt młody, aby mógł w pełni rozwinąć skrzydła. Wybuch II wojny światowej, a następnie aresztowanie w Nowogródku 24 października 1939 ks. Szulmińskiego i jego chwalebna śmierć dwa lata później (27 listopada 1941) w dalekiej Uchcie uniemożliwiły dalszy rozwój tej inicjatywy. Również doświadczenia wojenne pozostałych członków (których liczba przed wybuchem wojny przekroczyła setkę) uniemożliwiły wznowienie prac Apostolatu Pojednania. Część członków zginęła (np. bł. Józef Jankowski) inni rozproszyli się po świecie, a w Polsce nastała nowa rzeczywistość – komunistyczna niewola.

Matka Elżbieta Czacka odchodzi do Pana niedługo po wojnie, 15 maja 1961. Zmarła w opinii świętości. Pochowana została w Laskach a uroczystościom pogrzebowym przewodniczył kardynał Stefan Wyszyński.

Niech uroczystość beatyfikacyjna Elżbiety Czackiej, której na pl. Piłsudskiego w Warszawie w dniu 12 września przewodniczyć będzie legat papieski kard. Marcello Semeraro – prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, napełni nasze serca radością, że kolejny członek Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego będzie odtąd patronował nam z nieba.

Ks. Przemysław Krakowczyk SAC