Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 17 sierpnia

2008 – Na terenie Sanktuarium fatimskiego w Zakopanem, w miejscu spoczynku ks. Mirosława Drozdka, kustosza, proboszcza i budowniczego Sanktuarium, ks. wiceprowincjał Czesław Parzyszek poświęcił jego pomnik, fundacji Adama Bachledy-Curusia (projekt Ewa Dyakowska-Berbeka). Uroczystości towarzyszyła gra kapeli góralskiej, orkiestr dętych oraz śpiew zespołu muzycznego „Sursum Corda”. Sanktuarium zakopiańskie nawiedza rocznie nawet milion pielgrzymów.

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1934 – Wycieczka ołtarzewskich ministrantów popłynęła statkiem z Warszawy do Modlina.

1936 – Ołtarzew opuścił ks. Solzbacher (???) z niemieckiej Prowincji Trójcy Świętej, udając się do Częstochowy.

1951 – W Ołtarzewie, w dniach 17 – 30 sierpnia, dwie serie rekolekcji dla księży prowadził dominikanin, o. Łukasz Wołek.

1971 – Klerycy: Henryk Pastuszka i Aleksander Pietrzyk wyjechali na sympozjum misyjne do Pieniężna. Sympozja w Pieniężnie cieszyły się dużym powodzeniem wśród kleryków wielu seminariów duchownych.

– Ołtarzew odwiedził ks. Czesław Wędzioch z Francji.

– W seminarium gościła grupa młodzieży z Czechosłowacji, z Pragi. Kilku z nich zamieszkało u mieszkańców Ołtarzewa.

1971 – W Izabelinie zmarł ks. Donat Nowicki, kapłan obrządku wschodniego, gorliwy współpracownik ks. Stanisława Szulmińskiego SAC. Kapłan ten, aresztowany w 1923 z grupą rosyjskich duchownych i świeckich, został skazany rok później na 10 lat łagrów. Więziony był na Wyspach Sołowieckich, w Leningradzie i Jarosławiu nad Wołgą. W 1932, dzięki wymianie więźniów znalazł się w Polsce. W latach 1932-39 był proboszczem bizantyjsko-słowiańskiej parafii w Torokaniach, w pow. Kobryń. Podczas II wojny światowej działał w konspiracji. Po wojnie pracował w rzymskokatolickich parafiach archidiecezji warszawskiej. Był długoletnim wykładowcą języka i kultury rosyjskiej w seminarium w Ołtarzewie.

1974 – W Ołtarzewie jubileusz 40.lecia kapłaństwa obchodzili ks. Franciszek Bogdan i jego koledzy kursowi: ks. Witold Hadziewicz, ks. Paweł Drews, ks. Piotr Oramowski i ks. … Mszy św. przewodniczył ks. prof. Bogdan. Uczestniczyli w nim licznie zgromadzeni współbracia wspólnoty ołtarzewskiej; kazanie wygłosił ks. Paweł Drews. Po Mszy św. odbyło się spotkanie z jubilatami w pokoju profesorskim, gdzie złożono im gratulacje. Spotkaniu towarzyszyły ciekawe wspomnienia.

– Do Ołtarzewa przybył ks. Leopold Chomski (+1982), proboszcz parafii w małej miejscowości pod Wilnem (Biała Waka). Mimo podeszłego wieku 89 lat, żywo opowiadał o pracy w swojej parafii. Ogromne jego przywiązanie do Polski, przebijało się z całej postawy Księdza.

1974 – Zginął nagle w wypadku ks. Hanns A. Weidner, niemiecki pallotyn, administrator apostolski Raipur w Indiach. Funkcję tę pełnił krótko, bo od 8 II 1974. Wcześniej, od 17 I 1964 był prefektem apostolskim Raipur.

1975 – Na odpuście w Lipkowie ku czci św. Rocha sumę odprawił ks. ekonom Antoni Pławny, w asyście pallotyńskich kleryków.

1976 – Ks. Stanisław Rudziński rozpoczął rekolekcje dla pallotyńskich współpracowników w Ołtarzewie. Brało w nich udział 50 osób.

– Swoje osobiste rekolekcje w Ołtarzewie rozpoczął ks. prałat Stefan Antosiewicz z Błonia.

1978 – Po zakończeniu funkcji rektora wspólnoty w Chełmnie (1972-78), ks. Stanisław Mikulski ponownie został skierowany do Wałbrzycha, do duszpasterstwa wśród współpracowników. Pracował w tym domu do końca swego życia (+1984), już w chorobie i cierpieniu.

1978 – Ks. Józef Bagiński został przeniesiony z Wólki Mlądzkiej do Przedborowej, skąd po roku przeszedł do Łęgowa, gdzie był najpierw wikariuszem współpracownikiem, a potem proboszczem (do śmierci w 1985). Zbudował tam nową plebanię i organy.

1979 – Ks. rektor Roman Forycki wyjechał na zjazd rektorów Wyższych Seminariów Duchownych do Lublina. Obrady tego gremium trwały przez 3 dni.

1979 – Ks. Józef Czachor, dotychczasowy duszpasterz przy parafii w Ołtarzewie, został przeniesiony do Hodyszewa. Nowym wikariuszem w Ołtarzewie został ks. Eugeniusz Krzyżanowski, dotychczas student w Lublinie.

Nastąpiła też zmiana pomocnika ks. ekonoma Stanisława Orlickiego; dotychczasowy pomocnik ks. Jerzy Kopeć wyjechał do Hodyszewa, a jego obowiązki przejął ks. Jan Kot.

1979 – Ks. Zygmunt Kowalczyk został skierowany do Kielc, skąd przez prawie 20 lat głosił w wielu diecezjach Polski rekolekcje na temat apostolstwa modlitwy. Zmarł 5 VII 1999.

1980 – W Ołtarzewie odbyły się uroczystości pogrzebowe śp. br. Jana Postrzednika. Ze względu na odbywające się wtedy rekolekcje pogrzeb odbył się 17 VIII, w niedzielę. Mszy koncelebrowanej przewodniczył i homilię wygłosił przybyły z Rzymu wicegenerał ks. Alojzy Żuchowski. Podkreślił w niej pracowitość i ducha modlitwy zmarłego br. Jana. Na cmentarzu ostatnie słowo pożegnalne wygłosił ks. rektor Roman Forycki. W pogrzebie wzięła udział rodzina zmarłego, współbracia z innych domu, szczególnie bracia z Ząbkowic Śląskich, Poznania, Chełmna, Otwocka, Warszawy i innych domów. Brat Jan został pochowany na cmentarzu ołtarzewskim, w kwaterze pallotyńskiej, w pobliżu kaplicy cmentarnej.

1980 – Odpustowe kazanie ku czci św. Rocha w Lipkowie wygłosił ks. Jan Kędziora

1982 – Po rezygnacji z probostwa i rektorstwa w Hodyszewie, ks. Eugeniusz Tomaszek przekazał tego dnia oficjalnie te urzędy i powrócił do Ząbek, do pracy rekolekcyjnej. W 1984 został skierowany do pracy w Częstochowie, w charakterze proboszcza, a potem również pomocnika ks. Tadeusza Michałka.

1983 – Do Wadowic przybył ks. Józef Stecz. Odtąd aż do śmierci (2001) przebywał na Kopcu, pełniąc funkcje duszpasterza, rekolekcjonisty i spowiednika nowicjuszy. Bardzo troszczył się o rozwój nabożeństw fatimskich. Cieszył się, gdy mógł usłużyć chorym współbraciom na Kopcu (m.in. ks. Ludwik Broda, Leon Bemke; niektórzy umierali na jego rękach). Chętnie spowiadał nowicjacką młodzież, dając mądre rady na drogę życia. Jednak najwięcej swych sił poświęcił jako rekolekcjonista i misjonarz ludowy. Według jego zapisków wygłosił w sumie 450 serii rekolekcji i misji ludowych. W swoim testamencie napisał: „Dziękuję za moje prace, misje i rekolekcje dla chwały Twojej. Lubiłem tę pracę dla chwały Twojej i zbawienia moich braci przez 22 lata. Pamiętałem również, aby przepowiadając innym zbawienie, sam się nie potępić”.

1983 – Ks. Wendelin Ryś został mianowany duszpasterzem współpracowników ZAK i kierownikiem (a następnie dyrektorem) domu animacji apostolskiej (Domu św. Józefa) w Częstochowie. Był też rekolekcjonistą i spowiednikiem sióstr. Kiedy pojawiły się choroby ks. Ryś zdecydował się 1 VII 2013 przejść na emeryturę. Zmarł 7 VIII 2015 w Częstochowie.

1984 – Dotychczasowy rektor i proboszcz w Warszawie, ks. Stanisław Rękawek, który przez 6 lat pełnił te funkcje, został przeniesiony na stanowisko kustosza Sanktuarium w Hodyszewie. Pełnił tam również obowiązki rekolekcjonisty i kierownika domu rekolekcyjnego przy tym Sanktuarium. Nowo ustanowionym rektorem w Warszawie został ks. Edmund Robek, który wraz z nowo mianowanym proboszczem, ks. Edwardem Danielem, tego dnia przejęli swoje obowiązki.

1985 – W Łączkach Brzeskich, przy licznym udziale księży, alumnów, braci, nowicjuszy i wiernych tej parafii, została odprawiona msza pogrzebowa za śp. br.  Stanisława Biesia, misjonarza w Rwandzie od 1981 (zmarł 12 sierpnia 1985 i tego dnia został pochowany w Kigali). Koncelebrowanej mszy w Polsce przewodniczył ks. Czesław Parzyszek; on też wygłosił homilię pogrzebową. Na koniec mszy przemówili ks. Tadeusz Bazan, misjonarz z Rwandy, ks. Mieczysław Biały – w imieniu kolegów kursowych, ks. Stanisław Kuraciński, sekretarz ds. misji, i miejscowy proboszcz.

1990 – Bp Bolesław Pylak, ordynariusz lubelski, powiększył parafię Wieczerzy Pańskiej o wszystkie parzyste bloki z ul. Puławskiej i jeden 10-piętrowy wieżowiec z nieparzystych numerów. W ten sposób parafia powiększyła się o ok. 2000 osób.

1990 – W Łodzi rozpoczęto wykopy pod nowy dom Stowarzyszenia. Dom zaprojektowano tak, aby cały parter przeznaczyć na kaplicę i na cele duszpasterskie. Dla kilku współbraci przeznaczono piętro oraz poddasze. Kaplicę poświęcił ordynariusz łódzki, bp Władysław Ziółek 3 III 1991.

1991 – Proboszczem w Jaroszowicach został mianowany ks. Józef Gołuński (do 2006). Dotychczasowy proboszcz ks. Adolf Religa przeszedł do Ząbek na rekolekcjonistę.

1993 – Biskup Alojzy Orszulik podpisał dekret przekazania pallotynom parafii Najświętszej Marii Panny Wspomożenia Wiernych w Kutnie przy ul. Jesiennej 2. Pierwszym proboszczem pallotyńskim został ks. Jan Latoń.

1993 – Ks. Andrzej Darznik został proboszczem w Łęgowie. Po roku zrezygnował z funkcji proboszcza (26 VIII 1994) i został skierowany do Łodzi.

2005 – W Radomiu została odprawiona Msza pogrzebowa za ks. Józefa Wólczyńskiego, pracownika Fundacji SOS Obrony Poczętego Życia. Przewodniczył jej i kazanie wygłosił ks. Czesław Parzyszek. Obecni byli współbracia z obydwu prowincji, Rwandy, Francji, Austrii, a także siostry zakonne, rodzina, przyjaciele zmarłego i wierni z parafii. Pochowany został w Radomiu, na cmentarzu komunalnym na Firleju, w grobie pojedynczym, zgodnie z wolą wyrażoną w testamencie.

2014 – W Pallotyńskim Domu Opieki im. św. Wincentego we Wrzosowie k. Radomia, zmarł ks. Stanisław Sarnicki (ur. 1933 w Bartkówce, w parafii Dynów, w diecezji przemyskiej). We Wrzosowie przebywał od XI 2013 do śmierci.

„Kochał katechizowanie, kochał siedzenie w konfesjonale, kochał modlitwę, ale sądzę, że najważniejsza była dla Ciebie Eucharystia […] Kochał swoją rodzinę, [z którą] serdecznie był związany, często wspominał braci, Mieczysława, który został zamordowany w Gdańsku, Kazia, który zmarł dosyć wcześnie, swoje siostry. […] Ksiądz Stanisław nie mówił nic złego o bliźnich. Przy nim plecy drugiego człowieka były bezpieczne. Jeżeli mówił, to tylko dobrze […]. Nigdy niczego nie żądałeś, bardzo rzadko prosiłeś o coś, ale zawsze, nawet za najmniejszy gest serdecznie dziękowałeś. […] Dziękuję było jego słowem, które najczęściej towarzyszyło w relacjach, już wtedy bardzo osłabionych. […] I nie przypadkiem też jest, że żegnamy Cię w dniu Królowej. Miałeś do Matki Bożej wielkie nabożeństwo, różaniec był Twoją drogą w ostatnich latach i możemy mieć to przeświadczenie, że Królowa nieba i ziemi, i święty patron Stanisław Kostka bezpiecznie przeprowadzili Cię Stasiu do rzeczywistości prawdy, rzeczywistości piękna, rzeczywistości miłości” (ks. Franciszek Mąkinia).

2018 – Do pracy misyjnej w Czelabińsku (diecezja nowosybirska, w azjatyckiej części Rosji), przybyli pierwsi pallotyni: ks. Ivan Vysotski i ks. Siarhei Bildzis, pochodzący z Białorusi, z delegatury Św. Michała Archanioła. Rozpoczęli posługę w parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w samym Czelabińsku, oraz w punktach filialnych.

W oddalonym o ok. 250 km od Czelabińska Jekaterynburgu posługują siostry pallotynki.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny