Rekolekcje Pielgrzymkowe ZAK
Spełniając życzenie wielu członków i współpracowników ZAK ze wspólnot Królowej Apostołów, od wielu lat organizuję rekolekcje połączone z nawiedzaniem sanktuariów w różnych rejonach Polski.
W tym roku zaproponowałem sanktuaria wielkopolskie. Zakwaterowalismy się 14 września, w Domu Rekolekcyjnym Sióstr Misjonarek w Morasku k. Poznania. Przyjechało 19 osób, w tym 5 malżeństw. Przez 4 dni, po Mszy św. i śniadaniu robiliśmy sobie kanapki i wyruszaliśmy na pielgrzymkowe trasy.
Rozpoczeliśmy od Gniezna, dziękując Bogu za 1055 lat chrześcijanstwa w naszej Ojczyźnie, za wiarę Mieszka I , wiarę naszych praojców i przyjęcie Chrystusa. Podczas eucharystycznego dziękczynienia w Katedrze Gnieźnieńskiej w sposób szczególny dziękowaliśmy za św. Wojciecha, przy jego relikwiach. Po południu nawiedziliśmy Ostrów Lednicki i zobacziliśmy archeologiczne eksponaty na wyspie, gdzie był zamek Mieszka I i tu przyjął Chrzest św. razem ze swoją świtą. Po drugiej stronie Jeziora Lednickiego nawidziliśmy klasztor Dominikanów, i grób Ojca Góry, który na Polach Lednickich organizował uroczystości z udziałem wielotysięcznej rzeszy młodzieży i dorosłych. Pierwszy dzień pielgrzymowania zakończyliśmy w sanktuarium maryjnym, w Dąbrówce Kościelnej.
W czwartek, 16 września, celem naszego pielgrzymowania były sanktuaria w Poznaniu, Stolicy Wielkopolski. Najpierw nawiedziliśmy Katedrę, potem sankuarium Matki Bożej w Farze, następnie sanktuarium Najświętszej Krwii Pana Jezusa oraz sanktuarium Bożego Ciała. Zdążylismy jeszcze nawiedzić sanktuarium bł. Edmunda Bojanowskiego w Luboniu. Po odmówieniu Koronki w Godzinie Miłosierdzia razem z Siostrami Służebniczkami i modlitwie przy grobie ich Założyciela, słuchaliśmy obszernej informacji o życiu, działalnosci i charyzmacie bł. Edmunda, który będąc świeckim katolikiem założył zgroadzenie zakonne i zakładał Ochronki dla dzieci, które bardzo kochał.
W piatek, 17 września wyruszyliśmy na południe Wielkopolski. Nawiedziliśmy sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Górce Duchownej k. Leszna. Pani Ewa z wielkim entuzjamem mówiła nam o pieknym obrazie Matki Bożej i o dziewięciodniowym odpuście w tej małej wiosce, który zasadniczo organizują parafianie. To wspaniały przykład apostolstwa świeckich. Pokazała nam też pokój, w którym mieszkał i pracował bl. Edmund Bojanowski; nawiedziliśmy ten pokój i wpisalismy się do księgi pamiątkowej. Potem nawiedziliśmy sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Osiecznej, a następnie udaliśmy sie do sanktuarium matki Bożej Świętogórskiej k. Gostynia, gdzie kustoszami są Księża Filipini. Po modlitwie przed obrazem Matki Bożej, kleryk Tomasz bardzo ciekawie przedstawił nam historię sanktuarium, jak również Kongregacji Filipinów, i załatwił nam herbatę, którą mogliśmy popić nasze kanapki, zrobione przy śniadaniu.
W sobotę, 18 września wyruszylismy na Zachód. Najpierw oddaliśmy hołd Chrystusowi Królowi przy Jego największej Figurze /33 m/ w Świebodzinie i wspólnie odmówilismy akt oddania Chrystusowi Królowi. Potem nawiedziliśmy sanktuarium Miłosierdzia Bożego i zawierzyliśmy Jezusowi Miłosiernemu samych siebie, rodziny, Ojczyznę, Kościół i świat.
Z Świebodzina pojechaliśmy do sanktuarium Pierwszych Męczennikow Polskich w Międzyrzeczu, a następnie do sanktuarium Matki Bożej Słuchającej w Rokitnie. Potem wyruszyliśmy do sanktuarium św. Urszuli Ledóchowskiej w Pniewach, gdzie mogliśmy bliżej poznać tą wspaniałą świętą. Jedna z Siostr Urszulanek ukazała nam jej życie i święty dynamizm oraz patriotyzm, którego wyrazem były jej starania o odzyskanie niepodległości Polski oraz słowa: „Jeszcze Polska nie zginęła dopóki kochamy.” Po powrocie do domu rekolekcyjnego zjedliśmy obiadokolację, a potem cieszyliśmy sie spotkaniem w atmosferze radosnego dzielenia sie przeżyciami, wspomnieniami i planami na przyszłay rok.
Bogu niech bedą dzięki, że pokonaliśmy koronawirusy, kowidy, epidemię strachu, zmęczenie i różne przypadłości starości, aby przyjechać na te rekolekcje pielgrzymkowe.
W niedzielę /19IX/ rano, podczas Mszy sw. podziękowaliśmy Bogu za wszystkie dary Jego Miłości, za Siostry Misjonarki , kierowców i wszystkich żczliwych ludzi, których spotkaliśmy.
Wiele osób żegnając się i dziękując mówiło, że wyjeżdżają naładowani Bożą energią. Bogu niech będą dzięki.
ks. Stanisław Rudziński SAC
