Razem od 100 lat: Jan Paweł II i pallotyni
Historia Karola Wojtyły – św. Jana Pawła II zaczęła się 100 lat temu w Wadowicach, tak jak historia pallotynów na polskich ziemiach.
Jako dziecko często zaglądał do kaplicy i sali teatralnej w pallotyńskim Kolegium Marianum, pierwszej pallotyńskiej placówce w Polsce, bo spędzał dzieciństwo i młodość niedaleko tego miejsca. Lolek, Karol Wojtyła, później papież i w końcu święty Jan Paweł II. Jego drogi życia wielokrotnie krzyżowały się z pallotynami. Z Krakowa jako kardynał przybywał do Wyższego Seminarium Duchownego Księży Pallotynów w Ołtarzewie. Uczestniczył w sympozjum naukowym na temat roli laikatu w Kościele. Podobnie jak św. Wincenty Pallotti, był tą kwestią żywo zainteresowany. Cenił ks. prof. Eugeniusza Werona, pallotyna, który przez wiele lat był jego najbliższym współpracownikiem w Komisji Episkopatu do spraw apostolstwa ludzi świeckich. Swoje pierwsze spotkania z pallotynami przypominał w swoim przemówieniu w kościele Najświętszego Zbawiciela na Fali w Rzymie, 22 czerwca 1986 r. Jak podczas swojej pierwszej podróży do Rzymu, po drodze, w Paryżu zatrzymał się u księży pallotynów, a potem, po przybyciu do Rzymu spędził pierwszy miesiąc w Domu Generalnym Księży Pallotynów przy via dei Pettinari 57. W kościele Najświętszego Zbawiciela na Fali sprawował liczne Msze Święte – 24 listopada 1946 r. złożył swój pierwszy podpis w księdze gości.
Historia Karola Wojtyły – św. Jana Pawła II zaczęła się 100 lat temu w Wadowicach, tak jak historia pallotynów na polskich ziemiach.
Podczas Soboru Watykańskiego II ściśle współpracował z ks. Wilhelmem Möhlerem, Przełożonym Generalnym Pallotynów, przygotowując tekst Dekretu o apostolstwie świeckich „Apostolicam actuositatem”.
W czasie swojego pontyfikatu Jan Paweł II aż cztery razy przyjął na specjalnych audiencjach uczestników Zebrań Generalnych Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego. Podczas spotkań nawiązywał do ideałów apostolskich Pallottiego, do nauczania Soboru Watykańskiego II o apostolstwie świeckich. Wyrażał radość, że pallotyni pragną budować pomosty między księżmi a laikatem, by jednoczyć wiernych w dziele ewangelizacji.
W 1995 r. Rodzina pallotyńska otrzymała od Jana Pawła II orędzie z okazji dwusetnej rocznicy urodzin św. Wincentego Pallottiego. Papież dziękuje w nim za dar św. Wincentego Pallottiego, otwartego na znaki czasu. Uznaje jego charyzmat jako wciąż aktualny i w kontekście nowej ewangelizacji powierza go Rodzinie pallotyńskiej.
Papież – Polak doceniał działalność misyjną księży pallotynów. W jednym z orędzi mówił: „Wiem dobrze, jak bardzo Pallotyni zaangażowani są w działalność misyjną; niech wiedzą, że Kościół jest im głęboko wdzięczny za tę bezcenną służbę”. We wrześniu 1990 r. spotkał się z polskimi pallotynami w Kigali w Rwandzie.
Do historii przeszła papieska wizyta w sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach w Zakopanem. Jan Paweł II dokonał konsekracji ołtarza oraz świątyni. Sanktuarium zostało wzniesione jako wotum wdzięczności złożone Matce Bożej za ocalenie Jana Pawła II w chwili zamachu na jego życie 13 maja 1981 r.
Pallotyni towarzyszyli Janowi Pawłowi II niemal od początku jego życia, od Wadowic, gdzie „wszystko się zaczęło”, a on towarzyszył im pamięcią i wspomnieniami w swoich orędziach i przemówieniach oraz w modlitwie. I wierzymy, że wciąż się za nami wstawia.
Br. Adam Fułek SAC
