Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 19 marca

1954 – Ks. prowincjał Stanisław Czapla zwrócił uwagę na powołanie brata i jego zadanie w Prowincji, zarządzając, by uroczystość św. Józefa (19 III) była dniem modłów o liczne i dobre powołania na braci. W liście do współbraci z 8 III 1954 pisał: „Stanowisko braci w naszym Stowarzyszeniu, jako też we wszystkich instytucjach zakonnych, jest najbardziej zbliżone do stanowiska św. Józefa. Bracia przecież w cichości i bez rozgłosu, w pokorze i ukryciu, nienaznaczeni znamieniem godności kapłańskiej, pełnią to, co św. Józef w Rodzinie Świętej (…). Zarządzam dlatego, by tegoroczna uroczystość św. Józefa była dla braci dniem wolnym od pracy. Należy i w inny sposób, w miarę możliwości danego domu, dać wyraz ważności charakteru, radości i święta braci dnia 19. marca. Zarządzam też, by dzień ten w całej Prowincji, był dniem modłów o liczne i dobre powołania na braci w naszej prowincji i w całym Stowarzyszeniu”.

W polskiej Prowincji Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego już od samego początku podkreślano szczególną cześć do św. Józefa Oblubieńca NMP, patrona braci. Szczególnie mocno akcentował to ks. Alojzy Majewski, założyciel naszej Prowincji. Pierwszy dom w Warszawie przy ul. Chełmskiej 17, został poświęcony św. Józefowi (1926). Dedykowano mu kaplicę – późniejszy kościół i parafię – oraz Małe Seminarium Księży Pallotynów (Collegium Josephianum) w Chełmnie, kościół i parafię w Radomiu, kaplicę w Wólce Mlądzkiej k. Otwocka (ob. kościół w Otwocku), dom św. Józefa w Częstochowie, służący rekolekcjom i dniom skupienia. Przed II wojną światową, podczas nabożeństw w uroczystość św. Józefa modlono się za zelatorów i przyjaciół Stowarzyszenia.

***************

– W latach 1931-38 i 1952-55, uroczystość św. Józefa była w Prowincji Chrystusa Króla dniem składania wiecznej profesji (ob. konsekracji); była też terminem obłóczyn i pierwszej profesji dla braci.
I tak profesję wieczną złożyli w tym dniu:
1931 Suchary – bracia: Dawid Bieliński, Jan Kępka;
1932 Ołtarzew – bracia: Józef Salamak, Aleksander Ziółkowski – na ręce ks. Alfonsa Męcikowskiego;
1933 Warszawa – bracia: Jan Bik, Franciszek Cichowski – na ręce ks. Józefa Zawidzkiego;
1933 Ołtarzew – bracia: Roman Rżysko, Franciszek Tarnówka – na ręce ks. Alfonsa Męcikowskiego;
1934 – Bracia: Franciszek Brzykcy, Władysław Dubiel, Andrzej Główczyk i Jan Szulc na ręce ks. Alfonsa Męcikowskiego;
1935 Wadowice – klerycy: Wiater Bronisław, Piotr Magiera; bracia: Franciszek Baczewski, Józef Meka, Piotr Świgoń, Józef Zawidzki – na ręce ks. Waleriana Siudy;
1936 Suchary – klerycy: Wiktor Bartkowiak, Stanisław Hereśniak, Józef Kloc, Jan Kosiedowski, Eugeniusz Weron, Józef Wiekiera, Władysław Zbłowski; bracia: Telesfor Bilicki, Konstanty Kasprowicz, Feliks Kietzmann, Paweł Lipiński, Klemens Szulka, Piotr Wąsik – na ręce ks. Józefa Bogdana;
1936 Ołtarzew – br. Zygmunt Gregorowicz – na ręce ks. Stanisława Wierzbicy;
1936 Warszawa (Praga) – Br. Szczepan Orlikowski – na ręce ks. Juliana Zblewskiego;
1937 Warszawa – bracia: Stanisław Gibała, Leon Jaworski, Stanisław Legerski, Paweł Loga, Konrad Literski – na ręce ks. Józefa Zawidzkiego;
1938 – br. Antoni Gorczyca, Antoni Kaczmarczyk, Lucjan Kawecki, Klemens Kurek, Józef Zawidzki;
1938 Chełmno – br. Józef Mazurek – na ręce ks. Augustyna Zarazy;
1952 Ołtarzew – bracia: Antoni Całka, Tomasz Całka, Franciszek Janka, Józef Zieliński – na ręce ks. prowincjała Stanisława Czapli;
1952 Poznań – br. Stanisław Iwanowski – na ręce ks. rektora Romana Lena.
1953 Ołtarzew – br. Józef Pałysa – na ręce ks. Eugeniusza Werona;
1955 Ołtarzew – klerycy: Stanisław Gawryło i Eugeniusz Klimiński – na ręce ks. Józefa Wróbla.

Podobnie w Regii Miłosierdzia Bożego:
1951 – Kl. Henryk Kronkowski, były generał armii rosyjskiej i „białych”, a następnie nauczyciel we Francji, złożył wieczną profesję;
1954 – W Rzymie: kl. Zdzisław Guzewicz, a w Osny br. Stanisław Majewski, złożył profesję wieczną na ręce ks. superiora Leona Bemkego.

„Dużo dzisiaj o braciach i ich powołaniu… tak… do dziś mam w pamięci ich ciężką pracę, połączoną z cichą modlitwą, tę ewangeliczną pokorę i pozostawanie w cieniu… mimo że my, klerycy, byliśmy „rozbrykani” młodością, to jednak do braci podchodziliśmy zawsze z wielkim szacunkiem… Ksiądz Mieczysław Olech w nowicjacie dużo nam opowiadał o starszych braciach… to on uczył nas tego szacunku, to on mówił, abyśmy podpatrywali braci i ich naśladowali, bo na tym polega charyzmat pallotyński…” (Paweł Rudnik 2018).

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1909 – Ks. Alojzy Majewski otrzymał list od bpa Anatola Nowaka, sufragana krakowskiego, z którego dowiedział się, że kard. Jan Puzyna wyraził zgodę na utworzenie pallotyńskiej placówki na terenie diecezji krakowskiej oraz że oficjalne pismo w tej sprawie wkrótce nadejdzie, co też się stało. Nazajutrz ks. Majewski wysłał do Rzymu kartkę z Kochawiny, w której donosił z radością o pozwoleniu Kardynała oraz dziękował ks. Generałowi za jego starania.

1924 – środa – W domu i gimnazjum na Kopcu uroczystość św. Józefa miała porządek niedzielny. Sumę o 8:30 celebrował ks. Alfons Męcikowski, asystowali mu klerycy: Franciszek Wardowski i Tomasz Sobieraj.

1925 – W uroczystość św. Józefa, na Kopcu o godz. 10:00 odbyły się obłóczyny sześciu braci nowicjuszy. Sutanny wręczył im ks. superior Alojzy Majewski.

1926 – Na Kopcu ośmiu braci postulantów otrzymało sutanny z rąk ks. superiora Wojciecha Turowskiego. Spośród nich pozostali w Stowarzyszeniu: br. Dawid Bieliński (+1982) i br. Jan Kępka, Kempka (+1940).

1934 – Ks. Alfons Męcikowski, rektor Ołtarzewa wyjechał na rekolekcje do Witowa k. Płocka.

1941 – Do łagru w Uchcie w Republice Komi, przybył wraz z innymi więźniami ks. Stanisław Szulmiński. Łagier tworzyły labirynty baraków, w których żyło ok. 1200 obywateli polskich, w tym 75% wyznania mojżeszowego. Spano na pryczach zbitych z drewnianych okrąglaków, bez posłania i nakrycia, w ubraniach. Do pełnego obrazu łagru trzeba dodać pluskwy, wszy, szczury, zimno, głód, sadystyczne traktowanie przez więźniów kryminalistów oraz ciężką pracę przez 12 godzin dziennie z dalekimi marszami w śniegach i mrozach polarnych przy wyrębie lasów, kopaniu rowów, budowaniu dróg i lotnisk. Wszystko to wyniszczało zdrowotnie ludzi. Pożywieniem była porcja czarnego chleba i zupy rybnej. Ks. Stanisław wykonywał w łagrze czynności sanitariusza i potajemnie spełniał obowiązki kapłańskie.

1943 – W pallotyńskim kościele przy ul. Skaryszewskiej w Warszawie odbyła się uroczystość poświęcenia sztandaru zjednoczonych oddziałów podziemnych, dokonana przez ks. rektora Józefa Szykowskiego, dziekana AK VI Obwodu Praga, ps. Rektor. Oryginalny sztandar znajduje się obecnie w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie – jego replikę poświęcono 23 VII 1995 w kościele Chrystusa Króla Pokoju przy ul. Skaryszewskiej.

1947 – Abp metropolita poznański Walenty Dymek erygował parafię św. Wawrzyńca i wyraził zgodę na budowę kościoła parafialnego. W 1948, jeden z zakupionych baraków dla domu, przerobiono na obszerny kościół-barak, rozbudowując go w następnych latach.

1947 – W Sucharach sutannę Stowarzyszenia otrzymało dwóch kleryków i ośmiu braci – do dziś żyje br. Stanisław Iwanowski (19 marca 1949 na ręce ks. prowincjała Stanisława Czapli złożył pierwszą profesję).

1958 – Jubileusz 25-lecia profesji w Stowarzyszeniu obchodzili w Ząbkowicach Śląskich księża profesorowie: Eugeniusz Weron, Wiktor Bartkowiak i Józef Kloc oraz br. Piotr Wąsik. W czasie obiadu życzenia jubilatom złożył ks. magister nowicjatu Augustyn Urban i jeden z kleryków. Z jubilatów przemawiał ks. Bartkowiak.

1959 – Po otrzymaniu paszportu ks. Adam Wiśniewski wyjechał na zawsze z Polski, najpierw do Paryża, by studiować język francuski i medycynę tropikalną w Instytucie Medycyny Tropikalnej i Trądu, a potem do Lyonu. W 1961 wypłynął statkiem z Marsylii na wyznaczoną placówkę misyjną w Indiach.

1968 – Orkiestra dęta, złożona z kleryków pallotyńskich i zorganizowana przez ks. Stanisława Rysia, zagrała po raz pierwszy z okazji imienin rektora Seminarium, ks. Józefa Wróbla.

1965 – Wydawnictwo Société d’Editions du Internationales (SEI) opublikowało „Vers la pensée philosophique. Initiation aux notions fondamentales de la philosophie”, fryburskiego profesora o. Józefa Marii Bocheńskiego OP. Z języka niemieckiego na francuski książkę przetłumaczył Louise Marsiac.

1966 – Société d’Editions du Internationales (SEI) opublikowało „Initiation a la philosophie morale. A l’usage de l’homme d’action”, Jerzego Kalinowskiego (wstęp Joseph Foillet).
– Ks. Józef Sadzik rozpoczął przekształcanie Société d’Editions du Internationales w Éditions du Dialogue.

1968 – Orkiestra dęta, złożona z kleryków pallotyńskich i zorganizowana przez ks. Stanisława Rysia, zagrała po raz pierwszy z okazji imienin rektora Wyższego Seminarium Duchownego w Ołtarzewie, ks. Józefa Wróbla, podczas zapustnego wieczorku, jaki odbył się z tej okazji.

1968 – W drukarni w Osny wyszły pierwsze egzemplarze łacińsko-polskiego Mszału. Ukazała się 6. pozycja z Kolekcji „Znaki Czasu”, René le Trocquera, „Kim jestem ja – człowiek? Zarys antropologii chrześcijańskiej”, przetłumaczona przez Olgę Scherer.

1971 – Pallotyńscy alumni: Kazimierz Jacaszek i Henryk Pempera otrzymali święcenia diakonatu w kościele seminaryjnym św. Józefa w Warszawie z rąk bpa Zbigniewa Józefa Kraszewskiego biskupa pomocniczego warszawskiego.

1972 – Trzydniowe rekolekcje w parafii Warszawa Włochy rozpoczął ks. Tadeusz Gliński. W tym czasie rekolekcje młodzieżowe prowadził w Warszawie ks. Roman Forycki – w kościele akademickim św. Anny i w kościele przy ATK.

1973 – Klerycy Seminarium w Ołtarzewie przygotowali artystyczny program na cześć księży solenizantów Józefów: Lisiaka, Kołodziejczyka i samego prowincjała Józefa Dąbrowskiego.
– W uroczystość św. Józefa trzej misjonarze: ks. Jan Jędraszek, ks. Tadeusz Korbecki i ks. Czesław Zając, wyjechali z Polski do Francji, a następnie do Brazylii, dokąd dotarli 3 IV.

1974 – W Ołtarzewie bracia: Antoni Całka, Tomasz Całka i Józef Zieliński obchodzili 25.lecie konsekracji w Stowarzyszeniu. Uroczystej Mszy św. koncelebrowanej przez księży profesorów i wykładowców Seminarium przewodniczył ks. prowincjał Józef Dąbrowski, który w homilii podkreślił zasługi braci jubilatów, jakie położyli dla dobra Seminarium i Stowarzyszenia w Polsce, przez cichą i niepozorną pracę, podejmowaną na wzór prac wykonywanych przez św. Józefa w Rodzinie Świętej.
Dzień 19 marca dla wielu księży i braci w Ołtarzewie raz dla ks. prowincjała był też dniem imienin.

1975 – Wieczorem w Ołtarzewie, w sali nr 1, w związku z imieninami ks. prowincjała Józefa Dąbrowskiego (głosił w tym czasie rekolekcje w kościele seminaryjnym), odbyła się akademia, przygotowana przez alumnów z udziałem księży, braci, kleryków i sióstr.

1976 – W Ołtarzewie był dzień wolny od zajęć wykładowych.
– Ks. prowincjał Józef Dąbrowski odleciał do Rzymu na Zebranie wyższych przełożonych. Na Okęciu pożegnali go przedstawiciele Seminarium: ks. rektor Jan Korycki, ks. Witold Zdaniewicz, ks. Eugeniusz Weron i ks. Stanisław Charchut.

1977 – Wspólnota Ołtarzewska uczestniczyła we Mszy św. koncelebrowanej pod przewodnictwem ks. Proboszcza, który też wygłosił homilię. Był to dzień wolny od zajęć.
– Ks. Józef Lisiak otrzymał życzenia nadesłane przez Polskie Radio w ramach koncertu życzeń.

1978 – W Niedzielę Palmową temperatura spadła do minus 5 stopni C. Spadł śnieg.
– Alumni Seminarium grali dwa razy Mękę Pańską, przy wypełnionej po brzegi sali.

1979, 1980 – Wieczorem w Ołtarzewie na cześć św. Józefa Patrona Kościoła oraz dla uczczenia braci i solenizantów została zorganizowana akademia przez alumnów II. roku.

1981 – W Ołtarzewie, na Mszy św. o godz. 11.00, bp Stanisław Stefanek TChr, biskup pomocniczy szczecińsko-kamieński, udzielił święceń diakonatu trzem diakonom: Jerzemu Zawierusze, Stanisławowi Omiotkowi i Jerzemu Kotwie. W uroczystości uczestniczyli domownicy i rodziny diakonów.

1985 – W Ołtarzewie br. Lucjan Kawecki obchodził złoty jubileusz konsekracji. Dla podkreślenia tego wydarzenia rektor domu ogłosił ten dzień jako wolny od zajęć dla braci. Klerycy i bracia przygotowali montaż poetycko-muzyczny. W przemówieniach podkreślano jego cichą, ale gorliwą pracę. Łącznie w Ołtarzewie przeżył i przepracował ponad 40 lat (zmarł tamże 7 X 1986).
– W Ołtarzewie 16. współbraci obchodziło dziś swoje imieniny.

1989 – W Lublinie, w dolnym kościele, w spartańskich jeszcze warunkach, wprowadzono na stałe jedną Mszę św. niedzielną, podczas gdy w starej kaplicy pozostały jeszcze trzy.

1991 – W Seminarium w Ołtarzewie uroczystość św. Józefa była dniem rektorskim. Z tej okazji w godzinach popołudniowych odbył się występ uczniów średniej szkoły muzycznej. W programie były utwory m.in.: Bacha, Beethovena, Liszta, Wieniawskiego i Paganiniego.

1992 – Po uroczystej Mszy św. w dzień patrona braci zakonnych, odbył się koncert w wykonaniu uczniów szkoły muzycznej im. Józefa Elsnera z Warszawy.

1994 – W Ołtarzewie został otwarty nowy refektarz w Domu Księży i Braci.

1999 – W Ołtarzewie br. Tomasz Całka obchodził złoty jubileusz konsekracji w Stowarzyszeniu. Mszy św. przewodniczył ks. prowincjał Czesław Parzyszek. W Polsce jubileusz 50.lecia konsekracji obchodzili jeszcze bracia: Stanisław Iwanowski, Franciszek Jank i Józef Zieliński.

2000 – W uroczystość św. Józefa klerycy pierwszego kursu przygotowali wieczorną sztukę, opartą na „Śnie nocy letniej” Williama Szekspira, a dedykowaną wszystkim braciom w Stowarzyszeniu, w dzień ich Patrona.

2004 – Mszy św. przewodniczył i kazanie o świętym Patronie wygłosił solenizant, ks. Józef Targosz. Wspólnota ołtarzewska pamiętała w modlitwie o wszystkich solenizantach, a zwłaszcza o zmarłych, szczególnie o ks. Józefie Kołodziejczyku.

2005 – Ks. Henryk Hoser otrzymał święcenia biskupie w kaplicy Papieskiego Kolegium Urbanianum w Rzymie. Udzielił mu ich kard. Crescenzio Sepe, prefekt Kongregacji Ewangelizacji Narodów. Współkonskratorami byli: abp Stanisław Dziwisz, sekretarz pap. Jana Pawła II i abp metropolita Kigali Thaddée Ntihinyurwa. Jako hasło biskupie przyjął słowa „Maior est Deus” (Bóg jest większy).
Ks. Hoser 22 I 2005 został mianowany sekretarzem pomocniczym Kongregacji Ewangelizacji Narodów i abpem tytularnym Tepelta.

2005 – Ks. Adam Kamizela został radcą prowincjalnym Prowincji Zwiastowania Pańskiego, w miejsce ks. Leszka Woronieckiego, mianowanego przełożonym regionalnym Regii Miłosierdzia Bożego we Francji.

2005 – W Keshero (Kongo) ks. Innocent Nyirindekwe, wikariusz generalny diecezji Goma, poświęcił i otworzył dla potrzeb Pallotyńskiego Centrum Formacji „Genezaret”, kaplicę pw. Jezusa Miłosiernego. Olbrzymia figura umieszczona na frontowej ścianie kaplicy zaprasza do wejścia i skorzystania z Bożej łaski.

2007 – W szpitalu w Gdańsku zmarł br. Waldemar Paszek (ur. 1960). Nie wszystko ułożyło mu się według jego myśli – początkowo chciał być klerykiem, ale ostatecznie zdecydował się pozostać bratem (28 VIII 1984). Cierpienia choroby wpisały się w jego młode życie, a on zaakceptował taki los. Ks. prowincjał Kazimierz Czulak podczas homilii pogrzebowej przywołał swoje spotkanie z br. Waldemarem na miesiąc przed jego śmiercią. Był wtedy w szpitalu pod Kartuzami. „W czasie wizyty w szpitalu można było jeszcze z nim rozmawiać, a nawet żartować. Nie zapomnę […] jednego zdania: tu nie jest tak dobrze, tam będzie lepiej! Towarzyszył tym słowom znak – jego ręka wskazywała kierunek ku górze. A przy pożegnaniu, po modlitwie i błogosławieństwie powiedział jeszcze po łacinie i z uśmiechem: sursum corda” (K. Czulak).

2009 – W inauguracji kadencji nowej Rady Regionalnej Regii Miłosierdzia Bożego wziął udział przełożony generalny ks. Friedrich Kretz.
Radę tworzyli: ks. Leszek Woroniecki superior, ks. Marian Faleńczyk I radca, ks. Aleksander Pietrzyk, ks. Zdzisław Prusaczyk, ks. Adam Gałązka – radcy.
W spotkaniu uczestniczyli prawie wszyscy współbracia. Eucharystii przewodniczył nowy przełożony regionalny, ks. Leszek Woroniecki. Uroczysty obiad został wydany na cześć ks. Józefa Liszewskiego, najstarszego współbrata w regii. Po południu przełożony generalny spotkał się z nową radą, a dzień później z przełożonym regionalnym i pierwszym radcą oraz miejscowym biskupem Pontoise.

2009 – Ks. Zbigniew Rembisz został mianowany dyrektorem Wydawnictwa Pallottinum.

2012 – Rozpoczęła się kadencja nowego zarządu Regii Miłosierdzia Bożego: ks. Aleksander Pietrzyk superior, ks. Jerzy Dobkowski pierwszy radca i ks. Adam Gałązka radca. Sekretarzem regii został ks. Marek Wittbrot, a administratorem ks. Mariusz Futyma.

2014 – Br. Stanisław Iwanowski, pracownik drukarni Pallottinum w Poznaniu od 1949, obchodził jubileusz 65-lecia pierwszej konsekracji zakonnej. Mszę św. w intencji Jubilata odprawił i homilię wygłosił ks. prowincjał Adrian Galbas. W homilii kaznodzieja przywołał postać św. Józefa, człowieka wiary, do którego przyrównał br. Stanisława, od 65 lat spokojnie i wytrwale pracującego i modlącego się w poznańskiej wspólnocie. Ks. Zbigniew Rembisz, dyrektor Wydawnictwa i Drukarni Pallottinum, złożył br. Stanisławowi podziękowania za nieprzerwaną pracę.

2015 – Nowy Zarząd Regii Miłosierdzia Bożego rozpoczął swoje urzędowanie. W jego składzie znaleźli się: ks. Aleksander Pietrzyk superior, ks. Krzysztof Hermanowicz zastępca superiora, ks. Jerzy Dobkowski drugi radca, ks. Marek Wittbrot sekretarz, ks. Mariusz Futyma administrator regionalny.

2018 – Wyższe Seminarium Duchowne w Ołtarzewie oddało się w opiekę św. Józefowi.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny