Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 28 lutego

1983 – W Świdrze zmarł ks. Michał Kordecki (ur. 1912 w Strzelcach Wielkich, w diecezji tarnowskiej), kapelan AK Grupy „Północ”, ps. Augustyn, mistrz nowicjatu, ojciec duchowny w Seminarium, rekolekcjonista, człowiek oddany całkowicie, „na przepadłe” Bogu i Stowarzyszeniu Apostolstwa Katolickiego. Zmarł w opinii świętości….

Ksiądz Kordecki w całym swoim życiu świadomie i konsekwentnie dążył do świętości. U niego wszystko zaczynało się i zmierzało ku nieskończonej chwale Boga. Dla całkowitego oddania się służbie Bogu i ludziom porzucił rzeźbę, malarstwo i studia, choć miał w tym kierunku nieprzeciętne uzdolnienia. Pragnął być rzeźbiarzem ludzkich serc. Powołanie, kapłaństwo i służbę ludowi uważał za najwyższe wartości. Był mężem modlitwy i adoracji. Jego konferencje rekolekcyjne były przemodlone na kolanach i często tworzone w kaplicy przed Jezusem Eucharystycznym, co sprawiało, że miały niezwykłą siłę przekonywania. Na swoim krzyżu profesyjnym zaznaczył 272 serie przeprowadzonych misji parafialnych i 893 rekolekcji. Szczególnie umiłował rekolekcje w zgromadzeniach żeńskich.

Znana jest jego maksyma: „Kapłan ma być przy ołtarzu aniołem, na ambonie lwem, w konfesjonale barankiem”, którą w całej pełni realizował. Często powtarzał w swych konferencjach i rozmowach ulubioną dewizę: „Bogu serce, ludziom uśmiech, sobie krzyż” (św. J.M. Vianney). Za ks. Wojciechem Turowskim podkreślał, że kapłan musi mieć szeroki umysł, gorące serce i silną wolę.

„Nie miałem okazji poznać Ks. Michała Kordeckiego osobiście. Ale nasz mistrz nowicjatu, ks. Mieczysław Olech bardzo często go wspominał z wielkim szacunkiem. Opowiadał o jego celnych, dosadnych i krótkich sformułowaniach, którymi trafiał w serce, rozum i ambicję kleryków jako ojciec duchowy” (komentarz Pawła Rudnika z 2018).

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1858** – W Rzymie zmarł Jakub Salvati (Giacomo Salvati, ur. 1779 w Rocca di Papa), dość zamożny kupiec rzymski, handlujący mydłem, ojciec ośmiorga dzieci. 

W 1832 poznał ks. Wincentego Pallottiego. Był jednym z pierwszych świeckich członków Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego i jednym z głównych współpracowników Pallottiego – organizował środki finansowe na wydanie „Prawd wiecznych” A. Liguoriego dla Kościoła chaldejskiego. Był też opiekunem domu dla sierot Pia Casa di Carità. Jego szczątki spoczywają w kościele Najświętszego Imienia Maryi koło Forum Trajana, w grobowcu rodzinnym.

1916* – W lazarecie w Obornikach zmarł po długiej chorobie Franciszek Siuda, gimnazjalista z Kopca. Poszedł do wojska w pierwszych dniach pierwszej wojny światowej. Przez 6 miesięcy przebywał na froncie zachodnim we Francji. Tam ciężko zachorował.

1926 – niedziela – W kaplicy seminarium duchownego w Krakowie abp Adam Stefan Sapieha, metropolita krakowski, udzielił święceń kapłańskich ks. Józefowi Chudzińskiemu (+1981 w Canelones w Urugwaju).

1938 – W ramach konferencji „De morali et liturgia” ks. prof. Jan Szambelańczyk wygłosił referat „O przyczynach bezbożnictwa”. Ks. Szambelańczyk jest obecnie kandydatem na ołtarze w grupie Henryka Szumana i 122 towarzyszy (II grupa męczenników z okresu II wojny światowej).

1939 – Stróżem nocnym w Ołtarzewie został pewien Izraelita, nawrócony na katolicyzm w Mogile. Napisano o nim w kronice: „Spisuje się dobrze. Spłoszył auto, które przyjechało po motory do windy”.

1942* – Pallotyńscy klerycy subdiakoni: Rajmund Dardziński i Edmund Winklarz otrzymali w Warszawie święcenia diakonatu z rąk abpa Stanisława Galla.

1948* – luty – Ks. prowincjał Stanisław Czapla odbył wizytację kanoniczną w pallotyńskich domach w Reszlu i Radomiu.

1949 – Bp Trewiru Bernard Stein zakończył wizytację całego Ruchu Szensztackiego, którą Stolica Święta zarządziła przeprowadzić z powodów kontrowersji odnośnie do osoby ks. Josefa Kentenicha i Ruchu. Ta pierwsza wizytacja Ruchu Szensztackiego rozpoczęła się 19 II.

1967 – Wydawnictwo Société d’Editions Internationales opublikowało książkę Rogera Ferleta, „Les contes de ma mère le Rail”, ze wstępem Armanda de Louisa, ilustrowaną przez Joaquima Martí Basa. Ww. Wydawnictwo należało do Regii Miłosierdzia Bożego we Francji.

1971 – Alumni Seminarium rozpoczęli wystawianie sztuki scenicznej, powstałej z adaptacji przez nich dwóch połączonych utworów scenicznych Saint-Exupéry’ego: „Nocnego lotu” i „Małego Księcia”. Adaptacja ta wzbudziła wiele dyskusji i różnych ocen, od bardzo pozytywnych po krytyczne (m.in. mówiono o zbyt długich monologach Małego Księcia i o charakterze filozoficznym utworów, trudnym w odbiorze; ale też podkreślano, że najlepiej sztukę rozumiały same dzieci). Generalnie podkreślano duży wysiłek, jaki klerycy wnieśli do urozmaicenia i wzbogacenia życia wspólnotowego. Należy jednak dodać, że wspomniana sztuka sceniczna była grana zamiast Męki Pańskiej.

– Ks. prowincjał Stanisław Martuszewski rozpoczął wizytację kanoniczną domu ołtarzewskiego.

1972 – Ks. Józef Sadzik z ks. Brunem Bayerem przygotowali do druku książkę o pierwszym francuskim pallotynie – „Paul de Geslin. Compagnon de Saint Vincent Pallotti. Écrits et Lettres” (wydało ją Editions du Dialogue w Studia Pallottiana, t. 1). W 2012 opublikowało ją Apostolicum Ząbki, red. Piotr Jan Karp SAC, introduction Alexandre Pietrzyk SAC: „Paul de Geslin, à l’école de Saint Vincent Pallotti”. Extraits des textes établis et annotés par Bruno Bayer (Annotations revues par la Rédaction).

1973 – Administrator domu ołtarzewskiego, ks. Antoni Pławny, otrzymał pomocnika w osobie ks. Franciszka Madeja.

1974 – Odbyła się premiera Męki Pańskiej, wystawiona przez alumnów Seminarium.

1979* – Ks. Edmund Boniewicz z delegacją czcicieli miłosierdzia Bożego udał się do Watykanu, do pap. Jana Pawła II, składając na jego ręce memoriał z próbą w sprawie ustanowienia w Kościele powszechnym święta Miłosierdzia Bożego. 

1979 – Tego dnia przypadła Środa Popielcowa. Dzień ten wyznaczono na czas skupienia wspólnoty seminaryjnej. Program ówczesnego dnia skupienia wyglądał następująco: Msza św. koncelebrowana, z homilią ks. prefekta Pawła Góralczyka, konferencja ascetyczna ojca duchownego ks. Feliksa Folejewskiego, wspólna Droga Krzyżowa oraz inne ćwiczenia pobożnościowe odprawiane w dowolnym czasie.

1979 – okres zimowy – Ze spraw gospodarczych, jakie zostały dokonane w Ołtarzewie w tym okresie, należałoby wymienić: oddanie do użytku alumnów specjalnego pokoju do ćwiczeń muzycznych, który ulokowano przy zabudowaniach gospodarczych; wykończono przebudowaną kotłownię cieplną na zapleczu gospodarczym; wyremontowano niektóre pomieszczenia zajmowane przez ogrodników i wykończono pomieszczenia gospodarcze; zainstalowano nowy zespół prądotwórczy, służący Seminarium w przypadkach braku prądu sieciowego.

1980 – Dzień imienin ks. rektora Romana Foryckiego. Alumni nie mieli zajęć akademickich, ale urządzili za to akademię „o treści poważnej”, na której obecny był ks. prowincjał Henryk Kietliński i bardzo dużo gości, składających życzenia imieninowe ks. Romanowi.

– Wieczorem klerycy, kandydaci do posługi lektoratu i akolitatu, rozpoczęli rekolekcje, które poprowadził ks. Feliks Folejewski, ojciec duchowny Seminarium.

1982 – Ks. prowincjał Henryk Kietliński wprowadził w posługę lektora i akolity alumnów III i IV kursu.

1985 – luty – Do budującego się domu w Butare (w Rwandzie) przybyła pierwsza grupa nowicjuszy, która rozpoczęła swój nowicjat na Gikondo i kontynuowała go tutaj. Mistrzem nowicjatu był ks. Zenon Bazan. W Butare zamieszkało też trzech seminarzystów (wśród nich był François Harelimana). Dotychczas klerycy mieszkali u sióstr bernardynek w Butare. Opiekę formacyjną nad nimi pełnił ks. Jerzy Kożuch.

1988* – Abp warszawski Józef kard. Glemp erygował parafię Matki Bożej Wspomożenia Wiernych w Kutnie. Administratorem nowo tworzącej się parafii został ks. Tadeusz Olczak. Kościół według projektu Józefa Żołądkiewicza z Olsztyna zbudowano w latach 1989-95. Pierwszą Mszę św. odprawiono w świątyni 24 maja 1992. Pallotyński dom w Kutnie przy ul. Jesiennej 2 został założony w 1993, po przekazaniu parafii pallotynom. Dekret przekazania parafii wydany przez bpa Alojzego Orszulika został podpisany 17 sierpnia 1993. Pierwszym proboszczem pallotyńskim został ks. Jan Latoń. 26 maja 2013 biskup ordynariusz Andrzej Franciszek Dziuba dokonał uroczystej dedykacji kościoła.

1993 – Rada Generalna zatwierdziła składy obu Rad Prowincjalnych – pierwszych po przekształceniu Prowincji Chrystusa Króla w Polsce. 

Prowincja poznańska (zachodnia): ks. Lesław Gwarek – prowincjał, ks. Wojciech Pietrzak – wiceprowincjał i pozostali radcy: ks. Zbigniew Stanek, ks. Zbigniew Sareło i ks. Jacek Nowak. 

Prowincja Chrystusa Króla (warszawska, wschodnia): ks. Mieczysław Olech – prowincjał, ks. Czesław Parzyszek – wiceprowincjał i pozostali radcy: ks. Józef Ciupak, ks. Bogusław Szpakowski i ks. Marian Kowalczyk. 

Nowe Rady Prowincjalne objęły sprawowanie urzędu 25 III.

1994 – Gościem Seminarium była Antonina Krzysztoń, piosenkarka. Towarzyszył jej mały synek Aleksander. Spotkanie to miało inny charakter niż wszystkie dotychczasowe. Na tym spotkaniu to alumni dzielili się z Gościem swymi talentami muzycznymi (dk. Andrzej Daniewicz i klerycy: Tomasz Stefanowicz, Tomasz Idczak i Sławomir Ciarciński). Pozostali alumni i mieszkańcy Seminarium, obecni na tym spotkaniu, od czasu do czasu tworzyli chórek, wtórując solistom.

1996 – Ks. Stanisław Krajewski objął funkcję proboszcza parafii NS de Gloria w Manaus (Amazonia, Brazylia).

1998 – W posługę akolity zostało wprowadzonych 16 alumnów z kursu czwartego, a do posługi lektoratu – przystąpiło 23 alumnów z kursu trzeciego. Mszy św. przewodniczył ks. prowincjał Lesław Gwarek, a homilię wygłosił ks. prowincjał Czesław Parzyszek.

– Po południu tego dnia odbyła się premiera sztuki „Pod Ponckim Piłatem”, napisanej przez kl. Marka Bożka z kursu czwartego. Misterium Męki Pańskiej, wystawiane przez alumnów przez wszystkie soboty i niedziele Wielkiego Postu, obejrzało ok. 10 000 osób.

2000* – Na Kopcu w Wadowicach odbył się pogrzeb ks. Tadeusza Okręglickiego, dyrektora drukarni Pallottinum II, dyrektora wydawnictwa Apostolicum od 1993. W obecności ok. 130 kapłanów zakonnych i diecezjalnych została odprawiona msza koncelebrowana pod przewodnictwem ks. prowincjała Czesława Parzyszka, który też wygłosił homilię. Kondolencje przesłał pomocniczy bp lubelski Ryszard Karpiński. We mszy uczestniczył proboszcz z Ząbek, liczna delegacja Apostolicum i siostry zakonne, głównie nazaretanki oraz świeccy z Kleczy Dolnej, Wadowic i rodzinnej Łękawicy. Zmarły, zgodnie ze swoim życzeniem, został pochowany na cmentarzu kopieckim.

2004 – Na zakończenie kleryckich rekolekcji wielkopostnych (trwały w dniach 25-27 II), alumni przygotowali prapremierę Misterium Męki Pańskiej pt. „Bądźcie moimi świadkami…”. Autorem scenariusza był ks. Franciszek Mickiewicz, prefekt alumnów, a reżyserem kl. Patryk Michalski. Następnego dnia, 28 lutego, po raz pierwszy w tegorocznym Wielkim Poście, alumni zagrali Misterium dla szerszej publiczności, przy pełnej sali i pozytywnym odbiorze.

Tego też dnia odbyło się też wprowadzenie w posługę lektora (14 alumnów kursu trzeciego) i akolity (12 lumenów kursu czwartego). Dokonał tego ks. prowincjał Tomasz Skibiński, a kazanie okolicznościowe wygłosił ks. prowincjał Czesław Parzyszek.

2006 – W ośrodku rekolekcyjnym Foyer de Charité w Remera Ruhondo w Rwandzie, zmarł kl. nowicjusz Richard N’Guetta Thiemélé (ur. 1980 w Tandzie, na Wybrzeżu Kości Słoniowej), z Delegatury Matki Bożej Pokoju z Wybrzeża Kości Słoniowej. Tam nad jeziorem Ruhondo (30 min. drogi pieszo od ośrodka), chciał zrobić sobie fotografię na bardzo wywrotnej tradycyjnej łódce, tzw. pirogue (podobnej do kajaka). Wtedy wypadł z łódki, która znajdowała się ok. 3-4 m od brzegu i mimo natychmiastowej pomocy nie udało się go już uratować. Miał ogromne pragnienie i wielkie motywacje, by zostać księdzem. Uczestniczył we wszystkich ćwiczeniach duchowych wyznaczonych w programie. Był człowiekiem wspólnotowym.

2008 – Zmarła s. Norberta Kempkes, pallotynka. W 1934 towarzyszyła siostrom pionierkom w formacji zakonnej w Rajcy k. Nowogródka. W 1999 obchodziła w Limburgu jubileusz 70. lecia profesji zakonnej.

2014 – O godz. 15.00, w Pałacu Belwederskim w Warszawie, odbyła się uroczystość wręczenia nominacji profesorskiej ks. profesorowi Czesławowi Parzyszkowi. Znalazł się on w grupie ponad 30. nowo mianowanych profesorów, którzy tego dnia otrzymali dyplomy profesorskie z rąk Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Bronisława Komorowskiego. W uroczystości uczestniczyła również Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego, prof. Lena Kolarska-Bobińska.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny