Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 1 listopada

2009 – W Hospicjum im. ks. Eugeniusza Dutkiewicza SAC w Gdańsku zmarł ks. Jan Papkała (ur. 1935 w Halembie – od 1951 włączona do Nowego Bytomia, od 1959 dzielnica Rudy Śląskiej – w diecezji katowickiej, w parafii MB Różańcowej), kierownik studium pastoralnego w Gdańsku, profesor Seminarium, radca prowincjalny 1978-81, dyrektor Krajowego Dzieła Duchowej Pomocy Powołaniom 1980-84.

Był współzałożycielem w Trójmieście wielu nieformalnych grup inteligenckich – Wspólnot Apostolstwa Świeckich, służąc im przez 40 lat mądrością i pogodą ducha jako kapłan, psycholog i psychoterapeuta. Jest uznawany za współtwórcę jednego z pierwszych w Polsce Telefonów Zaufania. Współpracował z ruchem „Solidarność”.

Szczególną wagę przypisywał życiu liturgicznemu, zwłaszcza codziennej Eucharystii i głoszeniu Słowa Bożego.

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1879 – Ks. Giuseppe Faà di Bruno, generał Stowarzyszenia, poświęcił i otworzył centralny nowicjat (kolegium) w Masio, niedaleko od rodzinnej Alessandrii, w płn. Italii (diecezja Asti) – cały kompleks kolegium św. Patryka z kościołem Królowej Apostołów (zw. Kolegium Misji Zagranicznych) zbudował z funduszy osobistych, otrzymanych w spadku. Pierwszym rektorem kolegium został ks. Emil Kirner (+1887), rektor z kolegium w Ipswich, który przywiózł ze sobą pięciu alumnów. Do nich dołączyło sześciu innych.

1903 – Ks. generał Max Kugelmann wysłał list do wszystkich członków Stowarzyszenia, zachęcając do zgłębiania życia i ducha Wincentego Pallottiego, tak jak to czynili wcześniej inni współbracia. Informując o rychłym zatwierdzeniu Stowarzyszenia i Ustaw, zachęcał do doskonałego zachowywania Ustaw, gdyż z tym wiąże się rozwój dzieła i szczęście jego członków.

1922 – Program liturgiczny dnia Wszystkich Świętych na Kopcu w Wadowicach wyglądał następująco: Mszę św. o godz. 8:15 odprawił ks. rektor Wojciech Turowski; podczas Mszy chór kleryków-profesów śpiewał „Missa coronata” Stichle’go. Następnie o godz. 10:00, naukę dla wszystkich mieszkańców domu miał ks. superior Alojzy Majewski. O godz. 14:15 odprawiono nieszpory „zwykłe” i żałobne, a o godz. 18:00 – Officium defunctorum: Invitatorium, pierwszy Nokturn i Laudes.

1930 – W Seminarium w Ołtarzewie klerycy utworzyli nowe Koło zainteresowań z dziedziny liturgii, misji i nauki oraz odbyli zebranie, na którym ustalili program działalności Koła. Ks. Alfons Męcikowski, rektor Seminarium, zachęcał alumnów, aby publikowali swoje referaty w profesjonalnych czasopismach. Prezesem Koła obrano kl. Stanisława Czaplę.

1933 – Pallotyni przejęli w dzierżawę majątek p. Wysockiej w Kleczy Dolnej, zajęty dotąd przez salezjanów. Miał on służyć utrzymaniu gimnazjum i kursów filozoficznych seminarium kopieckiego (wykłady dla kursu filozofii w roku akademickim 1934/35 odbywały się w Kleczy Dolnej). Administratorem posiadłości mianowano ks. Kazimierza Mielewskiego, a br. Dawid Bieliński został zarządcą tego majątku.

1933 – Bracia z Ołtarzewa brali udział w procesji na cmentarzu parafialnym w Żbikowie. W Ołtarzewie natomiast, w kaplicy parkowej, odśpiewano wieczorem nieszpory żałobne za zmarłych.

1939 – Ks. Józef Kuraś, proboszcz radomski, poświęcił pallotynom w Radomiu nową kaplicę, ulokowaną w budynku po dawnej garbarni (została zniszczona przez bombardowanie we IX 1939). Kaplicę odbudowali szybko we wrześniu-październiku 1939 dwaj bracia pallotyńscy: Jan Postrzednik i Leonard Gappa.

W 1936 ks. prałat Dominik Ściskała (+1945), proboszcz parafii mariackiej, zakupił dwa magazyny garbarskie przy ul. Wiejskiej. Początkowo kaplica mieściła się w magazynie mniejszym. Później pallotyni urządzili kaplicę w magazynie większym, będącym salą zebrań. Już po wojnie dobudowano dwie nawy boczne i elewację, nadając budowie wygląd sakralny.

1946 – Kronikarz pallotyńskiego domu w Gdańsku (ul. M. Skłodowskiej-Curie) zapisał pod dniem dzisiejszym m.in.: „Wieczorem procesja żałobna na sąsiedni cmentarz i poświęcenie zbiorowych mogił ofiar pomordowanych przez Niemców w Instytucie Higieny”.

1948 – W Ząbkowicach Śląskich, w dniach 31 października – 2 listopada odbyło się zebranie Księży Wychowawców Pallotyńskich, poświęcone sprawom wychowania młodzieży pallotyńskiej.

1948 – Dom na Kopcu odwiedził br. Władysław Święs, były więzień niemieckich obozów koncentracyjnych w Auschwitz i Dachau, a po odzyskaniu wolności przebywający we Francji jako członek Regii Miłosierdzia Bożego. W Auschwitz był naocznym świadkiem znanej sceny, kiedy o. Maksymilian Kolbe ofiarował swoje życie za Franciszka Gajowniczka. Jego zeznanie o tym fakcie jest przechowywane do dziś w Państwowym Muzeum Auschwitz-Birkenau (spisane 16 II 1947).

1949 – Wspólnota domu seminaryjnego w Ołtarzewie rozpoczęła nowennę do Bożego Miłosierdzia o opiekę nad Stowarzyszeniem w Polsce.

– W ramach Listopadowych Modlitw za zmarłych w kościele ołtarzewskim odprawiano codziennie dwie Msze św. za zmarłych dobrodziejów oraz ofiarodawców.

1950 – Liturgiczny obchód Wszystkich Świętych w Ołtarzewie wyglądał następująco: po podwójnych Nieszporach wyruszyła po południu procesja żałobna na cmentarz w Ołtarzewie, prowadzona przez ks. Proboszcza z kościoła parafialnego w Ożarowie. Uczestniczyli w niej wszyscy mieszkańcy Ołtarzewa, poubierani w komże, za wyjątkiem nowicjuszy. Po powrocie procesji do kościoła seminaryjnego, kazanie o Kościele triumfującym, cierpiącym i walczącym, wygłosił ks. rektor Eugeniusz Weron. Wieczorem odbyła się akademia ku czci Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Referat pt. „Gdzie w Objawieniu znajduje się prawda o Wniebowzięciu?”, wygłosił ks. Piotr Granatowicz, wykładowca dogmatyki w Seminarium.

1972 – Zwyczajem lat poprzednich, w uroczystość Wszystkich Świętych, po południu wspólnota ołtarzewska udała się na cmentarz parafialny, gdzie w kaplicy cmentarnej Mszę św. celebrował ks. Stanisław Jojczyk, proboszcz z Ożarowa Mazowieckiego, a kazanie wygłosił ks. Edward Daniel, proboszcz Ołtarzewa. Po Mszy św. odbyła się na cmentarzu procesja i modlitwy za zmarłych.

1975 – Do Ołtarzewa przyleciał z USA ks. dr Franciszek Cegiełka. Wziął on udział w Sympozjum teologicznym z okazji 10-lecia dekretu Soboru Watykańskiego o Apostolstwie świeckich (Ołtarzew, 4-6 XI 1975).

1978 – Ks. Józef Dąbrowski został mianowany rektorem wspólnoty w Mugombwa. Jego poprzednik ks. Stanisław Orlikowski, zrezygnował ze stanowiska i pozostał nadal w Mugombwa.

1981 – Została erygowana parafia pw. NMP Anielskiej w Jaroszowicach. Dotychczas była filią Wadowic. Pallotyni przejęli ją w 1985.

1982 – Polskie Radio transmitowało z kościoła Świętego Krzyża w Warszawie Mszę św., której przewodniczył prefekt Seminarium ołtarzewskiego ks. Julian Warzecha. Kazanie wygłosił ks. rektor Roman Forycki, a śpiewy wykonał chór seminaryjny pod kierunkiem ks. Mariana Szczotki.

1989 – Pracę duszpasterską w Bieniakoniach na Białorusi rozpoczął ks. Marian Kopeć.

1989 – W Rzymie, przy grobie św. Wincentego Pallottiego, podczas XVI. Zebrania Generalnego, ks. Aleksander Milewski złożył pierwszą konsekrację, na ręce generała Stowarzyszenia ks. Martina Juritscha. Był on pierwszym pallotynem pochodzącym z Ukrainy.

1990 – W dzień przybliżający tajemnicę wiary – świętych obcowanie, Wspólnota Domu seminaryjnego uczestniczyła we Mszy św. w kościele parafialnym o godz. 10:30, a po południu o godz. 15:00 – na cmentarzu parafialnym. Tutaj Mszy św. przewodniczył ks. prowincjał Czesław Parzyszek.

1993 – W Ołtarzewie alumni kursu pierwszego urządzili wieczorem „Spotkanie z poezją”.

1994 – Alumni kursu czwartego wraz z ks. prefektem Dariuszem Smolarkiem udali się do Suwałk, na grób tragicznie zmarłego kl. Dominika Pawła Ambrosewicza (+24 VII 1994).

1996 – Odprawiono pierwszą Mszę św. w tymczasowej kaplicy w Kielcach przy ul. Fosforytowej. 8 IX 2002 dekretem bpa Kazimierza Ryczana, ordynariusza kieleckiego, ustanowiono tam parafię pw. św. Wincentego Pallottiego.

1996 – Z okazji jubileuszu 50-lecia święceń kapłańskich pap. Jana Pawła II, Wspólnota Seminaryjna Wyższego Seminarium Duchownego Księży Pallotynów w Ołtarzewie przesłała życzenia Ojcu Świętemu. Napisano w nich m.in.: „Niech Ten, który jest nadzieją całego świata i każdego ludzkiego serca napełnia Ojca Świętego swą mocą i obdarza zdrowiem dla głoszenia Dobrej Nowiny po całej ziemi. Oby głos Chrystusa przemawiającego dziś w Kościele i przez Kościół dotarł u progu Trzeciego Tysiąclecia do każdej osoby i każdego narodu. W darze składamy naszą modlitwę i duchową jedność z intencjami drogimi Ojcu Świętemu”.

1997 – Zmarła s. Agnieszka Struzik (ur. 1914 w Krzeczowie, w diecezji krakowskiej), pallotynka. Przez całe życie zakonne pracowała w kuchni. Prowadziła ją bardzo sumiennie i z wielką dobrocią w domach swojego zgromadzenia, u salezjanów i pallotynów oraz w państwowych zakładach. Wszędzie wzbudzała zaufanie i szacunek otoczenia. W 1973, po przejściu na emeryturę, przynależała do domu w Poznaniu przy ul. Wolsztyńskiej. Tam wykonywała chętnie różne domowe zajęcia. Swój diamentowy (60-lecie) jubileusz ślubów zakonnych obchodziła 22 VI 1997 razem z s. Praksedą Kulas.

Widoczna w całym jej życiu postawa duchowego zawierzenia Bogu i Maryi sprawiła, że emanował z niej wielki spokój, nawet w końcowej fazie życia, kiedy wśród cierpień z wiarą oczekiwała na przyjście Pana.

2002 – Na ołtarzewskim cmentarzu zebrała się po południu cała Wspólnota Seminaryjna, uczestnicząc w uroczystej Eucharystii, której przewodniczył i Słowo Boże wygłosił ks. prowincjał Czesław Parzyszek. We Mszy św. uczestniczyli księża z Zarządu Generalnego Stowarzyszenia, odbywający w tym czasie wizytację generalną w Polsce.

2011 – Międzyrzecz uczestniczył w „Litanii miast”, wieczornej modlitwie 17 miast w Polsce.

2013 – Ks. Stanisław Stawicki, po powrocie z Rwandy, zamieszkał w Konstancinie-Jeziornie i został pracownikiem Instytutu Pallottiego (do 25 III 2014).

2015 – Dekretem kard. Christopha Schönborna została powołana do życia nowa parafia pw. Miłosierdzia Bożego w Wiedniu w X. dzielnicy Favoriten. Powstała na bazie czterech sąsiadujących ze sobą parafii, w tym pallotyńskiej pw. Królowej Apostołów. Parafia liczy ok. 20 000 katolików i została powierzona pallotynów z prowincji warszawskiej. Korzenie pracy pallotyńskiej na tym terenie sięgają lat trzydziestych ubiegłego roku.

Instalacja nowego proboszcza odbyła się w pierwszą niedzielę Adwentu 29 XI. Został nim ks. Stanisław Korzeniowski. W parafii pracowali wtedy księża pallotyni: Krzysztof Dudzik, Krzysztof Miner z Regii Świętej Rodziny, Edwin Paweł Bonisławski i ksiądz z Rwandy, Phokas (diec. Ruhangeri).

2018 – W North Tonawanda (USA) ks. Wiesław Gaska SAC rozpoczął sprawowanie Mszy św.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny