Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 22 lutego

1945 – W niemieckim nazistowskim obozie koncentracyjnym w Dachau zmarł ks. Richard Henkes (ur. 1900 we wsi Ruppach k. Montabaur, obecnie Ruppach-Goldhausen, pow. Westerwald), niemiecki pallotyn, „męczennik miłości bliźniego” i „budowniczy pomostów między narodami”, błogosławiony.

W 1931 podjął pracę nauczyciela w pallotyńskim gimnazjum w Katscher (ob. Kietrz), a od 1937 we Frankenstein (ob. Ząbkowice Śląskie), gdzie uczył języka niemieckiego i łacińskiego oraz historii. Uczniowie doceniali jego talent nauczycielski, wytrwałość i zdolność do budzenia zainteresowań. Po zamknięciu szkół przez nazistów przeniósł się do Branic, gdzie był rekolekcjonistą i pełnił funkcję kaznodziei.

Był kaznodzieją wielkiego formatu. Jego wielka postać, popularny język, jasność i prawda w słowie przekonywały wszystkich. Jego krytyczne kazania nt. teraźniejszej sytuacji trafiały do ludzi. Jego coroczne kazania postne, które głosił na całym Śląsku rozchodziły się szerokim echem. Z upodobaniem przemawiał do robotników na Górnym Śląsku, a szczególnie podczas pielgrzymek mężczyzn na Górę Św. Anny (Annaberg), świętej górze Górnoślązaków. 

Przez cały czas kontrolowano jego kazania i rozmowy, a on sam był wielokrotnie wzywany do miejscowego gestapo.

Ostatecznie 8 IV 1943, z powodu kazania wygłoszonego w Branicach, został aresztowany, przewieziony do więzienia w Raciborzu, a 10 VII trafił do hitlerowskiego obozu koncentracyjnego w Dachau (nr obozowy 49 642). Tu głosił do współwięźniów kazania o treści biblijnej. Posiadał wówczas przy sobie wydanie mini Biblii. Wśród więźniów Czechów, Polaków i Rosjan oraz kryminalistów rozdzielał paczki. U współwięźnia Josefa Berana, późniejszego kardynała (†1969), uczył się języka czeskiego, by teraz i po zakończeniu wojny nieść pomoc duchową Czechom.

Kiedy pod koniec 1944 wybuchła w obozie epidemia tyfusu plamistego, zgłosił się na ochotnika do posługi duszpasterskiej w bloku 17, gdzie przebywali chorzy Czesi (zgłosiło się wtedy 10 polskich księży i 10 niemieckich). Henkes zamiatał zawszone prycze i podłogi, zbierał ubrania, mył wychudzone i brudne ciała więźniów. Chciał w ten sposób naśladować Chrystusa, pochylając się nad ciężko chorymi i umierającymi. Po ośmiu tygodniach, zaraziwszy się tyfusem, zmarł 22 II 1945, a jego szczątki udało się pallotynom zabrać ze stosu zwłok i oddzielnie spalić. Po wyzwoleniu obozu popioły Henkesa pochowano 7 VI 1945 na pallotyńskim cmentarzu w Friedbergu, a następnie przeniesiono na cmentarz pallotynów w Limburgu.

Uroczystość otwarcia procesu beatyfikacyjnego w diecezji rozpoczęła się 25 V 2003 w pallotyńskim kościele w Limburgu. Proces zakończył 23 I 2007 bp Limburga Franz Kamphaus, a jego akta przesłano do Rzymu. Po zatwierdzeniu w Rzymie dekretu ważności dochodzenia diecezjalnego (13 III 2009), tzw. positio – opis historii życia – w 2013 przeszedł do Kongregacji ds. Świętych i 19 XI tego roku został zatwierdzony przez komisję historyków. Beatyfikacja sługi Bożego odbyła się 15 IX 2019 w katedrze św. Jerzego w Limburgu.

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1849 – Ks. Wincenty Pallotti wraz ze swymi współbraćmi został wydalony ze szpitala wojskowego Cento Preti w Rzymie. Były to czasy rewolucji rzymskiej 1848-49.

1928* – We Środę Popielcową nabożeństwo dla uczniów Collegium Marianum na Kopcu celebrował ks. Wincenty Stolz. Gimnazjaliści mieli wolny czas od zajęć lekcyjnych do drugiego śniadania, z tym że czas ten poświęcono na studium.

1930 – W Ołtarzewie zmarł br. Telesfor Domański (ur. 1900 w Marzeninie, w archidiecezji gnieźnieńskiej). Przyczyną śmierci była gruźlica płuc. Miała ona swe początki, gdy podczas I wojny światowej został schwytany przez Ukraińców i skatowany aż do utraty przytomności. Odbiło się to mocno na jego zdrowiu. Bezpośrednią zaś przyczyną śmierci było przeziębienie, po którym dała znać nieuleczalna gruźlica. Stało się to za przyczyną nieroztropnego oczyszczania stawu w Sucharach. Wtedy razem ze śp. bratem Julianem Jężakiem brodził w wodzie, wywożąc taczkami błoto.

1931 – Pierwsze objawienie Jezusa Miłosiernego. S. Faustyna Kowalska podczas prywatnego objawienia w klasztorze w Płocku została wezwana przez Chrystusa do namalowania obrazu Miłosierdzia Bożego na podstawie otrzymanego widzenia.

1948 – Br. Stanisław Kędzierski został przeniesiony z domu Chevilly do Osny.

1968* – W Ołtarzewie, w dniach 21-22 lutego odbyło się zebranie ogólne Ośrodka Studiów Pallotyńskich. OSP utworzono 26 stycznia 1964.

1968 – W Limburgu zmarł ks. Karl Hoffmann (ur. 1887 w Langenbergu, w archidiecezji kolońskiej), dr teologii, prokurator i ekonom generalny, generał Stowarzyszenia 7 V 1937 – 16 V 1947, pierwszy radca generalny 1947-53, profesor seminarium w Limburgu i Vallendar.

W 1938 wizytował domy w Polsce, polscy pallotyni rozpoczęli działalność w Amiens we Francji (dom również wizytowany w tym roku przez niego), a 11 XI dom chełmiński uzyskał kanoniczne zatwierdzenie. 2 VIII 1946 erygował francuską Regię Miłosierdzia Bożego – składająca się z Polaków (siedziba w Paryżu).

Zawsze z wielką życzliwością odnosił się do polskiej prowincji Stowarzyszenia. W pogrzebie (26 II, Limburg) wziął udział m.in. superior Regii Miłosierdzia Bożego, ks. Stanisław Suwała.

Pod koniec 1946 było w Stowarzyszeniu 1 380 członków i 208 domów.

1971 – W szpitalu St. Rosa w San Antonio (USA) zmarł ks. Ignacy Olszewski (ur. 1909 w Janowie k. Wielunia, w ówczesnej diecezji włocławskiej), doktor filozofii i teologii, profesor Collegium Marianum, profesor filozofii i psychologii w seminarium, redaktor prasy katolickiej, kapelan i sekretarz bpa polowego Józefa Gawliny i wojsk lotniczych, duszpasterz polonijny w Anglii i USA, dyrektor Inter-Catholic Press Agency Inc. w Nowym Jorku.

W kontaktach braterskich i międzyludzkich był serdeczny i miły. Posiadał wszechstronne zainteresowania i niepospolite talenty. Miał zdolność szybkiego przyswajania wiedzy oraz umiejętność jasnego jej przekazywania. Jego nauki, kazania i rekolekcje wzbudzały zachwyt i uznanie duchowieństwa oraz wiernych dzięki klarowności i zwięzłości treści. Doskonale posługiwał się językiem włoskim, angielskim, francuskim i niemieckim. Po wojnie odwiedził Polskę tylko jeden raz.

1976 – Polska Misja Katolicka we Francji obchodziła 140.lecie istnienia. Jej były rektor ks. Czesław Wędzioch (1940-45; 1947) nie został zaproszony na uroczystości jubileuszowe. Regię Miłosierdzia Bożego reprezentował ks. superior Zenon Modzelewski.

1977 – Rozpoczęły się rekolekcje dla alumnów kursu trzeciego i czwartego, przed wprowadzeniem w posługę lektora i akolity. Rekolekcje poprowadził ks. Bogdan Boniewicz SAC.

1979 – W dniach 22-23 lutego gościem Seminarium był bp Paul Heinrich Nordhues (+2004), biskup pomocniczy z Paderborn w Niemczech. Pierwszego dnia wieczorem spotkał się z alumnami i księżmi, mówiąc o problemach religijnych w RFN i możliwościach współpracy duchownych ze świeckimi w dziedzinie apostolstwa. Następnego dnia rano przewodniczył Mszy św. koncelebrowanej o godz. 6:30.

1983 – W seminaryjnym kinie wyświetlono film produkcji angielskiej na temat słynnego Całunu z Turynu pt. „Niemy świadek”.

1985 – Odbył się pogrzeb śp. ks. Augustyna Werochowskiego, byłego rektora i ekonoma domu ołtarzewskiego. Mszy koncelebrowanej przewodniczył ks. prowincjał Czesław Parzyszek, przy współudziale dużej liczby kapłanów, alumnów i braci z różnych domów. Słowo wstępne wygłosił ks. rektor seminarium Kazimierz Czulak, wyrażając zmarłemu wdzięczność za wiele dobra i za pracę na rzecz Ołtarzewa. Homilię pogrzebową wygłosił ks. Parzyszek. Procesji na cmentarz przewodniczył ks. Franciszek Mąkinia, rektor wspólnoty w Zakopanem, do której zmarły ostatnio przynależał. Został pochowany w kwaterze pallotyńskiej na miejscowym cmentarzu parafialnym. Spoczął na ziemi ołtarzewskiej, bo ją bardzo ukochał.

1986* – Odbyło się premierowe przedstawienie tegorocznego Misterium Męki Pańskiej. Autorem i reżyserem Misterium był kl. Andrzej Gładysz. Misterium nosiło tytuł: „Opowiadanie o męce i śmierci Pana naszego Jezusa Chrystusa”. Na premierze obecny był bp Władysław Miziołek.

1998* – W kościele św. Elżbiety w Gdańsku dokonano wprowadzenia relikwii bł. Siostry Faustyny Kowalskiej. Kazania na Mszach św. głosiła siostra przełożona ze wspólnoty Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia z Gdańska św. Wojciecha. Był też wystawiony obraz s. Faustyny. Po Mszy św. wiernym podano do ucałowania relikwie Błogosławionej i rozdano obrazki Jezusa Miłosiernego z koronką do Miłosierdzia Bożego. Od tego czasu adoracje miesięczne w kościele dla czcicieli Miłosierdzia Bożego prowadził ks. Leon Dąbski, zastępując świeckiego pana, który dotychczas nabożeństwo to prowadził.

2004 – W dniach 20-22 II trwały w Paryżu obrady VI Kongresu Miłosierdzia Bożego.

2004 – Zakończyła się wizytacja w Delegaturze Prowincji Zwiastowania Pańskiego w Papui-Nowej Gwinei. Rozpoczął ją 12 II radca generalny, ks. Wolfgang Weiss, od placówki w Brisbane w Australii (dwóch pallotynów). Następnie w Wewak w Papui-Nowej Gwinei spotkał się ze współbraćmi pracującymi w parafiach na płaskowyżach i z ludźmi świeckimi. Ks. Weiss powrócił do Australii, gdzie od 23 II do 2 III odbył jeszcze spotkania z członkami Regii Królowej Świata i ZAK.

2005* – Rozpoczęła się kadencja nowych Rad Prowincjalnych Polskich Prowincji:

-Chrystusa Króla (ks. prowincjał Zdzisław Słomka, ks. wiceprowincjał Czesław Parzyszek, ks. Józef Ciupak, ks. Józef Lasek i ks. Jan Jędraszek junior); 

-Zwiastowania Pańskiego (ks. prowincjał Kazimierz Czulak, ks. wiceprowincjał Lesław Gwarek, ks. Adam Golec, ks. Krzysztof Marcyński i ks. Piotr Krakowiak). Rady Prowincjalne wybrane na trzechlecie 2005-08, zostały zatwierdzone 19 lutego przez Radę Generalną Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego.

2005* – W 60. rocznicę śmierci ks. Richarda Henkesa wspólnota pallotyńska w Limburgu z wieloma przyjaciółmi wspominała postać tego Męczennika, który otwarcie głosił, że ideologia nazistowska nie jest do pogodzenia z wiarą w Chrystusa. Z okazji rocznicy śmierci ks. Henkesa, została zaprezentowana książka na temat jego życie, autorstwa ks. Alexandra Holzbacha.

2010* – W kościele seminaryjnym pw. Królowej Apostołów w Ołtarzewie odprawiono Mszę pogrzebową za zmarłego ks. prof. Lucjana Baltera, wykładowcy w WSD w Ołtarzewie i ATK (UKSW), sekretarza i kierownika Instytutu Apostolskiego, prodziekana Wydziału Teologii ATK, pełnomocnika rektora ATK ds. studiów zaocznych, redaktora naczelnego polskiej edycji „Concilium” (1968-71), „Communio”, redaktora serii książkowych: Powołanie Człowieka, Kolekcja Communio i AMATECA. 

Liturgii przewodniczył delegat abpa Kazimierza Nycza, bp Tadeusz Pikus, a Konferencję Episkopatu Polski reprezentował bp łowicki Andrzej Dziuba. Obecny był też bp senior łowicki Alojzy Orszulik, a także rektor seminarium diecezji warszawsko-praskiej (delegat abpa Henryka Hosera) oraz przedstawiciele ośrodków naukowych, przede wszystkim UKSW i UMK. Homilię wygłosił ks. wiceprowincjał Czesław Parzyszek. Słowa wdzięczności wyraził wicegenerał stowarzyszenia ks. Zenon Hanas. Został pochowany w kwaterze pallotyńskiej w Ołtarzewie.

2013 – W Ołtarzewie odbyła się premiera Misterium Męki Pańskiej w reżyserii kl. Wiesława Rychtera i kl. Mariusza Zakrzewskiego. Misterium pt. „U Boga bowiem wszystko jest możliwe” doskonale wpisywało się w obchodzony wówczas w Kościele Rok Wiary. Prawdziwa wiara jest bowiem owocem osobistego spotkania człowieka ze Zmartwychwstałym Chrystusem.

2016 – Ks. Wojciech Kubrak i ks. Tomasz Stefanowski zostali odznaczeni Krzyżem Wolności i Solidarności. Obaj byli członkami IV Zambrowskiej Drużyny Harcerzy im. Andrzeja Małkowskiego i zostali odznaczeni przez Instytut Pamięci Narodowej. Ceremonia wręczenia Krzyży odbyła się w Regionalnej Izbie Historycznej w Zambrowie. Oprócz naszych księży odznaczono jeszcze 7 osób. Uroczystość zakończyło wspólne śpiewanie piosenek harcerskich pod przewodnictwem ks. Tomasza Stefanowskiego.

Odznaczenie, ustanowione w VIII 2010, jest przyznawane osobom, które w latach 1956-89, nie zważając na represje i prześladowania, przeciwstawiali się komunistycznej dyktaturze i stawali w obronie podstawowych wartości. 

22 lutego, w środowiskach harcerskich i skautowych na całym świecie, obchodzony jest jako Dzień Myśli Braterskiej, którego ideą jest wzajemna pamięć wszystkich ludzi związanych z ruchem założonym przez gen. Baden-Powella.

2017 – Rada Generalna SAC, zgodnie z Prawem SAC (nr 136), zatwierdziła rezultat głosowania do Rad Prowincjalnych obu prowincji pallotyńskich w Polsce.

1. Członkami Rady Prowincjalnej warszawskiej Prowincji Chrystusa Króla na trzechlecie 2017-2020 zostali wybrani:

– Ks. Zenon Hanas, prowincjał

– Ks. Waldemar Pawlik, wiceprowincjał

– Ks. Zdzisław Słomka, radca 

– Ks. Grzegorz Młodawski, radca

– Ks. Artur Stępień junior, radca.

Wybrana Rada Prowincjalna rozpocznie swoją kadencję 25 III.

2. Członkami Rady Prowincjalnej poznańskiej Prowincji Zwiastowania Pańskiego na trzechlecie 2017-2020 zostali wybrani:

– Ks. Adrian Galbas, prowincjał

– Ks. Zbigniew Rembisz, radca

– Ks. Adam Kamizela, radca

– Ks. Marek Chmielniak, radca

– Ks. Wojciech Więcław, radca.

Wybrana Rada Prowincjalna rozpocznie swoją kadencję 25 III.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny