Prowincja Chrystusa Króla

Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego - Warszawa
5 grudnia 2019

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Dzień po dniu. Pallotyńskie kalendarium na 5 grudnia

2002 – Rektorem domu w Żytomierzu na Malowance został ks. Aleksander Milewski. Na jego usilne prośby w 2003 ordynariusz diecezji, bp Jan Purwiński, przekazał pallotynom parafię pw. Bożego Miłosierdzia na Malowance, a on sam został tam proboszczem (29 X 2003). Funkcję tę spełniał do 2005.
Ks. Aleksander Milewski, od 1989 pierwszy pallotyn z Ukrainy, zmarł w Kamiennym Brodzie 14 września 2016.

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1922 – Kronikarz domu wadowickiego tak zrelacjonował przedstawienie artystyczne pt. „Św. Mikołaj”, które odbyło się w Collegium Marianum na Kopcu: O godz. 7:00 wieczorem, do Collegium Marianum przybył pieszo Biskup Mikołaj (kl. Bernard Pawłowski), w asyście czterech śpiewaków w arabskich strojach (klerycy: Władysław Baumgart, Leon Bemke, Walerian Siuda i Franciszek Pauliński). Na cześć Mikołaja zgromadzeni w refektarzu uczniowie Collegium i klerycy wykonali cztery pieśni na instrumentach smyczkowych: przed przybyciem Mikołaja, na wstęp, na powitanie oraz na pożegnanie. Mikołaj rozdał 13 darów: 3 dla księży, a 10 dla kleryków i humanistów oraz urządził egzamin, stawiając 15 pytań. Błazna grał br. Józef Przybylski (rano tego dnia złożył pierwszą profesję w Stowarzyszeniu).

1924 – W przedstawieniu mikołajkowym tego roku, Biskup Mikołaj przybył na Kopiec samolotem, z trzema posłańcami (sługami): dwoma błaznami i diabłem, którzy roznosili podarunki niektórym wybrańcom Collegium Marianum. Na zakończenie każdy otrzymał po kilka ciastek. Tym razem przedstawienie odbyło się rano, od godz. 7.00 do 9.00.

1933* – Uczniowie klasy VIIb Collegium Marianum na Kopcu przygotowali przedstawienie mikołajkowe. Tym razem „Mikołaj przyjechał na balonie”.

1936 – W dniach 5 – 8 grudnia ks. Wojciech Turowski przebywał w Radomiu, wygłaszając konferencje podczas zjazdu pallotyńskich zelatorów.

1938 – W Grójcu ks. Stanisław Czapla udzielił rekolekcji i wyświetlił film o tematyce misyjnej.

1942 – Ks. Bronisław Wiater wyjechał z Paryża do Orleanu, by tam za zgodą bpa Jules’a Marie Courcoux (†1951) zająć się Polakami, szczególnie zaś młodzieżą. Dom znajdował się przy ul. Ste Anne 14. Cel nowopowstałego domu określił sam ks. Czesław Wędzioch w liście do ordynariusza z 19 XII tr.: zapewnienie opieki duszpasterskiej Polakom mieszkającym w okolicy oraz budzenie powołań kapłańskich wśród młodzieży polskiej. W tym rejonie Polacy pracowali w rolnictwie i byli rozproszeni po licznych wsiach. W końcu lipca 1943 ks. Wiater przeniósł się do Chevilly, oddalonym 18 km od Orleanu.

1946 – Rada Generalna zatwierdziła tytuł regii francuskiej: Chrystusa Miłosierdzia, wbrew prośbie Rady Regii, która wybrała wezwanie Miłosierdzia Bożego.

1947 – Ks. Jan Maćkowski przesłał list do ks. Franciszka Cegiełki, informując go o śmierci ks. Alojzego Majewskiego. Dzięki temu świadectwu posiadamy zachowane okoliczności śmierci założyciela Stowarzyszenia na ziemiach polskich.
„10 listopada położył się na dobre. […] 11 listopada była czterdziesta rocznica od założenia Polskiej Prowincji. Pamiętał o tym. Ale i my też pamiętając o niej, wysłaliśmy z Zarządu Prowincji delegata – ks. radcę Wróbla z życzeniami i smakołykami. Zajechał do Borowiny 11. koło wieczora. Ks. Senior leżał. Z zadowoleniem wysłuchał życzeń i nowości. Interesował się wszystkim i wszystkimi. Tego dnia był u niego również ksiądz proboszcz miejscowy. Wnet jednak zasnął. [… Nazajutrz] koło godziny 11.00 przed południem poruszył się, jedno i drugie głębsze westchnienie i dusza naszego kochanego ks. Seniora odeszła do Pana po nagrodę. Jak dobrze, że ks. radca Wróbel był przy jego zgonie. Było to 12. listopada. Pogrzeb ustaliliśmy na 18. listopada i wysłaliśmy telegramy”.

1948 – Czterech nauczycieli Gimnazjum Państwowego w Wadowicach otrzymało z Krakowskiego Kuratorium zakaz nauczania w Niższym Seminarium Duchownym na Kopcu. Podobny zakaz otrzymał Władysław Liberek (późn. pallotyn), nauczyciel biologii z Jarocina.

1969 – Ks. Adam Wiśniewski osiadł na stałe w Gatapar, pomiędzy Nagpurem a Kalkutą. Założył tam centrum pomocy lekarskiej dla trędowatych i dzieci z ich rodzin, które nazwał Jeevodaya, co w sanskrycie (języku staroindyjskim) znaczy: Świt życia (znane także inne tłumaczenie jako Cytadela Miłości).

1972 – Rada Prowincjalna zadecydowała gotowość podjęcia przez polską Prowincję Chrystusa Króla misji w Rwandzie. Pierwsza grupa pallotyńskich misjonarzy z Polski przybyła do Rwandy w VI 1973.

1972 – Klerycy w Ołtarzewie urządzili w tradycyjnym stylu program artystyczny: „Przybycie św. Mikołaja”. Rolę św. Mikołaja zagrał kl. Józef Andruszewski, a jego pomocnikiem był kl. Paweł Gintowt.

1976 – Gościem wspólnoty seminaryjnej byli dawni duszpasterze oazy z Ołtarzewa, a wówczas pracujący w Poznaniu: ks. Lesław Gwarek i ks. Zbigniew Stanek.

1977 – W dniach 4 – 5 grudnia w Ołtarzewie gościli trzej księża pallotyni z niemieckiej Prowincji Świętej Trójcy: ks. prof. Michael Wrede (+1992), rektor studium filozoficznego, ks. Heinz Perne (+2008), redaktor „Das Zeichen” oraz autor pieśni i piosenek religijnych, posiadający własne nagrania płytowe oraz ks. dr hab. Franz Courth (+1998), profesor dogmatyki.
5 grudnia ks. prof. Wrede miał wykład dla wszystkich alumnów na temat: „Historyczność i ponad historyczność prawdy”. Wieczorem ks. Perne śpiewał swoje utwory.

1980 – Ks. prowincjał Henryk Kietliński zakończył wieczornym nabożeństwem wizytację kanoniczną w Ołtarzewie, trwającą od 24 listopada. W przemówieniu końcowym ukazał ideały życia Seminarium, jako wspólnoty Stowarzyszenia, jak również wskazał na pewne niedociągnięcia.

1981* – Alumni kursu VI Seminarium w Ołtarzewie zakończyli w Łaźniewie rekolekcje przed diakonatem. Trwały one od 1 grudnia i prowadził je ojciec duchowny Seminarium, ks. Józef Czachor.

1982 – Poświęcono dolny kościół i wmurowano kamień węgielny, poświęcony przez pap. Jana Pawła II, pod budowę kościoła MB Częstochowskiej w Gdańsku-Wrzeszczu. W drodze na Eucharystię, w wypadku samochodowym, zginął w Trutnowach biskup pomocniczy gdański, Kazimierz Kluz.
Zaplanowany termin oddania kościoła w stanie surowym na Boże Narodzenie 1983, został dotrzymany. Obok nowego kościoła wybudowano także dom katechetyczny i pokoje dla pallotynek.

1984 – Kl. Józef Nowak został ponownie wybrany dziekanem alumnów Seminarium ołtarzewskiego.

1987 – W Ołtarzewie odbyła się prapremiera rock opery pt. „Paweł z Tarsu”, przygotowanej od ponad dwóch miesięcy przez dwudziestokilkuosobowy zespół aktorów. Autorem scenariusza opartego na Dziejach Apostolskich oraz muzyki pełnej kolorytu i ekspresji był kl. Zenon Hanas, który zagrał też św. Pawła Apostoła. Za kostiumy i scenografię odpowiadali: kl. Łukasz Kopaniak i kl. Piotr Niedziela.
Na zakończenie dwugodzinnego przedstawienia ks. Rektor podkreślił, że „postać Apostoła Narodów jest ciągle aktualna, szczególnie w czasie Adwentu, pełnego wewnętrznych przemian”. Wykonanie oryginalnej sztuki wzbudziło zainteresowanie nie tylko w seminaryjnym gronie.

1989 – Kurs trzeci Seminarium ołtarzewskiego przedstawił mikołajkowy kabaret, którego akcja toczyła się w WSD w Ołtarzewie. Z życia wzięte, ciekawe historie, przyniosły dużo zabawy.

1992 – Po okresie próbnym, Rada Prowincjalna postanowiła zwrócić się do Zespołu Koordynacyjnego ZAK o przeredagowanie Statutu ZAK w Polsce.

1997 – Po dwóch tygodniach, począwszy od 24 listopada, zakończyła się wizytacja kanoniczna Seminarium i domu ołtarzewskiego. Księża Prowincjałowie spotkali się z wszystkimi organami zarządzającymi Seminarium, tj. z Radą Domową, Naukową, Moderatorów, Alumnów i wzięli udział w Konferencji Profesorskiej. Spotkali się też z poszczególnymi wspólnotami księży, braci i sióstr, z każdym kursem osobno, jak i ze wszystkimi alumnami. Każda z grup działających w WSD, spotkała się także z wizytatorami. Przez ten czas wizytatorzy prowincjalni przyglądali się życiu i funkcjonowaniu wspólnoty ołtarzewskiej. Gościli też na wykładach. Na koniec wizytacji ks. prowincjał Lesław Gwarek przewodniczył uroczystej Eucharystii, podczas której przedstawił w homilii pierwsze refleksje dotyczące wizytacji.

2004 – Grupa „Ewangelizacji Wschodu”, działająca w Seminarium w Ołtarzewie, zorganizowała w kościele seminaryjnym nabożeństwo w intencji Kościoła na Wschodzie.
– Również Grupa „Miłosierdzia” kolejny raz zorganizowała akcję zbierania świątecznych prezentów dla dzieci. Oprócz członków domu, wzięli w niej udział również parafianie, którzy przez całą niedzielę przynosili liczne zabawki, słodycze oraz odzież. Zebrane upominki zostały przekazane do Centrum Zdrowia Dziecka.

2010 – W Ząbkowicach Śląskich zmarł ks. Tadeusz Czulak (ur. 1923 w Międzybrodziu Bialskim, w diecezji krakowskiej), profesor w seminarium, ekonom prowincji 1967-72, rekolekcjonista.
Ksiądz Tadeusz spełniał gorliwie posługę kapłańską na wszystkich pełnionych stanowiskach, pozostawiając dobro w sercach swoich współbraci i wszystkich braci i sióstr, którym służył. Jest współautorem tekstu do Hymnu pallotyńskiego („W apostolskich szeregach stań razem”). Trzech braci ks. Czulaka otrzymało święcenia kapłańskie, dwóch w Stowarzyszeniu (Antoni i Kazimierz +29 IX 2019) i jeden w diecezji (Stanisław †30 III 2008).

2013 – W Pałacu Prezydenckim odbyła się uroczystość wręczenia odznaczeń osobom zasłużonym dla rozwoju ruchu harcerskiego. M.in. ks. Wojciech Jurkowski SAC ze wspólnoty w Zakopanem został odznaczony brązowym Krzyżem Zasługi za zasługi dla rozwoju ruchu harcerskiego, za działalność na rzecz kształtowania moralności patriotycznej postawy polskiej młodzieży. W imieniu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej p. Bronisława Komorowskiego aktu dekoracji dokonał Podsekretarz Stanu w Kancelarii Prezydenta RP Maciej Klimczak (postanowienie Prezydenta RP zostało wydane 3 XII 2013).

2015 – Mszy św. na Karczówce przewodniczył bp Marian Florczyk, biskup pomocniczy kielecki, który poświęcił ulicę oraz pomnik Jana Kamińskiego, założyciela i wieloletniego dyrektora Technikum Geologicznego w Kielcach.
Natomiast 6 XII, w niedzielę, podczas uroczystej Mszy św. z przedstawicielami górniczej braci, została wręczona statuetka Hilarego Mali dla zasłużonych dla Karczówki. Tego roku otrzymał ją o. Aleksander Sitnik, bernardyn, autor monografii o Karczówce.