Ks. Józef ŻEMLOK SAC (1936 – 2020)
Ks. Józef ŻEMLOK SAC (1936 – 2020), z Prowincji Zwiastowania Pańskiego, rekolekcjonista, kapelan szpitala w Wiedniu, duszpasterz parafialny
Urodził się 16 marca 1936 r. w Rudołtowicach, w parafii Ćwiklice (pow. Pszczyna), w diecezji katowickiej, w rodzinie Pawła i Anny z d. Lubeckiej. Miał dwie siostry. Ukończył Technikum Górnicze w Hajdukach Wielkich (ob. Chorzów-Batory) i jako górnik pracował w kopalni, gdzie nabawił się gruźlicy. Razem z Edwardem Danielem (później kapłanem w Stowarzyszeniu) śpiewał w chórze „Harmonia” w Tychach i tam zrodziło się u nich powołanie kapłańskie. W 1960 r. wstąpił do pallotynów i rozpoczął nowicjat w Ząbkowicach Śląskich, otrzymując 8 września tr. sutannę Stowarzyszenia z rąk ks. prowincjała Eugeniusza Werona. Na ręce ks. Józefa Dąbrowskiego złożył w Ołtarzewie zarówno pierwszą konsekrację 8 września 1962 r., jak i trzy lata później wieczną. Również w Ołtarzewie odbył w latach 1961-67 studia seminaryjne i 11 czerwca 1967 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa Zygmunta Choromańskiego, sekretarza generalnego Konferencji Episkopatu Polski.
Po odbyciu kursu pastoralnego w Otwocku (uczestniczyli w nim również neoprezbiterzy bernardyńscy i dominikańscy) został skierowany w 1968 r. do duszpasterstwa parafialnego w Poznaniu, a w 1972 r. – do Chełmna. W 1974 r. przeniesiono go do pracy rekolekcyjnej z zamieszkaniem w Wadowicach na Kopcu. W kolejnym roku został przeznaczony do rekolekcjonistów grupy powołaniowej z Krajowego Dzieła Duchowej Pomocy Powołaniom (KDDPP), która przeprowadzała na terenie całej Polski rekolekcje powołaniowe. Miały one uświadamiać ludziom potrzebę powołania zakonnego i kapłańskiego w Kościele. Zgodnie z trzyletnim cyklem rekolekcji KDDPP, ks. Józef uczestniczył w rekolekcjach przeprowadzanych na terenie diecezji łomżyńskiej. Pracę w grupie powołaniowej zakończył w 1977 r.
W czerwcu 1978 r. wyjechał do Wiednia, gdzie do końca września 1985 r. pełnił funkcję kapelana szpitala i przynależał do pallotyńskiego domu na Quellenstrasse 197. Po przybyciu do kraju zamieszkał we Wrzosowie i powrócił do pracy rekolekcyjno-misyjnej. Z tego okresu (z 29 IV 1987 r.) pochodzi barwna relacja ks. Ludwika Bajgrowicza SAC opisująca nawiedzenie kaplicy we Wrzosowie przez relikwie Krzyża Świętego: „Przygotowania ołtarza polowego, a raczej leśnego, i tronu dla relikwii Krzyża Świętego, podjął się ks. Józef Żemlok SAC, który przywiózł do pomocy swego szwagra. Ludność miejscowa i częściowo wczasowicze przygotowali nadspodziewanie trasę, najpierw na samej szosie, a potem od szosy aż do ołtarza. Na nasz apel drogę dekorowali nie tylko wierzący, ale i ci, co z kościołem nie mają nic wspólnego. Może im to kiedyś Bóg policzy”.
W charakterze rekolekcjonisty-misjonarza działał do 1989 r. W tym roku objął obowiązki wikariusza w Przedborowej. Był przez rok czasu również proboszczem w tej parafii (2005-06). 26 sierpnia 2006 r. jako duszpasterz został przeniesiony do naszego domu w Sosnowcu. Pełnił tu funkcję wicerektora domu i II radcy. „W pierwsze piątki miesiąca oraz w Niedzielę Miłosierdzia, w Godzinie Miłosierdzia, sprawował Mszę św. z homilią oraz prowadził adorację Najświętszego Sakramentu. W niedzielę zawsze przewodniczył Eucharystii o godz. 9.00 (z najliczniejszym w ciągu dnia udziałem wiernych). … Był bardzo pogodnym, radosnym, rozmodlonym, a zarazem bardzo skromnym kapłanem” – świadectwo Anny Bałazy. Był też cenionym spowiednikiem w konfesjonale stałym w kościele Najśw. Serca Pana Jezusa (kościół kolejowy) i kierownikiem duchowym dekanatu św. Tomasza Apostoła w Sosnowcu.
11 czerwca 2017 r. obchodził w Sosnowcu jubileusz 50-lecia kapłaństwa. Mszy jubileuszowej przewodniczył sam jubilat w asyście m.in. ks. wiceprowincjała Adama Kamizeli i ks. Mirosława Lewandowskiego, proboszcza parafii św. Łukasza Ewangelisty, który złożył ks. Józefowi w imieniu własnym i parafian słowa życzeń i gratulacji, podkreślając doniosłość tego wydarzenia. W homilii ks. Wiceprowincjał przybliżył drogę kapłańską ks. Józefa i przekazał mu apostolskie błogosławieństwo od Ojca Świętego Franciszka. W jubileuszu uczestniczyli: miejscowi parafianie i byli parafianie ks. Józefa z Przedborowej („o których ks. Józef zawsze mówił chętnie i ciepło”) oraz grup parafialnych – Żywego Różańca, Liturgicznej Służby Ołtarza, Domowego Kościoła oraz reprezentanci Wspólnoty Ewangelizacyjnej św. Wincentego Pallottiego w Sosnowcu. Oprawę muzyczno-wokalną Eucharystii uświetnił Chór „Cantate Deo”, na co dzień działający przy parafii Krzyża Świętego w Tychach-Czułowie.
Ks. Józef zmarł 16 marca 2020 r. w Sosnowcu. Msza św. pogrzebowa została odprawiona 19 marca w pallotyńskim kościele św. Łukasza Ewangelisty. Przewodniczył jej ks. prowincjał Adam Kamizela i on też wygłosił kazanie. W związku z wprowadzeniem w Polsce 13 marca br. stanu zagrożenia epidemicznego z powodu koronawirusa i stosując się do rozporządzeń organów państwowych, ograniczających liczbę uczestników zgromadzeń do 50 osób, na uroczystości pogrzebowe zostali zaproszeni tylko członkowie najbliższej rodziny śp. ks. Józefa oraz współbracia wskazani przez przełożonego prowincjalnego. Obecnych było więc 8 księży pallotynów (trzech miejscowych i pięciu spoza parafii, w tym ks. Mirosław Lewandowski, dyrektor Sekretariatu ds. Misji Prowincji Zwiastowania Pańskiego i ks. Janusz Rempalski, proboszcz z parafii św. Jadwigi Śląskiej z Przedborowej), kilku parafian i trzech członków rodziny; odczytano list bpa Adriana Galbasa i słowa pożegnania kolegi kursowego, ks. Jerzego Błaszczaka. Zmarły pochowany został na cmentarzu komunalnym w Tychach (przy ul. Cmentarnej), w grobowcu rodzinnym.
Był człowiekiem wielkiej wiary, pięknie śpiewał, należał do scholi seminaryjnej i grał na gitarze. Posiadał uzdolnienia artystyczne, które starał się wykorzystywać w pracy duszpasterskiej oraz miał zamiłowanie do wykonywania dekoracji kaplic, kościołów, ołtarzy oraz rekonstrukcji przedmiotów sakralnych (w Owieśnie i w Sosnowcu). Lubił opowiadać o swojej pracy w kopalni, o pracy w Austrii, ciekawie mówił o pallotynach, z którymi niegdyś pracował. Interesował się i żył historią lokalną (regionalną).
Oprac. ks. Stanisław Tylus SAC
