Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 25 lutego

1982 – Zgodnie z wolą zmarłego, która została wyrażona w testamencie, odbyły się w Ołtarzewie uroczystości pogrzebowe śp. ks. Antoniego Słomkowskiego, kapłana archidiec. gnieźnieńskiej, prałata honorowego Jego Świątobliwości, członka Kapituły Prymasowskiej, profesora i rektora KUL 1944-51, założyciela i kierownika Prymasowskiego Studium Życia Wewnętrznego (ob. Prymasowskiego Instytutu Życia Wewnętrznego) 1962-73, inspiratora i realizatora idei rekolekcji dla osób konsekrowanych i różnych grup zawodowych, współzałożyciela Instytutu Chrystusa Króla i Maryi Matki Królowej oraz ośrodka rekolekcyjnego w Kaniach Helenowskich, wieloletniego wykładowcy teologii dogmatycznej w Ołtarzewie oraz w innych uczelniach teologicznych kraju, przyjaciela pallotynów.

Mszy św. koncelebrowanej przewodniczył bp Jerzy Modzelewski, warszawski biskup pomocniczy, w asyście gnieźnieńskiego bpa pomocniczego Jana Michalskiego i ks. Henryka Kietlińskiego, prowincjała pallotynów.

Krótkie słowo wprowadzające do liturgii Mszy św. należało do Księdza Prymasa Józefa Glempa. Śp. ks. Antoni Słomkowski – jego zdaniem – świecił nie tylko nauką, ale całym swoim życiem. W intencji zmarłego odmówił Ksiądz Prymas wraz z całym zgromadzeniem liturgicznym tajemnicę różańca św. (Obrady Konferencji Episkopatu nie pozwoliły Księdzu Prymasowi i innym Księżom Biskupom na dłuższe uczestnictwo w obrzędach pogrzebowych).

Homilię w czasie Mszy św. wygłosił bp lubelski i kanclerz KUL Bolesław Pylak. Ks. Henryk Kietliński, prowincjał pallotynów, podkreślił związki zmarłego ze Stowarzyszeniem Apostolstwa Katolickiego, nazywając go „duchowym człowiekiem Stowarzyszenia” (ks. A. Słomkowski zwrócił się z prośbą o przyjęcie do pallotynów i otrzymał pozytywną odpowiedź), o. prof. Albert Krąpiec, rektor KUL, ks. dr Teofil Wilski, profesor Prymasowskiego Seminarium Duchownego w Gnieźnie, ks. Eugeniusz Weron SAC, w imieniu Prymasowskiego Studium Życia Wewnętrznego oraz przedstawiciele laikatu z Duszpasterstwa Służby Zdrowia. We Mszy uczestniczyli też: przedstawiciel Sekretariatu Prymasa Polski – ks. Hieronim Goździewicz, kilkudziesięciu księży, rektor i Senat KUL, delegacja ATK z rektorem ks. Remigiuszem Sobańskim, przedstawiciele innych ośrodków teologicznych i seminariów duchownych (Warszawa, Gniezno, Wrocław, Siedlce), delegacje zakonów, przedstawiciele różnych parafii, bardzo licznie zebrani księża i inni. Z najbliższej rodziny zmarłego obecni byli bracia: Leonard i Alojzy, stryj Piotr Słomkowski i 26 innych osób.

Kondukt pogrzebowy poprowadził na cmentarz bp Bolesław Pylak w asyście bpów: Jerzego Modzelewskiego i Jana Michalskiego. Na cmentarzu słowo pożegnania wygłosił ks. rektor dr Roman Forycki SAC oraz słowo podziękowania dla wszystkich – brat zmarłego. Doczesne szczątki zmarłego zostały pochowane na cmentarzu parafialnym w Ołtarzewie, w II. kwaterze pallotyńskiej.

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1930* – Odbyły się uroczystości pogrzebowe br. Telesfora Domańskiego. Już wieczorem 24 lutego o godz. 18:00 odśpiewano w Ołtarzewie Officium defunctorum za zmarłego. Kolejnego dnia, najpierw odprawiono w kaplicy Mszę św. śpiewaną w intencji zmarłego i odmówiono stosowne modlitwy przy trumnie. Potem kondukt pogrzebowy udał się do kościoła parafialnego w Żbikowie. Po nabożeństwie pochowano szczątki br. Telesfora na cmentarzu parafialnym w Żbikowie. W pogrzebie wzięli udział prawie wszyscy członkowie domu ołtarzewskiego; z Warszawy przyjechał na pogrzeb ks. superior Wojciech Turowski i kilku braci; była rodzina zmarłego (ojciec, brat i ciotki) oraz kilkanaście osób z okolicy. Od II 1933 szczątki zmarłego spoczywają w pierwszej kwaterze pallotyńskiej na cmentarzu ołtarzewskim.

1937* – Ks. Wojciech Turowski rozpoczął trzydniowe rekolekcje w Kałuszynie.

1938* – Ks. Stanisław Wierzbica, rektor Ołtarzewa, przywiózł plany kaplicy (czy jest to kaplica w parku, czy późniejszy kościół seminaryjny?).

1940 – Abp Stanisław Gall udzielił w Warszawie, w swojej prywatnej kaplicy, święceń kapłańskich 10. diakonom z naszego Seminarium z Ołtarzewa. Byli to księża: Leon Cieślak (+1953), Szczepan Gracz (+1942), Jan Kowalczyk (+1975 jako kapłan archid. krakowskiej), Ludwik Krawczyk (+1986), Alfons Kremzer (+1973), Stanisław Martuszewski (+2013), Jan Młyńczak (+2001), Brunon Poprawa (+1989 w archid. poznańskiej jako Bogdan Podhalański), Jan Stefanowski (+1987) i Alojzy Żuchowski (+1994).

1950 – Prof. Wojciech Durek ze swoim pomocnikiem zaczął prace nad ośmioma ołtarzami w niszach naw bocznych kościoła w Ołtarzewie. Do połowy marca powstały dwa pierwsze ołtarze: św. Franciszka Salezego i św. Michała Archanioła od strony wschodniej. W ołtarzu św. Franciszka Salezego należy wskazać na element pallotyński – w jej części środkowej, poniżej postaci św. Franciszka klęczy duchowny w pallotyńskim stroju, trzymając insygnia biskupie: mitrę i wsparty o bark pastorał.

1957 – W szpitalu misyjnym w Glen Grey w Afryce Południowej zmarł br. Joseph Gabriel. Urodził się w 1904 w Chróścicach na Śląsku Opolskim, w diecezji wrocławskiej. Do Stowarzyszenia wstąpił w 1928 w Limburgu (niemiecka Prowincja Trójcy Świętej). Pierwszą profesję złożył 24 IX 1930. Pracował m.in. w Kietrzu (Katscher). W 1934 wyjechał na misje do Afryki Południowej, do delegatury Stowarzyszenia w Queenstown (dekret z 9 V – razem z ks. Paulusem Grossem, †1981). Pracował w stacjach misyjnych McKay’s Nek, Balfour i Glen Grey. Należał do grupy braci budujących w delegaturze liczne kościoły (m.in. w Lumuku, Queenstown, Zigudu i Whittlesea).

1958 – Rada Generalna dokonała wyboru nowej Rady Regionalnej Regii Miłosierdzia Bożego w składzie: ks. Stefan Treuchel – superior, ks. Piotr Oramowski – I radca oraz ks. ks. Leon Bemke – II radca. 1 III w Paryżu i Osny nastąpiło urzędowe przejęcie władzy. Ekonomem regii pozostał ks. Tadeusz Tomasiński; podobnie na stanowisku sekretarza regii – ks. Piotr Oramowski.

1963 – Bp sandomierski Jan Kanty Lorek wydał dekret, którym kościół w Czarnej zaliczył do diecezjalnych sanktuariów maryjnych. W 1971 opiekę nad sanktuarium i parafią w Czarnej przejęli pallotyni.

1965 – W Gdańsku, w domu przy ul. Elżbietańskiej, ks. Alfons Kremzer obchodził jubileusz 25-lecia kapłaństwa. Z powodu choroby Mszę odprawił w pokoju rektorskim, za specjalnym pozwoleniem ordynariusza. Obecni na niej byli też lekarz i pielęgniarka.

1970 – Ks. generał Wilhelm Möhler rozpoczął wizytację w Regii Miłosierdzia Bożego. Zakończyła się 7 III.

1972 – Delegacja Seminarium wzięła udział w uroczystościach pogrzebowych ks. Wincentego Kwiatkowskiego, twórcy warszawskiej szkoły apologetycznej profesora teologii i rektora Akademii Teologii Katolickiej (1956-65). Jego słuchaczem był ks. Józef Lisiak, b. rektor naszego Seminarium, a ks. Lucjan Balter SAC, wykładający apologetykę w Ołtarzewie, korzystał wówczas z podręcznika napisanego przez tegoż zmarłego kapłana pt. „Apologetyka totalna”.

– Odbyło się drugie spotkanie robocze w sprawie filmu o Seminarium, połączone z próbnymi zdjęciami, które wykonano w kościele i bibliotece.

1974 – Ks. Roman Forycki, ks. Tadeusz Gliński i ks. Eugeniusz Weron rozpoczęli w naszych domach pallotyńskich w Radomiu, Częstochowie, Ząbkowicach Śląskich, Poznaniu i Gdańsku, przekazywać informacje dotyczące różnych tematów poruszanych w Ołtarzewie podczas Tygodnia Pallottiego. Do misji dydaktycznej dołączył też ks. wiceprowincjał Jan Pałyga. Misja ta zakończyła się wieczorem 1 marca.

1976* – W Sympozjum Korczakowskim, zorganizowanym na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (odbyło się w dniach 25-26 lutego) wzięli udział dwaj alumni z Ołtarzewa (Roman Tkacz i Andrzej Maciejewski).

1977 – W Centre du Dialogue Jerzy Starnawski wygłosił wykład na temat: Co wniosła literatura polska do literatury światowej?

1977 – Wieczorem odbyła się próba generalna Misterium Męki Pańskiej. Reżyserem tegorocznego Misterium był kl. Tadeusz Małachwiejczyk.

1988 – Odbyły się uroczystości pogrzebowe śp. Czesławy Rygalskiej, pracującej przez 25 lat w seminaryjnej kuchni.

1998 – Odbyły się rekolekcje wielkopostne w Seminarium (25-27 II), które przeprowadził ks. Władysław Penkala SMA, przełożony domu w Borzęcinie. Był to też czas przygotowania alumnów do wprowadzenia w posługę akolity i lektora.

2004 – W dniach 25-27 lutego rekolekcje wielkopostne dla alumnów w Ołtarzewie, wygłosił ks. Andrzej Siemieniewski, profesor Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu. Rekolekcjonista kładł nacisk na codzienne Słowo Boże (szczególnie na Liturgię godzin) oraz na Apokalipsę i adhortację pap. Jana Pawła II „Ecclesia in Europa”.

2006 – W Wadowicach na Kopcu zmarł br. Zygmunt Szponar (ur. 1916 w Zbiersku, w parafii Milejów, w diecezji lubelskiej). Brat Zygmunt głównie zajmował się kolportażem książek religijnych, zakrystią i gospodarstwem. Kochał Stowarzyszenie ponad wszystko. Nic dla siebie nie pragnął. W testamencie napisał: „Wszystko oddaję Stowarzyszeniu, nawet spadek rodzinny, jeżeli mi w przyszłości przypadnie”. Do wspólnoty wnosił radość i prostotę bycia, ubogacał ją modlitwą i przykładem wzorowego życia. Natomiast współbracia w jego starości i latach choroby otaczali go troskliwą opieką, życzliwością i sercem. Tu czuł się kochany i potrzebny i dlatego nie chciał opuszczać wspólnoty, by udać się do szpitala.

2007 – W Paryżu, w dniach 23-25 II, odbył się Kongres Miłosierdzia Bożego pod hasłem: „Miłosierdzie Boże źródłem nadziei i zbawienia dla człowieka”.

2009 – W kościele św. Benedykta i Panny Marii w Hronskim Beňadiku na Słowacji, bp Viliam Judak, ordynariusz diec. nitrzańskiej, odprawił Mszę św. transmitowaną przez telewizję STV 2 na teren całej Słowacji.

2010 – W dniach 25 II – 22 III trwały w Rzymie, w Generalacie, przy Viale delle Mura Aurelie, obrady XIX Kapituły Generalnej Sióstr Misjonarek Apostolstwa Katolickiego. Temat Kapituły brzmiał: „Zjednoczone w Duchu Świętym, bądźmy świadkami nadziei”.

2016 – Zmarł ks. Francesco Todisco SAC (ur. 1939), członek włoskiej prowincji. Był pierwszym radcą generalnym Stowarzyszenia 1998-2004, radcą generalnym 2004-10, a także rektorem domu generalnego 1998-2007 oraz rektorem kościoła SS. Salvatore in Onda 1998-2010. Jest autorem biografii naszego Założyciela („San Vincenzo Pallotti profeta della spiritualità di comunione”, 2004).

„Był człowiekiem wielkiej kultury, który podchodził do innych z wielką pokorą. Mimo swojej olbrzymiej wiedzy nigdy nie próbował wywyższać się ponad innych, za to używał swojej wiedzy w duchu służby, zawsze szanując punkt widzenia innych. Był bardzo otwarty na dialog i dyskusje, i potrafił słuchać i szukać harmonii w relacjach, w swoim subtelnym podejściu i radach” (WPPCHK 2016, nr 1).

2017 – W Paryżu odbył się XIX Kongres Miłosierdzia Bożego, zorganizowany przez Apostolstwo Miłosierdzia Bożego Księży Pallotynów. Uczestnicy Kongresu spotkali się w pallotyńskiej parafii pw. św. Jakuba i św. Krzysztofa w Paryżu. Mszy św. przewodniczył wikariusz generalny archidiec. paryskiej, msg. Benoîts de SINETY. 

Plan konferencji: 

-ks. Krzysztof HERMANOWICZ nakreślił historię objawień Pana Jezusa Miłosiernego Siostrze Faustynie oraz ukazał dzieje kultu we Francji. 

-Ks. Guy GILBERT, znany paryski duszpasterz ulicy, mówił o roli Maryi w jego apostolstwie. 

-Pani Elisabethe SMADJA, nawrócona Żydówka, o roli kobiet w historii zbawienia. 

-Siostra MARIE-JO, opiekująca się imigrantami, wybrana jako jedna z dziesięciu postaci, które najbardziej naznaczyły Kościół paryski w 2016 roku, dała świadectwo swojej pracy i mówiła o roli Miłosierdzia Bożego w życiu biednych. 

-Ks. Eugeniusz MAŁACHWIEJCZYK, rektor wspólnoty w Montmorency, wygłosił konferencję pt. Objawienia Jezusa Faustynie, Rok Miłosierdzia i co dalej…? 

Kongres prowadził ks. Rodrigue CHABI, pallotyn z Wybrzeża Kości Słoniowej, pracujący w Paryżu, zaś zorganizował go wicesuperior Regii Miłosierdzia Bożego, ks. Krzysztof Hermanowicz, odpowiedzialny za Dzieło Apostolstwa Katolickiego we Francji.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny